Obrót mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA HANDLU WEWNĘTRZNEGO

z dnia 21 listopada 1959 r.

w sprawie obrotu mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego.

Na podstawie art. 4 ust. 3 i 4 ustawy z dnia 10 lutego 1949 r. o obrocie zwierzętami gospodarskimi i produktami uboju oraz o ich przetwórstwie (Dz. U. z 1949 r. Nr 21, poz. 135 oraz z 1952 r. Nr 44, poz. 300) zarządza się, co następuje:

I.

Przepisy ogólne.

§ 1. Obrotu mięsem z uboju gospodarczego można dokonywać jedynie na zasadach określonych w niniejszym rozporządzeniu.

§  2.

1. Za mięso z uboju gospodarczego uważa się nadwyżki mięsa pochodzącego z uboju zwierząt rzeźnych, wyhodowanych we własnym gospodarstwie rolnym, powstałe u producentów rolnych po wykonaniu obowiązkowych dostaw lub u producentów zwolnionych od tych dostaw.

2. Producentami rolnymi w rozumieniu niniejszego rozporządzenia są posiadacze indywidualnych gospodarstw rolnych, spółdzielnie produkcyjne oraz członkowie tych spółdzielni.

3. Za zwierzęta rzeźne, wyhodowane we własnym gospodarstwie, uważa się zwierzęta hodowane przez producenta rolnego przynajmniej przez okres 3 miesięcy przed dokonaniem uboju.

§ 3. Przepisy niniejszego rozporządzenia dotyczące producentów rolnych zwolnionych od obowiązkowych dostaw zwierząt rzeźnych stosuje się także do osób, które nie będąc producentami rolnymi wyhodowały zwierzę rzeźne we własnym gospodarstwie.

II.

Prawo sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego.

§  4.

1. Prawo sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego przysługuje:

1) producentom rolnym, którzy wykonali w całości obowiązkowe dostawy zwierząt rzeźnych za dany rok lub część obowiązkowych dostaw rocznych przypadającą na dany kwartał i nie zalegają w obowiązkowych dostawach za okresy poprzednie oraz

2) producentom rolnym, którzy nie są objęci obowiązkowymi dostawami zwierząt rzeźnych lub są od tych dostaw zwolnieni.

2. Jeżeli jednak producent zamierza sprzedać mięso z uboju gospodarczego wcześniej niż w kwartale, w którym przypada termin wykonania obowiązkowej dostawy, jest on uprawniony do tej sprzedaży pod warunkiem dostarczenia przynajmniej jednego tucznika na poczet obowiązkowych dostaw zwierząt rzeźnych.

§ 5. Członkowie spółdzielni produkcyjnych odpowiadający wymaganiom określonym w § 4 ust. 1 mają prawo sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego pod warunkiem, że spółdzielnie produkcyjne, których są członkami, nie posiadają zaległości w obowiązkowych dostawach zwierząt rzeźnych za okresy poprzednie.

§ 6. 1

1. Producent może sprzedawać mięso z uboju gospodarczego jedynie na terenie powiatu, w którym znajduje się jego gospodarstwo. W wypadkach gospodarczo uzasadnionych zezwolenie może być wydane na sprzedaż w powiatach graniczących z tym powiatem.

2. Producent może również sprzedawać mięso pochodzące z uboju gospodarczego w gminnych spółdzielniach "Samopomoc Chłopska", położonych na terenie powiatu, w którym znajduje się jego gospodarstwo, oraz w tych spółdzielniach położonych w powiatach graniczących z tym powiatem.

3. Na obszarze miast wyłączonych z województw, miast wojewódzkich, Gdyni i Sopotu oraz miast górnośląskiego okręgu przemysłowego mogą sprzedawać mięso z uboju gospodarczego producenci, których gospodarstwa są położone na terenie tych miast, oraz producenci, których gospodarstwa znajdują się w powiatach wymienionych w odpowiednich pozycjach wykazu stanowiącego załącznik nr 1 do niniejszego rozporządzenia.

§  7.

1. 2 Producent rolny może sprzedawać mięso wieprzowe, wołowe, cielęce, baranie, słoninę, sadło, podroby i jelita.

2. Sprzedaż wędlin oraz wyrobów wędliniarskich przez producenta rolnego jest zakazana.

§  8.

1. Producent rolny sprzedający mięso z uboju gospodarczego powinien posiadać zaświadczenie stwierdzające, że jest do tego uprawniony stosownie do przepisów §§ 4-6 rozporządzenia.

2. Ponadto powinien on posiadać zezwolenie na wprowadzenie mięsa do obrotu, wydane przez organ urzędowego badania mięsa (§ 18).

III.

Tryb wydawania zaświadczeń.

§  9.

1. 3 Zaświadczenia stwierdzające, że producent jest uprawniony do sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego, wydają:

1) posiadaczom indywidualnych gospodarstw rolnych, spółdzielniom produkcyjnym i ich członkom, a także producentom rolnym nie objętym lub zwolnionym od tych dostaw - właściwe w sprawach skupu organy prezydiów gromadzkich rad narodowych (rad narodowych osiedli),

2) producentom, których gospodarstwa znajdują się na terenie miast - właściwe w sprawach skupu organy prezydiów miejskich (dzielnicowych) rad narodowych.

2. 4 Na zaświadczeniach stwierdzających prawo do sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego (ust. 1) powinien być wymieniony powiat (powiaty) bądź także miasta (§ 6), na których terenie producent może sprzedawać mięso. W zaświadczeniach tych oprócz nazwiska producenta wymienić należy również imiona i nazwiska osób, które będą dokonywały sprzedaży (§ 23 ust. 1).

