Skarga wniesiona w dniu 17 czerwca 2005 r. przez Éditions Odile Jacob SAS przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-237/05)
(2005/C 205/59)
(Język postępowania: francuski)
(Dz.U.UE C z dnia 20 sierpnia 2005 r.)
W dniu 17 czerwca 2005 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga spółki Éditions Odile Jacob SAS z siedzibą w Paryżu, reprezentowanej przez adwokatów Wilko van Weerta i Oliviera Frégeta przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich.
Skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
1) stwierdzenie nieważności zaskarżonej decyzji odmawiającej podania do wiadomości skarżącej dokumentów, o co ta wnosiła zważywszy, że:
– Komisja nie przystąpiła do rzeczowego i indywidualnego badania każdego z dokumentów, o dostęp do których wnosiła skarżąca;
– Komisja błędnie zastosowała wyjątki, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia 1039/2001;
– Komisja naruszyła, w każdym razie, prawo skarżącej do częściowego dostępu do żądanych dokumentów;
– Komisja naruszyła zasadę proporcjonalności nie równoważąc zastosowania wyjątków zawartych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia 1039/2001 z wyższym interesem, który uzasadnia wydanie dokumentów;
2) obciążenie pozwanej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Skarżąca wniosła do Sądu dwie skargi o stwierdzenie nieważności: pierwszą (sprawa T-279/04) (1) na decyzję Komisji z dnia 7 stycznia 2004 r. uznającą za zgodną ze wspólnym rynkiem i z umową o EOG koncentrację mającą na celu przejęcie wyłącznej kontroli nad aktywami spółki Vivendi Universal Publishing przez spółkę Lagardère, pod warunkiem przestrzegania pewnych zobowiązań przez nią podjętych (sprawa COMP.M/2978 - Lagardère/Natexis/VUP) oraz drugą (sprawa T-452/04(2)) na decyzję Komisji z dnia 30 lipca 2004 r. dotyczącą dopuszczenia Wendel Investissement jako nabywcy zbywanych aktywów zgodnie z decyzją z dnia 7 stycznia 2004 r.
W dniu 27 stycznia 2005 r. skarżąca zwróciła się, na podstawie art. 255 WE oraz rozporządzenia nr 1049/2001, do Komisji o dostęp do pewnych dokumentów dotyczących tej samej sprawy. Komisja podała do jej wiadomości wyłącznie jeden z dokumentów podnosząc co do pozostałych wyjątki od zasady publicznego dostępu do dokumentów. W dniu 18 lutego 2005 r. skarżąca ponowiła wniosek, który również został odrzucony przez Komisję w dniu 7 kwietnia 2005 r.
W uzasadnieniu swojej skargi na tę ostatnią decyzję, skarżąca podnosi, że zaskarżona decyzja jest nieważna w związku z tym, że została oparta o badanie kategorii żądanych dokumentów zamiast rzeczowego i indywidualnego badania każdego dokumentu z osobna.
Skarżąca podnosi ponadto, że Komisja popełniła oczywiste błędy w ocenie zastosowania każdego z wyjątków zawartych w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001, na których oparła się odrzucając sporny wniosek, tzn. ochrony celów dochodzenia, ochrony interesów handlowych, ochrony procesu decyzyjnego oraz ochrony porady prawnej Komisji. Według niej Komisja nie zastosowała we właściwy sposób żadnego z wyjątków.
Skarżąca twierdzi również, że Komisja naruszyła jej prawo do przynajmniej częściowego dostępu do żądanych dokumentów.
Wreszcie skarżąca podnosi naruszenie zasady proporcjonalności z uwagi na to, że Komisja nie zrównoważyła wyjątków, o których mowa w art. 4 ust. 2 rozporządzenia nr 1049/2001 z wyższym interesem publicznym, który uzasadnia wydanie żądanych dokumentów.
______
(1) Dz.U. C 262 z 23.10.04, str. 33.
(2) Dz.U. C 45 z 19.02.05, str. 24.
