Odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba) z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie T-8/03 El Corte Inglés s.a. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione przez spółkę El Corte Inglés s.a. w dniu 2 marca 2005 r. (faks z dnia 28 lutego 2005 r.)(Sprawa C-104/05 P)
(2005/C 115/20)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 14 maja 2005 r.)
W dniu 2 marca 2005 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich (druga izba) z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie T-8/03 El Corte Inglés s.a. przeciwko Urzędowi Harmonizacji w ramach Rynku Wewnętrznego (znaki towarowe i wzory) (OHIM), wniesione przez spółkę El Corte Inglés s.a., reprezentowaną przez adwokata J.L. Rivasa Zurdo.
Skarżąca wnosi do Trybunału o:
1 – uchylenie wyroku Sądu Pierwszej Instancji z dnia 13 grudnia 2004 r. w sprawie T-8/03, doręczonego skarżącej w dniu 20 grudnia 2004 r., którym oddalono skargę wniesioną przez skarżącą i obciążono ją kosztami postępowania;
2 – uwzględnienie skargi wniesionej do Sądu Pierwszej Instancji, poprzez:
a) stwierdzenie nieważności decyzji Czwartej Izby Odwoławczej OHIM z dnia 3 października 2002 r. (sprawy połączone 700/2000-4 i 746/2000-4), ze względu na okoliczność, że uwzględniając częściowo skargę skarżącej i oddalając argumenty pozwanej, zatwierdziła rejestrację wspólnotowego znaku towarowego 203570 dla towarów z klasy 18 i 24;
b) odmowę rejestracji wspólnotowego znaku towarowego nr 203570 "Emilio Pucci" również dla wszystkich towarów z klasy 18: "Skóra i imitacje skóry, wyroby z tych materiałów, nie ujęte w innych klasach; skóry zwierzęce; skóry surowe; kufry i torby podróżne; parasole zwykłe i przeciwsłoneczne, laski; bicze, uprzęże i wyroby rymarskie" i z klasy 24: "tkaniny i wyroby włókiennicze, nie ujęte w innych klasach, nakrycia na łóżka i stoły", jedynych klas, w zakresie których OHIM zatwierdziła rejestrację;
c) obciążenie pozwanej i interwenienta kosztami postępowania zarówno przed Trybunałem jak i przed Sądem Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich.
Zarzuty i główne argumenty:
naruszenie przepisu art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94 z powodu podobieństwa w tej sprawie towarów oznaczonych wcześniejszymi znakami towarowymi do towarów wskazanych we wniosku o rejestrację;
w zakresie braku podobieństwa towarów zaskarżony wyrok powołuje w swym uzasadnieniu kryteria ogólne i abstrakcyjne, podczas gdy niniejsza sprawa stanowi wyjątek;
komplementarność towarów z klasy 18 i 25, potwierdzona przez samego interwenienta w jego wniosku, nie została wzięta pod uwagę w wyroku, podczas gdy komplementarność ta potwierdza stanowisko orzecznictwa, zgodnie z którym klasy nomenklatury stanowią jedynie zwykłe kryterium administracyjne;
kryterium kręgu odbiorców stanowi okoliczność, która musi zostać uwzględniona w chwili dokonywania konkretnego porównania. Wobec tego "istotne okoliczności" powołane w zaskarżonym wyroku, które ogólnie charakteryzują podobieństwo towarów nie są wymogami, które należy bezwarunkowo brać pod uwagę porównując zakres ochrony pozostających w sprzeczności znaków towarowych;
zaskarżony wyrok skupia się przy dokonaniu porównania na kryteriach a priori i abstrakcyjnych o charakterze "mechaniczno - materialnym" nie przeprowadzając oceny wspólnego elementu, jakim jest koncepcja mody w jej licznych aspektach;
krąg odbiorców (przeciętny konsument) jest pierwszym i ostatnim elementem, który należy mieć na względzie w razie konfliktu znaków towarowych, o którym mowa w art. 8 ust.1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94;
skoro podobieństwo oznaczeń i towarów rodzi ryzyko pomyłki, należało zastosować zakaz, o którym mowa w art. 8 ust. 1 lit. b) rozporządzenia nr 40/94;
dowody przedstawione przez skarżącą świadczą o powszechnej znajomości znaku towarowego "Emidio Tucci", wobec czego ma zastosowanie art. 8 ust. 5 rozporządzenia;
w wyroku Sądu Pierwszej Instancji nie oceniono należycie renomy znaku towarowego, począwszy od roku 1994 bądź przed rokiem 1996;
wreszcie, część klienteli Emidio Tucci mogłaby zostać wprowadzona w błąd przez znak towarowy Emilio Pucci, wskutek czego ten ostatni uzyskałby nieuzasadnione korzyści kosztem znaku pierwszego i należącej do niego wyłącznej sfery odróżniającej.
