Szczegółowy sposób gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego Skarbu Państwa.

ROZPORZĄDZENIE

RADY MINISTRÓW

z dnia 21 października 2019 r.

w sprawie szczegółowego sposobu gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego Skarbu Państwa

Na podstawie art. 5 ust. 2 ustawy z dnia 16 grudnia 2016 r. o zasadach zarządzania mieniem państwowym (Dz. U. z 2024 r. poz. 125, 834, 1823, 1897 i 1940) zarządza się, co następuje:

Rozdział  1

Przepisy ogólne

§ 1.  Rozporządzenie określa szczegółowy sposób gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, ich sprzedaży, dzierżawy, najmu, przekazywania i darowizny, a także likwidacji przez organy administracji publicznej oraz kierowników jednostek, w ramach gospodarowania nabytym lub powierzonym tym organom lub jednostkom mieniem Skarbu Państwa.

§ 2.  Ilekroć w rozporządzeniu jest mowa o:

1) zbędnych składnikach rzeczowych majątku ruchomego - należy przez to rozumieć składniki rzeczowe majątku ruchomego, które:

a) nie są i nie będą mogły być wykorzystane w realizacji zadań związanych z działalnością organu lub jednostki, o których mowa w § 1, lub

b) nie nadają się do użytkowania ze sprzętem używanym przez organ lub jednostkę, o których mowa w § 1, a ich przystosowanie byłoby technicznie lub ekonomicznie nieuzasadnione, lub

c) (uchylona);

2) zużytych składnikach rzeczowych majątku ruchomego - należy przez to rozumieć składniki rzeczowe majątku ruchomego:

a) posiadające wady lub uszkodzenia, których naprawa byłaby ekonomicznie nieuzasadniona, lub

b) zagrażające bezpieczeństwu użytkowników lub najbliższego otoczenia, lub

c) które całkowicie utraciły wartość użytkową, lub

d) które są technicznie przestarzałe, a ich remont byłby ekonomicznie nieuzasadniony;

3) (uchylony).

§  2a.

1.  Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego mogą być przedmiotem sprzedaży, oddania w najem lub dzierżawę, nieodpłatnego przekazania lub darowizny.

2.  Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego, niezagospodarowane w sposób, o którym mowa w ust. 1, mogą być zlikwidowane.

3.  Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego mogą być przedmiotem:

1) nieodpłatnego przekazania lub darowizny na rzecz jednostek sektora finansów publicznych lub państwowych osób prawnych, które nie są jednostkami sektora finansów publicznych,

2) darowizny na rzecz jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe (Dz. U. z 2024 r. poz. 737, 854, 1562, 1635 i 1933), niebędących jednostkami sektora finansów publicznych, oraz fundacji lub organizacji pożytku publicznego, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, z przeznaczeniem na realizację ich celów statutowych

- jeżeli ich sprzedaż nie dojdzie do skutku, z zastrzeżeniem § 7 ust. 2a, 3a i 3b, § 39 ust. 2 oraz § 41.

Rozdział  2

Sposób gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego

§  3.

1.  Przy zagospodarowaniu składników rzeczowych majątku ruchomego ustala się ich wartość.

2.  Wartość składników rzeczowych majątku ruchomego, zagospodarowywanych w sposób, o którym mowa w § 2a ust. 1, określa się, z zastrzeżeniem ust. 3 pkt 1, według ich wartości rynkowej na podstawie przeciętnych cen stosowanych w obrocie rzeczami tego samego rodzaju i gatunku, z uwzględnieniem ich stanu i stopnia zużycia oraz popytu na nie, chyba że co innego wynika z przepisów szczególnych.

3.  Wartość składników rzeczowych majątku ruchomego określa się według wartości księgowej brutto w przypadku zagospodarowania przez:

1) nieodpłatne przekazanie między nieposiadającymi osobowości prawnej państwowymi jednostkami sektora finansów publicznych;

2) likwidację.

4.  Jeżeli zagospodarowaniu mają podlegać składniki rzeczowe majątku ruchomego, które stanowią zespół służący realizacji określonego rodzaju działalności, ich wartość ustala się wspólnie, przez zsumowanie wartości poszczególnych składników rzeczowych majątku ruchomego wchodzących w skład zespołu. Przepisy ust. 2 i 3 stosuje się odpowiednio.

§  3a.

1.  Zespół składników rzeczowych majątku ruchomego, o którym mowa w § 3 ust. 4, może być przedmiotem wspólnego zagospodarowania.

2.  Każdy ze składników rzeczowych majątku ruchomego wchodzących w skład zespołu, o którym mowa w § 3 ust. 4, może być przedmiotem oddzielnego zagospodarowania.

3.  Jeżeli zespół składników rzeczowych majątku ruchomego, o którym mowa w § 3 ust. 4, jest przedmiotem wspólnego zagospodarowania, do zagospodarowania takiego zespołu przepisy rozporządzenia o gospodarowaniu składnikami rzeczowymi majątku ruchomego stosuje się odpowiednio.

§  4.

1.  Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, wykorzystuje składniki rzeczowe majątku ruchomego do realizacji swoich zadań oraz gospodaruje tymi składnikami w sposób oszczędny i racjonalny.

2.  Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, utrzymuje składniki rzeczowe majątku ruchomego w stanie niepogorszonym, z wyjątkiem zużycia będącego następstwem ich prawidłowego używania.

