Skarga wniesiona w dniu 7 października 2005 r. - Azienda Agricola Le Canne przeciwko Komisji(Sprawa T-375/05)
(2005/C 296/75)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 26 listopada 2005 r.)
Strony
Strona skarżąca: Azienda Agricola "Le Canne" S.r.l. (Porto Viro, Włochy) [przedstawiciel(-e): adwokaci Giuseppe Carraio i Francesca Mazzonetto]
Strona pozwana: Komisja Wspólnot Europejskich
Żądania strony skarżącej
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji Europejskiej nr C(2005)2939 z dnia 26 lipca 2005 r., w zakresie w jakim zmniejsza pomoc wspólnotową w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 4028/86, przyznaną spółce Azienda Agricola Le Canne s.r.l w decyzji nr C(90)1923/99 z dnia 30 października 1990 r.;
– zasądzenie od Komisji odszkodowania za wyrządzoną szkodę, w wysokości nie mniejszej niż suma niewypłaconych do dnia dzisiejszego subwencji wraz z odsetkami mającymi zastosowanie zgodnie z zasadami bankowymi, naliczonymi od całej niewypłaconej kwoty, która pierwotnie należała się na podstawie decyzji nr C(90)1923/99 z dnia 30 października 1990 r., za okres od wydania unieważnionej decyzji z 27 października 1995 r. aż do wypłaty całej należnej pomocy;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wnosi w skardze o stwierdzenie nieważności decyzji Komisji nr C(2005)2939 z dnia 26 lipca 2005 r., na podstawie której została zmniejszona pomoc w rozumieniu rozporządzenia (EWG) nr 4028/86, przyznana w ramach projektu zatytułowanego "Modernizacja jednostki produkcyjnej z sektora akwakultury w Rosolina (Veneto)". Na poparcie swoich żądań skarżąca podnosi cztery zarzuty:
1. Pierwszy z nich dotyczy, jeszcze przed zarzutem przedawnienia, stwierdzenia nieprawidłowości w działaniach administracyjnych podjętych przez Komisję w celu zmniejszenia już zatwierdzonej subwencji przeznaczonej na współfinansowanie. W tym względzie skarżąca opiera się na naruszeniu art. 3 ust. 1 rozporządzenia Rady (WE, Euratom) nr 2988/95 z dnia 18 grudnia 1995 r. w sprawie ochrony interesów finansowych Wspólnot Europejskich(1).
2. Drugi zarzut opera się na naruszeniu przez Komisję obowiązku wykonania wyroku z dnia 5 marca 2002 r.(2) dotyczącego stwierdzenia nieważności decyzji, ponieważ w nowej decyzji mającej na celu zastąpienie unieważnionej decyzji z dnia 11 lipca 2000 r. Komisja mogła wprawdzie ponownie zbadać całą sprawę, która była ciągle otwarta i nigdy nie została zamknięta wskutek stwierdzenia nieważności wspomnianej decyzji, jednak jedynie w granicach wyznaczonych w piśmie z dnia 23 listopada 1999 r. Komisja nie mogła jednak przedstawić nowych zarzutów nie powołanych przed tą datą.
Ponadto, chociaż Komisja uznała pośrednio, że większa część kwoty, której pozbawiona została skarżąca w unieważnionej decyzji dotyczącej zmniejszenia pomocy należała jej się, to jednak nie uznała odsetek za opóźnienie w wypłaceniu zaległych kwot.
3. W trzecim zarzucie skarżąca podnosi, że powołany art. 44 ust. 1 rozporządzenia nr 4028/86 nie uwzględnia wśród okoliczności, w jakich może zostać zmniejszona pomoc i które zostały wyczerpująco wyliczone w tym przepisie, nieprawidłowości zarzuconej skarżącej w nałożonej na decyzji, tj. okoliczności, że w trakcie wykonywania prac objętych pomocą przedsiębiorstwo zlecające nabyło udziały w kapitale spółki korzystającej z pomocy.
4. W czwartym zarzucie, który dotyczy naruszenia zasady równego traktowania, proporcjonalności i racjonalności, a także zasady swobodnego przepływu kapitału, skarżąca wskazuje dodatkowo na arbitralne kryterium przyjęte przez Komisję w celu obliczenia spornej obniżki, ponieważ w dyskryminujący sposób zastosowała taką samą obniżkę do wszystkich uwzględnionych okresów, bez uwzględnienia faktu, że udział procentowy przedsiębiorstwa zlecającego w kapitale zakładowym przedsiębiorstwa korzystającego z pomocy był różny i wzrastał z upływem czasu.
______
(1) Dz.U. L 312 z 23.12.1995 r., str. 1.
(2) Sprawa T-241/00 w sprawie Azienda agricola Le Canne przeciwko Komisji, Rec. 2002, str. II-1251
