Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa.

ROZPORZĄDZENIE

PREZYDENTA RZECZYPOSPOLITEJ

z dnia 22 marca 1928 r.

o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa. ^*

Na podstawie art. 44 ust. 6 Konstytucji i ustawy z dnia 2 sierpnia 1926 r. o upoważnieniu Prezydenta Rzeczypospolitej do wydawania rozporządzeń z mocą ustawy (Dz. U. R. P. Nr. 78, poz. 443), postanawiam co następuje:

Postanowienia wstępne.

Art.  1.

Rozporządzenie niniejsze normuje sprawy:

a) nadzoru nad ubojem zwierząt rzeźnych,

b) badania mięsa dla celów wpuszczenia do obrotu,

c) sprowadzania mięsa z zagranicy.

Mięso wpuszczone do obrotu podlega badaniom i nadzorowi normowanemu na podstawie innych przepisów ustawowych, a w szczególności, o ile chodzi o sprawy ochrony zdrowia ludzi, na podstawie przepisów o dozorze nad artykułami żywności i przedmiotami użytku.

Art.  2.

W rozumieniu rozporządzenia niniejszego:

a) wyrażenie "mięso" oznacza wszystkie części zwierząt ciepłokrwistych przeznaczone do spożycia;

b) wyrażenie "ubój" oznacza zabicie w celu spożycia;

c) wyrażenie "ubój z konieczności" oznacza ubój zwierzęcia, gdy zachodzi:

1) konieczność natychmiastowego zabicia wskutek nieszczęśliwego wypadku,

2) obawa, że zwierzę przed przybyciem lekarza weterynaryjnego lub oglądacza mogłoby paść, albo że mięso zwierzęcia wskutek pogorszenia się jego stanu zdrowia mogłoby znacznie stracić na wartości;

d) 1  wyrażenie "własne gospodarstwo domowe" nie oznacza gospodarstwa domowego koszar, szpitali, schronisk i przytułków, zakładów wychowawczych, pensjonatów, więzień, jadłodajni, hoteli, domów zajezdnych i innych podobnych zakładów publicznych, jak również własnych gospodarstw domowych rzeźników, masarzy, osób handlujących mięsem, zarządzających jadłodajni, restauratorów i oberżystów oraz tych gospodarstw domowych, które posiadają na wyżywieniu powyżej 20 pracowników najemnych, lub osób, płacących za wyżywienie.

Rozdział  I.

Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa w kraju.

Art.  3.

Bydło rogate, świnie, owce, kozy i zwierzęta jednokopytowe, których mięso ma być spożyte, podlegają urzędowemu badaniu przed ubojem i po uboju. Świnie należy poddać urzędowemu badaniu również co do włośni.

Art.  4.

Urzędowemu badaniu przed ubojem nie podlegają zwierzęta zabijane z konieczności (art. 2 pkt. c).

Art.  5. ²

1.  Zwierzęta rzeźne nie podlegają urzędowemu badaniu przed ubojem i po uboju, jeżeli:

a) są przeznaczone do spożycia wyłącznie we własnym gospodarstwie domowym,

b) ubój odbywa się w miejscowości, w której nie obowiązuje przymus uboju w rzeźniach publicznych,

c) nie wykazują objawów chorób lub zmian nastręczających wątpliwość co do zdatności mięsa do spożycia.

2. Mięsa zwierząt, nie podlegających badaniu stosownie do przepisu ust. 1, nie wolno sprzedawać.

Art.  6.

Wojewoda (Komisarz Rządu m. st. Warszawy) może dla całego podległego mu obszaru lub jego części zarządzić na czas trwania niebezpieczeństwa zaraźliwych chorób zwierzęcych urzędowe badanie zwierząt przeznaczonych do spożycia we własnem gospodarstwie domowem.

Art.  7.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może dla obszaru całego Państwa lub jego części wprowadzić obowiązek urzędowego badania również innych rodzajów zwierząt niewymienionych w art. 3 oraz urzędowe badanie co do włośni - dzików, a także świń, poddawanych ubojowi w celu spożycia we własnem gospodarstwie domowem.