3.  Składniki rzeczowe majątku ruchomego organu lub jednostki, o których mowa w § 1, mogą być wykorzystywane do jednoczesnej realizacji zadań innych organów lub jednostek, o których mowa w § 1, jeżeli nie ogranicza to wykonywania własnych zadań tego organu lub jednostki i nie powoduje powstania dodatkowych kosztów po ich stronie.

§  5.

1.  Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, analizuje na bieżąco stan majątku ruchomego, z uwzględnieniem jego stanu technicznego oraz przydatności do dalszego użytkowania.

2.  W przypadku stwierdzenia w toku bieżącej działalności albo w trakcie inwentaryzacji, że składniki rzeczowe majątku ruchomego spełniają kryteria, o których mowa w § 2 pkt 1 lub 2, organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki powołuje komisję do oceny przydatności tych składników do dalszego użytkowania. Komisja przedstawia organowi, o którym mowa w § 1, albo kierownikowi jednostki propozycje dotyczące dalszego użytkowania albo zakwalifikowania tych składników do kategorii majątku zbędnego lub zużytego, z przeznaczeniem do zagospodarowania w sposób określony w § 2a ust. 1 lub 2 lub § 42 ust. 2.

3.  Komisja, o której mowa w ust. 2, może mieć charakter okresowy lub stały.

4.  W skład komisji powołuje się co najmniej trzy osoby spośród pracowników jednostki, przy czym, jeżeli liczba pracowników uniemożliwia powołanie do jej składu trzech osób, komisji nie powołuje się, a jej zadania wykonuje organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

5.  Komisja sporządza protokół z przeprowadzonej oceny, o której mowa w ust. 2.

6.  Do protokołu, o którym mowa w ust. 5, komisja załącza wykaz zużytych i zbędnych składników rzeczowych majątku ruchomego, z propozycją sposobu ich zagospodarowania.

§  6.

1.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki decyduje o zakwalifikowaniu składnika rzeczowego majątku ruchomego do kategorii majątku zbędnego lub zużytego oraz o sposobie jego zagospodarowania.

2.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki zamieszcza w Biuletynie Informacji Publicznej, na właściwej stronie podmiotowej, informację o każdym zbędnym lub zużytym składniku rzeczowym majątku ruchomego, z wyłączeniem przypadków, o których mowa w § 8.

§  7.

1.  (uchylony).

2.  Przy podejmowaniu decyzji przez organ, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki o zagospodarowaniu zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego przez nieodpłatne przekazanie lub darowiznę uwzględnia się, w pierwszej kolejności, potrzeby jednostek sektora finansów publicznych.

2a.  Zbędne lub zużyte składniki rzeczowe majątku ruchomego mogą być, bez względu na ich wartość i bez wcześniejszego podjęcia działań mających na celu ich sprzedaż, przedmiotem nieodpłatnego przekazania lub darowizny na rzecz:

1) nieposiadającej osobowości prawnej państwowej jednostki sektora finansów publicznych,

2) podmiotu leczniczego prowadzonego w formie określonej w art. 6 ust. 1, 2 lub 6 ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. z 2024 r. poz. 799 i 1897 oraz z 2025 r. poz. 129),

3) podmiotu leczniczego będącego instytutem badawczym, o którym mowa w art. 3 ustawy z dnia 30 kwietnia 2010 r. o instytutach badawczych (Dz. U. z 2024 r. poz. 534)

- jeżeli przemawia za tym interes publiczny.

Przepisy § 38 ust. 3-8 lub § 39 ust. 2-6 stosuje się odpowiednio.

3.  (uchylony).

3a.  Jeżeli z oceny, o której mowa w § 5 ust. 2, wynika uzasadnione przekonanie, że z uwagi na stan techniczny zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego oraz stopień ich przydatności do dalszego użytkowania ich sprzedaż nie dojdzie do skutku, mogą być one przedmiotem:

1) nieodpłatnego przekazania lub darowizny na rzecz jednostek sektora finansów publicznych lub państwowych osób prawnych, które nie są jednostkami sektora finansów publicznych,

2) darowizny na rzecz jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, niebędących jednostkami sektora finansów publicznych, oraz fundacji lub organizacji pożytku publicznego, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, z przeznaczeniem na realizację ich celów statutowych

- bez wcześniejszego podjęcia działań mających na celu sprzedaż, z zastrzeżeniem § 39 ust. 2 i § 41.

3b.  Wartość zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego będących przedmiotem nieodpłatnego przekazania lub darowizny w trybie określonym w ust. 3a nie może przekraczać kwoty 200 000 zł.

3c.  Nieodpłatne przekazanie lub dokonanie darowizny, zgodnie z ust. 3a i 3b, zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego, na rzecz podmiotów prowadzących działalność gospodarczą, stanowi pomoc de minimis, której udzielenie następuje na zasadach określonych w rozporządzeniu Komisji (UE) nr 1407/2013 z dnia 18 grudnia 2013 r. w sprawie stosowania art. 107 i 108 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej do pomocy de minimis (Dz. Urz. UE L 352 z 24.12.2013, str. 1, z późn. zm. ¹ ).

4.  (uchylony).

5.  Po dokonaniu oceny, o której mowa w § 5 ust. 2, organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki zgłaszają Prezesowi Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej zamiar zagospodarowania zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego w określony sposób, jeżeli wartość tych składników łącznie w ramach danego sposobu zagospodarowania przekracza kwotę:

1) 200 000 zł albo

2) 100 000 zł - w przypadku gdy zgłaszane zagospodarowanie zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego ma się odbyć w trybie określonym w ust. 2a lub 3a.