§ 10. Zaświadczenia, o których mowa w § 9, mogą być wydane wyłącznie pod warunkiem przedstawienia przez producenta urzędowego świadectwa miejsca pochodzenia zwierzęcia z adnotacją, że sztuka wyhodowana została w jego gospodarstwie. Na odwrocie przedstawionego świadectwa należy wpisać numer oraz datę wystawienia zaświadczenia.

§  11.

1. Zaświadczenia, o których mowa w § 9, wydaje się na drukach według wzoru ustalonego przez Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu.

2. Druki zaświadczeń (ust. 1) są drukami ścisłego zarachowania.

3. Zabrania się wydawania zaświadczeń na innych drukach niż określone w ust. 1.

4. Ministerstwo Przemysłu Spożywczego i Skupu zaopatruje prezydia rad narodowych w druki, o których mowa w ust. 1.

§ 12. Jedno zaświadczenie uprawnia do sprzedaży mięsa pochodzącego z jednej sztuki zwierzęcia. W zaświadczeniu należy określić rodzaj zwierzęcia.

§  13.

1. Zaświadczenie wystawia się na nazwisko producenta rolnego lub osoby uprawnionej na podstawie § 3. Zabrania się wystawiania zaświadczeń na nazwisko członków rodziny bądź innych osób, prowadzących wspólne gospodarstwo z producentem rolnym.

2. Jednorazowo może być wydane tylko jedno zaświadczenie, z tym że producentom, którzy zobowiązani są do dostaw obowiązkowych i wykonali całkowicie swoje zobowiązanie roczne, mogą być wydane jednorazowo dwa zaświadczenia, ale o tym samym terminie ważności.

3. W przypadku gdy zachodzi podejrzenie, że producent rolny ubiegający się o zaświadczenie nie wyhodował zwierzęcia we własnym gospodarstwie (§ 2 ust. 3), należy wstrzymać wydanie zaświadczenia i skierować niezwłocznie sprawę do organów powołanych do ścigania przestępstw.

§ 14. Właściwe w sprawach skupu organy prezydiów rad narodowych mogą odmówić wydania zaświadczenia, o którym mowa w § 9, osobom, które były karane za uprawianie spekulacji i nielegalny obrót żywcem lub mięsem.

§  15.

1. Termin ważności zaświadczenia wynosi 7 dni od daty wystawienia. Termin ważności zaświadczenia nie może być przedłużony.

2. W razie niewykorzystania zaświadczenia w określonym terminie (ust. 1) producent rolny może uzyskać drugie zaświadczenie po zwróceniu zaświadczenia nie wykorzystanego.

§  16.

1. Wydane zaświadczenia powinny być odnotowane w zeszycie kontrolnym wydanych zaświadczeń, a w przypadkach gdy producent podlega obowiązkowi dostaw zwierząt rzeźnych - również w odpowiedniej rubryce karty dostaw (księgi dostaw).

2. Szczegółowe zasady i tryb wydawania oraz prowadzenia ewidencji zaświadczeń uprawniających do sprzedaży nadwyżek mięsa regulują przepisy wydawane przez Ministra Przemysłu Spożywczego i Skupu.

IV.

Wydawanie zezwoleń przez organy urzędowego badania mięsa.

§  17.

1. Wolno wprowadzać do obrotu tylko takie mięso z uboju gospodarczego, które uznane zostało przez organ urzędowego badania mięsa za zdatne do spożycia.

2. Mięso z uboju gospodarczego dopuszczone do obrotu należy znakować dodatkowo pieczęcią prostokątną z napisem "Ubój gospodarczy". Odciski tej pieczęci należy umieszczać obok odcisków pieczęci oznaczających zdatność mięsa do spożycia.

§ 18. Zezwolenie na wprowadzenie mięsa do obrotu (§ 8 ust. 2) organ urzędowego badania mięsa umieszcza na odwrocie zaświadczenia stwierdzającego, że producent uprawniony jest do sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego.

§ 19. Organ dokonujący urzędowego badania mięsa powinien pouczyć zainteresowanych, że mięso bezpośrednio po uboju należy poddać w ciągu co najmniej 6 godzin ostudzeniu do temperatury otoczenia oraz że w czasie przewozu należy zabezpieczyć mięso przed zanieczyszczeniem przez owinięcie go w czyste płótno lub papier.

V.

Sprzedaż mięsa z uboju gospodarczego indywidualnym konsumentom.

§ 20. Mięso z uboju gospodarczego powinno być sprzedawane przede wszystkim indywidualnym konsumentom.

§ 21. Sprzedaż mięsa z uboju gospodarczego indywidualnym konsumentom dozwolona jest tylko w miejscach do tego celu wyznaczonych na targowiskach (halach targowych, bazarach, placach targowych).

§  22.

1. Sprzedaż bezpośrednio konsumentom indywidualnym może odbywać się tylko w ramach obrotu detalicznego, w ilościach przeznaczonych do spożycia we własnym gospodarstwie domowym, nie przekraczających łącznie 5 kg mięsa i tłuszczu na jednego nabywcę.

2. Nabywanie mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego w celu dalszej odsprzedaży jest zabronione. Przypadki, w których jednostki gospodarki uspołecznionej mogą nabywać mięso do dalszej odsprzedaży, określają przepisy §§ 26-32.

§  23.

1. Sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego może dokonywać tylko ten producent, na którego nazwisko zostało wystawione zaświadczenie, lub najbliższy członek jego rodziny, stale zamieszkały we wspólnym gospodarstwie domowym producenta. Powierzanie sprzedaży innym osobom, a w szczególności rębaczom, jest zabronione.

2. Na targowiskach będących w zarządzie przedsiębiorstw targowiskowych producent korzystać może z usług wyrębu mięsa, zorganizowanych przez przedsiębiorstwa targowiskowe.

