(2004/C 226/02)
1. Komisja Wspólnot Europejskich podjęła 28 kwietnia 2000 r. decyzję o powołaniu inicjatywy wspólnotowej w dziedzinie współpracy transeuropejskiej (dalej zwanej "Interreg III"), wymienionej w art. 20 rozporządzenia Rady (WE) nr 1260/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. ustanawiającego przepisy ogólne w sprawie funduszy strukturalnych(1), dalej zwanego "rozporządzeniem ogólnym". Metoda wdrożenia działań związanych ze współpracą w zakresie komponentu międzyregionalnego została wymieniona w komunikacie Komisji do Państw Członkowskich z dnia 7 maja 2001 r. "Współpraca międzyregionalna" komponent C inicjatywy wspólnotowej Interreg III (2001/C141/02)(2) (zwanym dalej "komunikatem w sprawie współpracy międzyregionalnej"). Wytyczne zostały zmienione komunikatem Komisji z dnia 23 sierpnia 2001 r.(3). Obecne ujednolicone wytyczne zastępują wytyczne z dnia 28 kwietnia 2000 r., zmienione komunikatem z dnia 23 sierpnia 2001 r. Załącznik A do niniejszego komunikatu zastępuje załącznik A do komunikatu w sprawie współpracy międzyregionalnej.
2. Na mocy Interreg III udostępnia się finansowanie wspólnotowe na środki i w obszarach, w których przestrzegane są wytyczne ustanowione w niniejszym dokumencie i które zostały objęte programami inicjatywy wspólnotowej przedstawionymi przez organy wyznaczone przez Państwa Członkowskie i zaakceptowane przez Komisję.
OGÓLNE CELE I ZASADY
4. W okresie programowania 1994-1999 kontynuowano inicjatywę Interreg II, która rozszerzyła zakres inicjatyw Interreg oraz Regen z wcześniejszego okresu. Została ona wdrożona w trzech różnych dziedzinach: współpracy przygranicznej (2.600 mln EUR), transnarodowych sieci energetycznych (550 mln EUR), a także wspólnego działania w zakresie walki ze skutkami powodzi i suszy oraz rozwoju planowania przestrzennego dla dużych skupisk obszarów geograficznych Wspólnoty, Europy Środkowej i Wschodniej oraz basenu Morza Śródziemnego (413 mln EUR). Ponadto wspierano współpracę międzyregionalną wewnątrz Wspólnoty w "kwestiach miękkich", istotnych dla rozwoju regionalnego, w ramach środków innowacyjnych Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego (EFRR), na mocy art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 4254/88 ustanawiającego przepisy wykonawcze do rozporządzenia (EWG) nr 2052/88 w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego(4) (200 mln EUR w latach 1994-1999).
W ramach inicjatywy Interreg finansowano głównie promocję działań związanych z rozwojem małych i średnich przedsiębiorstw, oświatą, wymianą międzynarodową, kulturalną i edukacyjną, problemami zdrowotnymi w regionach przygranicznych, ochroną i poprawą stanu środowiska, badaniami, rozwojem technicznym i prezentacjami (RTD), sieciami energetycznymi, transportem i telekomunikacją (będących głównymi interwencjami w regionach Celu 1) oraz systemami wspólnego zarządzania oraz organami przygranicznymi i ponadnarodowymi.
5. Te doświadczenia pokazują, że w wielu wypadkach poczyniono już znaczące kroki w kierunku programowania przygranicznego oraz zarządzania programami. Jednak ten poziom ścisłej współpracy, który istnieje np. w wypadku euroregionów, jest wciąż raczej wyjątkiem niż regułą. Jakkolwiek nastąpił znaczny rozwój działań w obszarach przygranicznych i obszary te odniosły w wyniku tych działań wymierne korzyści, dużo trudniejsze było faktycznie wspólne przeprowadzanie konkretnych operacji. W niektórych wypadkach spowodowało to wręcz odwrotne skutki, jak np. prowadzenie równoległych projektów po obu stronach granicy. W każdym razie spowodowało to niespożytkowanie przez obszary przygraniczne i Państwa Członkowskie wszystkich korzyści ze współpracy.
Inicjatywa Interreg II C pozwoliła na zdobycie pewnych doświadczeń związanych ze współpracą dotyczącą dużych ponadnarodowych obszarów, angażującą organy państwowe, regionalne i lokalne, z perspektywą osiągnięcia wyższego poziomu integracji terytorialnej tych obszarów. Tym niemniej zakres współpracy był różny w różnych wypadkach.
We współpracy z państwami trzecimi, o zasięgu przekraczającym granice zewnętrzne, występowały dodatkowe problemy, wynikające przede wszystkim ze słabości struktur administracyjnych w tych krajach, jak również z trudności z koordynowaniem instrumentów polityki zewnętrznej, takich jak Phare, Tacis, Cards oraz MEDA z programami Interreg, z powodu różnic w ich przepisach finansowych i operacyjnych.
Współpraca międzyregionalna rozwinęła się w wielu dziedzinach. Jednak system finansowania oparty na art. 10 rozporządzenia (EWG) nr 4254/88 miał wadę polegającą na scentralizowaniu zbyt wielkiej liczby projektów bezpośrednio w rękach Komisji i oddzieleniu tych działań od działalności przygranicznej i transnarodowej Interreg.
6. W tym kontekście celem nowego etapu Interreg było wzmocnienie spójności gospodarczej i społecznej Wspólnoty poprzez promowanie współpracy przygranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej oraz zrównoważonego rozwoju na obszarze Wspólnoty. W centrum inicjatywy znajdują się zatem działania dotyczące obszarów przygranicznych i granic pomiędzy Państwami Członkowskimi oraz między Wspólnotą a państwami trzecimi. Szczególną uwagę zwraca się na:
– zewnętrzne granice Wspólnoty, zwłaszcza w kontekście jej rozszerzenia,
– współpracę obejmującą najbardziej peryferyjne regiony wspólnoty,
– współpracę w realizacji procesu stabilizacji i stowarzyszenia w Zachodnich Bałkanach, oraz
– współpracę w zakresie regionów wyspiarskich.
Na podstawie doświadczeń zdobytych podczas poprzednich inicjatyw Interreg obecny etap inicjatywy jest wdrażany w trzech komponentach:
a) promowanie zintegrowanego rozwoju regionalnego pomiędzy sąsiadującymi regionami przygranicznymi, włączając w to granice zewnętrzne (programy sąsiedzkie) oraz niektóre granice morskie (komponent A); ten komponent otrzymuje główną część zasobów finansowych;
b) przyczynianie się do harmonijnej integracji terytorialnej na obszarze wspólnotowym (komponent B);
c) poprawa rozwoju regionalnego oraz polityk i technik spójności poprzez współpracę transnarodową i międzyregionalną (komponent C); jest to komponent zdecydowanie najskromniejszy finansowo.
Głównym wyzwaniem dla nowego etapu inicjatywy Interreg jest zatem wykorzystanie pozytywnych doświadczeń zdobytych podczas współpracy w ramach obecnych programów i stałe rozwijanie struktur dla takiej współpracy na obszarze wspólnotowym oraz w sąsiadujących państwach.
7. Aby osiągnąć te cele, rozwijanie współpracy w ramach inicjatywy Interreg III podlega następującym zasadom:
– Wspólna strategia przygraniczna/transnarodowa i program rozwoju
Rozwój wspólnej strategii oraz program określający wspólne priorytety są zasadniczymi warunkami akceptacji propozycji zgłoszonych do finansowania przez Komisję. Wszystkie środki i operacje muszą opierać się na wspólnym programowaniu dla odpowiednich regionów lub obszarów i reprezentować dla nich wartość dodaną.
Operacje wybrane do wdrożenia programu muszą mieć czysto przygraniczny lub transnarodowy charakter. Oznacza to, że aby zostały zakwalifikowane, muszą zostać wspólnie wybrane i wdrożone w dwóch lub więcej Państwach Członkowskich lub państwach trzecich albo w pojedynczym Państwie Członkowskim, jeżeli możliwe jest wykazanie istnienia znaczącego wpływu na inne Państwa Członkowskie lub państwa trzecie.
Programowanie musi brać pod uwagę ogólne wytyczne dotyczące funduszy strukturalnych oraz prawodawstwo i polityki wspólnotowe. Oznacza to, że preferowane będą zwłaszcza te operacje, które pomagają w tworzeniu miejsc pracy, poprawiają konkurencyjność w objętych nimi obszarach, rozwijają i wdrażają politykę zrównoważonego rozwoju oraz promują równe szanse dla mężczyzn i kobiet. Wszystkie operacje powinny być zgodne z zasadami wspólnotowymi w zakresie konkurencji, a zwłaszcza z zasadą dotyczącą pomocy państwa.
– Partnerstwo i inicjatywy oddolne
Należy rozwijać w szerokim zakresie stosunki partnerskie, włączając w to nie tylko partnerów instytucjonalnych z organów krajowych, regionalnych i lokalnych, ale także partnerów społecznych i gospodarczych oraz inne właściwe organy (organizacje pozarządowe, środowisko akademickie itp.), zgodnie z art. 8 rozporządzenia ogólnego. Komisja kładzie szczególny nacisk na rozwijanie partnerstwa od samego początku, od etapu opracowania wspólnej strategii do wdrożenia operacji. Po etapie promocji operacje muszą pozwalać na jak najszerszy udział podmiotów publicznych i prywatnych.
– Komplementarność z głównym nurtem funduszy strukturalnych
Programy muszą być zgodne ze środkami określonymi w Celach 1, 2 i 3 funduszy strukturalnych, zwłaszcza w zakresie infrastruktury i innych inicjatyw wspólnotowych. Ponadto operacje muszą być przeprowadzane zgodnie z zakresem funduszy strukturalnych i być zgodne z zasadami kwalifikowalności wydatków.
– Bardziej zintegrowane podejście do wdrażania inicjatyw wspólnotowych
EFRR, zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia (WE) nr 1783/1999 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 12 lipca 1999 r. w sprawie Europejskiego Funduszu Rozwoju Regionalnego(5), dalej zwanego "rozporządzeniem EFRR", może wdrażać inicjatywę Interreg III poprzez finansowanie środków rozwoju obszarów wiejskich kwalifikowanych na mocy EFOGR, rozwoju zasobów ludzkich kwalifikowanych w ramach EFS oraz dostosowania struktur rybołówstwa kwalifikowanych na mocy IFOR. Tę możliwość należy wykorzystać w celu poprawy koordynacji oraz integracji środków i operacji korzystających z pomocy wspólnotowej.
– Efektywna koordynacja pomiędzy Interreg III a instrumentami polityki zewnętrznej Wspólnoty, szczególnie w kontekście jej rozszerzenia
Wdrożenie Interreg III musi zapewniać spójność i synchronizację z innymi zaangażowanymi instrumentami finansowania. Operacje podejmowane wewnątrz Wspólnoty są finansowane przez EFRR, a operacje na zewnątrz Wspólnoty poprzez inne instrumenty finansowe, takie jak Phare, ISPA, Tacis, MEDA, Cards, EFR lub inne programy wspólnotowe o odpowiednim wymiarze polityki zewnętrznej.
Komunikat Komisji "Budowanie drogi dla nowego instrumentu sąsiedztwa"(6) z dnia 1 lipca 2003 r. (dalej zwany "komunikatem o sąsiedztwie") ma na celu, poprzez wprowadzenie programów sąsiedzkich w okresie 2004-2006, poprawić koordynację pomiędzy Interreg III a instrumentami zewnętrznej polityki wspólnotowej. Ten komunikat jest kontynuacją komunikatu "Szersza Europa - sąsiedztwo: Nowe ramy stosunków z naszymi wschodnimi i południowymi sąsiadami"(7).
8. Wdrożenie współpracy w oparciu o te zasady istotnie wymaga wspólnych struktur przygotowujących programy, angażujących zainteresowane strony, wybierających operacje, zarządzających całością oraz koordynujących i monitorujących wdrażanie programów, a także, w razie potrzeby, wspólnych mechanizmów zarządzania środkami i operacjami. Tak czy inaczej, inicjatywa Interreg III oraz program sąsiedzki przyczynią się do znacznego postępu w rozwoju sytuacji z okresu programowania 1994-1999. Partnerzy muszą określić dokładne warunki, uzgodnienia i zasoby dla wprowadzenia i działania struktur, których koszty operacyjne mogą być pokrywane przez programy.