Art.  8. ³

1. Urzędowe badanie zwierząt rzeźnych i mięsa wykonywają lekarze weterynaryjni, wyznaczeni w myśl przepisów art. 9.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może w drodze rozporządzeń dla całego obszaru Państwa lub poszczególnych jego części zezwalać, aby w osiedlach, nie będących miastami powiatowymi, a mającymi liczbę mieszkańców mniejszą niż osiem tysięcy, urzędowe badanie zwierząt rzeźnych i mięsa mogło być powierzane przez właściwe władze samorządowe, za zgodą wojewody i w zakresie w rozporządzeniu ustalonym, również i odpowiednio uzdolnionym oglądaczom zwierząt rzeźnych i mięsa.

3. Lekarze weterynaryjni i oglądacze podlegają, prócz swej służbowej zależności od zarządów miast lub powiatowych związków samorządowych - w zakresie czynności, wymienionych w ustępach poprzedzających - nadzorowi władz państwowych.

Art.  9. ⁴

1.  Wyznaczanie lekarzy weterynaryjnych i oglądaczy do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz lekarzy weterynaryjnych do sprawdzania badania, dokonanego przez oglądaczy (art. 16) i do dokonywania badań, nie wchodzących w zakres działania oglądaczy, należy:

a) w miastach powiatowych i miastach wydzielonych z powiatowych związków samorządowych oraz w tych miastach o liczbie ludności, wynoszącej co najmniej osiem tysięcy, które utrzymują rzeźnie publiczne - do zarządów tych miast ⁵  ,

b) w pozostałych miastach oraz w gminach wiejskich - do powiatowych związków samorządowych ⁶  , które ustalają obwody urzędowego badania.

2.  Wojewoda, po zasięgnięciu opinii zainteresowanego związku samorządowego, ustala na podstawie uchwały wydziału wojewódzkiego ilość organów urzędowego badania dla poszczególnych obwodów badania.

3. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych ustali w drodze rozporządzenia kwalifikacje, jakie powinny posiadać osoby, wyznaczane jako organ urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa.

4. Obsadzanie stanowisk organów urzędowego badania należy do kompetencji właściwego organu związku samorzadowego, jednakże wojewoda własną decyzją usunie od sprawowania czynności urzędowego badania osobę, nie posiadającą kwalifikacji, określonych na podstawie ust. 3.

5. Wojewoda może wyznaczyć w ramach istniejących kredytów budżetowych organ urzędowego badania na koszt związku samorządowego, jeżeli właściwy organ tego związku, pomimo istnienia koniecznej potrzeby, zaniedba wyznaczenia organu urzędowego badania i nie uczyni tego na wezwanie wojewody w terminie, określonym w wezwaniu. Organ urzędowego badania, wyznaczony przez wojewodę, działa do czasu wyznaczenia odpowiedniej osoby przez właściwy organ związku samorządowego.

6. W rzeźniach, zarządzanych przez władze wojskowe i dostarczających mięso wyłącznie na potrzeby wojska, lekarzy weterynaryjnych do urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa ustanawiają właściwe władze wojskowe.

Art.  10.

Poza wypadkami przewidzianemi w art. 4 i art. 5 nie wolno dokonywać uboju zwierzęcia przed urzędowem jego zbadaniem i zezwoleniem na ubój.

Lekarz weterynaryjny winien zezwolić na ubój, jeżeli stan zdrowia zwierzęcia nie daje powodu do zakazania uboju z mocy przepisów obowiązujących o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych.

Oglądacz jest powołany do udzielania zezwoleń na ubój i do oceny mięsa w zakresie, ustalonym w rozporządzeniu, wydanem na podstawie art. 21 pkt. c).

Art.  11.

W razie stwierdzenia zaraźliwej choroby zwierzęcej lub podejrzenia o nią, należy postępować według obowiązujących przepisów o zwalczaniu zaraźliwych chorób zwierzęcych i w szczególności, gdy chodzi o chorobę, podlegającą obowiązkowi zgłaszania, obowiązek ten natychmiast spełnić.

Art.  12.

Przed wykonaniem urzędowego badania po uboju nie wolno usuwać ze zwierzęcia żadnych jego części.

Art.  13.