3. Powierzenie wyrębu innym osobom poza przypadkiem wymienionym w ust. 2 jest zabronione.

§  24.

1. Funkcjonariusze przedsiębiorstw targowiskowych lub kierownicy targowisk przy prezydiach rad narodowych w miejscowościach, w których nie działają przedsiębiorstwa targowiskowe, odbierają od producentów zaświadczenia uprawniające do sprzedaży mięsa, sprawdzając, czy sprzedającym jest osoba wymieniona w zaświadczeniu (§ 9 ust. 2) i czy nie upłynął okres ważności zaświadczenia. Równocześnie w zeszycie kontrolnym, prowadzonym chronologicznie i bieżąco, odnotować należy datę sprzedaży mięsa, imię i nazwisko sprzedającego mięso oraz jego adres, numer kwitu wagowego oraz dane dotyczące zwrotu zaświadczenia (ust. 4) i sprawozdawczości (§ 49).

2. Osoby wymienione w ust. 1 odbierając zaświadczenie obowiązane są wydać producentowi rolnemu kwit wagowy z podaniem następujących danych:

1) rodzaj i waga mięsa,

2) numer i data zaświadczenia oraz nazwa jednostki, która zaświadczenie wydała (§ 9),

3) data zezwolenia organu urzędowego badania mięsa (§ 8 ust. 2),

4) wysokość kwoty pobranej tytułem opłat za usługi świadczone na rzecz sprzedawcy mięsa.

3. Sprzedaż mięsa konsumentom przed otrzymaniem kwitu wagowego jest zabroniona.

4. Odebranych zaświadczeń nie zwraca się producentowi rolnemu, a po zakończeniu sprzedaży należy je przekazać z adnotacją "wykorzystane" właściwemu w sprawach handlu organowi prezydium miejscowej rady narodowej.

5. Właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych (ust. 4) przekazują otrzymane zaświadczenia organom prezydiów rad narodowych, które je wystawiły.

§  25.

1. Jeżeli producent rolny nie sprzedał mięsa konsumentom, osoby wymienione w § 24 ust. 1 powinny dokonać na kwicie wagowym, o którym mowa w § 24 ust. 2, adnotacji stwierdzającej, jaka ilość mięsa nie została sprzedana.

2. Mięso nie sprzedane przez producenta rolnego konsumentom indywidualnym może być:

1) zabrane przez producentów z powrotem,

2) odsprzedane w tymże dniu (gminnej spółdzielni "Samopomoc Chłopska" (GS) lub zakładom żywienia zbiorowego (§§ 26, 30).

VI.

Zakup i sprzedaż mięsa z uboju gospodarczego przez gminne spółdzielnie "Samopomoc Chłopska".

§ 26. 5

1. GS uprawnione są do zakupu mięsa z uboju gospodarczego (§ 2) w przypadku niesprzedania przez producenta mięsa konsumentom indywidualnym (§ 25) oraz w przypadku zaoferowania przez producenta sprzedaży takiego mięsa bezpośrednio po uboju zwierząt rzeźnych dokonywanym przez GS na zlecenie producenta.

2. Zakup przez GS mięsa z uboju gospodarczego nie sprzedanego przez producenta konsumentom indywidualnym może odbywać się wyłącznie na terenie działalności GS na targowiskach lub w siedzibie GS (w masarniach lub pomieszczeniach, które posiadają odpowiednie warunki do przyjmowania, przerobu oraz przechowywania mięsa). Zakup ten może być dokonywany dopiero po zakończeniu sprzedaży mięsa przez producentów rolnych bezpośrednio indywidualnym konsumentom (§ 41).

3. 6 Zakup przez GS mięsa z uboju gospodarczego zaoferowanego przez producenta do sprzedaży bezpośrednio po uboju zwierząt rzeźnych może odbywać się - niezależnie od spełnienia innych warunków określonych w rozporządzeniu - tylko w rzeźni lub masarni stanowiącej gminny punkt uboju gospodarczego, w którym zwierzę poddano zbadaniu i ubojowi, i tylko w dniu uboju.

4. 7 Zabronione jest zakupywanie przez GS w skupie zdecentralizowanym żywca oraz tusz zwierzęcych.

5. W przypadku sprzedaży przez producenta mięsa bezpośrednio po uboju (ust. 3) nie ma zastosowania przepis § 6 ust. 2.

6. Przy zakupie przez GS mięsa z uboju gospodarczego nie sprzedanego konsumentom indywidualnym producent powinien przedstawić kwit wagowy (§ 24 ust. 2), a przy zakupie bezpośrednio po uboju - zaświadczenie, o którym mowa w § 9. Dokumenty te GS odbiera i załącza do swojej dokumentacji zakupu.

§  27.

1. Mięso zakupione przez GS od producentów może być przeznaczone do:

1) sprzedaży konsumentom indywidualnym w punktach sprzedaży detalicznej GS,

2) sprzedaży innym GS bądź jednostkom gospodarki uspołecznionej (zakładom żywienia zbiorowego innych pionów) w elementach kulinarnych,

3) przerobu w masarniach lub zakładach żywienia zbiorowego GS; w przypadkach gdy mięso z uboju gospodarczego przeznaczone będzie do przerobu w masarni, obowiązują przy magazynowaniu, przerobie, dokumentacji technicznej, układzie asortymentowym produkcji przepisy normujące produkcję z dostaw scentralizowanych.

2. Przerzuty mięsa mogą być również organizowane między poszczególnymi powiatami.

§ 28. Nadzór nad obrotem mięsem z uboju gospodarczego wykonuje członek zarządu GS do spraw zaopatrzenia i produkcji.

