(Sprawa T-159/04)(2004/C 179/25)
(Język postępowania: włoski)
(Dz.U.UE C z dnia 10 lipca 2004 r.)
Dnia 24 kwietnia 2004 r. do Sądu Pierwszej Instancji Wspólnot Europejskich została wniesiona skarga przeciwko Komisji Wspólnot Europejskich przez Davide Rovetta, reprezentowanego przez Maurizio Gambardella, avvocato.
Skarżący wnosi do Sądu Pierwszej Instancji o:
– uchylenie decyzji ostatecznej z dnia 14 maja 2003 r. w sprawie jego zaszeregowania do stopnia B 5/3, odrzucającej jego wniosek N.D/77/03 o zaszeregowanie do stopnia B 4;
– uchylenie decyzji zawartej w odpowiedzi na skargę N.R/ 563/03, odmawiającej wglądu w akta komisji parytetowej właściwej w sprawach zaszeregowania;
– przyznanie symbolicznego zadośćuczynienia w wysokości 1 euro za krzywdę wyrządzoną mu przez zaskarżoną decyzję;
– zasądzenie od Komisji zapłaty kwoty, którą ustali organ mianujący, jaka przysługiwałaby mu retrospektywnie od chwili rozpoczęcia służby, gdyby był zaszeregowany do stopnia B 4;
– obciążenie Komisji kosztami postępowania.
Zarzuty i główne argumenty
Davide Rovetta, urzędnik w Dyrekcji Generalnej Podatki i Unia Celna po zakończeniu okresu próbnego złożył podanie do organu mianującego o zaszeregowanie go do wyższego stopnia, tzn. B 4, zgodnie z art. 31 regulaminu pracowniczego. W swoim wniosku podkreślił, że został zatrudniony również w celu realizacji zadań prawnika w Dyrekcji Generalnej Podatki i Unia Celna, Wydział A 3, "Sprawy prawne i kontrola stosowania regulacji wspólnotowych".
Po otrzymaniu odmownej decyzji organu mianującego i zaszeregowaniu do stopnia B 5/3, wniósł odwołanie od decyzji na mocy art. 90 ust. 2 regulaminu pracowniczego, które zostało oddalone w sposób wyraźny.
W skardze do Sądu Pierwszej Instancji skarżący wnosi o uchylenie decyzji w sprawie odwołania i poprzedzającej ją decyzji w sprawie zaszeregowania oraz decyzji odmawiającej skarżącemu wnioskowanego przez niego wglądu w akta komisji parytetowej właściwej w sprawach zaszeregowania.
Zdaniem skarżącego decyzje te naruszają art. 25 i 31 regulaminu pracowniczego, odpowiednie orzecznictwo Trybunału Sprawiedliwości i Sądu Pierwszej Instancji i istotne wymogi proceduralne, są niedostatecznie uzasadnione i zawierają oczywisty błąd w ocenie. Skarżący twierdzi ponadto, że w niniejszej sprawie nie uwzględniono decyzji zasadniczej z 1983 r. w sprawie zaszeregowania, zmienionej decyzją z dnia 7 lutego 1996 r.
W końcu skarżący powołuje się sprzeczność z prawem systemu delegowania uprawnień organu mianującego na kolegium w dziedzinie zaszeregowania, ponieważ narusza on zasady proporcjonalności, przejrzystości i prawidłowej administracji.
