Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02 Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. w dniu 11 lutego 2005 r.(Sprawa C-68/05 P)
(2005/C 82/45)
(Język postępowania: niderlandzki)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 11 lutego 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (piąta izba) z dnia 7 grudnia 2004 r. w sprawie T-240/02, Koninklijke Coöperatie Cosun U.A. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Koninklijke Coöperatie Cosun U.A., reprezentowaną przez adwokatów M.M. Slotbooma i N.J. Heldera.
Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku,
– orzeczenie przez Trybunał w przedmiocie sprawy poprzez stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji,
– ewentualnie o skierowanie sprawy do ponownego rozpatrzenia przez Sąd,
obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania zarówno w pierwszej jak i drugiej instancji.
Zarzuty i główne argumenty:
Pierwszy zarzut
Naruszenie prawa wspólnotowego w zakresie, w jakim Sąd stwierdził, że opłata od nie wywiezionego cukru C nie stanowi należności celnej przywozowej lub wywozowej w rozumieniu art. 13 rozporządzenia nr 1430/79.
Drugi zarzut subsydiarny
Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C powinna być traktowana jako należność celna przywozowa w rozumieniu rozporządzenia nr 1430/79.
Zarzut ten składa się z trzech części:
A. Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że opłata od nie wywiezionego cukru C stanowi należność celną, gdyż posiada ten sam cel co należności celne.
B. Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być ona traktowana jako należność celna.
C. Sąd niesłusznie nie uwzględnił, że sposób obliczenia należnej opłaty od nie wywiezionego cukru C wskazuje, że powinna być traktowana jako należność celna.
Trzeci zarzut subsydiarny
Rozpatrując drugi i trzeci zarzut, który Cosun przedstawił subsydiarnie w swej skardze, Sąd dopuścił się naruszenia prawa wspólnotowego.
Zarzut ten składa się z następujących części:
A. Badając drugi zarzut przedstawiony subsydiarnie w skardze Cosun do Sądu Pierwszej Instancji, Sąd ten przekroczył zakres sporu.
B. Sąd niesłusznie pominął trzeci zarzut, który Cosun przedstawiła subsydiarnie.
Czwarty zarzut subsydiarny
Naruszenie zasad równości traktowania, pewności prawa i słuszności.