§ 29. 8 GS obowiązane są prowadzić oddzielne kartoteki w celu ewidencjonowania zakupów mięsa dokonywanych w sposób określony w § 26 ust. 2 oraz w ust. 3.

VII.

Zakup mięsa z uboju gospodarczego przez zakłady żywienia zbiorowego.

§  30.

1. Zakłady żywienia zbiorowego mogą dokonywać zakupu mięsa z uboju gospodarczego wyłącznie w przypadku, gdy ich zapotrzebowanie nie zostało pokryte w ramach zaopatrzenia scentralizowanego i tylko od GS według cen określonych w § 38 ust. 1.

2. W przypadku gdy zapotrzebowanie zakładów żywienia zbiorowego nie zostało pokryte przez GS, zakłady te mogą zakupywać mięso z uboju gospodarczego bezpośrednio od producentów rolnych po zakończeniu przez nich sprzedaży konsumentom indywidualnym. Zakupów tych dokonywać mogą wyłącznie zakłady żywienia zbiorowego upoważnione do tego przez właściwy w sprawach handlu organ prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej. Zakupy mogą się odbywać tylko w lokalu zakładu żywienia zbiorowego po cenach określonych w § 38 ust. 2.

§ 31. Zabronione jest zakupywanie przez zakłady żywienia zbiorowego żywca, jak również zakupywanie mięsa z uboju gospodarczego w sposób inny niż określony w § 30.

§  32.

1. Zakłady żywienia zbiorowego prowadzą rejestr zakupu mięsa z uboju gospodarczego według wzoru stanowiącego załącznik nr 2 do niniejszego rozporządzenia.

2. Przy zakupie przez zakłady żywienia zbiorowego mięsa z uboju gospodarczego bezpośrednio od producenta producent powinien przedstawić kwit wagowy (§ 24 ust. 2), który zakład odbiera i załącza do swojej dokumentacji zakupu.

VIII.

Ceny.

§ 33. Sprzedaż detaliczna mięsa z uboju gospodarczego przez producentów rolnych bezpośrednio indywidualnym konsumentom odbywa się po cenach swobodnie uzgadnianych między producentem a nabywcą.

§ 34. Zakup mięsa z uboju gospodarczego przez uprawnione do tego jednostki gospodarki uspołecznionej następuje po cenach, które ustala się zgodnie z przepisami §§ 35-38.

§ 35. Wojewódzkie (miejskie) komisje cen - w ramach limitów określonych przez Państwową Komisję Cen - ustalają maksymalne ceny zakupu dla poszczególnych powiatów, miast stanowiących powiaty lub grup powiatów swojego województwa.

§ 36. Zarząd GS ustala okresowo cenę zakupu mięsa z uboju gospodarczego w ten sposób, aby nie przekroczyła ona ceny maksymalnej ustalonej przez wojewódzką (miejską) komisję cen i była co najmniej o 5% niższa od cen kształtujących się w danym dniu na miejscowym rynku.

§ 37. GS powinny dążyć do zakupu mięsa po jak najniższych cenach, aby nie dopuścić do zwyżki cen na rynku.

§  38.

1. Zakłady żywienia zbiorowego zakupują mięso od GS po obowiązujących cenach hurtowych.

2. W przypadkach bezpośredniego zakupu mięsa od producenta rolnego (§ 30 ust. 2) zakłady żywienia zbiorowego obowiązane są stosować ceny ustalone przez zarząd GS (§ 36). W ośrodkach miejskich nie objętych działalnością GS zakup powinien być dokonywany po cenach ustalonych przez wydział handlu prezydium miejskiej rady narodowej, który stosuje odpowiednio przepis § 36.

§  39.

1. Mięso zakupione przez GS w skupie zdecentralizowanym, jak również wyroby z tego mięsa, powinny być sprzedawane po obowiązujących cenach detalicznych.

2. W wyjątkowych przypadkach, gdy sprzedaż mięsa po cenach detalicznych natrafia na trudności ze względu na sytuację rynkową na danym terenie, a przerzut mięsa nie jest możliwy, zarząd GS może ustalić cenę sprzedaży na poziomie niższym umożliwiającym sprzedaż. Cena ta nie może być niższa od faktycznej ceny zakupu powiększonej o obowiązującą marżę detaliczną.

IX.

Organizacja sprzedaży na targowiskach.

§ 40. 9

1. Właściwe w sprawach handlu organy prezydiów powiatowych rad narodowych (prezydiów rad narodowych miast stanowiących powiaty) ustalają miejscowości, w których powinny być zorganizowane na targowiskach miejsca detalicznej sprzedaży mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego, oraz dni sprzedaży tego mięsa.

2. W miastach wyłączonych z województw wykaz stanowisk, na których powinny być zorganizowane miejsca detalicznej sprzedaży mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego, oraz dni sprzedaży tego mięsa ustalają właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych tych miast.

3. Sprzedaż mięsa z uboju gospodarczego w poniedziałki może być prowadzona tylko w przypadku, gdy w dniach tych w danej miejscowości odbywają się targi.

4. W ośrodkach miejskich sprzedaż detaliczna mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego powinna być zorganizowana w miejscach przystosowanych do sprzedaży mięsa.

5. Sprzedaż mięsa z uboju gospodarczego w innych miejscowościach i miejscach lub innych dniach niż określone w ust. 1, 2, 3 i 4 jest zabroniona.

§  41.

1. Właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych ustalą dla poszczególnych miejscowości określone godziny sprzedaży detalicznej mięsa. Przepis § 40 ust. 4 stosuje się odpowiednio.

