Skarga wniesiona dnia 14 czerwca 2004 r. przez Ultradent Products, Inc. i Michaela J.S. Renoufa przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich(Sprawa T-237/04)
(2004/C 251/37)
(Język postępowania: angielski)
(Dz.U.UE C z dnia 9 października 2004 r.)
Dnia 14 czerwca 2004 r. r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Ultradent Products, Inc. z siedzibą w South Jordan, Utah, USA i Michaela J.S. Renoufa, zamieszkałego w Brukseli, Belgia, reprezentowanych przez Pana S. Crosby'ego i Pana C. Bryanta, solicitorów.
Strona skarżąca wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 5 kwietnia 2004 r. odmawiającej dostępu do dokumentów ujawnionych w postępowaniu administracyjnym, wydanej w odpowiedzi na trzy wnioski skarżących z 27 października 2003 r. o udostępnienie dokumentów związanych z klasyfikacją produktów służących do wybielania zębów;
– stwierdzenie nieważności decyzji Komisji z dnia 5 kwietnia 2004 r. odmawiającej dostępu do dokumentów, co do których, na podstawie towarzyszących okoliczności, należy przyjąć, że istnieją;
– zasądzenie od strony pozwanej na rzecz skarżących kosztów postępowania zgodnie z art. 87 Regulaminu Sądu Pierwszej Instancji
Zarzuty i główne argumenty
Trzema pismami z dnia 27 października 2003 r. drugi spośród skarżących wystąpił do Komisji z trzema żądaniami udostępnienia dokumentów związanych z kwestią, czy produkty służące do wybielania zębów powinny być klasyfikowane jako produkty kosmetyczne, czy też środki medyczne. Uściślając, drugi spośród skarżących zażądał dostępu do dokumentów związanych ze skargą skierowaną do Komisji w imieniu pierwszego ze skarżących, podważającej zakwalifikowanie takich produktów dokonane przez władze Wielkiej Brytanii, jak również do dokumentów dotyczących przygotowywanej przez Komisarza Borino odpowiedzi na pisemne pytanie skierowane do Komisji w sprawie takich produktów i wreszcie, do wszelkich dokumentów Komisji odnoszących się do kwestii klasyfikacji takich produktów. Jednocześnie, drugi skarżący, będący solicitorem, oświadczył w swoim wniosku, że działa on w imieniu pierwszego skarżącego.
Wnioski potwierdzające złożone zostały 16 grudnia 2003 r. W dniu 17 grudnia 2003 r. Komisja odpowiedziała na wnioski wstępne, zaś skarżący wnieśli w dniu 7 stycznia 2004 r. kolejny wniosek potwierdzający, którego celem było cofnięcie trzech poprzednich wniosków potwierdzających z dnia 16 grudnia. Komisja odpowiedziała na wniosek z 7 stycznia 2004 r. pismem z dnia 5 kwietnia 2004 r. Do listu załączony był szereg dokumentów.
Skarżący twierdzą, że w postępowaniu administracyjnym okazało się, że oprócz dokumentów udostępnionych skarżącym pismem z 5 kwietnia 2004 r., istnieją z pewnością jeszcze inne dokumenty dotyczące przedmiotowych kwestii, zaś co do jeszcze innych dokumentów można przypuszczać, że istnieją. Zdaniem skarżących, wszystkie te dokumenty są objęte żądaniem wniosku wstępnego i znajdują się w posiadaniu Komisji, jednak nie zostały udostępnione skarżącym. Na tej podstawie skarżący traktują pismo z dnia 5 kwietnia 2004 r. jako decyzję odmawiającą udostępnienia tych dokumentów i wnoszą o stwierdzenie jej nieważności. Na poparcie skargi powołują się na naruszenie art. 8 rozporządzenia nr 1049/2001(1) opublikowanego w Dzienniku Urzędowym L 145, z 31.5.2001, str. 43-48 oraz naruszenie powołanego rozporządzenia w ogólności. Twierdzą ponadto, że Komisja nie uzasadniła odmowy udostępnienia dokumentów, które z całą pewnością istnieją, ani nie powołała się na żadne wyjątki od prawa dostępu do dokumentów, aby uzasadnić swoją odmowę.
______
(1) Rozporządzenie (WE) nr 1049/2001 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 30 maja 2001 r. w sprawie publicznego dostępu do dokumentów Parlamentu Europejskiego, Rady i Komisji.