Zależnie od wyniku urzędowego badania rozróżnia się i osobno znakuje:

a) "mięso zdatne" do spożycia, które pochodzi ze zwierząt zdrowych lub wykazujących tylko nieznaczne zmiany, nie mające żadnego wpływu na obniżenie wartości mięsa pod względem zdrowotnym i odżywczym;

b) "mięso mniej wartościowe", które pod względem zdrowotnym jest zdatne do spożycia, lecz wskutek objawów lub zmian, ujawnionych przy badaniu, obniżone jest w swej wartości użytkowej lub odżywczej;

c) "mięso warunkowo zdatne", które wskutek ujawnionych chorób lub zmian ze względów zdrowotnych może być dopuszczone do spożycia dopiero po zastosowaniu odpowiednich zabiegów;

d) "mięso niezdatne", które wskutek ujawnionych zmian lub chorób, nie może być dopuszczone do spożycia.

Art.  14.

Mięso uznane za niezdatne winno być nieszkodliwie usunięte w sposób określony w rozporządzeniu wykonawczem.

Art.  15. ⁷

1. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych może w drodze rozporządzeń ustanawiać obowiązek poddawania sprawdzaniu przez lekarzy weterynaryjnych, wyznaczonych w sposób, przewidziany w art. 9, wszystkiego mięsa, sprowadzanego do miejscowości wymienionych w rozporządzeniach, lub też części tego mięsa, w celu stwierdzenia, czy było istotnie zbadane i oznakowane jako zdatne do spożycia, czy nie zachodzi rozkład gnilny oraz czy zostało przywiezione w warunkach zdrowotnych. W rozporządzeniach tych będą oznaczane miejsca sprawdzania.

2. Mięso - po wprowadzeniu do miejscowości, posiadających rzeźnie publiczne, w których urzędowe badanie wykonywa wyłącznie lekarz weterynaryjny - winno być ponownie poddane urzędowemu badaniu, jeżeli w miejscu uboju mięso to zostało urzędowo zbadane i oznakowane tylko przez oglądacza.

3. Jeżeli zachodzi wątpliwość, czy mięso jest zdatne do spożycia, należy je poddać badaniu laboratoryjnemu na zasadach, określonych przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych.

Art.  16.

Posiadacz, niezadowolony z wyniku urzędowego badania przez oglądacza, uprawniony jest żądać sprawdzenia badania przez wyznaczonego dla obwodu (gminy) lekarza weterynaryjnego. Żądanie sprawdzenia badania winno być zgłoszone oglądaczowi niezwłocznie po stwierdzeniu wyniku badania.

Posiadacz, niezadowolony z wyniku sprawdzenia badania lub z wyniku badania dokonanego przez wyznaczonego dla obwodu (gminy) lekarza weterynaryjnego, może żądać ponownego badania przez właściwego powiatowego lub innego państwowego lekarza weterynaryjnego wyznaczonego przez wojewodę. Żądanie ponownego badania posiadacz winien zgłosić lekarzowi weterynaryjnemu niezwłocznie po dokonaniu i wyrażeniu przez tegoż wyniku badania.

Wynik ponownego badania jest ostateczny i posiadacza obowiązuje bezwzględnie. Koszty sprawdzania urzędowego badania lub ponownego urzędowego badania, dokonywanego na żądanie posiadacza, ponoszą:

a) jeżeli sprawdzenie badania lub ponowne badanie potwierdziło wynik badania lub sprawdzenia zakwestjonowanego - posiadacz,

b) w przeciwnym wypadku - gmina lub powiatowy związek komunalny, który lekarza weterynaryjnego względnie oglądacza wyznaczył.

Przepisy szczegółowe, potrzebne do wykonania artykułu niniejszego, wyda Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych w drodze rozporządzenia.

Art.  17.

1. 8  Władza nadzorcza może z urzędu zarządzić sprawdzanie przez państwowego lekarza weterynaryjnego badań, dokonanych przez organa urzędowego badania, i w związku z tym zmieniać ustalone przez te organa wyniki badań.

Posiadaczowi zwierzęcia lub mięsa służy wówczas prawo odwołania się do władzy bezpośrednio wyższej. Prawo to posiadaczowi nie służy, jeżeli zmiana wyniku urzędowego badania została dokonana przez wojewódzkiego lekarza weterynaryjnego.

Odwołanie winno być wniesione na ręce państwowego lekarza weterynaryjnego, który sprawdzenia dokonał, natychmiast, a najpóźniej w ciągu 24 godzin, po zakomunikowaniu posiadaczowi wyniku sprawdzenia.

Art.  18.