2. Ustalając godziny sprzedaży właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych powinny brać pod uwagę istniejącą na danym terenie podaż mięsa z uboju gospodarczego i zapewnić możliwość sprzedaży przywiezionego mięsa. W razie wzmożonej podaży mięsa z uboju gospodarczego należy odpowiednio zwiększyć liczbę miejsc sprzedaży.

3. Producentowi, który przywiózł na targowisko mięso w ustalonym dniu i czasie (§ 40 ust. 3 i § 41 ust. 1), nie wolno wyznaczyć innego terminu sprzedaży.

§ 42. Uruchomienie sprzedaży detalicznej mięsa na targowiskach może nastąpić wyłącznie po uprzednim przygotowaniu i wyposażniu miejsc sprzedaży i zapewnieniu stałej kontroli sanitarno-weterynaryjnej.

§ 43. Dni, godziny handlu i warunki sprzedaży detalicznej mięsa w poszczególnych miejscowościach powinny być podane do publicznej wiadomości przez ogłoszenie na targowiskach przynajmniej na 10 dni przed wyznaczonym dniem uruchomienia miejsca sprzedaży. Wzór ogłoszenia podany jest w załączniku nr 3 do niniejszego rozporządzenia.

§ 44. Właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych obowiązane są do ustalenia regulaminu sprzedaży detalicznej mięsa i dopilnowania przestrzegania go. Regulamin sprzedaży powinien być podany do publicznej wiadomości przez wywieszenie go w punkcie sprzedaży mięsa w miejscu widocznym. Wzór regulaminu podany jest w załączniku nr 4 do niniejszego rozporządzenia.

§  45.

1. Właściwe w sprawach handlu organy prezydiów rad narodowych powierzają organizację miejsca sprzedaży detalicznej, jak również sprawowanie bezpośrednio nadzoru nad obrotem mięsem przedsiębiorstwom targowiskowym.

2. W miejscowościach, w których nie działają przedsiębiorstwa targowiskowe, prezydia rad narodowych powierzają te funkcje kierownikom targowisk. Do zadań kierowników targowisk w zakresie organizacji obrotu mięsem należy w szczególności:

1) organizacja miejsc sprzedaży mięsa,

2) kontrola uprawnień sprzedawców do sprzedaży,

3) stwierdzenie, czy mięso przed sprzedażą poddano kontroli sanitarno-weterynaryjnej,

4) kontrola pobierania opłat,

5) dopilnowanie utrzymania porządku zgodnie z przepisami.

§ 46. Spółdzielnie produkcyjne oraz GS mogą wydzierżawić na targowiskach miejsca sprzedaży na określony czas nie dłuższy niż jeden rok. Mogą również wystawiać własne stoiska w miejscu wskazanym przez kierownictwo targowiska.

§ 47. Kierownictwa targowisk w miejscowościach, w których będą zorganizowane miejsca sprzedaży detalicznej mięsa, powinny urządzić na targowiskach wypożyczalnie sprzętu potrzebnego do ważenia, rąbania, cięcia i sprzedaży mięsa, w szczególności wag, odważników, toporów, tasaków, pił do cięcia kości, fartuchów białych itp. Na targowiskach prowadzonych przez przedsiębiorstwa targowiskowe należy zorganizować usługowy wyrąb mięsa przywożonego przez producentów (§ 23 ust. 2).

§  48.

1. Za usługi ze strony targowiska użytkownicy uiszczają opłaty.

2. Ustala się następujące rodzaje płatnych usług:

1) wynajęcie miejsc sprzedaży,

2) wypożyczanie wag, odważników, noży, toporów itp.,

3) wypożyczanie odzieży ochronnej,

4) sprzedaż lodu, papieru itp.,

5) wyrąb mięsa na targowiskach prowadzonych przez przedsiębiorstwa targowiskowe.

3. Wysokość i tryb pobierania opłat za usługi wymienione w ust. 2 określają odrębne przepisy.

§ 49. 10

1. Wydziały handlu prezydiów wojewódzkich rad narodowych (rad narodowych miast wyłączonych z województw) składają Ministerstwu Handlu Wewnętrznego opracowane na podstawie zebranych z terenu materiałów miesięczne sprawozdania o obrocie mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego według wzorów Głównego Urzędu Statystycznego.

2. Powiatowe związki gminnych spółdzielni "Samopomoc Chłopska" zobowiązane są do składania właściwym w sprawach handlu organom prezydiów powiatowych rad narodowych miesięcznych sprawozdań z zakupu mięsa przy uboju zwierząt rzeźnych na zlecenie producenta rolnego według wzoru Głównego Urzędu Statystycznego.

X.

Przestrzeganie higieny przy sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego na targowiskach. ¹¹

§ 50. Sprzedaż oraz przewóz mięsa powinny odbywać się zgodnie z obowiązującymi przepisami sanitarnymi.

§ 51. Mięso z uboju gospodarczego dopuszczone do obrotu podlega kontroli sanitarno-weterynaryjnej na stacji kontroli mięsa danego targowiska niezależnie od badania dokonanego bezpośrednio po uboju (§§ 17-19).

§  52.

1. Mięso uznane przez lekarza dokonującego kontroli sanitarno-weterynaryjnej, o której mowa w § 51, za niezdatne do spożycia, warunkowo zdatne lub mniej wartościowe nie może być dopuszczone do sprzedaży. Z mięsem tym należy postąpić zgodnie z obowiązującymi przepisami.

2. Szczegółowe zasady postępowania organów służby weterynaryjnej w sprawach związanych z dopuszczeniem do obrotu mięsa z uboju gospodarczego oraz kontrolą tego obrotu określają odrębne przepisy wydane przez Ministra Rolnictwa.

§  53.

