Skarga wniesiona w dniu 26 lipca 2005 r. przez Jean-Marca Colombaniego przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-294/05)
(2005/C 229/80)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 17 września 2005 r.)
W dniu 26 lipca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Jean-Marca Colombaniego, zamieszkałego w Brukseli, reprezentowanego przez Stéphane'a Rodriguesa i Yolę Minatchy, advocats przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji Komisji z dnia 28 września 2004 r. w sprawie powrotu skarżącego do pracy w dniu 1 października 2004 r. oraz decyzji z dnia 21 kwietnia 2005 r., oddalającej zażalenie skarżącego wniesione dnia 20 grudnia 2004 r. dotyczące ustalenia z mocą wsteczną daty powrotu skarżącego do pracy na dzień 1 września 2004 r.,
– zobowiązanie organu powołującego do wyciągnięcia konsekwencji, jakie niesie ze sobą uchylenie zaskarżonych decyzji, w szczególności zaś ustalenie daty powrotu skarżącego do pracy na dzień 1 września 2004 r.,
– zasądzenie na rzecz skarżącego odszkodowania za poniesioną szkodę w wysokości 10.000 EUR oraz zadośćuczynienia za doznaną krzywdę w symbolicznej wysokości 1 EUR,
– obciążenie strony pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżący, urzędnik Komisji, przebywał na urlopie z przyczyn osobistych do dnia 31 sierpnia 2004 r. Po złożeniu wniosku o powrót do pracy po urlopie, decyzją z dnia 28 września 2004 r. przydzielony został do DG RELEX.
W niniejszej skardze skarżący wnosi o uchylenie decyzji w sprawie powrotu do pracy, w zakresie w jakim nie przywróciła go ona do pracy w dniu zakończenia urlopu, tj. 1 września 2004 r.. Skarżący zaznacza, że w tym dniu Komisja dysponowała kilkoma stanowiskami, do objęcia których spełniał on wymagania, a zatem, że Komisja była zobowiązana do przydzielenia mu jednego z tych stanowisk na podstawie art. 40 regulaminu pracowniczego. Skarżący wskazuje ponadto na naruszenie decyzji Komisji z dnia 28 kwietnia 2004 r. w sprawie szczegółowych warunków powrotu do pracy w związku z tym, że Komisja nie skontaktowała się z nim przed zakończeniem urlopu, a ponadto nie wykorzystała uwzględnionej w tej decyzji możliwości przydzielenia mu dodatkowego przewidzianego budżetem stanowiska. Wreszcie skarżący wskazuje na naruszenie zasady dobrej administracji i obowiązku staranności oraz wnosi o naprawienie poniesionej szkody i zadośćuczynienie za doznaną krzywdę.
