Oczyszczanie i magazynowanie spirytusu.

ROZPORZĄDZENIE

MINISTRA SKARBU

z dnia 21 grudnia 1925 r.

o oczyszczania i magazynowania spirytusu.

Na podstawie art. art. 12, 13, 14, 32 i 101 ustawy z dnia 31 lipca 1924 r. w brzmieniu ogłoszonem w załączniku do rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 17 września 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 102 poz. 720) zarządza się co następuje:

CZĘŚĆ  I.

OCZYSZCZANIE SPIRYTUSU

§ 1. Określenie rektyfikacji.

Przedsiębiorstwa, zajmujące się oczyszczaniem spirytusu sposobem destylacji z ewentualnem zastosowaniem filtracji, noszą nazwę rektyfikacyj. Rektyfikacje dzielą się na:

1. Oddziały raktyfikacyjne gorzelni i innych przedsiębiorstw, oczyszczających spirytus tylko własnego wyrobów lub też dla wyłącznego przerobu we własnem przedsiębiorstwie na inne produkty, na przykład wódki gatunkowe eter i t. p.

2. Przedsiębiorstwa samoistne oczyszczające spirytus surowy-(surówkę), powierzany im lub nabyty ido oczyszczania.

§ 2. Oddziały rektyfikacyjne.

Oddziały rektyfikacyjne gorzelni podlegają przepisem zawartym w §§ 79-80 rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni (Dz. U. R. P. Nr. 84 poz. 579), takież oddziały przy fabrykach wódek podlegają przepisom zawartym w § 17 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 12 marca 1925 r. o wyrobie i sprzedaży wódek nie monopolowych (Dz. U. R. P. Nr. 28 poz. 201).

Oddziały rektyfikacyjne przy innych przedsiębiorstwach podlegają przepisom specjalnie dla nich ustalonym przez Ministra Skarbu.

§ 3. Oczyszczanie spirytusu w rektyfikacjach samoistnych.

Rektyfikacje samoistne mogą oczyszczać spirytus bądź monopolowy, bądź też niemonopolowy, nieprzeznaczony dla monopolu państwowego. Zabrania się jednoczesnego łącznego oczyszczania spirytusu monopolowego i niemonopolowego. Minister Skarbu może zezwolić na wyjątki od tego na warunkach przez siebie ustalanych.

§ 4. Stosunek rektyfikacji do Dyrekcji Państwowego Monopolu Spirytusowego.

Stosunek rektyfikacji samoistnych oraz oddziałów rektyfikacyjnych, oczyszczających spirytus monopolowy, do D. P. M. S. normują umowy zawarte przez powyższe przedsiębiorstwa z D. P. M. S., o ile one dotyczą stosunków z zakresu prawa prywatnego.

§ 5. Zezwolenie na budowę i uruchomienie rektyfikacji.

Na budowę nowej rektyfikacji udziela zezwolenia Minister Skarbu. Bez takowego zezwolenia urządzenie rektyfikacji oraz oddziałów rektyfikacyjnych jest zakazane.

Przy uruchomieniu rektyfikacji stosuje się odpowiednie przepisy zawarte w §§ 19, 26, 29 i 31 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni.

URZĄDZENIE DZIAŁU REKTYFIKACYJNEGO.

§ 6. Sala aparatowa.

Sala aparatowa winna być oddzielona od innych lokali rektyfikacji i odpowiadać warunkom wyszczególnionym w § 19 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni oraz § 39 rozporządzenia Ministra Skarbu z d. 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218).

Poza aparatami i przyrządami niezbędnemi przy filtracji wyszczególnionemi w protokóle weryfikacyjnym ustawianie nowych aparatów destylacyjnych i filtracyjnych bez zezwolenia władz skarbowych II instancji jest wzbronione. Wszelkie inne aparaty, nie służące do oczyszczania spirytusu, nie mogą być ustawiane w rektyfikacji; istniejące zaś winny być usunięte do 1 kwietnia 1926 r.

§ 7. Zbiorniki w sali aparatowej.