6.  Do zgłoszenia, o którym mowa w ust. 5, dołącza się protokół, o którym mowa w § 5 ust. 5, wraz z wykazem, o którym mowa w § 5 ust. 6, oraz informację, o której mowa w § 6 ust. 2, wraz ze wskazaniem terminu jej zamieszczenia w Biuletynie Informacji Publicznej, a w przypadku zgłoszenia dotyczącego zagospodarowania przez nieodpłatne przekazanie lub darowiznę - również wniosek, o którym mowa odpowiednio w § 38 ust. 3 lub w § 39 ust. 3, oraz projekt protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w § 38 ust. 6.

7.  Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej może zwrócić się do organu, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki o dodatkowe wyjaśnienia niezbędne do rozpatrzenia zgłoszenia, o którym mowa w ust. 5.

8.  Prezes Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej może, w terminie 30 dni od dnia otrzymania kompletnego zgłoszenia, o którym mowa w ust. 5, zgłosić zastrzeżenia do zamierzonego sposobu zagospodarowania zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego. Zastrzeżenia Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej zawierają uzasadnienie.

9.  W przypadku zgłoszenia zastrzeżeń, o których mowa w ust. 8, przeprowadza się ponowną ocenę, o której mowa w § 5 ust. 2.

10.  Przepisów ust. 5 pkt 2 oraz ust. 6-9 nie stosuje się do nieodpłatnego przekazywania składników rzeczowych majątku ruchomego między placówkami zagranicznymi lub między placówkami zagranicznymi a urzędem obsługującym ministra właściwego do spraw zagranicznych lub między nieposiadającymi osobowości prawnej państwowymi jednostkami sektora finansów publicznych.

§  8.

1.  Składnik rzeczowy majątku ruchomego o wartości początkowej nieprzekraczającej kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych (Dz. U. z 2023 r. poz. 2805, z późn. zm.), oddany do użytku służbowego na okres co najmniej jednego roku pracownikowi jednostki pozostającemu w stosunku pracy, może zostać sprzedany temu pracownikowi z pominięciem trybów określonych w § 9 ust. 1, za cenę odpowiadającą wartości ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2:

1) w trakcie trwania stosunku pracy, w przypadku zakwalifikowania tych składników do kategorii majątku zbędnego lub zużytego z przeznaczeniem do zagospodarowania w drodze sprzedaży pracownikowi;

2) w związku z rozwiązaniem stosunku pracy, bez konieczności uprzedniego zakwalifikowania tych składników do kategorii majątku zbędnego lub zużytego.

2.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki może, w sposób określony w ust. 1, sprzedać pracownikowi jednostki składniki rzeczowe majątku ruchomego o łącznej wartości ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2, nieprzekraczającej kwoty określonej w art. 16f ust. 3 ustawy z dnia 15 lutego 1992 r. o podatku dochodowym od osób prawnych, w okresie czteroletnim począwszy od pierwszej sprzedaży.

3.  Przepisy ust. 1 i 2 stosuje się odpowiednio do osób pozostających w stosunku służby w rozumieniu art. 8 ust. 15 ustawy z dnia 13 października 1998 r. o systemie ubezpieczeń społecznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 497, 863, 1243 i 1615) oraz osób delegowanych na podstawie odrębnych przepisów.

4.  Przepis ust. 1 stosuje się odpowiednio do sprzedaży składników rzeczowych majątku ruchomego oddanych do użytku służbowego osobom zajmującym kierownicze stanowiska państwowe w rozumieniu art. 2 ustawy z dnia 31 lipca 1981 r. o wynagrodzeniu osób zajmujących kierownicze stanowiska państwowe (Dz. U. z 2023 r. poz. 624), także w przypadku gdy okres, na który oddano te składniki do użytku służbowego, był krótszy niż rok.

5.  Przepis ust. 1 pkt 2 stosuje się odpowiednio do sprzedaży składników rzeczowych majątku ruchomego przekazanych posłowi przez Kancelarię Sejmu albo senatorowi przez Kancelarię Senatu lub zakupionych ze środków otrzymanych przez posła albo senatora w ramach ryczałtu na pokrycie kosztów związanych z funkcjonowaniem biura poselskiego, senatorskiego lub poselsko-senatorskiego, temu posłowi albo senatorowi w związku z zakończeniem wykonywania przez niego mandatu.

Rozdział  3

Sprzedaż, dzierżawa oraz najem zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego

§  9.

1.  Organ lub jednostka, o których mowa w§ 1, dokonuje sprzedaży składników rzeczowych majątku ruchomego o wartości ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2 przekraczającej kwotę 2000 zł, w trybie:

1) przetargu publicznego;

2) publicznego zaproszenia do negocjacji;

3) aukcji.

2.  Zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego organu lub jednostki, o których mowa w § 1, oraz jednostki podległej organowi, o którym mowa w § 1, lub przez niego nadzorowanej nie mogą nabywać na podstawie § 8 ust. 1 pkt 1 oraz w trybach określonych w ust. 1:

1) kierownik jednostki;

2) główny księgowy jednostki;

3) osoby odpowiedzialne za gospodarkę majątkową w jednostce;

4) osoby biorące udział w podejmowaniu decyzji o zakwalifikowaniu tych składników do kategorii majątku zbędnego lub zużytego;

5) osoby pozostające z osobami, o których mowa w pkt 1-4, w stosunku pokrewieństwa lub powinowactwa albo w innym stosunku faktycznym mogącym budzić wątpliwości co do bezstronności lub bezinteresowności osób, o których mowa w pkt 1-4.