Poza przypadkami przewidzianemi w art. 15, 16 i 17 mięso urzędowo zbadane i oznakowane nie podlega ponownemu urzędowemu badaniu.

Art.  19. ⁹

1.  Koszty, związane z przeprowadzaniem urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa w kraju oraz ze sprawdzaniem badania mięsa (art. 15), ponoszą właściwe miasta lub powiatowe związki samorządowe, wyznaczające lekarzy weterynaryjnych i oglądaczy.

2. Na pokrycie kosztów, wymienionych w ust. (1), miasta lub powiatowe związki samorządowe mogą pobierać opłaty według norm, ustalonych przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych. Uprawnienie swe, wynikające z przepisu niniejszego, może Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych przekazać wojewodom.

3. Wpływy z opłat, określonych w ust. (2), mogą być użytkowane jedynie na pokrycie wydatków, związanych z przeprowadzaniem urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa; poszczególne rodzaje tych wydatków określi Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych.

Art.  20. ¹⁰

Miasta oraz te gminy wiejskie, które utrzymują własne rzeźnie, obowiązane są posiadać urządzenia do sprzedaży mięsa mniej wartościowego.

Art.  21. ¹¹

1.  Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi w drodze rozporządzeń:

1) sposób tworzenia obwodów urzędowego badania,

2) sposób zgłaszania zwierząt do urzędowego badania,

3) sposób uczenia i egzaminowania oglądaczy oraz ich zakres działania,

4) sposób urzędowego badania, oceny, znakowania i dalszego postępowania z mięsem po urzędowym zbadaniu w celu wpuszczenia mięsa do obrotu oraz warunki wpuszczenia do obrotu mięsa mniej wartościowego i warunkowo zdatnego,

5) postępowanie z mięsem zwierząt jednokopytowych i innych zwierząt, poddanych obowiązkowi urzędowego badania na podstawie art. 7.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określa sposób rejestrowania i zestawienia wyników urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa.

3. Rozporządzenia w sprawach określonych w ust. 1 pkt 1), będą wydawane w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych, rozporządzenia zaś w sprawach, określonych w ust. 1 pkt 3) i 4), w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej.

Rozdział  II.

Badania mięsa wprowadzanego (przywożonego) z zagranicy.

Art.  22.

1. 12  Mięso wprowadzane (przywożone) z zagranicy musi być zaopatrzone w świadectwo pochodzenia i zdrowotności, wystawione przez państwowego lub przez państwo upoważnionego lekarza weterynaryjnego, zawierające również stwierdzenie, że mięso to nie przedstawia niebezpieczeństwa zawleczenia zaraźliwej choroby zwierzęcej; mięso to podlega urzędowemu badaniu przez lekarzy weterynaryjnych.

Stacje wejściowe i stacje badania zostaną wyznaczone przez Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z właściwymi ministrami.

Art.  23.

Mięso świeże bydła rogatego nie może być wprowadzane (przywożone) z zagranicy w częściach mniejszych od ćwierci, mięso świń, cieląt, owiec i kóz - w częściach mniejszych od połów.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi, które z narządów wewnętrznych mają być dostarczane do urzędowego badania w naturalnem połączeniu z innemi częściami mięsa.

Art.  24.

Wprowadzanie z zagranicy mięsa zwierząt jednokopytowych i mięsa psów, jako też wszelkich konserw mięsnych i wyrobów z mięsa siekanego lub rozdrobnionego, jest zakazane.

Art.  25. ¹³

Wprowadzanie z zagranicy mięsa bez urzędowego badania może być dozwolone, jeżeli mięso jest wprowadzane z zastosowaniem środków lub w warunkach, uniemożliwiających jego spożycie.

Art.  26. ¹⁴

1.  Mięso, wprowadzone z zagranicy, w razie uznania go za niezdatne, warunkowo zdatne lub mniej wartościowe, podlega zniszczeniu, o ile posiadacz nie spowoduje natychmiastowego cofnięcia takiego mięsa za granicę.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych określi w drodze rozporządzenia przypadki, w których mięso, określone w ust. 1, nie może być cofnięte za granicę.

Art.  27. ¹⁵

1.  Przeprowadzanie urzędowego badania mięsa, wprowadzanego z zagranicy, należy do władz państwowych.

2. Przy urzędowym badaniu mięsa, wprowadzonego z zagranicy, należy postępować według zasad obowiązujących przy urzędowem badaniu mięsa krajowego; za mięso zdatne może być uznawane jedynie mięso ze zwierząt wolnych od zaraźliwych chorób zwierzęcych.

3. Rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, wydane w porozumieniu z Ministrem Opieki Społecznej, określi sposób wykonania przepisów artykułu niniejszego oraz postępowanie władz administracyjnych, związane z urzędowem badaniem mięsa, wprowadzanego z zagranicy.

Art.  28. ¹⁶

1.  Za badanie mięsa wprowadzanego z zagranicy, będą od posiadaczy mięsa pobierane opłaty.

2. Wysokość tych opłat określi rozporządzenie Ministra Rolnictwa i Reform Rolnych, wydane w porozumieniu z Ministrem Skarbu i z Ministrem Opieki Społecznej.

Art.  29. ¹⁷

1.  Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może w drodze rozporządzenia:

1) rozciągnąć przepisy art. 22 i 23 na zwierzynę i drób, wprowadzane z zagranicy,

2) zezwalać na wyjątki od przepisów artykułów 23 i 24 oraz stosować ulgi co do mięsa, wprowadzanego w małym ruchu granicznym lub przeznaczonego do spożycia w podróży;

3) ograniczyć lub zakazać przywozu mięsa z zagranicy w razie niebezpieczeństwa przyniesienia w ten sposób zaraźliwych chorób zwierzęcych.

2. Minister Rolnictwa i Reform Rolnych może do czasu wydania rozporządzenia na podstawie ust. 1 pkt 2) zezwalać w poszczególnych przypadkach na stosowanie wyjątków od przepisów art. 23 i 24, określając w zezwoleniu szczegółowe warunki jego zastosowania.

Rozdział  III.

Władze i postępowanie.

Art.  30.

1. 18  Minister Rolnictwa i Reform Rolnych, wojewodowie, bądź Komisarz Rządu m. st. Warszawy oraz powiatowe władze administracji ogólnej sprawują nadzór nad badaniem zwierząt rzeźnych i mięsa przy pomocy państwowych lekarzy weterynaryjnych.

2. O ile postępowanie władz administracyjnych nie jest określone przez rozporządzenie niniejsze lub rozporządzenia na jego podstawie wydane, stosować należy obowiązujące przepisy ogólne o postępowaniu władz administracyjnych.

Rozdział  IV.

Postanowienia karne.

Art.  31.

Karze aresztu ¹⁹  do sześciu miesięcy oraz grzywny do trzech tysięcy siedmiuset pięćdziesięciu złotych ²⁰  lub jednej z tych kar ulega:

1) kto znakuje mięso, nie będąc do tego uprawniony, lub kto, będąc uprawniony do znakowania mięsa, umyślnie umieszcza na niem znaki niewłaściwe,

2) kto znaki na mięsie fałszuje,

3) kto świadomie ofiaruje na sprzedaż lub sprzedaje mięso fałszywie lub niewłaściwie oznakowane albo też mięso, z którego znaki zostały usunięte,

4) kto świadomie wprowadza w obrót mięso uznane za niezdatne lub przeciwdziała zarządzeniom zmierzającym do unieszkodliwienia i usunięcia takiego mięsa,

5) kto świadomie wprowadza w obrót mięso warunkowo zdatne niepoddane zabiegom, mającym na celu umożliwienie spożycia, lub kto przeciwdziała unieszkodliwieniu takiego mięsa,

6) kto świadomie przeciwdziała zakazom, wynikającym z art. 24, lub kto wbrew tym zakazom wprowadza w obrót przywiezione z zagranicy mięso zwierząt jednokopytowych i psów, jak również wszelkie konserwy mięsne i wyroby z mięsa siekanego lub rozdrobnionego,

7) 21  kto świadomie wprowadza w obrót, jako środek spożywczy mięso z zagranicy, którego przywóz został dozwolony bez urzędowego badania (art. 25).

Jeżeli przestępstw wymienionych w punktach 3), 4), 5), 6) i 7) dopuszczono się z niedbalstwa, sprawca ulegnie karze grzywny do trzystu siedemdziesięciu pięciu złotych lub aresztu do jednego miesiąca.