Do przyjmowania i do dokładnego obliczania produktów rektyfikacji, otrzymanych z każdego aparatu rektyfikacyjnego, rektyfikacja winna posiadać odpowiednią ilość dokładnie wymierzonych zbiorników, względzie mierników, których pojemność winna być wystarczającą do przyjęcia ilości otrzymanych co najmniej w ciągu 12 godzin.

§ 8. Zbiorniki do fuzli.

Do zbierania i dokładnego obliczania fuzli rektyfikacje winny posiadać specjalny metalowy zbiornik przystosowany do urzędowego zabezpieczenia oraz posiadający:

a) szkła wzierne przez całą wysokość zbiornika ze skalą do określania ilości każdej warstwy fuzli,

b) kraniki w odległości 25 cm. jeden od drugiego do odbierania prób każdej warstwy.

Zabezpieczeniu podlega cały zbiornik i odgałęzienia rury doprowadzającej fuzle do zbiornika.

KONTROLA REKTYFIKACJI.

§ 9. Stały dozór kontroli skarbowej.

W każdej samoistnej rektyfikacji musi być stały dozór kontroli skarbowej.

Administracja rektyfikacji obowiązana jest udzielić wyznaczonemu do stałego dozoru organowi kontroli skarbowej mieszkania, odpowiadającego warunkom przewidzianym w § 134 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni.

Do wykonania czynności urzędowych administracja winna dostarczyć lokal, odpowiadający warunkom § 31 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym.

§ 10. Obowiązki stałego dozoru.

Organ kontroli skarbowej wyznaczony do stałego dozoru obowiązany jest kontrolować bez mieszania się w sprawy czysto gospodarcze wszelkie czynności, związane z oczyszczaniem, oraz przyjęciem do oczyszczania i zlewaniem spirytusu i produktów rektyfikacji, odpędzonych w dziale rektyfikacyjnym do magazynu; sprawdzać całość zabezpieczeń urzędowych, gdzie takowe są zastosowane, sprawdzać jakość otrzymywanego spirytusu i produktów rektyfikacji; być obecnym przy wszelkich czynnościach urzędowych, przeprowadzanych przez władze przełożone; składać w przepisanym terminie sprawozdania, tyczące się oczyszczania spirytusu, wymagane przez władze skarbowe i D. P. M. S.; stwierdzać wiarogodność odpisów ksiąg i raportów.

§ 11. Oznajmienie.

Przedsiębiorca obowiązany jest na 48 godzin przed rozpoczęciem oczyszczania spirytusu wnieść do właściwego inspektora kontroli skarbowej oznajmienie oddzielne dla oczyszczania spirytusu monopolowego i oddzielne dla oczyszczania spirytusu niemonopolowego, w dwóch egzemplarzach (wzór Nr. 6).

W oznajmieniu ma być wymieniony czasokres oczyszczania, ilość spirytusu wziętego do oczyszczania i odpowiedzialność za zachowanie przepisów skarbowych i fabrycznych na czas trwania robót, związanych z oczyszczaniem spirytusu.

Inspektor kontroli skarbowej zwraca jeden egzemplarz oznajmienia przedsiębiorcy, stwierdzając swoim podpisem, że nie znajduje przeszkód do rozpoczęcia ruchu, drugi zaś egzemplarz odsyła do właściwego urzędu akcyz i monopolów do przedstawienia izbie skarbowej. Bez zatwierdzenia oznajmienia przez inspektora kontroli skarbowej ruchu rektyfikacji rozpoczynać nie wolno.

W razie nieprzewidzianej przerwy w pracy, związanej z oczyszczaniem spirytusu przed ukończeniem terminu oznajmienia, przedsiębiorca winien niezwłocznie zawiadomić o tem właściwego inspektora kontroli skarbowej z wyjaśnieniem przyczyn przerwy w pracy i przypuszczalnego terminu wznowienia. Wszelkie przerwy w pracy winny być stwierdzane przez inspektora kontroli skarbowej na oznajmieniu.

§ 12. Kontrola przerobu.

Urzędnik kontroli skarbowej przydzielony do stałego dozoru winien śledzić, by przedsiębiorca ściśle przestrzegał warunków wymienionych w oznajmieniu, oraz, w razie oczyszczania spirytusu monopolowego, warunków wymienionych w umowie rektyfikacyjnej, zawartej ad hoc z D. P. M. S.