W tym kontekście właściwe organy mogą ocenić, czy jest możliwe powołanie Europejskich Zgrupowań Interesów Gospodarczych (EZIG)(8).
WSPÓŁPRACA PRZYGRANICZNA (KOMPONENT A)
10. Kwalifikujące się obszary: Do celów współpracy przygranicznej kwalifikują się następujące obszary:
– wszystkie obszary położone przy wewnętrznych lub zewnętrznych granicach lądowych Wspólnoty, wydzielone na III poziomie administracyjnym Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS III), wymienione w załączniku I,
– niektóre obszary morskie wydzielone na III poziomie administracyjnym Nomenklatury Jednostek Terytorialnych do Celów Statystycznych (NUTS III), wymienione w załączniku I.
W szczególnych wypadkach finansowanie może być przyznane środkom w obszarach NUTS III graniczących z obszarami poziomu NUTS III określonymi powyżej lub w obszarach otoczonych przez takie obszary, pod warunkiem że nie przeznacza się na nie więcej niż 20 % sumy wydatków związanych z danym programem. Obszary, które korzystają z tej możliwości, muszą zostać wskazane w odpowiednim programie inicjatywy wspólnotowej.
11. Zagadnienia priorytetowe: Ten komponent dotyczy zwłaszcza następujących zagadnień:
– promowanie rozwoju obszarów miejskich, wiejskich i obszarów przybrzeżnych,
– zachęcanie do przedsiębiorczości i rozwoju małych przedsiębiorstw (łącznie z działającymi w sektorze turystycznym) oraz lokalnych inicjatyw tworzenia miejsc pracy,
– promowanie integracji rynku pracy oraz integracji społecznej,
– współużytkowanie zasobów ludzkich i zaplecza technicznego dla celów badawczych, rozwoju technologicznego, oświaty, kultury, komunikacji i zdrowia w celu zwiększenia produktywności oraz pomocy w tworzeniu zrównoważonych miejsc pracy,
– zachęcanie do ochrony środowiska (lokalnie i globalnie), zwiększania efektywności energetycznej oraz promocji odnawialnych źródeł energii,
– rozwijanie transportu (zwłaszcza środków wdrażania bardziej przyjaznych dla środowiska form transportu), sieci i usług informatycznych oraz komunikacyjnych, a także systemów wodnych i energetycznych,
– rozwój współpracy w sferach prawnych i administracyjnych w celu promocji rozwoju gospodarczego i spójności społecznej,
– podnoszenie potencjału obywatelskiej i instytucjonalnej współpracy przygranicznej w celu promocji rozwoju gospodarczego i spójności społecznej.
Powyższa lista nie jest kompletna. Pomocniczą listę zagadnień umieszczono w załączniku II. Jednak zasoby finansowe muszą zostać skoncentrowane na ograniczonej liczbie zagadnień i środków. W szczególności inwestycje infrastrukturalne powinny skupiać się, na ile jest to praktycznie możliwe, w obszarach administracyjnych poniżej poziomu NUTS III, bezpośrednio przylegających do granicy. Jednak zgodnie z pkt 10, jeżeli w obszarach o niewielkiej gęstości zaludnienia rozwój jest wstrzymywany przez brak infrastruktury, można wziąć pod uwagę taką infrastrukturę w obszarze poza ściśle zdefiniowanym poziomem NUTS III, w zakresie, w którym główny cel istnienia takiej infrastruktury jest związany z obszarami NUTS III wymienionymi w załączniku I.
WSPÓŁPRACA TRANSNARODOWA (KOMPONENT B)
13. Kwalifikujące się obszary: Dla celów współpracy transnarodowej proponowane obszary, kwalifikujące się do programu, składają się z grup regionów wymienionych w załączniku III.
Grupy te oparte zostały na obszarach objętych już programami Interreg II C oraz działaniami pilotażowymi art. 10 dotyczącymi planowania przestrzennego, skorygowanymi w oparciu o dotychczasowe doświadczenia. Na tej podstawie Państwa Członkowskie oraz ich regiony mogą składać do Komisji odpowiednio uzasadnione wnioski o zmiany w tych grupach. Szczególna uwaga będzie zwracana na zewnętrzne granice Wspólnoty, zwłaszcza w kontekście rozszerzenia, na współpracę obejmującą najbardziej peryferyjne regiony Wspólnoty, na zwiększanie współpracy w obszarach Morza Adriatyckiego i południa Morza Bałtyckiego. Proponowane zmiany powinny zatem zmierzać w kierunku zwiększenia współpracy pomiędzy regionami adriatyckimi i bałkańskimi Wspólnoty z zewnętrznymi regionami Bałkanów. Szczególna uwaga będzie zwracana na cztery regiony transnarodowe wdrażające wymiar sąsiedztwa.
14. Zagadnienia priorytetowe: Wnioski dotyczące współpracy transnarodowej powinny opierać się na doświadczeniach Interreg II C i brać pod uwagę priorytety polityki wspólnotowej, takie jak TEN, oraz rekomendacje dotyczące rozwoju terytorialnego zawarte w Europejskiej Koncepcji Rozwoju Przestrzennego (ESDP). Jednocześnie, biorąc pod uwagę ograniczone zasoby finansowe i obszerność zaangażowanych terytoriów, ważne jest unikanie rozpraszania działań i dbanie o ich maksymalne skupienie. Możliwe jest ubieganie się o wsparcie w celu:
– opracowania strategii operacyjnych rozwoju przestrzennego w skali ponadnarodowej, obejmujących współpracę pomiędzy miastami i pomiędzy obszarami miejskimi i wiejskimi, z myślą o promowaniu policentrycznego i zrównoważonego rozwoju,
– promocji wydajnych i zrównoważonych systemów transportowych oraz lepszego dostępu do społeczeństwa informacyjnego,
– promocji środowiska naturalnego oraz dobrego zarządzania dziedzictwem kulturowym i zasobami naturalnymi, zwłaszcza zasobami wodnymi,
– promocji integracji pomiędzy regionami morskimi i wyspiarskimi, w ramach szczególnych priorytetów z odpowiednim przydziałem środków finansowych. Promocja integracji pomiędzy regionami morskimi i wyspiarskimi może obejmować działania w ramach w ramach współpracy dwustronnej,
– promocji zintegrowanej współpracy najbardziej peryferyjnych regionów.
Wybrane środki muszą tworzyć podstawę zintegrowanego podejścia terytorialnego, które reaguje na typowe problemy i możliwości oraz prowadzi do uzyskania rzeczywistych korzyści dla obszaru ponadnarodowego. Szczególnie promowana będzie współpraca między regionami morskimi i wyspiarskimi, jak również współpraca pomiędzy regionami o wspólnych niedogodnościach, jak np. obszary górskie. Należy także określić zasadnicze obszary inwestycji infrastrukturalnych. Pod uwagę należy brać tylko infrastrukturę mającą wpływ o zasięgu ponadnarodowym. Nie obejmuje to budowy autostrad i dróg głównych. Wybrane operacje muszą także przynosić konkretne, widoczne i innowacyjne wyniki. W wypadku problemów z zarządzaniem zasobami wodnymi spowodowanymi przez susze lub powodzie finansowanie Interreg III może zostać spożytkowane na inwestycje infrastrukturalne.
15. W wypadku najbardziej peryferyjnych regionów (francuskie departamenty zamorskie, Wyspy Kanaryjskie, Azory i Madera) programy współpracy będą:
– promować lepszą integrację i współpracę gospodarczą w ramach tych regionów oraz pomiędzy nimi i pozostałymi Państwami Członkowskimi,
– poprawiać więzi i współpracę z sąsiadującymi państwami trzecimi (na Wyspach Karaibskich, w Ameryce Łacińskiej, na Oceanie Atlantyckim, w Afryce Północno-Wschodniej i na Oceanie Indyjskim).
16. Lista priorytetowych zagadnień powinna określać główne działania, które mają być współfinansowane. Zostały one dokładniej wymienione w załączniku IV.
WSPÓŁPRACA MIĘDZYREGIONALNA (KOMPONENT C)
18. Kwalifikujące się obszary: Całość Wspólnoty.
19. Zagadnienia priorytetowe:
– Ten komponent obejmuje działania w zakresie współpracy nad poszczególnymi zagadnieniami określonymi przez Komisję w komunikacie w sprawie współpracy międzyregionalnej, włącznie z badaniami, rozwojem technologicznym oraz małymi i średnimi przedsiębiorstwami, społeczeństwem informacyjnym, turystyką, kulturą i zatrudnieniem, przedsiębiorczością i środowiskiem itp.
Szczególną uwagę należy zwrócić na uczestnictwo regionów wyspiarskich i najbardziej odległych oraz krajów kandydujących w różnych sieciach. Regiony morskie będą zachęcane do współpracy również na poziomie dwustronnym.
PRZYGOTOWANIE, PRZEDSTAWIANIE ORAZ ZATWIERDZANIE INTERWENCJI
21. Wnioski zostaną przygotowane przez wspólne komitety przygraniczne lub transnarodowe albo inne ciała utworzone przez właściwe organy regionalne, lokalne lub państwowe, a także, w razie potrzeby, przez partnerów pozarządowych.
Wnioski mogą być przedstawiane osobno dla każdego komponentu. Jeżeli jednak partnerzy uznają to za stosowne, programy mogą obejmować wszystkie trzy komponenty: A, B i C, i określać priorytety, środki oraz wspólne struktury dla każdego komponentu.
22. Programy dotyczące współpracy przygranicznej (komponent A) zostaną przygotowane zgodnie z zasadami, priorytetami i procedurami wymienionymi w punktach od 6 do 11 przez organy regionalne i lokalne w kwalifikujących się obszarach, w partnerstwie z organami państwowymi, zależnie od struktury urzędowej każdego z Państw Członkowskich.
Zasadniczo każdy z programów zostanie przygotowany dla konkretnej granicy, w razie potrzeby z podprogramami dla wszystkich obszarów przygranicznych.
W należycie uzasadnionych przypadkach (np. bardzo długie granice, punkty łączenia się wielu granic, dobrze rozwinięte istniejące struktury współpracy) program zostanie przygotowany dla jednego regionu przygranicznego i może objąć jedną lub więcej granic.
23. Programy obejmujące współpracę transnarodową (komponent B) zostaną przygotowane zgodnie z zasadami, priorytetami i procedurami wymienionymi w punktach 6, 7, 8 oraz 12 do 16 przez organy państwowe (lub inne organy wyznaczone przez Państwa Członkowskie), w ścisłej współpracy z organami regionalnymi lub lokalnymi położonymi w obszarze geograficznym, gdzie będzie realizowana współpraca. Biorąc pod uwagę zebrane przez nie doświadczenia, organy i strony uczestniczące w inicjatywie Interreg II C będą na prośbę odpowiedzialnych organów uczestniczyć w pracach przygotowawczych.
Dla każdego obszaru współpracy został przygotowany pojedynczy program określony w pkt 13.
