Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba powiększona) z dnia 18 listopada 2004 r. (faks z dnia 2 lutego 2005 r.) w sprawie T-176/01 Ferriere Nord SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Ferriere Nord SpA w dniu 7 lutego 2004 r.(Sprawa C-49/05 P)
(2005/C 82/34)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 2 kwietnia 2005 r.)
W dniu 7 lutego 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Ferriere Nord SpA, reprezentowanej przez W. Viscardini i G. Donà, od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (czwarta izba powiększona) z dnia 18 listopada 2004 r. w sprawie T-176/01 Ferriere Nord SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
– uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 18 listopada 2004 r.
– stwierdzenie nieważności - z zastrzeżeniem ewentualnego orzeczenia w trybie art. 241 WE o niemożności stosowania pkt 82 "Wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego" z 2001 r. - decyzji Komisji Wspólnot Europejskich 200/829/WE z dnia 28 marca 2001 r.(1), mocą której pomoc ze strony regionu autonomicznego Fruli-Wenecja Julijska na rzecz Ferriere Nord SpA na inwestycję w nową instalację do produkcji siatki spawanej elektrycznie została uznana za niezgodną ze wspólnym rynkiem;
– zobowiązanie Komisji Wspólnot Europejskich, w trybie art. 235 i 288 ust. 2 WE, do wypłaty odszkodowania za szkodę poniesioną przez Ferriere Nord SpA wskutek naruszenia prawa ową decyzją oraz wskutek opóźnienia, z jakim bezprawnie wstrzymana pomoc zostanie rzeczywiście wypłacona Ferriere Nord SpA, wraz z odsetkami oraz przy uwzględnieniu dewaluacji pieniądza;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania zarówno w pierwszej, jak i w drugiej instancji.
Zarzuty i główne argumenty
Zdaniem wnoszącego odwołanie Sąd Pierwszej Instancji błędnie:
– dokonał kwalifikacji prawnej zgłoszenia spornej pomocy, a nadto nie uznał za niezgodne z prawem wszczęcie formalnej procedury dochodzenia w dniu 3 czerwca 1999 r.;
– uznał, iż zostały dochowane terminy proceduralne wszczęcia i zakończenia formalnej procedury dochodzenia;
– wykluczył, iż miało miejsce naruszenie praw przyznanych "zainteresowanym", mimo że nie mieli oni możliwości przedstawienia swych uwag w świetle wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego z 2001 r. (które w międzyczasie weszły w życie i na podstawie których Komisja oparła swą decyzję kończącą formalną procedurę dochodzenia), podczas gdy całe dochodzenie oparte było na "Wspólnotowych wytycznych dotyczących pomocy państwa na rzecz ochrony środowiska naturalnego" z 1994 r.(2);
– wykluczył, iż Komisja naruszyła zasadę uzasadnionych oczekiwań Ferriere Nord dotyczących procedury, mimo iż w swej decyzji bazowała ona na określonych dokumentach nie przedstawionych przez Ferriere jedynie dlatego, że sama Komisja nigdy o nie nie prosiła;
– uznał, że pomoc przyznana Ferriere Nord nie stanowiła części zatwierdzonego już w 1992 r. systemu pomocowego;
– zamiast wykluczyć jego stosowanie, dokonał takiej wykładni punktu 82 powoływanego aktu z 2001 r., która doprowadziła do niezgodnego z prawem retroaktywnego jego stosowania;
– wykluczył, iż inwestycja, na którą została przyznana pomoc Ferriere Nord, realizowała cele ochrony środowiska naturalnego;
– nie zastosował zasad ciężaru dowodu, zgodnie z którymi to Komisja, nie zaś przedsiębiorca, ma obowiązek oddzielenia całkowitego kosztu inwestycji od części obejmującej ochronę środowiska.
______
(1) Dz.U. L 310 z 28.11.2001, str. 22
(2) Dz.U. C 72 z 10.3.1994, str. 3