§ 13. Fuzle.

Fuzle stanowią końcowe produkty rektyfikacji. Wody fuzlowe mogą być użyte do powtórnej rektyfikacji lub winny być zniszczone. Zniszczenia dokonywa się (w obecności 2-ch urzędników kontroli skarbowej), z których jeden winien być inspektorem kontroli skarbowej, przez zlew do kanalizacji, lub innym sposobem, któryby wykluczył zużycie wód fuzlowych. Z Każdej zniszczonej ilości wód fuzlowych zachowuje się próbę, którą pozostawia się w rektyfikacji w ciągu 6 miesięcy w stanie zabezpieczonym pieczęcią inspektora. Butelkę z próbą należy zaopatrzyć w etykietę z oznaczeniem mocy i daty zniszczenia. O zniszczeniu sporządza się protokół (wzór Nr. 7) w 2 egzemplarzach, z których jeden włącza się do akt rektyfikacji, drugi zaś w drodze służbowej przedstawia się izbie skarbowej. Opróżnianie fuzlownika dla wydzielenia olei fuzlowych i zniszczenia, ewentualnie wzięcia do powtórnej rektyfikacji, wód fuzlowych odbywa się w miarę potrzeby na skutek zgłoszenia przedsiębiorcy do właściwego inspektora kontroli skarbowej.

§ 14. Oleje fuzlowe.

Przemyte oleje fuzlowe niemonopolowe winny odpowiadać następującym warunkom:

a) powinny być przezroczyste;

b) moc według spirytusomierza ma być nie mniejsza od 80° przy 12° R;

c) przy skłócaniu różnych objętości olejów fuzlowych i wody o ciepłocie około 151 R. zmniejszenie objętości olejów nie powinno przekraczać 30%;

d) przy skłócaniu 100 ctm.³ olejów z 5 cmt.³ wody o ciepłocie około 15° R. oleje powinny mętnieć;

e) mieszanina równych objętości olejów z rozcieńczonym kwasem siarkowym o wadze właściwej 1,84 (1 część kwasu na 1 część wody) powinna stanowić ciecz jednolitą;

f) oleje fuzlowe otrzymane ze spirytusu niemonopolowego stanowią własność prywatną i winny być zwolnione do obrotu wolnego.

CZĘŚĆ  II.

MAGAZYNOWANIE SPIRYTUSU.

§ 15. Magazyn spirytusu.

Dla przechowywania spirytusu przyjętego do oczyszczania oraz przechowywania rektyfikatu I gatunku, a w razie potrzeby poślednich gatunków, rektyfikacja winna posiadać magazyn w lokalu oddzielonym od reszty pomieszczeń rektyfikacji. Lokal magazynu winien odpowiadać warunkom ustalonym w § 39 rozporządzenia Ministra Skarbu z d. 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym. Magazyn ze spirytusem winien znajdować się, o ile na miejscu jest stały dozór, pod urzędowem zabezpieczeniem i zamknięciem przedsiębiorcy.

§ 16. Zabezpieczenie należności monopolowej.

Spirytus, przechowywany w rektyfikacji lub magazynie, pozostaje stale obciążony opłatą monopolową w wysokości obowiązującej ceny sprzedażnej spirytusu do wyrobu wódek gatunkowych, zwalnia się zaś od tej opłaty po wywozie zagranicę lub też w razie stwierdzonego zniszczenia skutkiem siły wyższej.

Minister Skarbu może zażądać zabezpieczenia opłaty monopolowej, ciążącej na spirytusie przechowywanym w rektyfikacji, a to do wysokości 3 % ceny monopolowej łącznie z opłatą skarbową od najwyższej ilości spirytusu, jaką przedsiębiorca zamierza w danym czasie przechowywać.

W wypadku wypuszczenia z rektyfikacji do konsumcji spirytusu nieopłaconego, zabezpieczenie może być podniesione do wysokości 200% opłaty monopolowej.

Zabezpieczenie winno być dokonane w sposób przewidziany w § 58 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym.