24. Warunki dotyczące wdrożenia programów komponentu C zostały wymienione w komunikacie o współpracy międzyregionalnej.
25. Treść programów będzie podobna do zawartej w jednolitym dokumencie programowym opisanym w art. 19 ust. 3 rozporządzenia ogólnego, dostosowana do potrzeb i okoliczności typowych dla współpracy przygranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej i będzie zawierać:
– zgodną z art. 41 ust. 2 rozporządzenia ogólnego ocenę ex-ante, analizującą w szczególności mocne i słabe strony współpracy w danym obszarze oraz przewidywany wpływ, łącznie z wpływem na środowisko (lokalnie, globalnie), a także, w razie potrzeby, równe szanse dla mężczyzn i kobiet oraz ulepszenia wprowadzone do struktur odpowiedzialnych za współpracę,
– sprawozdanie z procesu wspólnego programowania (np. wspólnego komitetu programowego) zawierające ustalenia w zakresie konsultacji z partnerami,
– określenie wspólnej strategii i priorytetów rozwoju obszaru geograficznego objętego programem, w razie potrzeby z podziałem na podprogramy, łącznie z priorytetami, konkretnymi celami - wyrażonymi liczbowo, jeżeli jest to możliwe - oraz z wyszczególnieniem, w jaki sposób ta strategia oraz priorytety uwzględniają wytyczne, o których mowa w art. 10 ust. 3 rozporządzenia ogólnego,
– konspekt do komponentu A, w razie potrzeby w podziale na podprogramy, określający planowane środki wdrożenia priorytetów, łącznie z informacjami niezbędnymi do sprawdzenia zgodności z systemami pomocy zgodnie z art. 87 Traktatu; istotę środków wymaganych do przygotowania, monitorowania i oceny programu,
– indykatywny plan finansowania określający dla każdego priorytetu i każdego roku, zgodnie z art. 28 i 29 rozporządzenia ogólnego, podział środków finansowych, które mają zostać przyznane przez EFRR oraz odpowiednio wkładów Phare, Tacis, MEDA, Cards, Fundusz Spójności i ISPA, EBI, jak również sumę kwalifikujących się środków finansowania publicznego lub równorzędnego i szacowaną ilość środków finansowania prywatnego, związanego z tymi wkładami; sumę pomocy finansowej EFRR zaplanowaną na każdy rok, która będzie zgodna z odpowiednią perspektywą finansową,
– postanowienia w zakresie wdrożenia programu, zawierające:
– określenie przez właściwe organy biorące udział w programie wspólnych struktur na rzecz współpracy powołanych w oparciu o konkretne umowy uwzględniające przepisy krajowe, które to struktury będą odpowiedzialne za następujące funkcje:
– organ zarządzający w rozumieniu art. 9 lit. n) i art. 34 rozporządzenia ogólnego,
– organ wypłacający w rozumieniu art. 9 lit. o) i art. 32 rozporządzenia ogólnego na poziomie programu oraz, w razie potrzeby, zależne organy wypłacające,
– wspólny sekretariat techniczny do zarządzania operacyjnego programem, w szczególności dla zadań określonych w pkt 30, bez uszczerbku dla globalnej odpowiedzialności organu zarządzającego na podstawie art. 34 rozporządzenia ogólnego.
Te trzy funkcje (organu zarządzającego, organu wypłacającego i wspólnego sekretariatu technicznego) są podejmowane przez te organy razem lub osobno, biorąc pod uwagę specyfikę wdrożenia Interreg III,
- komitet monitorujący całość programu zgodnie z art. 35 rozporządzenia ogólnego (patrz: pkt 28) oraz komitet sterujący (lub kilka, w razie potrzeby) (patrz: pkt 29),
– opis ustaleń dotyczących zarządzania programem, łącznie z tymi dotyczącymi fazy promocji i upowszechnienia programu pozwalającej na jak największy stopień udziału podmiotów publicznych i prywatnych oraz procedury ogłoszenia wezwania do składania propozycji i wspólnego wyboru operacji, jak również roli komitetu sterującego (patrz: pkt 29) i różnych obowiązków związanych z finansami i kontrolą finansową, zgodnie art. 38 i 39 rozporządzenia ogólnego; może także w razie potrzeby obejmować skorzystanie z globalnej dotacji, zgodnie z pkt 26,
– opis systemów wspólnego monitorowania i oceny, obejmujący rolę komitetu monitorującego (patrz: pkt 28); jak przewiduje art. 36 ust. 1 rozporządzenia ogólnego, właściwe organy wezmą pod uwagę metodologię definiowania wskaźników monitorowania na potrzeby gromadzenia monitorowanych danych i przygotowania ocen,
– określenie systemu zarządzania finansowego pozwalającego na dokonanie przelewu z EFRR (najlepiej także z odpowiednich państwowych ośrodków współfinansujących) na pojedynczy rachunek dla każdego programu oraz na szybkie i jawne przekazanie tych funduszy do ich beneficjentów końcowych; wspólne ustalenia mogą w tym celu obejmować podpisanie umowy między różnymi organami państw uczestniczących w programie, jak również zobowiązanie poszczególnych partnerów, na poziomie programu, do podpisania umowy w sprawie ich wspólnych obowiązków finansowych i prawnych,
– opis konkretnych ustaleń i procedur kontroli programu, listę poszczególnych obowiązków związanych z finansami i kontrolą finansową, zgodnie z art. 38 i 39 rozporządzenia ogólnego,
– informacje dotyczące zasobów wymaganych do przygotowania, monitorowania i oceny pomocy.
26. Przygotowane w ten sposób programy zostaną dostarczone Komisji przez organy wyznaczone przez zainteresowane Państwa Członkowskie i w porozumieniu z tymi Państwami Członkowskimi.
Po zatwierdzeniu każdego programu przez Komisję przyzna ona jeden przydział z EFRR, bez podziału funduszy na każde Państwo Członkowskie. Komisja może także przyznać dotację globalną dla całości lub części programu, w porozumieniu z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi.
27. Do każdego programu zostanie dodane uzupełnienie programu zdefiniowane w art. 9 lit. m) i opisane w art. 18 ust. 3 rozporządzenia ogólnego.
To uzupełnienie programu zostanie przesłane do Komisji nie później niż trzy miesiące od decyzji Komisji zatwierdzającej program. Uzupełnienie programu zostanie przygotowane zgodnie z tymi samymi ustaleniami w zakresie współpracy i partnerstwa, co ustalenia odnoszące się do programu.
MONITOROWANIE, WDROŻENIE I OCENA INTERWENCJI
Do głównych obowiązków spotykającego się co najmniej raz na rok komitetu należą:
– potwierdzenie i akceptacja uzupełnienia programu,
– ustanowienie kryteriów stosowanych podczas wyboru operacji w celu ustalenia przygranicznego lub transnarodowego charakteru operacji, zgodnie z art. 15 rozporządzenia ogólnego,
– wprowadzanie późniejszych poprawek do programu lub do uzupełnienia programu,
– monitorowanie i ocena programu jako całości i zatwierdzenie specyfikacji istotnych warunków zamówienia dotyczących zaproszeń do składania wniosków.
Komitet monitorujący składa się z przedstawicieli organów regionalnych i lokalnych oraz organów państwowych, jeżeli wyrażą one takie życzenie. Udział partnerów gospodarczych, społecznych oraz organizacji pozarządowych jest pożądany i następuje zgodnie z art. 8 rozporządzenia ogólnego. Komisja oraz, gdzie ma to zastosowanie, EBI będą uczestniczyć w pracach komitetu monitorującego z głosem doradczym.
29. Wspólny wybór operacji i skoordynowane monitorowanie ich wdrożenia będzie prowadzone przez jeden lub, w razie potrzeby, więcej komitetów sterujących operacjami każdego podprogramu. Komitet ten zostanie powołany w oparciu o te same zasady współpracy i partnerstwa, co stosowane w wypadku komitetu monitorującego. Komisja może uczestniczyć w obradach na prawach obserwatora.
Opcjonalnie obowiązki komitetu sterującego może pełnić komitet monitorujący działający również w charakterze komitetu sterującego.
30. Organowi zarządzającemu przy wdrażaniu jego zadań pomaga wspólny sekretariat techniczny, w obszarach, w których nie pełni on funkcji sekretariatu.
Oprócz obowiązków określonych w art. 34 rozporządzenia ogólnego organ zarządzający (patrz: pkt 25) jest odpowiedzialny za organizację przygotowania decyzji, które mają zostać podjęte przez komitet monitorujący i sterujący. W szczególności akceptuje on, rozważa i wstępnie ocenia operacje zgłaszane do finansowania lub koordynuje takie zadania. Koordynuje on także prace organów, które zostały zgodnie z wymaganiami wyznaczone do wdrażania poszczególnych podprogramów i środków.
31. Wkład EFRR będzie przekazywany na pojedynczy rachunek bankowy w imieniu organu wypłacającego lub zarządzającego (gdy jest on także organem wypłacającym).
Na podstawie decyzji w kwestii wyboru projektów podjętych przez komitet sterujący lub komitet monitorujący działający jako komitet sterujący udział EFRR będzie, zgodnie z art. 32 ust. 1 akapit ostatni rozporządzenia ogólnego, wypłacany przez organ wypłacający bezpośrednim beneficjentom lub, gdy ma to zastosowanie, organom lub instytucjom wyznaczonym do wdrażania poszczególnych podprogramów i środków. W takim wypadku wspomniane organy przekażą płatności beneficjentom końcowym. W wypadku operacji angażujących partnerów z różnych Państw Członkowskich beneficjent końcowy będzie głównym partnerem zarządzającym operacją, odpowiedzialnym za zarządzanie finansowe i koordynację działań poszczególnych partnerów operacji. Partner główny będzie odpowiedzialny finansowo i prawnie przed organem zarządzającym. Partner główny ustali z partnerami, najlepiej w formie umowy, podział wspólnych obowiązków.
32. Rozdział III rozporządzenia ogólnego (wkłady funduszy i zarządzanie finansowe) oraz przepisy odnoszące się do monitorowania, oceny i kontroli finansowej, z wyjątkiem art. 44, mają zastosowanie do programów. Zgodnie z art. 21 ust. 4 rozporządzenia programy mogą być zmieniane z inicjatywy Państw Członkowskich lub Komisji w porozumieniu z zainteresowanymi Państwami Członkowskimi po ocenie w połowie okresu, o której mowa w art. 42 rozporządzenia.
33. [skreślono]
KOORDYNACJA EFRR, PHARE, TACIS, MEDA, CARDS, EFR, SAPARD I ISPA
Znaczące doskonalenie wspólnych struktur w porównaniu do sytuacji w poprzednim okresie programowania, wspomniane w pkt 8, będzie kontynuowane w odniesieniu do programów opisywanych w tym rozdziale, zgodnie ze stopniem osiągniętego postępu w zakresie koordynacji EFRR z innymi instrumentami finansowymi.
Komisja zobowiązuje się do przedstawiania komitetowi konsultacyjnemu, o którym mowa w art. 48 ust. 3 lit. d) rozporządzenia ogólnego, raz w roku, sprawozdania w zakresie osiągniętego postępu w koordynacji EFRR z innymi instrumentami finansowymi.
34.a. W komunikacie o sąsiedztwie Komisja przedstawiła podejście programów sąsiedztwa na okres 2004-2006. Programy sąsiedztwa będą wspierać współpracę przygraniczną i transnarodową przy zewnętrznej granicy Unii z państwami niebędącymi kandydatami i będą opierać się na istniejących lub zaplanowanych programach oraz strukturach Interreg. Ustanowienie programów sąsiedztwa umożliwi tworzenie nowych systemów pozwalających na wspólne przygotowywanie, zgłaszanie i wybór projektów. Dnia 23 października 2003 r. Komisja przedstawiła wytyczne(9) w sprawie przygotowania programów sąsiedztwa opisujące działania niezbędne do utworzenia programu sąsiedztwa i zawierające rady dotyczące zmian w istniejących dokumentach, strukturach i metodach pracy.
Współpraca przygraniczna (komponent A)
35. Do celów współpracy przygranicznej na obszarach położonych przy zewnętrznych granicach Wspólnoty, obszary przygraniczne w sąsiadujących krajach zostaną uwzględnione we wnioskach programowych przedstawionych Komisji przez wyznaczone organy Państw Członkowskich w porozumieniu z zainteresowanymi państwami sąsiadującymi. Definicje tych obszarów muszą być spójne z kryteriami przyjętymi na potrzeby Interreg III. Z uwzględnieniem NUTS III, w wypadku strefy umieszczonej w załączniku I, uczestniczącej w kilku programach współpracy przygranicznej, angażującej kraje korzystające z Phare-CBC lub uczestnictwa stref NUTS III objętych pkt 10, akapit 2 w takich programach, szczegóły tego uczestnictwa zostaną uzgodnione pomiędzy Komisją, a wyznaczonymi organami Państw Członkowskich w porozumieniu z zainteresowanymi graniczącymi państwami.
36. Program Interreg III współpracy przygranicznej (komponent A), zdefiniowany w pkt 21, 22, 25 i 26, będzie wspólnym dokumentem programowania współpracy przygranicznej, o którym mowa w art. 7 rozporządzenia Komisji (WE) nr 2760/98 z dnia 18 grudnia 1998 r. dotyczącego programu Phare- CBC(10), dalej zwanego "rozporządzeniem Phare-CBC". W razie finansowania przez EFRR, Komisja zadecyduje o wkładzie Funduszu po zatwierdzeniu programu. Wkłady Phare-CBC, Tacis, MEDA, Cards, Sapard lub ISPA będą zgodne z zasadami i regułami dotyczącymi tych instrumentów, a sumy ujęte w planie finansowania będą miały charakter indykatywny. Zwracana będzie uwaga na odpowiednią równowagę finansowania po obu stronach właściwych granic, z uwzględnieniem różnic w poziomie rozwoju gospodarczego i możliwościach wykorzystania funduszy.