§  10.

1.  Przetarg publiczny organizuje, ogłasza i przeprowadza organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

2.  Czynności związane z przeprowadzeniem przetargu publicznego wykonuje komisja przetargowa w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez organ, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki spośród pracowników jednostki, przy czym, jeżeli liczba pracowników uniemożliwia powołanie do jej składu trzech osób, komisji nie powołuje się, a jej zadania wykonuje organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

§  11.

1.  Cenę wywoławczą składnika rzeczowego majątku ruchomego w przetargu publicznym ustala się w wysokości odpowiadającej wartości, o której mowa w § 3 ust. 2.

2.  Sprzedaż składnika rzeczowego majątku ruchomego w trybie przetargu publicznego nie może nastąpić za cenę niższą od ceny wywoławczej, z zastrzeżeniem § 23 ust. 2.

§ 12.  Przedmiotem przetargu publicznego może być jeden lub więcej składników rzeczowych majątku ruchomego.

§ 13.  Ogłoszenie o przetargu publicznym określa w szczególności:

1) nazwę i siedzibę organu lub jednostki, o których mowa w § 1;

2) miejsce i termin przeprowadzenia przetargu publicznego;

3) rodzaj, typy i ilość składników rzeczowych majątku ruchomego, będących przedmiotem sprzedaży;

4) miejsce i termin, w którym można obejrzeć składniki rzeczowe majątku ruchomego, będące przedmiotem sprzedaży;

5) wysokość wadium oraz formę i termin jego wniesienia;

6) cenę wywoławczą;

7) wymagania, jakim powinna odpowiadać oferta;

8) termin, miejsce i tryb złożenia oferty oraz okres, w którym oferta jest wiążąca;

9) zastrzeżenie, że organizatorowi przetargu publicznego przysługuje prawo zamknięcia tego przetargu bez wybrania którejkolwiek z ofert, bez podania przyczyn;

10) informację o treści przepisów § 16, § 17 i § 19;

11) planowany termin zawarcia umowy sprzedaży składnika rzeczowego majątku ruchomego.

§ 14.  W jednym ogłoszeniu można zamieścić informację o więcej niż jednym przetargu publicznym.

§  15.

1.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki zamieszcza ogłoszenie o przetargu publicznym w Biuletynie Informacji Publicznej, na właściwej stronie podmiotowej.

2.  Ogłoszenie o przetargu publicznym zamieszcza się także w miejscu publicznie dostępnym w lokalu organu lub jednostki, o których mowa w § 1, a także w innych miejscach przyjętych zwyczajowo do umieszczania ogłoszeń.

3.  Termin na składanie ofert nie może być krótszy niż 14 dni od ogłoszenia o przetargu publicznym.

§  16.

1.  Warunkiem przystąpienia do przetargu publicznego jest wniesienie wadium w wysokości 10% ceny wywoławczej składnika rzeczowego majątku ruchomego, będącego przedmiotem sprzedaży.

2.  Wadium wnosi się w gotówce lub na wskazany rachunek bankowy.

3.  Wadium złożone przez oferentów, których oferty nie zostały wybrane lub zostały odrzucone, zwraca się w terminie 7 dni, odpowiednio od dnia dokonania wyboru lub odrzucenia oferty.

4.  Wadium złożone przez nabywcę zalicza się na poczet ceny.

5.  Wadium nie podlega zwrotowi, w przypadku gdy oferent, który wygrał przetarg publiczny, uchyli się od zawarcia umowy sprzedaży.

§  17.

1.  Oferta pisemna złożona w toku przetargu publicznego zawiera:

1) imię, nazwisko i miejsce zamieszkania lub firmę i siedzibę oferenta;

2) oferowaną cenę i warunki jej zapłaty;

3) oświadczenie oferenta, że zapoznał się ze stanem składnika rzeczowego majątku ruchomego będącego przedmiotem przetargu publicznego albo że ponosi odpowiedzialność za skutki wynikające z rezygnacji z zapoznania się ze stanem tego składnika;

4) inne dane wymagane przez organizatora przetargu publicznego, określone w ogłoszeniu o przetargu.

2.  Ofertę wraz z wymaganymi dokumentami składa się w zaklejonej kopercie w miejscu i terminie określonym w ogłoszeniu o przetargu publicznym.

§ 18.  Rozpoczynając przetarg publiczny, komisja przetargowa:

1) stwierdza prawidłowość ogłoszenia przetargu publicznego;

2) ustala liczbę zgłoszonych ofert oraz sprawdza wniesienie wymaganego wadium we wskazanym terminie i formie;

3) otwiera koperty z ofertami złożone w terminie i miejscu wskazanym w ogłoszeniu o przetargu publicznym.

§  19.

1.  Komisja przetargowa odrzuca ofertę, jeżeli:

1) została złożona po wyznaczonym terminie, w niewłaściwym miejscu lub przez oferenta, który nie wniósł wadium;

2) nie zawiera danych i dokumentów, o których mowa w § 17 ust. 1, lub są one niekompletne, nieczytelne lub budzą inną wątpliwość, zaś jej uzupełnienie lub złożenie wyjaśnień mogłoby prowadzić do uznania jej za nową ofertę.

