Skarga wniesiona w dniu 22 kwietnia 2005 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Federalnej Niemiec(Sprawa C-181/05)
(2005/C 171/13)
(Język postępowania: niemiecki)
(Dz.U.UE C z dnia 9 lipca 2005 r.)
W dniu 22 kwietnia 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga Komisji Wspólnot Europejskich, reprezentowanej przez U. Wölkera i M. Konstantinidisa, działających w charakterze pełnomocników, z adresem do doręczeń w Luksemburgu, przeciwko Republice Federalnej Niemiec.
Komisja wnosi do Trybunału o:
– stwierdzenie, że nie dokonując prawidłowej transpozycji do prawa niemieckiego przepisów art. 3 ust. 4, art. 5 ust. 4 i art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy 2000/53/EG(1) Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 18 września 2000 r. w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji, Republika Federalna Niemiec uchybiła swoim zobowiązaniom, które na niej ciążą na mocy tych przepisów.
– obciążenie Republiki Federalnej Niemiec kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty:
§ 1 ust. 3 zdanie pierwsze Altfahrzeug-Verordnung (rozporządzenie w sprawie pojazdów wycofanych z eksploatacji) Republiki Federalnej Niemiec jest sprzeczny z przepisami dyrektywy 2000/53/EG, ponieważ art. 3 ust. 1 tej dyrektywy - w związku z art. 2 pkt 1 - stosuje się do wszystkich pojazdów klas M1 i N1 oraz do pojazdów specjalnego przeznaczenia. Przepisy niemieckiego Altfahrzeug-Verordnung stosuje się natomiast do pojazdów specjalnego przeznaczenia tylko o dopuszczalnej masie całkowitej do 3,5 tony. Art. 3 ust. 4 dyrektywy wyłącza pojazdy specjalnego przeznaczenia z przepisów o ponownym użyciu i odzysku, ale nie z przepisów o zakazanych substancjach. Należy stwierdzić, że zgodnie z wymienionymi przepisami cechy produktu końcowego jednoznacznie określają zakres stosowania: jeżeli więc pojazd specjalnego przeznaczenia po dostosowaniu spełnia cechy klasy M1, podlega bezwzględnie zakresowi stosowania dyrektywy 2000/53. Ograniczenie stosowania na podstawie masy całkowitej narusza zatem dyrektywę.
§ 1 ust. 3 zdanie trzecie niemieckiego Altfahrzeug-Verordnung wyłącza z zakazu substancji "osprzęt, części pojazdów i inne przedmioty wyposażenia, które są niezbędne do szczególnego przeznaczenia". Wyjątek ten nie jest objęty dyrektywą, ponieważ jej odpowiedni przepis stosuje się do wszystkich materiałów i części pojazdów, których głównym przeznaczeniem jest wykorzystanie w pojazdach objętych dyrektywą, włącznie z materiałami i częściami pojazdów, które są wymagane do szczególnego przeznaczenia.
Zgodnie z § 3 ust. 4 Altfahrzeug-Verordnung zasada nieodpłatnego zwrotu nie obowiązuje, jeżeli pojazd wycofywany z eksploatacji nie jest lub nie był ostatnio dopuszczony do ruchu zgodnie z przepisami niemieckiej procedury dopuszczenia do ruchu, jeżeli pojazd przed wycofaniem z eksploatacji zgodnie z przepisami niemieckiej procedury dopuszczenia do ruchu był dopuszczony krócej niż jeden miesiąc, jeżeli nie został przekazany dowód rejestracyjny lub jeżeli pojazd wycofywany z eksploatacji jest pojazdem z klasy M1 lub N1, który nie został wyprodukowany i zatwierdzony seryjnie i jednoetapowo. Wyjątki te nie są objęte dyrektywą.
§ 8 ust. 2 Altfahrzeug-Verordnung ogranicza zakaz substancji przewidziany w art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy do pojazdów wprowadzonych do obrotu po 1 lipca 2003 r. oraz do materiałów i części tych pojazdów. Ponieważ jednak zakaz substancji przewidziany w dyrektywie obejmuje wszystkie materiały i części pojazdów, które zostały wprowadzone do obrotu po 1 lipca 2003 r., ten przepis niemieckiego rozporządzenia narusza dyrektywę. Fakt, że w decyzjach 2002/525 i 5006/63 obok zawartych początkowo w załączniku II do dyrektywy wyjątków dotyczących części zamiennych przewidziane zostały dodatkowe wyjątki, nie może uzasadniać innej wykładni art. 4 ust. 2 lit. a) dyrektywy, ponieważ konieczność wprowadzenia tych wyjątków uwidoczniła się dopiero da przyjęciu dyrektywy. Przedstawiona powyżej sprzeczność regulacji niemieckiej pojawi się na nowo, kiedy upłyną terminy wyjątków ograniczonych czasowo. Cele dyrektyw - zminimalizowanie szkodliwego wpływu pojazdów wycofanych z eksploatacji na środowisko naturalne i ograniczenie do minimum powstawania odpadów - można osiągnąć w najlepszy sposób poprzez jak najbardziej ścisłą wykładnię art. 4 ust. 2 lit. a).
______
(1) Dz.U. L 269, str. 34.