37. W wypadku ISPA, zgodnie z art. 2 ust. 2 akapit drugi rozporządzenia Rady (WE) nr 1267/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r., ustanawiającego Instrument Przedakcesyjnej Polityki Strukturalnej(11), dopuszczalne są wyjątki od minimalnej zasadniczo wymaganej kwoty (5 mln EUR), przy uwzględnieniu szczególnych warunków i na podstawie decyzji Komisji, w oparciu o konkretne zalecenia poczynione przez komitet monitorujący.
38. Komitet monitorujący, komitety sterujące, wspólny sekretariat techniczny oraz, jeżeli ma zastosowanie, organ zarządzający (patrz: pkt 25) zostaną ustanowione przy udziale przedstawicieli państw trzecich uczestniczących w programie.
Jeżeli nie jest możliwe powołanie wspólnego organu zarządzającego, przedstawiciele państw trzecich będą, w granicach swoich kompetencji, uczestniczyć w działaniach organu zarządzającego.
39. W wypadku programów finansowanych przez EFRR i przez Phare-CBC, komitet monitorujący programu opisany w pkt 28 oraz Wspólny Komitet ds. Współpracy opisany w art. 7 rozporządzenia Phare-CBC tworzą pojedynczy komitet, dalej zwany dalej "komitetem monitorującym Interreg/Phare-CBC".
Komitet monitorujący Interreg/Phare-CBC zdecyduje o przyjęciu regulaminu wewnętrznego, uwzględniając systemy instytucjonalne, prawne i finansowe zainteresowanych państw. Zasady te, w niezbędnym zakresie, określą szczegółowo zastosowanie pkt 28 i art. 7 rozporządzenia Phare-CBC.
W składzie komitetu monitorującego Interreg/Phare-CBC znajdą się przedstawiciele właściwych organów Państw Członkowskich, organów zainteresowanych państw trzecich, Komisji, a także, gdzie ma to zastosowanie, EBI. Przedstawiciele Komisji, a także, gdzie ma to zastosowanie, EBI będą uczestniczyć w pracach komitetu monitorującego Interreg/Phare-CBC w zakresie operacji współfinansowanych przez EFRR z głosem doradczym. W zakresie odpowiedzialności komitetu leży stwierdzenie, że uzupełnienie programu jest zgodne z art. 15 rozporządzenia ogólnego oraz zatwierdzenie jego zmian.
40. Operacje i projekty zostaną wybrane na podstawie ich zdolności zakwalifikowania się do Interreg III przez komitet lub komitety sterujące lub przez komitet monitorujący Interreg/Phare-CBC, działający jako komitet sterujący (patrz: punkt 29).
41. Zatwierdzenie operacji lub projektów do finansowania w ramach programu będzie zgodne z zasadami EFRR i innych instrumentów finansowych wspierających program.
42. Zatwierdzenie projektów do finansowania przez Phare-CBC będzie zgodne z procedurą ustanowioną w art. 7 ust. 3 i art. 8 rozporządzenia Phare-CBC.
Zgodnie z art. 5 ust. 2 tego rozporządzenia, ustanawia się specjalne środki dotyczące ograniczonego odsetka programów dla małych projektów z udziałem lokalnych podmiotów. Małe projekty nieprzekraczające 50.000 EUR (wkład wspólnotowy), przeznaczone do finansowania przez Phare-CBC, będą zatwierdzane przez Wspólny Komitet ds. Współpracy lub przez komitet sterujący odpowiedzialny za małe projekty.
Systemy dotacji w dziedzinach spójności gospodarczej i społecznej mogą finansować projekty w zakresie 50.000-2 mln EUR (wkład wspólnotowy). Pojedyncze projekty w ramach systemów dotacji będą identyfikowane na podstawie zaproszeń do składania wniosków i zatwierdzane przez Wspólny Komitet ds. Współpracy.
Wobec projektów nienależących do systemów dotacji dopuszcza się wyjątki od wymaganej w innych wypadkach minimalnej wielkości projektu (2 mln EUR) wyłącznie na podstawie indywidualnej oceny przypadków (case-by-case) i w okolicznościach, gdy faktyczna współpraca przygraniczna znajduje się na liście priorytetów określonych w dokumentach wspólnego programowania przygranicznego. Komitet monitorujący Interreg/Phare-CBC (patrz: pkt 39) określi konkretne zalecenia dotyczące wyjątków od minimalnej wielkości projektów, z uwzględnieniem procedur wskazanych w pierwszym ustępie tego punktu. Na podstawie indywidualnej oceny, w obszarach przygranicznych spełniających wymogi art. 12 rozporządzenia Rady (WE) nr 1266/1999 z dnia 21 czerwca 1999 r. o koordynacji pomocy dla państw ubiegających się o członkostwo w Unii Europejskiej w ramach strategii przedakcesyjnej(12), dotyczącego koordynacji instrumentów przedakcesyjnych, kontrola ex-ante sprawowana przez Komisję może zostać zastąpiona przez rozszerzony zdecentralizowany system wdrażania (EDIS) z kontrolą Komisji ex-post.
Współpraca transnarodowa (komponent B)
43. Państwa trzecie mogą uczestniczyć we współpracy transnarodowej, o której mowa w rozdziale III niniejszych wytycznych, na podstawie wniosków programowych przedstawionych Komisji przez wyznaczone organy Państw Członkowskich w porozumieniu z zainteresowanymi państwami trzecimi.
Projekty w państwach korzystających z pomocy Phare połączonej ze współpracą transnarodową w ramach Interreg III mogą być wspomagane poprzez krajowe programy Phare.
W wypadku finansowania przez EFRR, Komisja zdecyduje o wkładzie Funduszu po zatwierdzeniu każdego programu. W wypadku Phare, Tacis, MEDA, Cards, EFR Sapard i ISPA, zatwierdzenie projektów, które mają być finansowane przez powyższe programy, odbędzie się zgodnie z procedurami ustanowionymi w ich własnych przepisach i zasadach działania, włączając, gdzie ma to zastosowanie, procedury określone w komunikacie o sąsiedztwie.
Punkt 37, gdy ma to zastosowanie, można stosować wobec współpracy transnarodowej.
44. Komisja zapewni zastosowanie pkt 38-42 wobec współpracy transnarodowej.
Współpraca międzyregionalna (komponent C)
45. Koordynacja pomiędzy EFRR, a zewnętrznymi instrumentami finansowymi w zakresie komponentu C jest zapewniana na zasadach określonych w komunikacie o współpracy międzyregionalnej.
46. [skreślono].
FINANSOWANIE
48. Zgodnie z art. 20 ust. 2 rozporządzenia ogólnego, całkowity wkład EFRR do Interreg III w okresie 2000-2006 zostaje ustalony na 4.875 mln EUR, w cenach z 1999 r. Zgodnie z art. 7 ust. 7 rozporządzenia ogólnego, wkład EFRR był indeksowany w wysokości 2 % rocznie do 2003 r. i zadecydowano o jego ustaleniu zgodnie z cenami w 2003 r. na okres od 2004 do 2006. Komisja ustaliła teraz także wysokość indeksacji w latach 2004-2006. Bez uszczerbku dla wyjątków przewidzianych w art. 29 ust. 3 lit. a) tego rozporządzenia, górny pułap wkładu EFRR wyniesie 75 % całkowitych kosztów w regionach Celu 1 oraz 50 % w innych.
Zgodnie z wynikami negocjacji akcesyjnych, całkowity wkład EFRR dla nowych Państw Członkowskich w ramach Interreg III w okresie 2004-2006 ustalony zostaje na 425 mln EUR, w cenach z 1999 r.
Komisja przyjmie indykatywne przydziały środków finansowych dla każdego Państwa Członkowskiego. Przy podziale tej kwoty, Państwa Członkowskie zapewnią, że w oparciu o wzorzec, 50 % ich całkowitego wkładu do Interreg III zostanie przydzielone do współpracy przygranicznej w ramach komponentu A. Komisja i Państwa Członkowskie zapewnią także, że wszystkie granice są traktowane równorzędnie. Co najmniej 14 % indykatywnego przydziału każdego Państwa Członkowskiego zostanie przydzielone w ramach komponentu B, a 6 % w ramach komponentu C.
49. W odniesieniu do państw trzecich uczestniczących w Interreg III, współpracę będzie wspomagać Phare-CBC oraz ISPA, Sapard i krajowe programy Phare, jeżeli ma to zastosowanie. Dla Tacis, MEDA, Cards i EFR ustala się przydziały dla skoordynowanych działań, zgodnie z istniejącymi zasadami operacyjnymi oraz, gdzie ma to zastosowanie, zgodnie z komunikatem o sąsiedztwie, z myślą o maksymalizacji współpracy przygranicznej i transnarodowej przy zewnętrznych granicach Wspólnoty.
Dostępne mogą być również pożyczki z EBI.
50. Zgodnie z art. 3 ust. 2 rozporządzenia EFRR, w celu wdrożenia inicjatywy Interreg III, EFRR będzie finansować środki przeznaczone na rozwój obszarów wiejskich kwalifikujące się w ramach EFOGR, do rozwoju zasobów ludzkich kwalifikujące się w ramach EFS oraz do adaptacji struktur związanych z rybołówstwem, kwalifikujące się w ramach IFOR.
51. Inicjatywy wspólnotowe mogą zapewniać techniczne wsparcie dla koncepcji, finansowania i wdrożenia programów na mocy art. 20 rozporządzenia ogólnego.
52. W ramach programów mogą zostać przewidziane konkretne środki pomocy technicznej, w szczególności z myślą o tworzeniu i rozwoju wspólnych struktur. W tym kontekście, zgodnie z art. 29 rozporządzenia ogólnego, będą stosowane zwykłe stawki współfinansowania we wszystkich wypadkach, gdy pomoc techniczna jest udzielana na prośbę Państwa Członkowskiego.
Wyjątkowo, jeżeli taki środek pomocy technicznej zostaje podjęty z inicjatywy Komisji, ponieważ przyniesie on korzyści więcej niż jednemu Państwu Członkowskiemu, może być on zostać sfinansowany w wysokości do 100 % jego wartości.
53. W celu dalszej wymiany doświadczeń i dobrych praktyk, zwłaszcza poprzez działania sieciowe związane z doświadczeniami zebranymi w ramach komponentów A, B i C inicjatywy Interreg III, można użyć maksymalnej kwoty 47 mln EUR.
Jeżeli takie środki są przyznawane na prośbę Państw Członkowskich, stosuje się zwykłe stawki współfinansowania.
Jeżeli jednak środki są podejmowane z inicjatywy Komisji, mogą one zostać sfinansowane do 100 % ich wartości Komisja zatwierdziła program wsparcia współpracy przygranicznej, transnarodowej i międzyregionalnej Interact. Do zadań programu Interact należą:
– koordynacja i wymiana doświadczeń i dobrych praktyk na poziomie wspólnotowym w zakresie działań podejmowanych w ramach Interreg III;
– pomoc techniczna i promocja tworzenia oraz konsolidacji wspólnych struktur programowania, monitorowania i zarządzania;
– koordynacja i współpraca międzyregionalna. Gromadzenie informacji na temat zatwierdzonych projektów (w celu uniknięcia podwójnego finansowania projektów i promowania dalszej synergii) oraz ich wdrożenia;
– publikacje, bazy danych, witryny internetowe.
54. Finansowanie w wysokości 100 % podejmowane z inicjatywy Komisji i objęte definicją dwóch rodzajów pomocy technicznej opisanej w pkt 52 (akapit drugi) oraz pkt 53 (akapit trzeci) stanowić będzie nie więcej niż 2 % całkowitego wkładu EFRR określonego w pkt 48.
KORESPONDENCJA
56. Całość korespondencji związanej z niniejszym obwieszczeniem należy kierować do:
Dyrekcja Generalna ds. Polityki Regionalnej
Komisja Wspólnot Europejskich
B-1049 Bruksela
__________
(1) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 1. Rozporządzenie ostatnio zmienione Aktem Przystąpienia z 2003 r., Dz.U. L 236 z 23.9.2003, str. 33.