2.  Komisja przetargowa zawiadamia niezwłocznie oferenta o odrzuceniu oferty.

§ 20.  Przetarg publiczny może się odbyć, jeżeli zostanie złożona co najmniej jedna oferta.

§  21.

1.  Komisja przetargowa wybiera oferenta, który zaoferował najwyższą cenę.

2.  W przypadku gdy co najmniej dwóch oferentów zaoferowało tę samą cenę, komisja przetargowa postanawia o kontynuowaniu przetargu publicznego w formie aukcji między tymi oferentami. Do aukcji przepisy § 28-34 stosuje się odpowiednio.

3.  W przypadku aukcji, o której mowa w ust. 2, komisja przetargowa zawiadamia oferentów, którzy złożyli równorzędne oferty, o terminie i miejscu przeprowadzenia aukcji.

§  22.

1.  Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę nabycia w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia zawarcia umowy sprzedaży.

2.  Wydanie przedmiotu sprzedaży następuje niezwłocznie po zapłaceniu przez nabywcę ceny nabycia.

§  23.

1.  Jeżeli pierwszy przetarg publiczny nie zostanie zakończony zawarciem umowy sprzedaży, organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki ogłasza drugi przetarg publiczny.

2.  Drugi przetarg publiczny przeprowadza się w terminie do 3 miesięcy od dnia zamknięcia pierwszego przetargu publicznego. Cena wywoławcza w drugim przetargu publicznym może zostać obniżona, jednak nie więcej niż o połowę ceny wywoławczej z pierwszego przetargu publicznego.

§  24.

1.  Komisja przetargowa sporządza protokół z przebiegu przetargu publicznego, który zawiera w szczególności:

1) określenie miejsca i czasu przetargu publicznego;

2) wysokość ceny wywoławczej;

3) zestawienie ofert, które wpłynęły w odpowiedzi na ogłoszenie o przetargu publicznym;

4) najwyższą cenę zaoferowaną za przedmiot sprzedaży;

5) imię, nazwisko i miejsce zamieszkania lub firmę i siedzibę nabywcy;

6) wysokość ceny nabycia i oznaczenie kwoty, jaką nabywca uiścił na poczet ceny;

7) wnioski i oświadczenia członków komisji przetargowej;

8) imiona i nazwiska oraz podpisy członków komisji przetargowej.

2.  W protokole zamieszcza się wzmiankę o uiszczeniu lub nieuiszczeniu ceny nabycia przez nabywcę w terminie, o którym mowa w § 22 ust. 1.

3.  Protokół zatwierdza organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

§  25.

1.  (uchylony).

2.  Do ogłoszenia o publicznym zaproszeniu do negocjacji przepisy § 13 stosuje się odpowiednio.

3.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki występuje do wybranych przez siebie podmiotów, co do których można spodziewać się zainteresowania sprzedawanymi składnikami rzeczowymi majątku ruchomego, z informacją o publicznym zaproszeniu do negocjacji.

4.  Celem publicznego zaproszenia do negocjacji jest uzyskanie w drodze negocjacji z oferentami najwyższej możliwej ceny za sprzedawane składniki rzeczowe majątku ruchomego.

§  26.

1.  Negocjacje prowadzi komisja w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez organ, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki spośród pracowników jednostki, przy czym, jeżeli liczba pracowników uniemożliwia powołanie do jej składu trzech osób, komisji nie powołuje się, a jej zadania wykonuje organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

2.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki ustala zasady działania komisji do spraw negocjacji.

3.  Komisja sporządza ramowy program negocjacji, w którym przedkłada organowi, o którym mowa w § 1, albo kierownikowi jednostki do zatwierdzenia warunki graniczne transakcji, w tym cenę wyjściową i cenę minimalną, do jakiej możliwe jest obniżenie ceny w negocjacjach.

4.  Cena minimalna, o której mowa w ust. 3, nie może być niższa od wartości, o której mowa w § 3 ust. 2.

5.  Warunki graniczne, z wyjątkiem ceny wyjściowej, o której mowa w ust. 3, nie mogą być udostępnione osobom trzecim.

§  27.

1.  Sprzedaż składników rzeczowych majątku ruchomego w trybie aukcji może być przeprowadzona w formie aukcji ustnej lub aukcji elektronicznej, w tym z wykorzystaniem ogólnodostępnych internetowych portali aukcyjnych.

2.  Do sprzedaży składników rzeczowych majątku ruchomego w trybie aukcji przepisy § 11, § 12, § 15 ust. 1, § 16, § 18, § 19, § 23 i § 24 stosuje się odpowiednio.

3.  Aukcję prowadzi osoba wyznaczona przez organ, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki, zwana dalej "prowadzącym aukcję".

§ 28.  Po otwarciu aukcji prowadzący aukcję podaje licytantom do wiadomości:

1) przedmiot aukcji;

2) cenę wywoławczą;

3) warunki dotyczące wysokości postąpienia, o których mowa w § 31;

4) termin uiszczenia ceny nabycia;

5) zmiany w stanie faktycznym i prawnym przedmiotu aukcji, które zaszły po ogłoszeniu o aukcji;

6) nazwy (firmy) lub imiona i nazwiska licytantów, którzy wpłacili wadium i zostali dopuszczeni do aukcji.

