Skarga wniesiona dnia 13 sierpnia 2004 r. przez TV Danmark A/S i Kanal 5 Denmark Ltd. przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-336/04)
(2004/C 262/95)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 23 października 2004 r.)
Dnia 13 sierpnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich wniesiona przez TV Danmark A/S, z siedzibą w Kopenhadze (Dania) i Kanal 5 Denmark Ltd., z siedzibą w Hounslow (Zjednoczone Królestwo), reprezentowane przez D. Vandermeerscha, K. Karla oraz H. Peytza, adwokatów (lawyers), z adresem do doręczeń w Luksemburgu.
Strona skarżąca wnosi do Sądu o:
– stwierdzenie nieważności art.1 decyzji Komisji z dnia 19 maja 2004 r. dotyczącej środków przyznanych dla TV2/ Danmark w formie opłat abonamentowych oraz innych środków, w części, w jakiej Komisja uznała pomoc przyznaną dla TV2/ Danmark w latach 1995-2002 w formie wpływów pochodzących z opłat abonamentowych oraz innych środków za zgodną z zasadami wspólnego rynku, w trybie art. 86 ust. 2 WE.
– obciążenie Komisji kosztami poniesionymi przez stronę skarżącą w związku z przedstawieniem niniejszej skargi.
Zarzuty i główne argumenty:
W zaskarżonej decyzji Komisja ustaliła, że w latach 1995-2004 publicznemu nadawcy duńskiemu TV2/Danmark została udzielona pomoc państwa w rozumieniu art. 87 ust. 1 WE. Komisja uznała tę pomoc za zgodną z zasadami wspólnego rynku, za wyjątkiem nadmiernej kompensacji wynoszącej 628,2 milionów DKK, która powinna zostać zwrócona przez TV2/ Danmark A/S.
Skarżący żądają stwierdzenia nieważności art.1 decyzji w części, w której Komisja uznaje część pomocy za zgodną z zasadami wspólnego rynku. Skarżący wnoszą, że wydając tę część decyzji Komisja naruszyła art. 86 ust. 2, art. 87 oraz art. 88 WE, a także załączony do Traktatu WE protokół dotyczący systemu radiofonii i telewizji publicznej w Państwach Członkowskich.
Skarżący twierdzą, że Komisja naruszyła art. 87 i art. 88 WE, kiedy, po ustaleniu, że udzielona pomoc była nową pomocą, stwierdziła tym niemniej, że pomoc ta jest (za wyjątkiem kwoty uznanej za nadmierną kompensację) jest zgodna z zasadami wspólnego rynku, podczas gdy powinna była stwierdzić jej sprzeczność z normami Traktatu z powodu braku notyfikacji.
Ponadto skarżący twierdzą, że Komisja naruszyła art. 86 ust. 2, art. 87 oraz art. 88 WE, a także protokół, poprzez uznanie, że wszelkie koszty poniesione przez TV2 pozostawały w związku ze zobowiązaniami z tytułu pełnienia misji publicznej i dlatego mogły być finansowane przez Państwo, pomimo braku wystarczająco dokładnej definicji zobowiązań TV2 z tytułu pełnienia misji publicznej. Komisja naruszyła także wyżej wymienione przepisy zatwierdzając pomoc państwa na podstawie badania mającego wyjaśnić czy TV2 usiłowała "maksymalizować dochody" oraz nakładając ciężar dowodu na skarżących. Popełniła ona ewidentny błąd w ocenie, pomijając dowody na oczywiste zaniżanie cen przez TV2 w stosunku do samowystarczalnego operatora.
Skarżący ponadto twierdzą, że Komisja naruszyła art. 86 ust. 2 oraz protokół zatwierdzając pomoc pomimo swych własnych wątpliwości co do polityki cenowej TV2 i poziomu cen w Danii. Ponadto, Komisja naruszyła art. 86 ust. 2 nie zbadawszy czy koszty netto poniesione przez TV2 były proporcjonalne do zobowiązań z tytułu pełnienia misji publicznej i akceptując brak jakiejkolwiek, a w każdym razie wystarczającej, duńskiej kontroli publicznej nad wykonywaniem przez TV2 jej misji publicznej.
