(Sprawa T-176/04)(2004/C 179/34)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 10 lipca 2004 r.)
Dnia 13 maja 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich wpłynęła skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich, wniesiona przez Luigi Marcuccio, reprezentowanego przez Alessandro Distante.
Skarżący wnosi do Sądu o:
– uchylenie decyzji OWUN odrzucającej jego wniosek;
– obciążenie Komisji Europejskiej kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Niniejsza skarga złożona została w następującym kontekście.
Dnia 1 kwietnia 2003 r. skarżący skierował do Komisji Europejskiej wniosek o: a) przesłanie skarżącemu, jeżeli istnieje, orzeczenia lekarskiego sporządzonego przez doktor M.P.
Simonnet w związku z badaniem lekarskim, któremu go poddała w jego miejscu zamieszkania w dniu 20 czerwca 2002 r., w postaci poświadczonej kopii lub przesłanie go lekarzowi, którego w tym celu wyznaczy i, w tym przypadku, poinformowanie jej o tym na piśmie; b) jeżeli orzeczenie nie istnieje, o poinformowanie jej o tym na piśmie; c) jeżeli istnieją powody do odmowy spełnienia żądań wymienionych w punktach a) i b) powyżej, o podanie jej tych powodów.
W związku z milczącą odmową uwzględnienia wniosku skarżący wniósł niniejszą skargę.
Na poparcie, skarżący podnosi następujące zarzuty:
Złamanie prawa, gdyż urzędnik ma prawo dostępu do wszelkich danych, które go dotyczą, które zostały opracowane przez osoby działające w imieniu strony pozwanej w ramach ich obowiązków służbowych i które znajdują się w jej posiadaniu, ma również prawo dostępu do orzeczenia lekarskiego.
Naruszenie prawa do zdrowia i nienaruszalności fizycznej i psychicznej skarżącego oraz ciążącego na instytucjach wspólnotowych obowiązku dbałości o dobro pracowników.
Niedopełnienie obowiązku uzasadnienia decyzji, przewidzianego w art. 25 regulaminu pracowniczego.
Niedopełnienie obowiązku należytej staranności, ponieważ pozwana nie wzięła pod uwagę, że skarżący ma interes w dostępie do orzeczenia lekarskiego, lub w tym, żeby dostęp taki miał lekarz, którego skarżący w tym celu wyznaczy, biorąc również pod uwagę, że trudno zrozumieć, jaki interes służbowy pozwana miałaby chronić, lub nie, przez nieuwzględnienie wniosku skarżącego.