§ 29.  Aukcja może się odbyć, jeżeli przystąpił do niej co najmniej jeden licytant.

§ 30.  Aukcja rozpoczyna się od podania ceny wywoławczej składnika rzeczowego majątku ruchomego przeznaczonego do sprzedaży.

§ 31.  Postąpienie nie może wynosić mniej niż jeden procent ceny wywoławczej i więcej niż wysokość wadium. Zaoferowana cena przestaje wiązać licytanta, gdy inny licytant zaoferował cenę wyższą.

§ 32.  Po ustaniu postąpień prowadzący aukcję, uprzedzając licytantów, po trzecim ogłoszeniu zamyka aukcję i udziela przybicia licytantowi, który zaoferował najwyższą cenę.

§ 33.  Z chwilą przybicia następuje zawarcie umowy sprzedaży przedmiotu aukcji.

§ 34.  Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę nabycia niezwłocznie po udzieleniu mu przybicia lub w terminie wyznaczonym przez prowadzącego aukcję, nie dłuższym niż 7 dni, licząc od dnia przybicia.

§ 35.  Wydanie przedmiotu sprzedaży nabywcy następuje niezwłocznie po zapłaceniu ceny nabycia.

§ 36.  (uchylony).

§  36a.

1.  W przypadku wystąpienia zagrożenia dla życia lub zdrowia ludzkiego, środowiska, mienia w znacznych rozmiarach, bezpieczeństwa, porządku publicznego lub innego ważnego interesu publicznego, składniki rzeczowe majątku ruchomego o wartości ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2 przekraczającej kwotę 2000 zł, niezbędne dla usunięcia takiego zagrożenia lub usuwania jego skutków, mogą być sprzedawane bez stosowania trybów określonych w § 9 ust. 1.

2.  Sprzedaży, o której mowa w ust. 1, można dokonać na rzecz posiadającej osobowość prawną jednostki sektora finansów publicznych, państwowej osoby prawnej, która nie jest jednostką sektora finansów publicznych, lub na rzecz osoby prawnej, wobec której organ władzy publicznej lub jednostka samorządu terytorialnego jest organem założycielskim lub nad którą sprawuje nadzór, w szczególności w przypadku której posiada uprawnienie do powoływania większości członków jej organów nadzorczych.

3.  O zamiarze dokonania sprzedaży, o której mowa w ust. 1, oraz o warunkach, na jakich ma ona zostać dokonana, organ lub jednostka, o których mowa w § 1, niezwłocznie informuje Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej. Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, może dokonać sprzedaży, o której mowa w ust. 1, po otrzymaniu stanowiska Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej niezawierającego zastrzeżeń do takiej sprzedaży. Stanowisko zawierające zastrzeżenia zawiera uzasadnienie.

4.  Sprzedaż, o której mowa w ust. 1, na warunkach innych niż określone w informacji, o której mowa w ust. 3, wymaga ponownego poinformowania o niej Prezesa Prokuratorii Generalnej Rzeczypospolitej Polskiej. Przepisy ust. 3 zdanie drugie i trzecie stosuje się odpowiednio.

5.  Zawarcie umowy sprzedaży, o której mowa w ust. 1, następuje w trybie określonym w przepisach ustawy z dnia 23 kwietnia 1964 r. - Kodeks cywilny (Dz. U. z 2024 r. poz. 1061 i 1237) o ofercie.

6.  Proponowana w ofercie cena sprzedaży składnika rzeczowego majątku ruchomego nie może być niższa od jego wartości ustalonej zgodnie z § 3 ust. 2.

7.  Do oferty załącza się uzasadnienie, wykazujące wystąpienie co najmniej jednego z zagrożeń, o których mowa w ust. 1, oraz niezbędność składnika rzeczowego majątku ruchomego dla usunięcia tego zagrożenia lub usuwania jego skutków.

8.  Przepisu ust. 7 nie stosuje się do ofert składanych przez organ lub jednostkę, o których mowa w § 1, oraz do oświadczenia o ich przyjęciu dokonanych z zastrzeżeniem zmiany lub uzupełnienia ich treści, chyba że taka zmiana lub uzupełnienie polega na złożeniu oferty nabycia innego składnika rzeczowego majątku ruchomego niż określony w ofercie złożonej przez organ lub jednostkę, o których mowa w § 1, a wartość takiego innego składnika, ustalona zgodnie z § 3 ust. 2, przekracza kwotę 2000 zł.

9.  Nabywca jest zobowiązany zapłacić cenę nabycia w terminie nie dłuższym niż 7 dni od dnia zawarcia umowy sprzedaży.

10.  Wydanie przedmiotu sprzedaży następuje niezwłocznie po zapłaceniu przez nabywcę ceny nabycia.

11.  Składniki rzeczowe majątku ruchomego, których wydanie po zapłaceniu przez nabywcę ceny nabycia mogłoby istotnie zwiększyć co najmniej jedno z zagrożeń, o których mowa w ust. 1, mogą być wydane nabywcy jeszcze przed zapłaceniem przez niego tej ceny.

§ 37.  Do oddania w najem lub dzierżawę składnika rzeczowego majątku ruchomego przepisy o sprzedaży tego składnika stosuje się odpowiednio.

Rozdział  4

Przekazywanie i darowizna zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego

§  38.