(2) Dz.U. C 141 z 15.5.2001, str. 2.
(3) Komunikat Komisji zmieniający wytyczne dla inicjatywy wspólnotowej w dziedzinie współpracy transeuropejskiej, która ma zachęcać do harmonijnego i zrównoważonego rozwoju na obszarze Europy - Interreg III (2001/C 239/03), Dz.U. C 239 z 25.8.2001, str. 4.
(4) Dz.U. L 374 z 31.12.1988, str. 15.
(5) Dz.U. L 213 z 13.8.1999, str. 1.
(6) http://europa.eu.int/comm/regional_policy/sources/docoffic/official/communic/ wider/wider_en.pdf
(7) Komunikat Komisji COM(2003) 104 z 11 marca 2003 r.
(8) Komunikat Komisji 97/C 285/10 Udział Europejskich Zgrupowań Interesów Gospodarczych (EEIG) w zamówieniach publicznych i programach finansowanych przez fundusze publiczne. Dz.U. C 285 z 20.9.1997, str. 17.
(9) http://europa.eu.int/comm/regional_policy/interreg3/doc/pdf/neighbour_guidance.pdf
(10) Dz.U. L 345 z 19.12.1998, str. 49. Rozporządzenie ostatnio zmienione rozporządzeniem Komisji (WE) nr 1822/2003 z 16 października 2003 (Dz.U. L 267 z 17.10.2003, str. 9).
(11) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 73.
(12) Dz.U. L 161 z 26.6.1999, str. 68.
ZAŁĄCZNIKI
KOMPONENT A: KWALIFIKUJĄCE SIĘ OBSZARY
Antwerpen (Arr)
Arlon
Ath
Bastogne
Brugge
Dinant
Eeklo
Gent (Arr)
Ieper
Kortrijk
Liège (Arr)
Maaseik
Mons
Mouscron
Neufchâteau
Philippeville
Sint-Niklaas
Thuin
Tongeren
Tournai
Turnhout
Verviers
Veurne
Virton
ČESKÁ REPUBLIKA
Jihočeský
Plzeňsky
Karlovarský
Ústecký
Liberecký
Královehradecký
Pardubický
Vysočina
Jihomoravský
Olomoucký
Zlínský
Moravskoslezský
DANMARK
Bornholms Amtskommune
Frederiksborg Amtskommune
Fyns Amtskommune
København og Frederiksberg
Kommuner
Københavns Amtskommune
Roskilde Amtskommune
Sønderjyllands Amtskommune
Storstrøms Amtskommune
BR DEUTSCHLAND
Aachen, Kreisfreie Stadt
Aachen, Landkreis
Altötting
Annaberg
Aue-Schwarzenberg
Aurich
Bad Tölz-Wolfratshausen
Baden-Baden, Stadtkreis
Barnim
Bautzen
Berchtesgadener Land
Bitburg-Prüm
Bodenseekreis
Borken
Breisgau-Hochschwarzwald
Cham
Cottbus, Kreisfreie Stadt
Daun
Düren
Emden, Kreisfreie Stadt
Emmendingen
Emsland
Euskirchen
Flensburg, Kreisfreie Stadt
Frankfurt (Oder), Kreisfreie Stadt
Freiberg
Freiburg im Breisgau, Stadtkreis
Freyung-Grafenau
Garmisch-Partenkirchen
Germersheim
Görlitz, Kreisfreie Stadt
Grafschaft Bentheim
Greifswald, Kreisfreie Stadt
Heinsberg
Hof, Kreisfreie Stadt
Hof, Landkreis
Karlsruhe, Landkreis
Karlsruhe, Stadtkreis
Kaufbeuren, Kreisfreie Stadt
Kempten (Allgäu), Kreisfreie Stadt
Kiel, Kreisfreie Stadt Kleve
Konstanz
Landau in der Pfalz
Leer
Lindau-Bodensee
Löbau-Zittau
Lörrach
Lübeck, Kreisfreie Stadt
Märkisch-Oderland
Merzig-Wadern
Miesbach
Mittlerer Erzgebirgskreis
Mönchengladbach, Kreisfreie Stadt
Neustadt an der Waldnaab
Niederschlesischer Oberlausitzkreis
Nordfriesland
Oberallgäu
Oder-Spree
Ortenaukreis
Ostallgäu
Ostholstein
Ostvorpommern
Passau, Kreisfreie Stadt
Passau, Landkreis
Pirmasens, Kreisfreie Stadt
Plauen, Kreisfreie Stadt
Plön
Rastatt
Regen
Rendsburg-Eckernförde
Rosenheim, Kreisfreie Stadt
Rosenheim, Landkreis
Rottal-Inn
Saarbrücken, Stadtverband
Saarlouis
Saar-Pfalz-Kreis
Sächsische Schweiz
Schleswig-Flensburg
Schwandorf
Schwarzwald-Baar-Kreis
Spree-Neiße
Steinfurt
Südliche Weinstraße
Südwestpfalz
Tirschenreuth
Traunstein
Trier, Kreisfreie Stadt
Trier-Saarburg
Uckermark
Ücker-Randow
Viersen
Vogtlandkreis
Waldshut
Weiden in der Opf, Kreisfreie Stadt
Weißeritzkreis
Wesel
Wunsiedel im Fichtelgebirge
Zweibrücken, Kreisfreie Stadt
ELLAS
Achaia
Aitoloakarnania
Chania
Chios
Dodekanisos
Drama
Evros
Florina
Ioannina
Irakleio
Kastoria
Kavala
Kefallinia
Kerkyra
Kilkis
Lasithi
Lefkada
Lesvos
Pella
Preveza
Rethymni
Rodopi
Samos
Serres
Thesprotia
Thessaloniki
Xanthi
Zakinthos
ESPAÑA
Badajoz
Cáceres
Cádiz
Ceuta
Girona
Guipúzcoa
Huelva
Huesca
Lleida
Málaga
Melilla
Navarra
Ourense
Pontevedra
Salamanca
Zamora
EESTI
Kirde-Eesti
Kesk-Eesti
Lääne-Eesti
Lõuna-Eesti
Põhja-Eesti
FRANCE
Ain
Aisne
Alpes-de-Haute-Provence
Alpes-Maritimes
Ardennes
Ariège
Bas-Rhin
Corse du Sud
Doubs
Haut-Rhin
Haute Corse
Haute-Garonne
Haute-Pyrénées
Haute-Savoie
Hautes-Alpes
Jura
Meurthe-et-Moselle
Meuse
Moselle
Nord
Pas-de-Calais
Pyrénées-Atlantiques
Pyrénées-Orientales
Savoie
Seine Maritime
Somme
Territoire de Belfort
MAGYARORSZAG
Bács-Kiskun
Békés
Baranya
Budapest
Borsod-Abaúj-Zemplén Csongrád
Győr-Moson-Sopron
Hajdú-Bihar
Heves
Komárom-Esztergom
Pest
Nógrád
Somogy
Szabolcs-Szatmár-Bereg
Vas
Zala
IRELAND
Border
Dublin
Mid-East
South-East
ITALIA
Agrigento
Ancona
Ascoli Piceno
Bari
Belluno
Biella
Bolzano-Bozen
Brindisi
Campobasso
Caltanisetta
Chieti
Como
Cuneo
Ferrara
Foggia
Forli - Cesena
Gorizia
Imperia
Lecce
Lecco
Livorno
Macerata
Novara
Pesaro e Urbino
Pescara
Ravenna
Ragusa
Rimini
Rovigo
Sassari
Siracusa
Sondrio
Teramo
Torino
Trieste
Trapani
Udine
Valle d'Aosta
Varese
Venezia
Verbano-Cusio-Ossola
Vercelli
LUXEMBOURG (G.D.)
Luxembourg (Grand-Duché)
LATVIJA
Kurzeme
Latgale
Rīga
Vidzeme
Zemgale
LIETUVA
Alytaus
Klaipédos
Marijampolės
Panevéžio
Šiaulių
Tauragés
Telšių
Utenos
Vilniaus
KYPROS
Kypros
MALTA
Malta
Gozo - Comino
NEDERLAND
Achterhoek
Arnhem-Nijmegen
Delfzijl en omgeving
Midden-Limburg
Midden-Noord-Brabant
Noord-Limburg
Noord-Overijssel
Oost-Groningen
Overig Groningen
Overig Zeeland
Twente
West-Noord-Brabant
Zeeuwsch-Vlaanderen
Zuid-Limburg
Zuidoost-Drenthe
Zuidoost-Noord-Brabant
ÖSTERREICH
Außerfern
Bludenz-Bregenzer Wald
Innsbruck
Innviertel
Klagenfurt-Villach
Mittelburgenland
Mühlviertel
Nordburgenland
Oberkärnten
Oststeiermark
Osttirol
Pinzgau-Pongau
Rheintal-Bodenseegebiet
Salzburg und Umgebung
Südburgenland
Tiroler Oberland
Tiroler Unterland
Unterkärnten
Waldviertel
Weinviertel
West- und Südsteiermark
Wiedeń (współpraca z Republiką
Czeską, Słowacją i Węgrami)
Wiener Umland/Nordteil (współpraca
z Republiką Czeską i
Słowacją)
Wiener Umland/Südteil (współpraca
ze Słowacją i Węgrami)
POLSKA
Jeleniogórsko-wałbrzyski
Bialskopodlaski
Chełmsko-zamojski Gorzowski
Zielonogórski
Nowosądecki
Ostrołęcko-siedlecki
Opolski
Krośnieńsko-przemyski
Białostocko-suwalski
Łomżyński
Gdański
Gdańsk-Gdynia-Sopot
Bielsko-bialski
Rybnicko-jastrzębski
Elbląski
Olsztyński
Ełcki
Szczeciński
PORTUGAL
Alentejo Central
Algarve
Alto Alentejo
Alto Tras-Os-Montes
Baixo Alentejo
Beira Interior Norte
Beira Interior Sud
Cavado
Douro
Minho-Lima
SLOVENIJA
Pomurska
Podravska
Koroška
Savinjska
Spodnjeposavska
Gorenjska
Notranjsko-kraška goriška
Obalno-kraška
Jugovzhodna Slovenija
Osrednjeslovenska
SLOVENSKÁ
Bratislavský kraj
Trnavský kraj
Trenčanský kraj
Nitrianský kraj
Žilinský kraj
Banskobystrický kraj
Prešovský kraj
Košický kraj
SUOMI
Åland
Etelä-Karjala
Etelä-Savo
Itä-Uusimaa
Kainuu
Keski-Pohjanmaa
Kymenlaakso
Lappi
Pohjanmaa
Pohjois-Karjala
Pohjois-Pohjanmaa
Uusimaa
Varsinais-Suomi
SVERIGE
Dalarnas Län
Jämtlands Län
Norrbottens Län
Skåne Län
Stockholms Län
Värmlands Län
Västerbottens Län
Västra Götalands Län
UNITED KINGDOM
Brighton & Hove
Conwy & Denbighshire
- (tylko ta część kwalifikuje się w
ramach Interreg IIA)
wschodnia część Irlandii Północnej
wschodni Sussex CC
Gibraltar
Gwynedd
Isle of Anglesey
Kent CC
Medway Towns
północna część Irlandii Północnej
południowa część Zachodniej
Walii
zachodnia i południowa część
Irlandii Północnej
WZORCOWA LISTA PRIORYTETOWYCH ZAGADNIEŃ I KWALIFIKUJĄCYCH SIĘ ŚRODKÓW
Zgodnie z rozporządzeniem ogólnym, wszystkie operacje częściowo finansowane przez EFRR muszą wchodzić w zakres funduszy strukturalnych i być zgodne z zasadami kwalifikowania się wydatków. Muszą także pozostawać w zgodzie z innymi aktami prawnymi i politykami wspólnotowymi, włączając w to zasady dotyczące konkurencji.
1. Promocja rozwoju obszarów miejskich, wiejskich i obszarów przybrzeżnych
Analiza obszaru przygranicznego.
Przygotowanie wytycznych i wspólnego planowania zarządzaniem obszarem łącznie z obszarami przygranicznymi zintegrowanymi w jednostce geograficznej (włączając to zapobieganie klęskom żywiołowym i technologicznym).
Promocja wielosektorowych planów ramowych użytkowania ziemi.