Art.  32. ²²

Karze aresztu do trzech miesięcy ²³  lub grzywny do dwóch tysięcy pięciuset złotych ²⁴  podlega w drodze administracyjnej:

1) 25  (uchylony),

2) kto wbrew przepisowi art. 5 ust. 2 sprzedaje mięso zwierząt, nie podlegających badaniu,

3) 26  kto wprowadza w obrót mięso bez uprzedniego urzędowego zbadania i oznakowania albo sprawdzenia badania (art. 15) lub mięso zwierząt, zabitych z konieczności bez uprzedniego urzędowego zbadania po uboju i oznakowania, albo wprowadza w obrót mięso, którego przywóz z zagranicy został zakazany z powodu niebezpieczeństwa przyniesienia zaraźliwych chorób zwierzęcych,

4) 27  (uchylony),

5) 28  kto wykracza przeciw przepisom rozporządzeń wydanych na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 4 i 5, dotyczących wpuszczania do obrotu mięsa mniej wartościowego i warunkowo zdatnego, jak również postępowania z mięsem zwierząt jednokopytowych i innych, poddanych obowiązkowi urzędowego badania na podstawie art. 7, albo wykracza przeciw przepisom art. 22 i 23, dotyczącym mięsa wprowadzanego z zagranicy.

Art.  33.

W wypadkach, przewidzianych w art. 31 punkty 4), 5), 6) i 7) oraz w ustępie ostatnim tegoż artykułu, należy obok kary orzec konfiskatę ²⁹  mięsa.

Konfiskatę orzec należy choćby ściganie karne z jakichkolwiek powodów było niewykonalne.

Orzeczenie o konfiskacie niepołączone z wyrokiem wydaje sąd właściwy do orzekania o karze; orzeczenie to może być zaskarżone.

W wypadkach, przewidzianych w art. 31 punkty 1), 2) i 3) oraz w art. 32, władza orzekająca może obok kary orzec konfiskatę mięsa.

Art.  34.

Mięso, podlegające konfiskacie, może władza administracyjna tymczasowo zająć i, o ile nie ma być w myśl obowiązujących przepisów zniszczone, może je z ważnych powodów sprzedać. Za ważne powody należy w szczególności uznać obawę zepsucia się mięsa.

Art.  35.

Współwina (podżeganie i pomoc) w przestępstwach, określonych w rozporządzeniu nieniejszem, tudzież usiłowanie jest karalne.

Art.  36.

Postanowienia karne rozporządzenia niniejszego nie wykluczają ukarania w myśl surowszych przepisów innych ustaw w razie naruszenia ich czynem w postanowieniach karnych rozporządzenia niniejszego przewidzianym.

Art.  37. ³⁰

(skreślony)

Art.  38.

Ustęp 1 - nie obowiązuje.

Ustęp 2 - nie obowiązuje.

Żądanie przekazania sprawy sądowi nie wstrzymuje ściągnięcia grzywny.

Art.  39.

Nie obowiązuje.

Rozdział  V.

Postanowienia końcowe.

Art.  40.

Minister Rolnictwa i Reform Rolnych w porozumieniu z Ministrem Spraw Wewnętrznych mocen jest w drodze rozporządzenia na czas do lat dziesięciu od dnia wejścia w życie rozporządzenia niniejszego odraczać stosowanie poszczególnych postanowień rozporządzenia niniejszego, dotyczących badania zwierząt rzeźnych i mięsa w kraju (art. 3-21) na tych obszarach Państwa, na których warunki miejscowe stosowanie to uniemożliwiają.

Art.  41. ³¹

Wykonanie rozporządzenia niniejszego porucza się Ministrowi Rolnictwa i Reform Rolnych, co zaś do orzecznictwa karnego - Ministrowi Sprawiedliwości i Ministrowi Spraw Wewnętrznych, w sprawach dotyczących zakresu działania Ministra Spraw Wewnętrznych lub Ministra Opieki Społecznej, Minister Rolnictwa i Reform Rolnych działać będzie w porozumieniu z tymi ministrami. Rozporządzenia wykonawcze, dotyczące zakresu działania innych ministrów, wydawane będą w porozumieniu z interesowanymi ministrami.

Art.  42.

Postanowienia rozporządzenia niniejszego, dotyczące przygotowania urządzeń potrzebnych do przeprowadzenia urzędowego badania zwierząt rzeźnych i mięsa oraz uczenia i egzaminowania oglądaczy - wchodzą w życie z dniem ogłoszenia, postanowienia zaś pozostałe z dniem 1 stycznia 1929 r.