1.  Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, może nieodpłatnie przekazać składniki rzeczowe majątku ruchomego jednostce sektora finansów publicznych lub państwowej osobie prawnej, która nie jest jednostką sektora finansów publicznych.

2.  (uchylony).

3.  Nieodpłatne przekazanie następuje na pisemny wniosek jednego z podmiotów, o których mowa w ust. 1, z zastrzeżeniem ust. 7. Nieodpłatne przekazanie następuje na czas oznaczony lub nieoznaczony.

4.  Wniosek zawiera w szczególności:

1) nazwę, siedzibę i adres jednostki sektora finansów publicznych lub państwowej osoby prawnej, o których mowa w ust. 1;

2) wskazanie składnika rzeczowego majątku ruchomego, którego wniosek dotyczy;

3) oświadczenie, że przekazany składnik rzeczowy majątku ruchomego zostanie odebrany w terminie i miejscu wskazanym w protokole zdawczo-odbiorczym;

4) uzasadnienie.

5.  Wniosek jest rozpatrywany w terminie 60 dni od daty jego wpływu.

6.  Nieodpłatnego przekazania dokonuje się na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego zawierającego w szczególności:

1) oznaczenie stron;

2) nazwę, rodzaj i cechy identyfikujące składniki rzeczowe majątku ruchomego;

3) wskazanie składników rzeczowych majątku ruchomego, a także wartości tych składników;

4) niezbędne informacje o składnikach rzeczowych majątku ruchomego;

5) okres, w którym składniki rzeczowe majątku ruchomego będą używane przez jednostkę sektora finansów publicznych lub państwową osobę prawną, o których mowa w ust. 1;

6) miejsce i termin odbioru składników rzeczowych majątku ruchomego;

7) podpisy z podaniem imienia i nazwiska oraz stanowiska osób upoważnionych do podpisania protokołu.

7.  W przypadku wykonywania przez jednostkę samorządu terytorialnego zadań publicznych z zakresu administracji rządowej nieodpłatne przekazanie składników rzeczowych majątku ruchomego służących do wykonywania tych zadań może nastąpić bez wniosku, o którym mowa w ust. 3, na podstawie protokołu zdawczo-odbiorczego, o którym mowa w ust. 6.

8.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki zamieszcza informacje o nieodpłatnym przekazaniu składników rzeczowych majątku ruchomego na rzecz jednostki samorządu terytorialnego w Biuletynie Informacji Publicznej na właściwej stronie podmiotowej.

§  39.

1.  Organ lub jednostka, o których mowa w § 1, może dokonać darowizny składników rzeczowych majątku ruchomego na rzecz:

1) jednostek sektora finansów publicznych lub państwowych osób prawnych, które nie są jednostkami sektora finansów publicznych;

2) jednostek organizacyjnych, o których mowa w art. 2 ustawy z dnia 14 grudnia 2016 r. - Prawo oświatowe, niebędących jednostkami sektora finansów publicznych, oraz fundacji lub organizacji pożytku publicznego, które prowadzą działalność charytatywną, opiekuńczą, kulturalną, leczniczą, oświatową, naukową, badawczo-rozwojową, wychowawczą, sportową lub turystyczną, z przeznaczeniem na realizację ich celów statutowych.

2.  Składniki rzeczowe majątku ruchomego stanowiące dobra kultury, w tym zabytki w rozumieniu ustawy z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami (Dz. U. z 2024 r. poz. 1292 i 1907), oraz związane z tymi składnikami inne składniki rzeczowe majątku ruchomego, mogą być przekazane w formie darowizny jedynie instytucjom kultury albo innym jednostkom sektora finansów publicznych, do których zadań należy sprawowanie opieki nad zabytkami. Darowizna może być dokonana bez wcześniejszego podjęcia działań mających na celu ich sprzedaż, a zamiar jej dokonania, w przypadku gdy jej przedmiotem mają być składniki rzeczowe majątku ruchomego o wartości nieprzekraczającej kwoty 200 000 zł, nie wymaga zgłoszenia, o którym mowa w § 7 ust. 5 pkt 2.

3.  Darowizny dokonuje się na pisemny wniosek zainteresowanego podmiotu. Wniosek zawiera w szczególności:

1) nazwę, siedzibę i adres zainteresowanego podmiotu;

2) wskazanie składnika rzeczowego majątku ruchomego, którego wniosek dotyczy;

3) oświadczenie zainteresowanego podmiotu, że składnik rzeczowy majątku ruchomego zostanie odebrany w terminie i miejscu wskazanym w protokole zdawczo-odbiorczym;

4) zobowiązanie zainteresowanego podmiotu do pokrycia kosztów związanych z darowizną, w tym kosztów odbioru przedmiotu darowizny;

5) wskazanie sposobu wykorzystania składnika rzeczowego majątku ruchomego przez podmiot wnioskujący o darowiznę;

6) uzasadnienie, w tym uzasadnienie potrzeb zainteresowanego podmiotu.

4.  Na żądanie organu lub jednostki, o których mowa w § 1, zainteresowany podmiot przekazuje statut albo inny dokument określający jego organizację oraz przedmiot działalności.

5.  Do darowizny przepis § 38 ust. 6 stosuje się odpowiednio.

6.  Organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki zamieszcza informacje o dokonanych darowiznach, o których mowa w ust. 1, w Biuletynie Informacji Publicznej na właściwej stronie podmiotowej.

§ 40.  (uchylony).