1. Miejsca sprzedaży detalicznej o charakterze stałym w halach targowych i bazarach w większych ośrodkach powinny posiadać niezbędne urządzenia sanitarne, wodę bieżącą, kanalizację, posadzkę, stoły sprzedażne łatwo zmywalne lub okute blachą, pieńki do rąbania, wagi do ważenia itd.

2. Punkty detalicznej sprzedaży w mniejszych ośrodkach powinny znajdować się w miejscu o twardej nawierzchni, powinny być zaopatrzone w wodę w miarę możliwości bieżącą i w stoły sprzedażne o powierzchni heblowanej z drzewa nieżywicznego. W miarę możliwości stoły powinny być zaopatrzone w daszki chroniące przed opadami i promieniami słonecznymi.

3. Mięso powinno być nakryte czystym papierem lub białym płótnem.

§ 54. Na targowiskach powinna być zorganizowana służba porządkowa dla zapewnienia utrzymania należytej czystości w miejscach sprzedaży mięsa.

XI.

Kontrola obrotu mięsem z uboju gospodarczego.

§  55.

1. Funkcjonariusze przedsiębiorstw targowiskowych, kierownicy targowisk, pracownicy Państwowej Inspekcji Handlowej oraz kontrolerzy Komisji do Walki ze Spekulacją i Nadużyciami w Handlu (KWS) powinni kontrolować, czy przestrzegane są przepisy niniejszego rozporządzenia, a zwłaszcza, czy:

1) sprzedawcy przedłożyli zaświadczenia, o których mowa w § 8,

2) sprzedawcy nie trudnią się zawodowo nielegalnym handlem mięsem,

3) mięso sprzedawane jest w ilościach nie przekraczających 5 kg na osobę (§ 22),

4) mięso nie jest nabywane przez indywidualnych konsumentów celem dalszej odsprzedaży,

5) zakupu mięsa nie dokonują jednostki gospodarcze lub instytucje do tego nie uprawnione.

2. Osoby wymienione w ust. 1 obowiązane są informować organy Milicji Obywatelskiej o przypadkach nielegalnej sprzedaży i skupu mięsa poza miejscami wyznaczonymi do sprzedaży z uboju gospodarczego.

XII.

Przepisy końcowe.

§ 56. Niedozwolone jest dokonywanie zakupów mięsa z uboju gospodarczego przez organizacje lub instytucje z wyjątkiem GS i zakładów żywienia zbiorowego.

§ 57. Osoby naruszające przepisy niniejszego rozporządzenia podlegają na podstawie art. 29 ustawy z dnia 10 lutego 1949 r. o obrocie zwierzętami gospodarskimi i produktami uboju oraz o ich przetwórstwie (Dz. U. z 1949 r. Nr 21, poz. 135 oraz z 1952 r. Nr 44, poz. 300) ukaraniu w trybie orzecznictwa karno-administracyjnego, jeżeli czyn nie jest zagrożony karą surowszą w postępowaniu karnym.

§ 58. Traci moc rozporządzenie Ministra Handlu Wewnętrznego z dnia 30 czerwca 1955 r. w sprawie obrotu mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego (Dz. U. Nr 27, poz. 158).

§ 59. Rozporządzenie wchodzi w życie z dniem ogłoszenia.

ZAŁĄCZNIKI

ZAŁĄCZNIK Nr 1

WYKAZ POWIATÓW, Z KTÓRYCH TERENU PRODUCENCI ROLNI MOGĄ SPRZEDAWAĆ MIĘSO Z UBOJU GOSPODARCZEGO NA OBSZARZE MIAST WYŁĄCZONYCH Z WOJEWÓDZTW, MIAST WOJEWÓDZKICH, GDYNI I SOPOTU ORAZ MIAST GÓRNOŚLĄSKIEGO OKRĘGU PRZEMYSŁOWEGO.

Lp.	Miasta	Powiaty, z których terenu producenci rolni mogą sprzedawać mięso z uboju gospodarczego na obszarze miast wymienionych w odpowiedniej pozycji rubryki 2.
1	2	3
1.	Warszawa	grodziskomazowiecki, grójecki, garwoliński, miński, nowodworski, otwocki, piaseczyński, płoński, pruszkowski, pułtuski, sochaczewski i wołomiński
2.	Łódź	brzeziński, łaski, łęczycki, łowicki, łódzki i piotrkowski
3.	Białystok	białostocki, bielski, łapski, moniecki, sokólski, wysokomazowiecki
4.	Bydgoszcz	bydgoski, chełmiński, inowrocławski, szubiński, świecki, tucholski i wyrzyski
5.	Gdańsk, Gdynia, Sopot	nowodworsko gdański, kartuski, kościerski, pucki, tczewski i wejherowski
6.	Kielce	buski, chmielnicki, jędrzejowski, kielecki, konecki, opatowski i włoszczowski
7.	Koszalin	białogardzki, kołobrzeski, koszaliński i sławieński
8.	Kraków	bocheński, krakowski, miechowski, myślenicki, olkuski, proszowicki i wadowicki
9.	Lublin	bełżycki, chełmski, krasnostawski, kraśnicki, lubartowski, lubelski, opolsko-lubelski, parczewski i puławski
10.	Olsztyn	biskupiecki, lidzbarski, olsztyński, ostródzki, nidzicki i szczycieński
11.	Opole	brzeski, kluczborski, krapkowicki, namysłowski, niemodliński, oleski, opolski, prudnicki i strzelecki
12.	Poznań	gnieźnieński, kościański, nowotomyski, obornicki, poznański, średzki, śremski i szamotulski
13.	Rzeszów	brzozowski, dębicki, kolbuszowski, krośnieński, łańcucki, przeworski i rzeszowski
14.	Katowice oraz miasta górnośląskiego okręgu przemysłowego	będziński, gliwicki, kłobucki, lubliniecki, myszkowski, pszczyński, rybnicki, tarnogórski, zawierciański i wodzisławski
15.	Szczecin	goleniowski, gryfiński, kamieński, nowogardzki, stargardzki i szczeciński
16.	Wrocław	dzierżoniowski, oleśnicki, oławski, strzeliński, średzki, trzebnicki, wołowski i wrocławski
17.	Zielona Góra	nowosolski, krośnieński, sulechowski, świebodziński i zielonogórski

ZAŁĄCZNIK Nr 2

REJESTR ZAKUPU MIĘSA Z UBOJU GOSPODARCZEGO

Nazwa zakładu żywienia zbiorowego .............................