Planowanie i ochrona w zakresie obszarów przygranicznych, w szczególności terenów ważnych dla Wspólnoty jak np. miejsc objętych programem Natura 2000.
- Rozwój obszarów miejskich:
Przygotowanie wspólnych wytycznych dotyczących planowania i zarządzania obszarami położonymi pomiędzy aglomeracjami, znajdującymi się w pobliżu granic, ze zwróceniem szczególnej uwagi na zasady i wytyczne dokumentu "Zrównoważony rozwój obszarów miejskich: ramowy plan działania" (KOM(98) 605 wersja ostateczna).
Współpraca obszarów miejskich i wiejskich na rzecz promowania zrównoważonego rozwoju.
Renowacja i rozwój historycznych ośrodków miejskich z zastosowaniem wspólnej strategii przygranicznej (z wyłączeniem mieszkalnictwa).
Planowanie przygranicznych obszarów przemysłowych.
- Rozwój obszarów wiejskich:
Planowanie przygraniczne w zakresie ziem uprawnych i innych usprawnień odnoszących się do posiadłości ziemskich.
Dywersyfikacja działań w celu promowania nowych możliwości zatrudnienia i tworzenia dodatkowych strumieni przychodów dla mieszkańców wsi.
Przygraniczny rozwój obszarów wiejskich, głównie w drodze marketingu i promocji produktów o wysokiej jakości, zachęcania do działań związanych z turystyką i rzemiosłem, poprawy warunków życia oraz renowacji i rozwoju miejscowości, jak również ochrony dziedzictwa wiejskiego; rozwój i utrzymywanie pewnych chronionych obszarów przygranicznych.
Poprawa, zrównoważony rozwój i zachowywanie przygranicznych zasobów leśnych oraz rozszerzanie przygranicznych obszarów zalesionych, zgodne z rozdziałem VIII rozporządzenia EFOGR w sprawie rozwoju obszarów wiejskich (włącznie z zapobieganiem klęskom żywiołowym w obszarach górskich).
- Rozwój obszarów przybrzeżnych:
Przygotowanie wytycznych dla planowania i zarządzania obszarami przybrzeżnymi.
Ochrona środowiska przybrzeżnego w drodze zapobiegania, kontroli i odnowy obszarów wyeksploatowanych z punktu widzenia środowiska, usuwanie odpadów oraz tworzenie i wspólne użytkowanie zasobów i infrastruktury (łącznie z uzdatnianiem zużytej wody).
Ochrona jakości lądowych i morskich zasobów wodnych na obszarach przybrzeżnych.
2. Rozwijanie ducha przedsiębiorczości oraz małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), turystyki i rozwoju lokalnego oraz inicjatyw związanych z zatrudnieniem
- Duch przedsiębiorczości oraz małe i średnie przedsiębiorstwa:
Rozwój przygranicznych sieci powiązań gospodarczych pomiędzy małymi i średnimi przedsiębiorstwami w celu tworzenia lub rozwijania organizacji rozwoju handlowego, zawodowego lub przygranicznego z myślą o usprawnieniu współpracy, wymiany informacji, transferu umiejętności zarządzania oraz technologii.
Wspieranie i zachęcanie do rozwoju małych i średnich przedsiębiorstw poprzez pomoc w inwestycjach.
Poprawianie dostępu do usług finansowych, kredytowych i biznesowych.
Rozwój odpowiednich przygranicznych instrumentów finansowych.
Wydatki operacyjne wymienionych powyżej organizacji mogą być w części finansowane tylko w nieprzekraczającej okresu trzech lat fazie uruchamiania, w skali malejącej.
- Turystyka:
Rozwój wysokiej jakości i przyjaznej środowisku turystyki (łącznie z agroturystyką) poprzez projekty inwestycyjne, projektowanie i wprowadzanie nowych produktów związanych z turystyką (turystyka kulturalna, turystyka środowiskowa), które tworzą zrównoważone miejsca pracy.
Środki promocyjne, studia marketingowe i tworzenie wspólnych systemów rezerwacji.
- Inicjatywy związane z rozwojem lokalnym i z zatrudnieniem
Tworzenie sieci usług sąsiedzkich lub usług związanych z rozwojem lokalnym i zatrudnieniem (1).
3. Integracja rynku pracy i promocja integracji społecznej
Tworzenie i rozwój zintegrowanego rynku pracy po obu stronach granicy, zgodnie z zadaniami EFS (art. 1 rozporządzenia EFS), z dołożeniem należytej staranności w wypełnianiu zobowiązań do promowania równych szans dla mężczyzn i kobiet oraz angażowania partnerów społecznych.
W obszarach objętych partnerstwem przygranicznym EURES szczególna uwaga będzie zwracana na wdrożenie operacji komplementarnych i pomocniczych w stosunku do partnerstwa, które usprawnią działanie przygranicznego rynku pracy. Operacje te zostaną określone w porozumieniu z miejscowymi partnerami EURES.
Zachęcanie do współpracy w szkoleniu zawodowym, wspólnym uznawaniu dyplomów i systemów przekazywania praw emerytalnych.
Rozwój przygranicznych terytorialnych paktów w zakresie zatrudnienia.
Przygraniczna integracja społeczna.
4. Współpraca w zakresie badań, rozwoju technicznego, oświaty, kultury, komunikacji, ochrony zdrowia i ludności
Stymulowanie współpracy między ośrodkami badawczymi, technologicznymi i rozwojowymi, w obszarach należących do oświaty (szkoły, edukacja ponadpodstawowa, wyższa oraz zawodowa), kultury (obejmującej media i sport), komunikacji, ochrony zdrowia i ludności w drodze tworzenia i wspólnego użytkowania zasobów, instytucji i zaplecza technicznego do promocji zatrudnienia i podnoszenia konkurencyjności w obszarach przygranicznych.
Lepszy dostęp miejscowej ludności do przygranicznego zaplecza technicznego w powyższych dziedzinach.
Inwestycje w oświatę i zdrowie o znaczeniu lokalnym i umożliwiające tworzenie miejsc pracy.
Wydarzenia kulturalne (wystawy, festiwale) nie kwalifikują się, o ile nie tworzą trwałej współpracy i zatrudnienia. Zatem jednorazowe wydarzenia zasadniczo nie mogą być finansowane. Wydarzenia okresowe mogą być finansowane tylko w fazie uruchamiania. Wspierane będą elementy raczej natury organizacyjnej niż artystycznej (produkcja, nabycie prac, wypłaty dla artystów).
Projekty wybrane do współfinansowania poprzez inne instrumenty finansowe Wspólnoty w tych obszarach, takie jak programy ramowe badań i rozwoju technologicznego, Kultura 2000, Media II, Socrates, Leonardo da Vinci, Tempus itp. nie kwalifikują się do pomocy w ramach niniejszej inicjatywy.
5. Ochrona środowiska, efektywność energetyczna i odnawialne źródła energii
Ochrona środowiska poprzez zapobieganie (włączywszy klęski żywiołowe i technologiczne), monitorowanie, odnowę wyeksploatowanych środowisk, racjonalne wykorzystanie energii, recykling i unieszkodliwianie odpadów oraz wspólne tworzenie i użytkowanie zasobów i infrastruktury (łącznie z uzdatnianiem zużytej wody).
Wydajne zarządzanie energią, alternatywne i odnawialne źródła energii.
Zarządzanie turystyką na terenach położonych po obu stronach granicy, zwłaszcza tymi o znaczeniu dla Wspólnoty.
6. Podstawowa infrastruktura o znaczeniu przygranicznym
- Poprawa transportu:
Usuwanie przeszkód w transporcie publicznym, zwłaszcza pomiędzy miastami przygranicznymi.
Promocja przyjaznych środowisku środków transportu obejmująca, w szczególności, alternatywne środki transportu (rowerowy i pieszy) i ich infrastrukturę.
Usuwanie wąskich gardeł (dotyczy także obszarów morskich).
Połączenia do sieci transeuropejskich; realizacja samych sieci kwalifikuje się tylko w należycie uzasadnionych przypadkach i wyłącznie przy granicach zewnętrznych.
- Poprawa pozostałej infrastruktury:
Rozwój i poprawa infrastruktury przygranicznej.
Zapewnienie przygranicznego zaplecza technicznego w dziedzinie telekomunikacji oraz systemów wodnych i energetycznych.
Poprawa sieci i usług informatycznych i komunikacyjnych.
Nie zalicza się kosztów operacyjnych działań opisanych w pkt 6.
7. Współpraca w zakresie prawnym i administracyjnym
Prace przygotowawcze (projekty pilotażowe, studia) zmniejszające problemy stwarzane przez istniejące przeszkody w drodze do jednolitego rynku, prowadzone na podstawie "Planu działania na rzecz jednolitego rynku", (np. ochrona praw konsumentów, usługi finansowe, zakupy publiczne, pomoc regionalna) lub przez istnienie odmiennych systemów prawnych (np. w zakresie zabezpieczeń społecznych, podatków) i systemów administracyjnych (np. w zakresie nielegalnego handlu, procedur imigracyjnych i azylowych, ochrony ludności, tworzenia przygranicznych obszarów przemysłowych).
Poprawa bezpieczeństwa na granicach zewnętrznych przez wspólne szkolenie personelu i lepsze wspólne systemy informatyczne.
Projekty wybrane w tych dziedzinach do współfinansowania przez inne instrumenty finansowe Wspólnoty, jak Falcone, Grotius, Odyseusz, Oisin, STOP, Fundację Roberta Schumana i plan działania Rady przyjęty 3 grudnia 1998 r. nie kwalifikują się do pomocy w ramach niniejszej inicjatywy.
Wyłącza się zwykłe koszty działania związane z administracją publiczną.
8. Współpraca pomiędzy obywatelami i instytucjami
Zwiększona komunikacja i współpraca między obywatelami, organizacjami prywatnymi i wolontariatem, administracjami i instytucjami, w celu rozwoju stosunków i bazy instytucjonalnej stanowiącej podstawę integracji przygranicznej w obszarach przygranicznych oraz wprowadzenia w tym celu ogólnych i ukierunkowanych szkoleń prowadzących do promocji zatrudnienia.
Tworzenie funduszy z ograniczonymi zasobami (mikroprojekty), aby wdrażać małe projekty promujące integrację przygraniczną ludności (opartą o bezpośrednie kontakty międzyludzkie), zarządzanie którymi zostanie powierzone bezpośrednio inicjatywom współpracy przygranicznej (np. euroregionom).
Jednorazowe wydarzenia nie będą kwalifikować się do powyższych funduszy, o ile nie będą stanowić części wspólnej strategii rozwoju lub usprawnienia integracji przygranicznej.
8.a. Zagadnienia priorytetowe programu sąsiedzkiego:
Promowanie zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego w obszarach przygranicznych.
Przyczynianie się do współpracy w zakresie rozwiązywania wspólnych problemów w dziedzinach takich jak ochrona środowiska, ochrona zdrowia oraz zapobieganie przestępczości zorganizowanej i zwalczanie jej.
Zapewnianie wydajnego i bezpiecznego funkcjonowania granicy.
Promowanie lokalnych działań wiążących się z bezpośrednimi kontaktami ludzkimi.
9. Pomoc techniczna
Studia i wsparcie techniczne dotyczące przygotowania strategii przygranicznych.
Wsparcie techniczne w organizacji partnerstwa przygranicznego poprzez tworzenie lub rozwój wspólnych struktur wdrażających program współpracy przygranicznej.
Wkład EFRR w pomoc techniczną może wynosić do 100 % wartości i będzie pomniejszony proporcjonalnie do pomocy już przyznanej w ramach Interreg I i II.
_________
(1) Europejska strategia wspierania inicjatyw związanych z rozwojem lokalnym i zatrudnieniem; komunikat Komisji COM(95) 273, Dz.U. C 265 z 12.10.1995.