Stosownie do art. 4 ust. 3 ustawy konstytucyjnej z dnia 15 lipca 1920 r., zawierającej statut organiczny województwa śląskiego (Dz. U. R. P. Nr. 73, poz. 497), zależy od uchwały Sejmu Śląskiego, czy i kiedy rozporządzenie niniejsze ma wejść w życie na obszarze województwa śląskiego.

Z chwilą wejścia w życie postanowień rozporządzenia niniejszego, a na obszarze województwa śląskiego, stosownie do uchwały Sejmu Śląskiego, tracą moc obowiązującą wszelkie przepisy w przedmiocie objętym temi postanowieniami, a w szczególności:

art. 1125 pkt. 12 i art. 1144 ustawy lekarskiej wyd. 1905 r. (Zwód Praw Ces. Ros. tom XIII),

§ 13 ustawy z dnia 6 sierpnia 1909 r. o zapobieganiu zaraźliwym chorobom zwierzęcym i ich tępieniu (Dz. u. p. austr. Nr. 177),

ustawa o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa z dnia 3 czerwca 1900 r. (Dz. Ust. Rzeszy Niem. str. 547),

pruska ustawa wykonawcza z dnia 28 czerwca 1902 r. do ustawy o badaniu zwierząt rzeźnych i mięsa (Zb. Ust. Prus. str. 229).

*Z dniem 1 stycznia 1996 r. (w stosunku do gmin warszawskich z dniem 1 stycznia 1997 r.) do właściwości organów gmin, o których mowa w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz.U.95.141.692), przechodzą jako zadania zlecone z zakresu administracji rządowej, zadania i odpowiadające im kompetencje należące dotychczas do rejonowych organów rządowej administracji ogólnej, na podstawie art. 4 ust. 1 wyżej wymienionej ustawy.

Z dniem 1 stycznia 1997 r. zadania i kompetencje określone w art. 1 ustawy z dnia 24 listopada 1995 r. o zmianie zakresu działania niektórych miast oraz o miejskich strefach usług publicznych (Dz.U.95.141.692), zostały przywrócone dotychczasowym organom, na podstawie art. 1 pkt 4 lit. b) ustawy z dnia 5 grudnia 1996 r. zmieniającej wyżej wymienioną ustawę (Dz.U.96.156.773).

1 Art. 2 lit. d) zmieniony przez art. 1 pkt 1 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

2 Art. 5 zmieniony przez art. 1 pkt 2 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

3 Art. 8:

- zmieniony przez art. 76 rozporządzenia Prezydenta Rzeczypospolitej z dnia 28 grudnia 1934 r. o unormowaniu właściwości władz i trybu postępowania w niektórych działach administracji państwowej (Dz.U.34.110.976) z dniem 31 stycznia 1935 r.

- zmieniony przez art. 1 pkt 3 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

4 Art. 9 zmieniony przez art. 1 pkt 4 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

5 Z dniem 1 czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie (Dz.U.75.17.94).

Z dniem 27 maja 1990 r. rejonowy organ rządowej administracji ogólnej zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

6 Z dniem 1 czerwca 1975 r. wojewoda zgodnie z § 2 pkt 2 rozporządzenia Rady Ministrów z dnia 30 maja 1975 r. w sprawie określenia zadań i uprawnień należących do powiatowych rad narodowych i naczelników powiatów, które przejmują wojewódzkie rady narodowe i wojewodowie (Dz.U.75.17.94).

Z dniem 27 maja 1990 r. rejonowy organ rządowej administracji ogólnej zgodnie z art. 6 pkt 2 ustawy z dnia 17 maja 1990 r. o podziale zadań i kompetencji określonych w ustawach szczególnych pomiędzy organy gminy a organy administracji rządowej oraz o zmianie niektórych ustaw (Dz.U.90.34.198).

