Skarga wniesiona dnia 30 lipca 2004 r. przez Komisję Wspólnot Europejskich przeciwko Republice Greckiej(Sprawa C-334/04)
(2004/C 239/14)
(Dz.U.UE C z dnia 25 września 2004 r.)
Dnia 30 lipca 2004 r. do Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Republice Portugalii sporządzona przez Komisję Wspólnot Europejskich reprezentowaną przez Marię Patakia i Michela van Beeka, członków Służby Prawnej Komisji.
Strona skarżąca wnosi do Trybunału o:
orzeczenie, iż Republika Portugalii uchybiła zobowiązaniom ciążącym na niej na mocy art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy Rady 79/409/EWG z dnia 2 kwietnia 1979 w sprawie ochrony dzikiego ptactwa poprzez:
zaklasyfikowanie do strefy specjalnej ochrony ptactwa (SSO) obszarów, których liczba i całkowita powierzchnia jest znacznie mniejsza od liczby i całkowitej powierzchni obszarów spełniających przesłanki do zaklasyfikowania ich jako strefy specjalnej ochrony ptactwa w rozumieniu art. 4 dyrektywy,
ustanowienie strefy specjalnej ochrony na obszarze o powierzchni oczywiście (znacznie) mniejszej od powierzchni odpowiadających obszarów zgodnie z listą IBA 2000, spełniających przesłanki do zaklasyfikowania ich jako stref specjalnej ochrony,
nieustanowienie stref specjalnej ochrony dla wielu gatunków ptaków wymienionych w załączniku I do dyrektywy 79/409 lub zaklasyfikowanie jako strefy specjalnej ochrony obszarów, na których wspomniane gatunki ptaków nie są wystarczająco reprezentowane,
nieustanowienie stref specjalnej ochrony dla wielu gatunków ptaków wędrownych albo zaklasyfikowanie jako strefy specjalnej ochrony obszarów, na których wspomniane gatunki nie są wystarczająco reprezentowane.
Zarzuty i główne argumenty
Zgodnie z utrwalonym orzecznictwem Trybunału Sprawiedliwości Wspólnot Europejskich, art. 4 ust. 1 i 2 dyrektywy 79/409/EWG w sprawie ochron dzikiego ptactwa, nakłada na Państwa Członkowskie obowiązek ustanowienia szczególnego reżimu dla stref specjalnej ochrony (SSO), który zapewniłby w szczególności przetrwanie i reprodukcję gatunków wymienionych w załączniku I do dyrektywy.
Ponadto, w myśl orzecznictwa, lecz także w opinii Komisji, obowiązuje inwentarz obszarów o szczególnym znaczeniu dla ptaków (IBA - Important Birds Areas) uznawany jest za bazę naukową stanowiącą cenny punkt odniesienia.
W oparciu o przedmiotowy inwentarz, 186 obszarów w Grecji powinno zostać zaklasyfikowanych jako SSO.
Na dzień złożenia przedmiotowej skargi Grecja ustanowiła jedynie 151 SSO, których powierzchnia jest ponadto mniejsza od tej, która została przewidziana w IBA 2000.
Na tej podstawie Komisja wnioskuje, iż ustanowienie stref specjalnej ochrony nie nastąpiło w oparciu o kryteria ornitologiczne, do czego zobowiązuje art. 4 dyrektywy.
Terytorium państwa greckiego jest obszarem o szczególnym znaczeniu dla wielu gatunków dzikiego ptactwa wymienionych w załączniku I do dyrektywy, w tym także gatunki zagrożone w skali światowej. Przedmiotowe gatunki nie są wystarczająco chronione w ramach istniejących w Grecji SSO.
