Odwołanie od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04 Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesione przez Internationaler Hilfsfonds e.V. w dniu 6 września 2005 r.(Sprawa C-331/05 P)
(2005/C 271/32)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 29 października 2005 r.)
W dniu 6 września 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie Internationaler Hilfsfonds e.V. od postanowienia Sądu Pierwszej Instancji (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04 Internationaler Hilfsfonds e.V. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Wnoszący odwołanie zwraca się do Trybunału o:
1. uchylenie postanowienia Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (trzecia izba) z dnia 11 lipca 2005 r. w sprawie T-294/04(1) i przekazanie sprawy do ponownego rozpoznania przez Sąd Pierwszej Instancji albo orzeczenie zapłaty przez pozwaną na rzecz skarżącego 54.037,00 euro;
2. obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Wnoszący odwołanie od postanowienia Sadu Pierwszej Instancji w uzasadnieniu powołuję się na błędną ocenie i błędne zastosowanie przepisów proceduralnych i prawa wspólnotowego oraz nieprzestrzeganie orzeczeń sądów wspólnotowych:
1. Sąd przeoczył, że pod względem prawnym i rzeczowym istnieje różnica między kosztami postępowania związanymi z postępowaniem sądowym oraz kosztami, które dochodzone są w drodze skargi o odszkodowanie.
2. Sąd nie podał prawnie zasadnego wyjaśnienia wyłączenia niejako z urzędu kosztów zastępstwa procesowego w postępowaniach w sprawie skargi przed Europejskim Rzecznikiem Praw Obywatelskich z kosztów, które mogą być dochodzone w skardze o odszkodowanie. Sad nie zbadał rzeczowej i prawnej zasadności konieczności skorzystania z adwokata w postępowaniach w sprawie skargi wszczętych przez wnoszącego odwołanie.
3. Sąd rozpatrzył w sposób powierzchowny i błędnie ocenił związek przyczynowy pomiędzy bezprawnym zachowaniem Komisji a podnoszoną szkodą.
4. Sąd błędnie powołał się na orzeczenie Trybunału w celu uzasadnienia swojego niesłusznego twierdzenia, że postępowanie przed Rzecznikiem Praw Obywatelskich nie wymaga zasadniczo korzystania z usług adwokata. Wspomniane orzeczenie dotyczyło przypadku urzędnika Komisji, który należało oceniać na podstawie kryteriów prawa urzędniczego i który nie miał żadnego związku z niniejszym przypadkiem.
______
(1) Dz.U. C 229 z 17.9.2005.
