ODWOŁANIE OD WYROKU SĄDU PIERWSZEJ INSTANCJI (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-50/00 Dalmine SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione przez Dalmine SpA dnia 24 września 2004 r. (faks z dnia 16 września 2004 r.).(Sprawa C-407/04 P)
(2004/C 300/51)
(Dz.U.UE C z dnia 4 grudnia 2004 r.)
W dniu 24 września 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich wpłynęło odwołanie od wyroku Sądu Pierwszej Instancji (druga izba) z dnia 8 lipca 2004 r. w sprawie T-50/00 Dalmine SpA przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesione przez Dalmine SpA, reprezentowaną przez adwokatów A. Sinagrę, M. Siragusę i F.M. Morettiego.
Wnosząca odwołanie zwraca się do Trybunału o:
– uchylenie zaskarżonego wyroku Sądu Pierwszej Instancji i stwierdzenie nieważności pierwotnie zaskarżonej decyzji, lub
– uchylenie zaskarżonego wyroku i w konsekwencji stwierdzenie nieważności decyzji Komisji w częściach objętych tymi zarzutami przedstawionymi w niniejszym odwołaniu, które zostaną uznane przez Trybunał za zasadne i zasługujące na uwzględnienie;
– w razie nie uwzględnienia powyższego wniosku, o stwierdzenie nieważności art. 4 decyzji i ponowne ustalenie wysokości nałożonej kary pieniężnej, poprzez jej istotne obniżenie, z uwzględnieniem zarzutów i okoliczności wskazanych w niniejszym odwołaniu, jako konsekwencji naruszeń prawa przez Sąd Pierwszej Instancji podczas kontroli adekwatności sankcji, bądź w efekcie całkowitego lub częściowego uchylenia wyroku, ze szczególnym (ale nie wyłącznym) uwzględnieniem dokonanej przez Sąd oceny naruszeń stwierdzonych w art. 1 i 2 decyzji;
– w przeciwnym razie, odesłanie sprawy do ponownego rozpatrzenia i wydania orzeczenia przez Sąd Pierwszej Instancji przy uwzględnieniu wykładni przepisów i zasad prawa, która zostanie ewentualnie dokonana przez Trybunał w toku niniejszego postępowania;
– w każdym razie, zmianę zaskarżonego wyroku Trybunału poprzez obciążenie Komisji kosztami postępowania w obu instancjach.
Zarzuty i główne argumenty:
Wnosząca odwołanie podnosi następujące zarzuty w odniesieniu do wyroku Sądu:
– naruszenie i błędne zastosowanie prawa wspólnotowego oraz naruszenie prawa do obrony w zakresie, w jakim stwierdzono zgodność z prawem pytań przedstawionych przez Komisję skarżącej, w szczególności decyzją w przedmiocie wniosku o udzielenie informacji na podstawie art. 11(5) rozporządzenia 17/62(1);
– naruszenie i błędne zastosowanie prawa wspólnotowego oraz naruszenie prawa do obrony w zakresie, w jakim stwierdzono dopuszczalność i możliwość użycia jako dowodu dokumentu "Sharing Key";
– naruszenie i błędne zastosowanie prawa wspólnotowego oraz naruszenie prawa do obrony w zakresie, w jakim stwierdzono dopuszczalność i możliwość użycia jako dowodów protokołów z przesłuchania byłych dyrektorów Dalmine;
– naruszenie art. 81 WE w zakresie zgodności z prawem zawarcia w decyzji uzasadnienia wykraczającego poza zakres zarzutów przedstawionych przedsiębiorstwom;
– naruszenie art. 81 WE, błędne stosowanie prawa, błędy co do oceny dowodów i braki uzasadnienia w zakresie określenia celu stwierdzonego naruszenia, o którym mowa w art. 1 decyzji, kontroli jego wykonania, ustalenia jego skutków i potraktowania ewentualnego naruszenia, które nie zostało wykonane lub nie miało istotnych negatywnych skutków dla konkurencji w ten sam sposób jak naruszeń w pełni wykonanych, o bezprawnym celu lub skutku;
– naruszenie art. 81 WE, błędne stosowanie prawa, błędy co do oceny dowodów i braki uzasadnienia w zakresie stwierdzonego wpływu na handel między Państwami Członkowskimi;
– nadużycie władzy, naruszenie prawa wspólnotowego, błędy co do oceny okoliczności faktycznych i dowodów w zakresie dokonanej przez Sąd Pierwszej Instancji rekonstrukcji zarzucanego przez Komisję w art. 2 decyzji czynu niedozwolonego;
– nadużycie władzy, naruszenie prawa wspólnotowego, błędy co do oceny okoliczności faktycznych i dowodów w zakresie oceny niezgodności z prawem celów lub skutków umowy dostawy pomiędzy Dalmine i British Steel, jako ograniczającej konkurencję na rynku rur gładkich i rur gwintowanych;
– naruszenie prawa wspólnotowego i błędy co do oceny okoliczności faktycznych i dowodów w zakresie oceny niezgodności z prawem klauzul w umowie dostawy pomiędzy Dalmine i British Steel;
– ewentualnie, naruszenie art. 81 WE i wady uzasadnienia w zakresie oceny przestrzegania przez Komisję art. 15 rozporządzenia 17/62 i Wytycznych w sprawie obliczania kar pieniężnych, w zakresie powagi naruszenia zarzucanego Dalmine; i ostatecznie, w razie nieuwzględnienia powyższych zarzutów,
– naruszenie art. 81 WE i wady uzasadnienia w zakresie oceny przestrzegania przez Komisję art. 15 rozporządzenia 17/62 i Wytycznych w sprawie obliczania kar pieniężnych, w zakresie oceny czasu trwania zarzucanego Dalmine naruszenia oraz okoliczności łagodzących.
______
(1) Dz.U. P 013 z 21.02.1962, str. 204.
