Skarga wniesiona w dniu 6 grudnia 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwu Hiszpanii(Sprawa C-501/04)
(2005/C 19/31)
(Język postępowania: hiszpański)
(Dz.U.UE C z dnia 22 stycznia 2005 r.)
W dniu 6 grudnia 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez Enrico Traversę, Consejero Jurídico i Ramóna Vidala Puiga, członka Służby Prawnej, z adresem do doręczeń w Luksemburgu przeciwko Królestwu Hiszpanii.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że przez przyznanie ubezpieczonym prawa do rozwiązania umów w przypadku przeniesienia portfela, gdy dokonujący przeniesienia lub przejmujący jest zakładem ubezpieczeniowym nie mającym siedziby zarządu w Hiszpanii, które prowadzą działalność w ramach swobody przedsiębiorczości lub swobody świadczenia usług, ale nie, gdy przeniesienie ma miejsce pomiędzy zakładami hiszpańskimi, Królestwo Hiszpanii uchybiło zobowiązaniom ciążącym na nim na mocy
– art. 12 ust. 6 dyrektywy Rady 92/49/EWG(1) z dnia 18 czerwca 1992 r. w sprawie koordynacji przepisów ustawowych, wykonawczych i administracyjnych odnoszących się do ubezpieczeń bezpośrednich innych niż ubezpieczenia na życie oraz zmieniającej dyrektywy 73/239/EWG i 88/357/EWG oraz
– art. 14 ust. 5 dyrektywy 2002/83/WE(2) z dnia 5 listopada 2002 r. dotyczącej ubezpieczeń na życie.
– obciążenie Królestwa Hiszpanii kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Na podstawie art. 12 ust. 6 dyrektywy 92/49 i art. 14 ust. 5 dyrektywy 2002/83 Państwa Członkowskie są uprawnione do udzielenia prawa do rozwiązywania umów, jednakże Państwo Członkowskie narusza wspomniane przepisy, jeżeli, przyznając niniejsze prawo, odmiennie traktuje w sposób bezpośredni lub pośredni zakłady ubezpieczeniowe posiadające siedzibę zarządu we właściwym Państwie Członkowskim i zakłady z innych Państw Członkowskich, które prowadzą działalność w ramach swobody przedsiębiorczości lub swobody świadczenia usług w tym Państwie Członkowskim.
Ustawa hiszpańska jest dyskryminująca, ponieważ traktuje w sposób odmienny i bardziej korzystny hiszpańskie zakłady ubezpieczeniowe w porównaniu z zakładami z innych Państw Członkowskich odnośnie prawa rozwiązywania umów. Ta różnica w traktowaniu nie odpowiada obiektywnym różnicom pomiędzy rozważanymi sytuacjami.
Różnica w traktowaniu nie wydaje się być uzasadniona powodami związanymi z ochroną konsumentów.
______
(1) Dz.U. L 228 z 11.8.1992, str. 1.
(2) Dz.U. L 345 z 19.12.2002, str. 1.