(miejscowość i adres)

Lp.	Nazwisko i imię	Adres sprzedającego	Nr i data kwitu wagowego i	Zakupione mięso przez zakłady żywienia zbiorowego						Nr pozycji
			przez kogo wydany	data	godzina	ilość	rodzaj, gatunek	cena	zaksięgowanego mięsa

ZAŁĄCZNIK Nr 3

OGŁOSZENIE

Prezydium ...... Rady Narodowej w ...... podaje do wiadomości, że w ...... dopuszczona jest detaliczna sprzedaż mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego na targowisku przy ul. ......... w następujących dniach ..... w godzinach .....

1. Do sprzedaży detalicznej mięsa są uprawnieni producenci artykułów rolnych, posiadający odpowiednie zaświadczenia, które wydają:

1) posiadaczom indywidualnych gospodarstw rolnych, objętym obowiązkowymi dostawami zwierząt rzeźnych, a także producentom nie objętym lub zwolnionym od tych dostaw - właściwe w sprawach skupu organy prezydiów gromadzkich rad narodowych (rad narodowych osiedli),

2) spółdzielniom produkcyjnym i ich członkom - właściwe w sprawach skupu organy prezydiów powiatowych rad narodowych,

3) producentom, których gospodarstwa znajdują się na terenie miast - właściwe w sprawach skupu organy prezydiów miejskich (dzielnicowych) rad narodowych.

2. Do obrotu dopuszczone jest mięso wołowe, wieprzowe, baranie, cielęce, słonina, sadło, podroby i jelita ostemplowane przez służbę sanitarno-weterynaryjną po uboju i poddane kontroli sanitarno-weterynaryjnej bezpośrednio przed sprzedażą.

3. Sprzedaż detaliczna mięsa może się odbywać tylko w miejscach wyznaczonych na targowiskach (halach targowych, bazarach i placach targowych).

4. a) Sprzedaż mięsa bezpośrednio konsumentom może odbywać się tylko w ramach obrotu detalicznego w ilościach przeznaczonych do spożycia we własnym gospodarstwie domowym, nie przekraczających łącznie 5 kg mięsa i tłuszczów na jednego nabywcę,

b) Sprzedaż odbywa się po cenach uzgadnianych między sprzedawcą a nabywcą.

5. a) Sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego może dokonywać tylko ten producent, na którego nazwisko zostało wystawione zaświadczenie, lub najbliższy członek rodziny stale zamieszkały we wspólnym gospodarstwie domowym producenta. Powierzanie sprzedaży innym osobom jest zabronione.

b) Na targowiskach będących w zarządzie przedsiębiorstw targowiskowych producent korzystać może z usług wyrębu mięsa zorganizowanych przez przedsiębiorstwa targowiskowe.

c) Powierzenie wyrębu innym osobom poza przypadkiem wymienionym pod lit. b) jest zabronione.

d) Nabywanie mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego w celu dalszej odsprzedaży jest zakazane.

6. Winni przekroczenia przepisów normujących obrót mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego podlegają karom przewidzianym w odpowiednich przepisach.

Przewodniczący

Prezydium .............. Rady Narodowej

ZAŁĄCZNIK Nr 4

REGULAMIN RAMOWY PUNKTU SPRZEDAŻY MIĘSA

§ 1. Sprzedaż mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego odbywa się codziennie (lub w dniach wtorkowych, czwartkowych itp. każdego tygodnia). O ile dzień wyznaczony na sprzedaż jest dniem wolnym od pracy, sprzedaż odbywa się dnia poprzedniego.

§ 2. Sprzedaż odbywa się w godzinach od ... do ...

§ 3. Sprzedaż mięsa bezpośrednio konsumentom może się odbywać na targowiskach jedynie w miejscach do tego celu wyznaczonych.

§ 4. Sprzedaż mięsa w inne dni i godziny oraz w innych miejscach niż do tego wyznaczone jest niedozwolona.

§  5.

1. Dopuszczone do sprzedaży są:

1) mięso wieprzowe,

2) mięso wołowe,

3) mięso cielęce,

4) mięso baranie,

5) słonina,

6) sadło,

7) podroby,

8) jelita.

2. Zakazana jest sprzedaż wędlin oraz wyrobów wędliniarskich przez producenta rolnego.

§ 6. Do sprzedaży detalicznej mięsa uprawnieni są producenci artykułów rolnych, posiadający odpowiednie zaświadczenia wydane przez właściwe w sprawach skupu organy prezydiów rad narodowych.

§  7.

1. Funkcjonariusze przedsiębiorstw targowiskowych lub kierownicy targowisk przy prezydiach rad narodowych w miejscowościach, w których nie działają przedsiębiorstwa targowiskowe, odbierają od producentów zaświadczenia uprawniające do sprzedaży nadwyżek mięsa, sprawdzając, czy sprzedającym jest ten, na którego nazwisko zostało wydane zaświadczenie, lub najbliższy członek rodziny i czy nie upłynął okres ważności zaświadczenia.