7 Art. 15 zmieniony przez art. 1 pkt 5 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

8 Art. 17 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 6 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

9 Art. 19 zmieniony przez art. 1 pkt 7 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

10 Art. 20 zmieniony przez art. 1 pkt 8 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

11 Art. 21 zmieniony przez art. 1 pkt 9 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

12 Art. 22 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 10 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

13 Art. 25 zmieniony przez art. 1 pkt 11 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

14 Art. 26 zmieniony przez art. 1 pkt 12 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

15 Art. 27 zmieniony przez art. 1 pkt 13 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

16 Art. 28 zmieniony przez art. 1 pkt 14 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

17 Art. 29 zmieniony przez art. 1 pkt 15 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

18 Art. 30 ust. 1 zmieniony przez art. 1 pkt 16 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

19 Obecnie karze pozbawienia wolności - zob. art. XIII pkt 1 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz.U.69.13.95).

20 W art. 31 granice grzywny ustalone na podstawie:

- art. 1 ust. 1 ustawy z dnia 26 kwietnia 1948 r. o podwyższeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych i nawiązek (Dz.U.48.24.161)

- art. 9 ust. 1 ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459)

- art. 3 ust. 1 pkt 1 lit. d) ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 3 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 1 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

21 Art. 31 pkt 7 zmieniony przez art. 1 pkt 17 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

22 Art. 32 zmieniony przez art. 1 pkt 18 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

23 Kara aresztu uchylona na podstawie art. X § 1 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

24 W art. 32 wysokość granicy grzywny ustalona na podstawie:

- art. 1 dekretu z dnia 26 kwietnia 1948 r. o podwyższeniu grzywien, kar pieniężnych, kar porządkowych i nawiązek (Dz.U.48.24.161)

- ustawy z dnia 28 października 1950 r. o zmianie systemu pieniężnego (Dz.U.50.50.459)

- art. IX § 2 ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115)

- art. 2 § 2 ustawy z dnia 26 maja 1982 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.82.16.125) z dniem 7 czerwca 1982 r.

- art. 6 ust. 2 ustawy z dnia 10 maja 1985 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.85.23.100) z dniem 1 lipca 1985 r.

- art. 5 ust. 2 pkt 1 ustawy z dnia 28 września 1990 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego i prawa o wykroczeniach (Dz.U.90.72.422) z dniem 8 listopada 1990 r.

- art. 7 ust. 2 pkt 1 lit. b) ustawy z dnia 28 lutego 1992 r. o zmianie niektórych przepisów prawa karnego, prawa o wykroczeniach i o postępowaniu w sprawach nieletnich (Dz.U.92.24.101) z dniem 2 kwietnia 1992 r.

- art. 4 ust. 6 ustawy z dnia 7 lipca 1994 r. o denominacji złotego (Dz.U.94.84.386)

- art. 3 ust. 1 lit. a) ustawy z dnia 12 lipca 1995 r. o zmianie Kodeksu karnego, Kodeksu karnego wykonawczego oraz o podwyższeniu dolnych i górnych granic grzywien i nawiązek w prawie karnym (Dz.U.95.95.475) z dniem 20 listopada 1995 r.

25 Art. 32 pkt 1 uchylony przez art. VI pkt 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

26 Z dniem 1 stycznia 1972 r. art. 32 pkt 3 utracił moc w zakresie uregulowanym przez ustawę z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.114) zgodnie z art. VII pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115).

27 Art. 32 pkt 4 uchylony przez art. VI pkt 2 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115) z dniem 1 stycznia 1972 r.

28 Z dniem 1 stycznia 1972 r. art. 32 pkt 5 utracił moc w zakresie uregulowanym przez ustawę z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.114) zgodnie z art. VII pkt 1 ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Przepisy wprowadzające kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115).

29 Obecnie karze dodatkowej przepadku rzeczy - zob.art. XIII pkt 4 ustawy z dnia 19 kwietnia 1969 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks karny (Dz.U.69.13.95) oraz art. XI ustawy z dnia 31 maja 1971 r. - Przepisy wprowadzające Kodeks wykroczeń (Dz.U.71.12.115)

30 Art. 37 skreślony przez art. 1 pkt 19 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

31 Art. 41 zmieniony przez art. 1 pkt 20 ustawy z dnia 1 marca 1938 r. (Dz.U.38.18.132) zmieniającej nin. rozporządzenie z dniem 25 września 1938 r.

• Identyfikator: Dz.U.1933.60.454 t.j.
• Rodzaj: Rozporządzenie z mocą ustawy
• Tytuł: Badanie zwierząt rzeźnych i mięsa.
• Data aktu: 22/03/1928
• Data ogłoszenia: 04/08/1933
• Data wejścia w życie: 26/03/1928, 01/01/1929