KOMPONENT B: KWALIFIKUJĄCE SIĘ OBSZARY
| Program | Państwa Członkowskie | Kwalifikujące się obszary - (niekoniecznie wszystkie obszary NUTS II) |
| MORZE ŚRÓDZIEMNE - ZACHÓD | Włochy | Piemonte, Lombardia, Liguria, Toscana, Umbria, Lazio, Campania, Sardegna, Basilicata, Calabria, Sicilia, Valle d'Aosta, Emilia-Romagna |
| Hiszpania | Andalucia, Murcia, C. Valenciana, Cataluña, Baleares, Aragon, Ceuta, Melilla | |
| Francja | Languedoc-Roussillon, PACA, Rhône-Alpes, Corse | |
| Portugalia | Algane, Alentejo | |
| Zjednoczone Królestwo | Gibraltar | |
| Malta | Cały kraj | |
| Grecja | Cały kraj | |
| ALPY | Austria | Cały kraj |
| Niemcy | Oberbayern i Schwaben (w Bayern), Tübingen i Freiburg im Breisgau (w Baden-Württemberg) | |
| Francja | Rhône-Alpes, PACA, Franche-Comté, Alsace | |
| Słowenia | Cały kraj | |
| Włochy | Lombardia, Friuli-Venezia Giulia, Veneto, T rentino-Alto Adige, Valle d'Aosta, Piemonte, Liguria | |
| REJON ANTLATYKU | Irlandia | Cały kraj |
| Zjednoczone Królestwo | Cumbria, Lancashire, Greater Manchester, Cheshire, Mersey-side, Worcestershire and Warwickshire, Avon, Gloucestershire i Wiltshire, Dorset i Somerset, Cornwall i Devon, Staffordshire, Herefordshire, Shropshire, West Midlands, Clwyd, Dyfed, Gwynedd i Powys, Gwent, Mid-Glamorgan, South Glamorgan i West Glamorgan, Northern Ireland, Highlands i Islands, South Western Scotland | |
| Francja | Aquitaine, Poitou-Charentes, Pays-de-la Loire, Bretagne, Basse-Normandie, Haute-Normandie, Limousin, Centre, Midi-Pyrénées | |
| Hiszpania | Galicia, Asturias, Cadiz, Canarias, Cantabria, Navarra, Pais Vasco, Sevilla, La Rioja, Castilla-Léon, Huelva | |
| Portugalia | Cały kraj | |
| EUROPA POŁUDNIOWO-ZACHODNIA | Portugalia | Cały kraj |
| Hiszpania | Cały kraj | |
| Francja | Midi-Pyrénées, Limousin, Auvergne, Aquitaine, Languedoc-Roussillon, Poitou-Charentes | |
| Zjednoczone Królestwo | Gibraltar | |
| EUROPA PÓŁNOCNO-ZACHODNIA | Francja | Nord-Pas de Calais, Picardie, Haute-Normandie, Île de France, Basse-Normandie, Centre, Champagne-Ardennes, Lorraine, Bourgogne, Alsace, Franche-Comté, Bretagne, Pays de la Loire |
| Belgia | Cały kraj | |
| Niderlandy | Overijssel, Gelderland, Flevoland, Utrecht, Noord-Holland, Zuid-Holland, Zeeland, Noord-Brabant, Limburg | |
| Luksemburg | Cały kraj | |
| Niemcy | Nordrhein-Westfalen, Hessen, Rheinland-Pfalz, Saarland, Baden-Württemberg, Schwaben, Unter-, Mittel- and Oberfranken (w Bayern) | |
| Zjednoczone Królestwo | Cały kraj | |
| Irlandia | Cały kraj | |
| OBSZAR MORZA PÓŁNOCNEGO | Zjednoczone Królestwo | North-Eastern Scotland, Eastern Scotland, Highlands & Islands (poza Comhairle Nan Eilean i Lochaber, Skye & Lochalsh i Argyll), Tees Valley & Durham, Northumberland i Tyne & Wear, Humberside, North Yorkshire, South Yorkshire, West Yorkshire, Derbyshire & Nottinghamshire, Lincolnshire, Leices-tershire, Rutland & Northamptonshire, East Anglia, Essex. |
| Niderlandy | Friesland, Groningen, Drenthe, Overijssel, Flevoland, Noord-Holland, Zuid-Holland, Zeeland | |
| Belgia | Antwerpen, Oost-Vlaanderen, West-Vlaanderen | |
| Niemcy | Niedersachsen, Schleswig-Holstein, Hamburg, Bremen | |
| Dania | Cały kraj | |
| Szwecja | Västra Götalands, Hallands, Värmlands, Kronobergs län, Skåne län | |
| OBSZAR MORZA BAŁTYCKIEGO | Dania | Cały kraj |
| Szwecja | Cały kraj | |
| Łotwa | Cały kraj | |
| Litwa | Cały kraj | |
| Estonia | Cały kraj | |
| Finlandia | Cały kraj | |
| Polska | Cały kraj | |
| Niemcy | Schleswig-Holstein, Mecklenburg-Vorpommern, Berlin, Brandenburg, Bremen, Hamburg, Regierungsbezirk Lüneburg (in Niedersachsen) | |
| CADSES | Austria | Cały kraj |
| Niemcy | Baden-Württemberg, Bayern, Sachsen, Sachsen-Anhalt, Berlin, Brandenburg, Thüringen, Mecklenburg-Vorpommern | |
| Włochy | Puglia, Molise, Abruzzo, Marche, Friuli-Venezia Giulia, Veneto, Emilia-Romagna, Lombardia, Trentino-Alto Adige, Umbria | |
| Republika Czeska | Cały kraj | |
| Węgry | Cały kraj | |
| Polska | Cały kraj | |
| Słowacja | Cały kraj | |
| Słowenia | Cały kraj | |
| Grecja | Cały kraj | |
| GRANICE PÓŁNOCNE | Finlandia | Wszystkie regiony Celu 1 i przyległe obszary w Pohjois-Pohjanmaa, Keski-Suomi i Keski-Pohjanmaa |
| Szwecja | Wszystkie regiony Celu 1, przyległe obszary przybrzeżne i Gävleborgs län | |
| Zjednoczone Królestwo | Scotland, ze szczególnym uwzględnieniem Highlands i Islands | |
| ARCHIMEDES | Grecja | Cały kraj |
| Włochy | Sicilia, Calabria, Basilicata, Puglia, Campania | |
| Cypr | Cały kraj | |
| Malta | Cały kraj | |
| OBSZAR KARAIBÓW | Francja | Guyane, Guadeloupe, Martinique |
| OBSZAR AZORY-MADERA-WYSPY KANARYJSKIE | Portugalia | Açores, Madeira |
| Hiszpania | Canarias | |
| OBSZAR OCEANU INDYJSKIEGO | Francja | Réunion |
KOMPONENT B: PRIORYTETY I ŚRODKI
W kontekście promocji harmonijnego i zrównoważonego rozwoju, środki należące do tego komponentu będą przyczyniać się do integracji gospodarczej i społecznej oraz rozwoju zainteresowanych współpracujących obszarów.
1. Strategie rozwoju przestrzennego, włącznie ze współpracą między miastami oraz między obszarami wiejskimi i miejskimi, z myślą o promowaniu policentrycznego i zrównoważonego rozwoju
- Przygotowanie perspektyw rozwoju przestrzennego dla terytorium ponadnarodowego.
- Ocena wpływu terytorialnego polityki i projektów wpływających na terytorium ponadnarodowe.
- Rozwój współpracy pomiędzy obszarami stołecznymi i "miastami bramami" w celu rozwoju większych stref globalnej integracji gospodarczej, szczególnie w peryferyjnych rejonach Wspólnoty.
- Rozwój strategicznych sojuszy i sieci między małymi i średnimi miastami, obejmujący środki na rzecz wzmocnienia znaczenia małych miast w rozwoju obszarów wiejskich.
- Współpraca w zakresie badań i rozwoju oraz dostępu do innowacji, zwłaszcza z uwzględnieniem sieci miejskich.
- Zwiększanie świadomości na temat długoterminowych perspektyw rozwoju przestrzennego oraz promocja instytucji sieciowego planowania i badań, rozwijających wspólne obserwacje i monitorowanie.
2. Rozwój wydajnych i zrównoważonych systemów transportowych oraz poprawa dostępu do społeczeństwa informacyjnego
- Poprawa dostępu do krajowych i ponadnarodowych sieci i miejsc przesiadkowych, zwłaszcza przez połączenia sieci pomocniczych; nie obejmuje to budowy autostrad i dróg głównych.
- Promowanie intermodalności i modalnego przejścia na bardziej przyjazne dla środowiska sposoby transportu, w szczególności transport morski, śródlądowy i kolejowy, jak również bezsilnikowe środki transportu.
- Preferowanie technologii informatycznych i komunikacyjnych w celu rozwijania sieci oraz wirtualnego klastrowania, zwłaszcza tych wspierających wspólne przedsięwzięcia i strategie marketingowe z myślą o zapewnieniu małym i średnim przedsiębiorstwom lepszego dostępu do innowacji, szczególnie innowacji technologicznych.
- Preferowanie użycia technologii informatycznych i komunikacyjnych w celu ulepszenia służb publicznych, łącznie z przekazywaniem know-how i technologii administracji lokalnej oraz rozwojem zastosowań w sektorze publicznym (oświata, szkolenia, ochrona zdrowia itp.).
- Rozwój usług i zastosowań telematycznych opartych o możliwości pokonywania odległości i promocji dostępu do wiedzy stwarzane przez społeczeństwo informacyjne, zwłaszcza w sektorach takich jak handel elektroniczny, szkolenia, badania i telepraca.
3. Promocja ochrony środowiska i dobrego zarządzania dziedzictwem narodowym oraz zasobami naturalnymi, zwłaszcza zasobami wodnymi
- Przyczynianie się do dalszego rozwoju europejskiej sieci ekologicznej (Natura 2000), łączenie chronionych obszarów o znaczeniu regionalnym, narodowym, ponadnarodowym i wspólnotowym.
- Twórcza odnowa krajobrazów kulturalnych degradowanych wskutek działalności ludzkiej, łącznie z obszarami zagrożonymi lub degradowanymi wskutek braku działalności rolniczej, w ramach zintegrowanych strategii rozwoju przestrzennego.
- Innowacyjna promocja zasobów naturalnych i kulturalnych w obszarach wiejskich rozumiana jako potencjał rozwoju zrównoważonej turystyki, zwłaszcza w obszarach o niewielkim zaludnieniu.
- Promocja współpracy na rzecz ochrony i twórczego rozwoju dziedzictwa narodowego.
- Przygotowanie i wdrażanie wspólnych strategii i działań zarządzania ryzykiem w obszarach narażonych na klęski żywiołowe.
- Przygotowanie i wdrażanie zintegrowanych strategii i działań w celu ochrony przed powodzią w ponadnarodowych zlewniach rzek.
- Przygotowanie i wdrażanie zintegrowanych strategii i działań związanych z obszarem współpracy ponadnarodowej w sprawie zapobiegania suszy.
- Połączone zarządzanie wodami przybrzeżnymi.
- Promocja energii pochodzącej z zasobów odnawialnych.
4. Szczególne priorytety
- Promocja zintegrowanej współpracy regionów morskich i wyspiarskich. Współpraca może obejmować działania dwustronne w zakresie współpracy.
- Promocja zintegrowanej współpracy regionów najbardziej peryferyjnych.
- Zagadnienia priorytetowe programu sąsiedztwa:
- promowanie zrównoważonego rozwoju gospodarczego i społecznego w obszarach przygranicznych;
- przyczynianie się do współpracy w sprawie rozwiązania wspólnych problemów w dziedzinach takich jak środowisko, zdrowie oraz zapobieganie zorganizowanej przestępczości i walka z nią;
- zapewnienie wydajnego i bezpiecznego funkcjonowania granic;
- promowanie działań lokalnych związanych z bezpośrednimi kontaktami międzyludzkimi.
5. Pomoc techniczna
Wsparcie techniczne w celu organizowania ponadnarodowych partnerstw poprzez tworzenie i rozwój wspólnych struktur wdrażania programu współpracy transnarodowej.
OŚWIADCZENIA OGÓLNE
Określone w komunikacie z dnia 28 kwietnia 2000 r. (w załączeniu)
Oświadczenie Komisji w sprawie regionów Włoch oraz państw trzecich Adriatyku
Po spełnieniu warunków politycznych dotyczących promowania współpracy na mocy inicjatywy Interreg III pomiędzy regionami Włoch, a regionami państw trzecich w obszarze Adriatyku, Komisja zbada najbardziej odpowiednie metody promocji tej współpracy przy użyciu innych instrumentów współpracy.