2. Osoby wymienione w ust. 1 odbierając zaświadczenie obowiązane są wydać producentowi rolnemu kwit wagowy z podaniem następujących danych:

1) rodzaj i waga mięsa,

2) numer i data zaświadczenia oraz nazwa jednostki, która zaświadczenie wydała,

3) data zezwolenia organu urzędowego badania mięsa,

4) wysokość kwoty pobranej tytułem opłat za usługi świadczone na rzecz sprzedawcy mięsa.

3. Rozpoczęcie sprzedaży mięsa przed oddaniem zaświadczenia i otrzymaniem kwitu wagowego jest zabronione.

§ 8. Mięso podlega ponownemu badaniu na stacji kontroli mięsa zorganizowanej na targowiskach.

§ 9. Sprzedaż mięsa, o którym mowa w § 5, odbywa się po cenach uzgadnianych między sprzedawcą a nabywcą.

§  10.

1. Sprzedaż mięsa bezpośrednio konsumentom może odbywać się tylko w ramach obrotu detalicznego, w ilościach przeznaczonych do spożycia we własnym gospodarstwie domowym, nie przekraczających 5 kg mięsa i tłuszczów łącznie na jednego nabywcę.

2. Nabywanie mięsa pochodzącego z uboju gospodarczego w celu dalszej odsprzedaży jest zakazane. Osoby zajmujące się odsprzedażą mięsa lub jego przetworów ścigane i karane będą za uprawianie spekulacji.

§ 11. Po zakończeniu sprzedaży dla bezpośrednich konsumentów prawo zakupu mięsa przysługuje gminnej spółdzielni "Samopomoc Chłopska" na targowisku lub w jej siedzibie, a wyjątkowo zakładom żywienia zbiorowego upoważnionym do tego przez właściwy organ prezydium powiatowej (miejskiej) rady narodowej. Zakłady mogą nabywać mięso z uboju gospodarczego tylko w swoim lokalu.

§ 12. Sprzedaż powinna odbywać się przy zachowaniu obowiązujących przepisów higieniczno-sanitarnych. Sprzedający powinien być ubrany w czystą odzież, posiadać czyste ręce, powinien być zdrowy, nie dotknięty zakaźną chorobą skórną lub odrażającą.

§ 13. Mięso powinno być przykryte czystym papierem bądź białym płótnem.

§ 14. Sprzedający ma prawo korzystać za opłatą z urządzeń punktu sprzedaży potrzebnych do ważenia, rąbania, cięcia i sprzedaży mięsa, w szczególności wag, odważników, toporów, tasaków, noży, fartuchów białych itp.

§  15.

1. Sprzedaży mięsa z uboju gospodarczego może dokonywać tylko ten producent, na którego nazwisko zostało wystawione zaświadczenie, lub najbliższy członek rodziny wymieniony w tym zaświadczeniu. Powierzanie sprzedaży innym osobom jest zabronione.

2. Na targowiskach będących w zarządzie przedsiębiorstw targowiskowych producent korzystać może z usług wyrębu mięsa, zorganizowanych przez przedsiębiorstwa targowiskowe.

3. Powierzanie wyrębu innym osobom poza przypadkiem wymienionym w ust. 2 jest zabronione.

§ 16. Za usługi ze strony targowisk użytkownicy uiszczą należne opłaty według obowiązujących niżej wymienionych stawek .........

§ 17. Opłaty za usługi pobierane są z góry.

§ 18. Nadzór bezpośredni nad obrotem mięsem i przetworami mięsnymi sprawuje przedsiębiorstwo targowiskowe (kierownik targowiska) podległe Prezydium ......... Rady Narodowej.

§ 19. Winni przekroczenia niniejszego regulaminu podlegają karom przewidzianym w odpowiednich przepisach.

§ 20. Regulamin niniejszy wchodzi w życie z dniem ..... 19..... r.

1 § 6 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 maja 1970 r. (Dz.U.70.16.140) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 lipca 1970 r.

2 § 7 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1960 r. (Dz.U.60.55.320) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1961 r.

3 § 9 ust. 1 zmieniony przez § 1 pkt 1 rozporządzenia z dnia 8 czerwca 1962 r. (Dz.U.62.41.192) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 1962 r.

4 § 9 ust. 2 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 21 maja 1970 r. (Dz.U.70.16.140) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 lipca 1970 r.

5 § 26 zmieniony przez § 1 pkt 2 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1960 r. (Dz.U.60.55.320) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1961 r.

6 § 26 ust. 3 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. a) rozporządzenia z dnia 8 czerwca 1962 r. (Dz.U.62.41.192) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 1962 r.

7 § 26 ust. 4 zmieniony przez § 1 pkt 2 lit. b) rozporządzenia z dnia 8 czerwca 1962 r. (Dz.U.62.41.192) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 1962 r.

8 § 29 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1960 r. (Dz.U.60.55.320) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1961 r.

9 § 40 zmieniony przez § 1 pkt 3 rozporządzenia z dnia 8 czerwca 1962 r. (Dz.U.62.41.192) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 18 lipca 1962 r.

10 § 49 zmieniony przez § 1 pkt 4 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1960 r. (Dz.U.60.55.320) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1961 r.

11 Tytuł rozdziału X zmieniony przez § 1 pkt 5 rozporządzenia z dnia 21 listopada 1960 r. (Dz.U.60.55.320) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 14 stycznia 1961 r.

• Identyfikator: Dz.U.1959.70.445
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Obrót mięsem pochodzącym z uboju gospodarczego.
• Data aktu: 21/11/1959
• Data ogłoszenia: 22/12/1959
• Data wejścia w życie: 22/12/1959