Skarga wniesiona w dniu 20 stycznia 2005 r. przez DELTAFINA Spa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-29/05)
(2005/C 82/73)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 20 stycznia 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga DELTAFINA Spa, reprezentowanej przez adwokatów Roberta A. Jacchię, Antonellę Terranova, Irenę Picciano i Fabia Ferraro, przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
1. stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 20 października 2004 r.;
2. ewentualnie, częściowe stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Wspólnot Europejskich z dnia 20 października 2004 r. i jej zmianę w tej części polegającą na obniżeniu nałożonej na Deltafina grzywny;
3. obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Decyzja będąca przedmiotem niniejszego postępowania jest przedmiotem postępowania również w sprawie Standard Commercial i in. przeciwko Komisji(1). Zarzuty i główne argumenty są podobne do tych, które tam zostały powołane.
Skarżąca zarzuca między innymi, że pozwana:
– pociągnęła ją do odpowiedzialności jako uczestniczącą, choć w charakterze spółki-matki, w kartelu działającym na właściwym rynku, na którym skarżąca nie działa;
– nie określiła owego właściwego rynku;
– wystosowała do niej przedstawienie zarzutów bez wysunięcia właściwych zarzutów;
– naruszyła zasadę należnego uzasadniania aktów w zakresie wykazania szkody dla handlu choćby nawet pośredniej lub potencjalnej;
– błędnie oceniła okres trwania i powagę naruszenia, jak również przesłanki zaostrzające i łagodzące;
– błędnie oceniła rolę skarżącej jako współdziałającej, a co za tym idzie, błędnie oszacowała grzywnę jaką należało wymierzyć.
Skarżąca podnosi również niewzięcie pod uwagę przy określaniu wymiaru grzywny granic wymiaru maksymalnej grzywny ani obiektywnych elementów wynikających z kontekstu gospodarczego i społecznego.
Na koniec skarżąca zarzuca Komisji naruszenie zasady równego traktowania, zasady niedziałania sankcji wstecz oraz zasady ochrony uzasadnionych oczekiwań, jak również nadużycie władzy, poprzez odejście od swej własnej praktyki wyłącznie formalnego karania osób, które sprzyjały porozumieniu, podjudzały bądź pomagały z zewnątrz wbrew zadeklarowanej przez siebie intencji w zakresie odejścia od tej praktyki dopiero na przyszłość.
______
(1) Dotychczas nieopublikowana w Dz.U.
