Skarga wniesiona w dniu 25 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Królestwo Szwecji(Sprawa C-186/05)
(2005/C 171/14)
(Język postępowania: szwedzki)
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2005 r.)
W dniu 25 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez L. Ström van Lier i S. Pardo Quintillán, działające w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Królestwo Szwecji.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
1. stwierdzenie, że stawiając prywatnemu przywozowi napojów alkoholowych przez niezależnych pośredników lub zawodowych przewoźników przeszkody, które nie mogą być uzasadnione na podstawie art. 30 WE, Królestwo Szwecji uchybiło art. 28 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską.
2) obciążenie Królestwa Szwecji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
Komisja uważa, że art. 28 WE nie pozwala Szwecji na stawianie przeszkód prywatnemu przewozowi napojów alkoholowych przez niezależnych pośredników lub zawodowych przewoźników. Komisja twierdzi ponadto, że takie przeszkody w handlu nie mogą być uzasadnione na podstawie art. 30 WE względami ochrony zdrowia publicznego z następujących powodów: (1) ograniczanie prywatnych korzyści, (2) ograniczanie dostępu do napojów alkoholowych, (3) potrzeba przeprowadzania kontroli wieku, a w każdym razie środek nie jest ani niezbędny, ani proporcjonalny dla osiągnięcia wyznaczonego celu. Komisja uważa okoliczność, że jedynie handlowy monopol detaliczny ma prawo zajmować się prywatnym przywozem na życzenia klienta za przeszkodę w handlu, która powinna podlegać ocenie w świetle art. 28 i 30 WE. Rząd szwedzki ze swej strony uważa, że zakaz prywatnego przywozu jest częścią istnienia handlowego monopolu detalicznego i jego sposobem działania. Z tego powodu powinien on podlegać ocenie w świetle art. 31 WE i jako taki nie może być uznany za dyskryminujący lub mogący zaszkodzić konkurencji między Państwami Członkowskimi. Alternatywnie rząd ten twierdzi, że zakaz prywatnego przywozu jest odpowiedni dla osiągnięcia celu i proporcjonalny.