§  41.

1.  Składniki rzeczowe majątku ruchomego, których dopuszczenie do obrotu wymaga uzyskania certyfikatu zgodności, mogą być przedmiotem darowizny na rzecz podmiotów wykonujących stosowne badania, jeżeli koszt uzyskania certyfikatu zgodności przekraczałby spodziewane wpływy ze sprzedaży tych składników, a mogą one być wykorzystane do celów naukowo-badawczych.

2.  Darowizna, o której mowa w ust. 1, może być dokonana bez wcześniejszego podjęcia działań mających na celu sprzedaż składników rzeczowych majątku ruchomego, o których mowa w ust. 1.

3.  Zamiar dokonania darowizny, o której mowa w ust. 1, w przypadku gdy jej przedmiotem mają być składniki rzeczowe majątku ruchomego o wartości nieprzekraczającej kwoty 200 000 zł, nie wymaga zgłoszenia, o którym mowa w § 7 ust. 5 pkt 2.

Rozdział  5

Likwidacja zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego

§  42.

1.  Likwidacji zbędnych lub zużytych składników rzeczowych majątku ruchomego stanowiących odpady dokonuje się zgodnie z przepisami ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach (Dz. U. z 2023 r. poz. 1587, z późn. zm.), w szczególności z uwzględnieniem hierarchii sposobów postępowania z odpadami, o której mowa w art. 17-19 tej ustawy.

2.  Składniki rzeczowe majątku ruchomego, które:

1) były wykorzystywane do wykonywania czynności operacyjno-rozpoznawczych lub czynności w zakresie cyberbezpieczeństwa przez podmioty upoważnione do wykonywania tych czynności,

2) zostały dostarczone organowi lub jednostce, o których mowa w § 1, pod warunkiem ich niezbywania lub nieprzekazywania podmiotom trzecim,

3) służą do przetwarzania danych, w tym danych osobowych, takie jak telefony komórkowe, tablety, laptopy, dyski twarde,

4) stanowią newralgiczny sprzęt w rozumieniu art. 7 pkt 12 ustawy z dnia 11 września 2019 r. - Prawo zamówień publicznych (Dz. U. z 2024 r. poz. 1320)

- mogą być zlikwidowane bez próby zagospodarowania w inny sposób.

2a.  Likwidacji składników rzeczowych majątku ruchomego dokonuje się przez ich zniszczenie.

3.  Czynności mających na celu zniszczenie dokonuje komisja likwidacyjna w składzie co najmniej trzyosobowym, powołana przez organ, o którym mowa w § 1, albo kierownika jednostki spośród pracowników jednostki, przy czym, jeżeli liczba pracowników uniemożliwia powołanie do jej składu trzech osób, komisji nie powołuje się, a jej zadania wykonuje organ, o którym mowa w § 1, albo kierownik jednostki.

4.  Komisja, o której mowa w ust. 3, może mieć charakter okresowy lub stały.

5.  Z czynności zniszczenia komisja likwidacyjna sporządza protokół zawierający:

1) datę zniszczenia;

2) nazwę, rodzaj, cechy identyfikujące oraz wartość składnika rzeczowego majątku ruchomego;

3) przyczynę zniszczenia;

4) imiona i nazwiska oraz podpisy członków komisji likwidacyjnej.

Rozdział  6

Przepisy przejściowe i przepis końcowy

§  43.

1.  Przepisy § 8 ust. 1-4 stosuje się do składników rzeczowych majątku ruchomego oddanych do użytku służbowego przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

2.  Przepis § 8 ust. 5 stosuje się do składników rzeczowych majątku ruchomego przekazanych posłowi przez Kancelarię Sejmu albo senatorowi przez Kancelarię Senatu lub zakupionych ze środków otrzymanych przez posła albo senatora w ramach ryczałtu na pokrycie kosztów związanych z funkcjonowaniem biura poselskiego, senatorskiego lub poselsko-senatorskiego, przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia.

3.  Okresy, o których mowa w § 8 ust. 2, liczone są od pierwszej sprzedaży dokonanej od dnia wejścia w życie rozporządzenia.

§ 44.  Do spraw wszczętych i niezakończonych przed dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia stosuje się przepisy dotychczasowe.

§ 45.  Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem następującym po dniu ogłoszenia ² . ³

1  Zmiana wymienionego rozporządzenia została ogłoszona w Dz. Urz. UE L 215 z 07.07.2020, str. 3.

2 Rozporządzenie zostało ogłoszone w dniu 22 października 2019 r.

3 Niniejsze rozporządzenie było poprzedzone rozporządzeniem Rady Ministrów z dnia 4 kwietnia 2017 r. w sprawie szczegółowego sposobu gospodarowania niektórymi składnikami majątku Skarbu Państwa (Dz. U. poz. 729), które traci moc z dniem wejścia w życie niniejszego rozporządzenia zgodnie z art. 21 ust. 1 ustawy z dnia 21 lutego 2019 r. o zmianie ustawy o zasadach zarządzania mieniem państwowym oraz niektórych innych ustaw (Dz. U. poz. 492).

• Identyfikator: Dz.U.2025.228 t.j.
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Szczegółowy sposób gospodarowania składnikami rzeczowymi majątku ruchomego Skarbu Państwa.
• Data aktu: 21/10/2019
• Data ogłoszenia: 25/02/2025
• Data wejścia w życie: 23/10/2019