Oświadczenie Komisji w sprawie szczególnego zobowiązania podjętego przez Radę Europejską w Berlinie
Komisja potwierdza, że wszystkie szczególne zobowiązania podjęte przez Radę Europejską w Berlinie, związane z inicjatywami wspólnotowymi w odniesieniu do Austrii i Niderlandów, będą przestrzegane, w szczególności w zakresie ram Interreg III.
Oświadczenie Komisji w sprawie współpracy pomiędzy Interreg III i Bałkanami
Po spełnieniu warunków politycznych dotyczących promowania współpracy na mocy inicjatywy Interreg III pomiędzy najbardziej zainteresowanymi Państwami Członkowskimi, zwłaszcza Austrią, Grecją i Włochami i państwami trzecimi w obszarze Bałkanów, Komisja zbada najbardziej odpowiednie metody promocji tej współpracy przy użyciu innych instrumentów współpracy.
OŚWIADCZENIA DOTYCZĄCE KOMPONENTU A
Oświadczenie Komisji w sprawie Belfastu
Komisja z zadowoleniem przyjmuje pozytywne wyniki uzyskane w ramach specjalnego programu na rzecz pokoju i pojednania w Irlandii Północnej oraz w przygranicznych hrabstwach Irlandii oraz w ramach programu Interreg II A dla Irlandii Północnej i Irlandii.
W celu zapewnienia kontynuacji sukcesów obu programów w przyszłości, Komisja uważa, że Belfast (zarówno Zewnętrzny Belfast, jak i Belfast na poziomie Nuts III) powinien uczestniczyć w nowym programie komponentu A inicjatywy Interreg III w okresie 2000-2006, w ramach zasady 20 % elastyczności dla przyległych obszarów - zgodnie z pkt 10 wytycznych Interreg III.
Oświadczenie Komisji w sprawie zastosowania komponentu A Interreg III na obszarze Belgii
Aby zagwarantować owocne spożytkowanie programów przygranicznych z Niderlandami, Republiką Federalną Niemiec, Wielkim Księstwem Luksemburga i Francją, Komisja uważa, że dystrykty Hasselt, Huy, Waremme et Marche-en-Famenne powinny priorytetowo uczestniczyć w nowym programie komponentu A inicjatywy Interreg III w okresie 2000-2006, w ramach zasady 20 % elastyczności dla przyległych obszarów - zgodnie z pkt 10 wytycznych Interreg III, uwzględniając w szczególności niezbędną spójność projektów przedstawionych w ramach powiązanych programów.
OŚWIADCZENIA DOTYCZĄCE KOMPONENTU B
Oświadczenie Komisji w sprawie współpracy w obszarze Morza Barentsa
W ramach przyszłego programu współpracy transnarodowej Interreg III B w zakresie obszaru Morza Bałtyckiego, Komisja zwraca szczególną uwagę na prośbę wyrażoną przez Szwecję i Finlandię, które chcą mieć możliwość dalszego priorytetowego rozwoju współpracy pomiędzy tymi dwoma Państwami Członkowskimi, a ich sąsiadami (Norwegią i Rosją) w obszarze Morza Barentsa.
Oświadczenie Komisji w sprawie współpracy w obszarze południowego Bałtyku
Komisja uważa, że współpraca obecnie wspierana w ramach art. 10 projektu Swebaltcop powinna być kontynuowana w ramach inicjatywy Interreg III. Biorąc pod uwagę naturę tej współpracy, przyszłe działania powinny być organizowane w ramach programu Morza Bałtyckiego komponentu B. W razie wystąpienia trudności z koordynacją Interreg III i Phare, Komisja jest gotowa do zbadania innych możliwości stymulowania tej współpracy.
OŚWIADCZENIA W SPRAWIE ROZDZIAŁU VII
Oświadczenie Komisji w sprawie wdrożenia rozdziału VII
Automatyczne terminy anulowania zobowiązań określone w art. 31 ust. 2 akapit 2 rozporządzenia ogólnego mogą zostać przedłużone w oparciu o zbadanie konkretnego przypadku, tak aby wziąć pod uwagę opóźnienia wynikłe z procesów podejmowania decyzji w ramach zewnętrznych instrumentów finansowych.
Oświadczenie Komisji w sprawie Interreg III i Tacis
Mając świadomość znaczenia wymiaru północnego i obecnych trudności w uwzględnieniu go w ramach współpracy pomiędzy inicjatywą wspólnotową Interreg III, a instrumentem Tacis, Komisja deklaruje swoją gotowość w dążeniu do efektywnej koordynacji i spójności pomiędzy programami Interreg III i pomocą Tacis poprzez wytyczne operacyjne, w celu poprawy warunków niezbędnych do tej współpracy, bez uszczerbku dla warunków politycznych, które mogą dotyczyć wdrożenia Tacis.
Oświadczenie Komisji w sprawie Interreg III i MEDA
Mając świadomość znaczenia wymiaru Morza Śródziemnego i obecnych trudności w uwzględnieniu go w ramach współpracy pomiędzy inicjatywą wspólnotową Interreg III, a instrumentem MEDA, Komisja deklaruje swoją gotowość w dążeniu do efektywnej koordynacji i spójności pomiędzy programami Interreg III i pomocą MEDA poprzez wytyczne operacyjne, w celu poprawy warunków niezbędnych do tej współpracy.
Oświadczenie Komisji w sprawie Espon
Jeżeli 15 Państw Członkowskich jest przygotowanych do wspólnego przedstawienia propozycji sieci współpracy pomiędzy instytutami rozwoju przestrzennego (Espon), łącznie z mechanizmem finansowym oraz w powiązaniu z obserwacjami i analizami tendencji europejskiego rozwoju przestrzennego, Komisja jest skłonna współfinansować tę współpracę poprzez linię budżetu sieciowego przewidzianą w pkt. 53 wytycznych Interreg III.
NINIEJSZY ZALĄCZNIK ZASTĘPUJĘ ZAŁĄCZNIK A DO KOMUNIKATU O WSPÓŁPRACY MIĘDZYREGIONALNEJ
OBSZARY PROGRAMOWANIA
| Program | Państwa Członkowskie | Kwalifikujące się obszary |
| STREFA POŁUDNIOWA | Włochy | Piemonte, Lombardia, Liguria, Toscana, Umbria, Lazio, Campania, Sardegna, Basilicata, Calabria, Sicilia, Valle d'Aosta |
| Grecja | Dytiki Ellada, Peloponnisos,Voreio Aigaio, Notio Aigaio, Kriti, Ionia Nisia, Sterea Ellada, Attiki | |
| Portugalia | Cały kraj | |
| Hiszpania | Cały kraj | |
| Francja | Midi-Pyrénées, Limousin, Auvergne, Aquitaine, Languedoc-Roussillon, Poitou-Charentes, PACA, Rhône-Alpes, Corse, Guyane, Guadeloupe, Martinique, Réunion | |
| Zjednoczone Królestwo | Gibraltar | |
| Cypr | Cały kraj | |
| Malta | Cały kraj | |
| STREFA ZACHODNIA | Francja | Nord-Pas de Calais, Picardie, Haute-Normandie, Île de France, Basse-Normandie, Centre, Champagne-Ardennes, Lorraine, Bourgogne, Alsace, Franche-Comté, Bretagne, Pays de la Loire |
| Belgia | Cały kraj | |
| Niderlandy | Cały kraj | |
| Luksemburg | Cały kraj | |
| Niemcy | Nordrhein-Westfalen, Hessen, Rheinland-Pfalz, Saarland, Baden-Württemberg | |
| Zjednoczone Królestwo | Cały kraj (poza Gibraltarem) | |
| Irlandia | Cały kraj | |
| STREFA PÓŁNOCNA | Niderlandy | Cały kraj |
| Niemcy | Niedersachsen, Schleswig-Holstein, Hamburg, Bremen, Mecklenburg-Vorpommern | |
| Szwecja | Cały kraj | |
| Finlandia | Cały kraj | |
| Estonia | Cały kraj | |
| Łotwa | Cały kraj | |
| Litwa | Cały kraj | |
| Polska | Zachodniopomorskie, Pomorskie, Warmińsko-Mazurskie, Podlaskie, Kujawsko-Pomorskie | |
| STREFA WSCHODNIA | Austria | Cały kraj |
| Niemcy | Bayern, Sachsen, Sachsen-Anhalt, Berlin, Brandenburg, Thüringen | |
| Włochy | Friuli-Venezia Giulia, Veneto, Trentino-Alto Adige, Emilia-Romagna, Puglia, Molise, Abruzzo, Marche | |
| Grecja | Anatoliki Maekdonia, Thraki, Kentriki Makedonia, Dytiki Makedonia, Thessalia, Ipeiros | |
| Czechy | Cały kraj | |
| Węgry | Cały kraj | |
| Słowacja | Cały kraj | |
| Słowenia | Cały kraj | |
| Polska | Dolnośląskie, Lubelskie, Lubuskie, Łódzkie, Małopolskie, Mazowieckie, Opolskie, Podkarpackie, Śląskie, Świętokrzyskie, Wielkopolskie |
Rada Ministrów przyjęła we wtorek, 22 kwietnia, projekt ustawy o zmianie ustawy – Prawo geologiczne i górnicze, przedłożony przez minister przemysłu. Chodzi o wyznaczenie podmiotu, który będzie odpowiedzialny za monitorowanie i egzekwowanie przepisów w tej sprawie. Nowe regulacje dotyczą m.in. dokładności pomiarów, monitorowania oraz raportowania emisji metanu.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Na wtorkowym posiedzeniu rząd przyjął przepisy zmieniające rozporządzenie w sprawie zakazu stosowania materiału siewnego odmian kukurydzy MON 810, przedłożone przez ministra rolnictwa i rozwoju wsi. Celem nowelizacji jest aktualizacja listy odmian genetycznie zmodyfikowanej kukurydzy, tak aby zakazać stosowania w Polsce upraw, które znajdują się w swobodnym obrocie na terytorium 10 państw Unii Europejskiej.
Krzysztof Koślicki 22.04.2025
Od 18 kwietnia policja oraz żandarmeria wojskowa będą mogły karać tych, którzy bez zezwolenia m.in. fotografują i filmują szczególnie ważne dla bezpieczeństwa lub obronności państwa obiekty resortu obrony narodowej, obiekty infrastruktury krytycznej oraz ruchomości. Obiekty te zostaną specjalnie oznaczone.
Robert Horbaczewski 17.04.2025
Kompleksową modernizację instytucji polskiego rynku pracy poprzez udoskonalenie funkcjonowania publicznych służb zatrudnienia oraz form aktywizacji zawodowej i podnoszenia umiejętności kadr gospodarki przewiduje podpisana w czwartek przez prezydenta Andrzeja Dudę ustawa z dnia 20 marca 2025 r. o rynku pracy i służbach zatrudnienia. Ustawa, co do zasady, wejdzie w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025
Prezydent Andrzej Duda podpisał ustawę o warunkach dopuszczalności powierzania pracy cudzoziemcom na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej. Jej celem jest ograniczenie występujących nadużyć, usprawnienie procedur dotyczących powierzania pracy cudzoziemcom, zmniejszenie zaległości załatwiania spraw przez urzędy oraz pełna elektronizacja postępowań. Nowe przepisy wejdą w życie pierwszego dnia miesiąca następującego po upływie 14 dni od dnia ogłoszenia.
Grażyna J. Leśniak 11.04.2025
500 zł zarobi członek obwodowej komisji wyborczej w wyborach Prezydenta RP, 600 zł - zastępca przewodniczącego, a 700 zł przewodniczący komisji wyborczej – wynika z uchwały Państwowej Komisji Wyborczej. Jeżeli odbędzie się ponownie głosowanie, zryczałtowana dieta wyniesie 75 proc. wysokości diety w pierwszej turze. Termin zgłaszania kandydatów na członków obwodowych komisji wyborczych mija 18 kwietnia
Robert Horbaczewski 10.04.2025| Identyfikator: | Dz.U.UE.C.2004.226.2 |
| Rodzaj: | Komunikat |
| Tytuł: | Wytyczne dla inicjatywy wspólnotowej w dziedzinie współpracy transeuropejskiej, która ma zachęcać do harmonijnego i zrównoważonego rozwoju obszaru Europy - Interreg III. |
| Data aktu: | 02/09/2004 |
| Data ogłoszenia: | 10/09/2004 |
| Data wejścia w życie: | 10/09/2004 |