(pierwsza izba)z dnia 17 lutego 2005 r.
w sprawie C- C-215/03 Salah Oulane przeciwko Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie(1) (wniosek Rechtbank te 's-Gravenhage o wydanie orzeczenia w trybie prejudycjalnym)
(Swobodny przepływ osób - Prawo wjazdu i pobytu obywateli Państw Członkowskich - Obowiązek okazania dowodu osobistego bądź paszportu - Przesłanka uznania prawa pobytu - Sankcja - Zastosowanie środka w postaci aresztu celem wydalenia)
(2005/C 115/06)
(Język postępowania: niderlandzki)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W sprawie C-215/03, mającej za przedmiot wniosek o wydanie, na podstawie art. 234 WE, orzeczenia w trybie prejudycjalnym, złożony przez Rechtbank 's-Gravenhage (Niderlandy) postanowieniem z dnia 12 maja 2003 r., które wpłynęło do Trybunału w dniu 19 maja 2003 r., w postępowaniu: Salah Oulane przeciwko Minister voor Vreemdelingenzaken en Integratie, Trybunał (pierwsza izba), w składzie: P. Jann, prezes izby, N. Colneric, J. N. Cunha Rodrigues (sprawozdawca), M. Ilešič i E. Levits, sędziowie; rzecznik generalny: P. Léger, sekretarz: M.-F. Contet, główny administrator, wydał w dniu 17 lutego 2005 r. wyrok, którego sentencja brzmi następująco:
1) Przepis art. 4 ust. 2 trzeci akapit dyrektywy Rady 73/148/EWG z dnia 21 maja 1973 r. w sprawie zniesienia ograniczeń w zakresie przemieszczania się i pobytu obywateli Państw Członkowskich w obrębie Wspólnoty, które dotyczą przedsiębiorczości i świadczenia usług, powinien być interpretowany w ten sposób, iż uznanie przez Państwo Członkowskie prawa pobytu usługobiorcy, będącego obywatelem innego Państwa Członkowskiego, nie może być uzależnione od okazania przez tego obywatela dowodu tożsamości bądź ważnego paszportu, jeśli dowód na jego obywatelstwo może zostać przeprowadzony ponad wszelką wątpliwość za pomocą innych środków.
2) Przepis art. 49 WE sprzeciwia się temu, aby obywatele Państw Członkowskich podlegali w innym Państwie Członkowskim obowiązkowi okazywania dowodu tożsamości bądź ważnego paszportu celem udowodnienia ich obywatelstwa, jeśli państwo to nie nakłada ogólnego obowiązku wykazywania tożsamości na własnych obywateli, zezwalając im na udowodnienie ich tożsamości za pomocą wszelkich środków dopuszczalnych w świetle prawa krajowego.
3) Środek w postaci aresztu wobec obywatela innego Państwa Członkowskiego celem jego wydalenia zastosowany z powodu nieokazania dowodu tożsamości bądź ważnego paszportu, nawet w braku zagrożenia dla porządku publicznego, stanowi nieuzasadnioną przeszkodę w swobodzie świadczenia usług, a co za tym idzie, narusza przepis art. 49 WE.
4) Na obywatelach Państw Członkowskich jako na usługobiorcach spoczywa ciężar przedstawienia dowodów potwierdzających legalność ich pobytu. W braku takiego dowodu przyjmujące Państwo Członkowskie może zastosować środek w postaci wydalenia w granicach wyznaczonych przez prawo wspólnotowe.
______
(1) Dz.U. C 171 z 19.7.2003