§ 17. Zbiorniki w magazynie spirytusu.

W magazynie winna znajdować się odpowiednia ilość żelaznych zbiorników, odpowiadających przepisom ust. ust. 2, 3, 4, 5, 6 § 18 rozporządzenia Ministra Skarbu z d. 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni, przeznaczony do oczyszczania. Spirytus winien być przed wzięciem go na aparat dokładnie wymierzony sposobem objętościowym lub wagowym. W tym celu każda rektyfikacja winna posiadać odpowiednie mierniki lub urządzenia wagowe. Urządzenia te mogą znajdować się w jednym z lokali rektyfikacji lub w magazynie. Przy aparatach ruchu przerywanego należy obliczać i zapisywać do księgi rektyfikacyjnej ilości każdorazowo przeznaczone do każdego nabicia aparatu, przy aparatach zaś ciągłych należy określać i zapisywać do księgi ilości każdorazowo wzięte do rozcieńczenia i przepompowywania do zbiornika ciśnień. Spirytus w ilości do 20.000 litrów 100° można przechowywać w żelaznych beczkach urzędów nie wytarowanych.

Ustawienie nowych zbiorników niewyszczególnionych w protokóle weryfikacyjnym jest dozwolone po uzyskaniu zgody urzędu akcyz i monopolów państwowych.

§ 18. Przyrządy do określania ilości spirytusu oraz przemiaru zbiorników.

W magazynie spirytusowym winny znajdować się: cechowana waga z odważnikami na obciążenie przynajmniej 1.000 kg., komplet miar cechowanych o pojemności litrowej (20, 10, 5, 1, ¹/₂ litr), lewar do odbierania prób spirytusu z beczek, rurka gumowa do odciągania spirytusu, alkoholomierze, przyrząd do odbierania prób spirytusu ze zbiorników, oraz mierzenia w nich temperatury spirytusu, opisany w § 18 rozporządzenia Ministra Skarbu z dn. 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni, taśma w miarach metrycznych.

§ 19. Obowiązki właściciela magazynu.

Przedsiębiorca, lub jego zastępca, winien dostarczać władzom skarbowym przy rewizji magazynu lub innych urzędowych czynnościach, związanych z przemiarem zbiorników i obliczeniem ilości spirytusu, odpowiednią ilość robotników, oraz niezbędne urządzenia.

§ 20. Czynności kontroli skarbowej.

Organ kontroli skarbowej, przydzielony do stałego dozorowania, obowiązany jest śledzić wszelkie obroty spirytusu, być obecnym przy przyjmowaniu spirytusu dostarczonego z innych przedsiębiorstw do rektyfikacji, oraz odprawie spirytusu z magazynu względnie rektyfikacji, śledzić wydawanie spirytusu do nabicia aparatu rektyfikacyjnego i zlewanie spirytusu po skończeniu odpędu. Wyniki przyjęcia spirytusu dostarczonego z innych przedsiębiorstw wpisuje się w 2 egzemplarzach listów konwojowych, z których jeden pozostawia się w aktach rektyfikacji, a drugi przesyła się drogą służbową do D. P. M. S., do odnośnych zaś izb skarbowych, oraz przedsiębiorstwa wysyłającego spirytus, przesyła się po jednym egzemplarzu protokolarnego zestawienia wyników przyjęcia (wzór Nr. 13).

Przy odprawie spirytusu z magazynu musi być obecnych dwóch urzędników kontroli skarbowej. Na wydany spirytus wypisuje się list konwojowy, względnie świadectwo przewozowe.

W liście konwojowym względnie świadectwie przewozowem, poza datą odprawy i danemi które służą do określenia ilości spirytusu, winno być odnotowane, z jakiej kampanji pochodzi spirytus, rodzaj spirytusu (rolniczy, przemysłowy, drożdżowy) i czy opłacono lub zakredytowano należność monopolową za odprawiony spirytus.

CZĘŚĆ  III

MAGAZYNOWANIE SPIRYTUSU I WYROBÓW WÓDCZANYCH W WOLNYCH SKŁADACH.

A.

WOLNE SKŁADY SPIRYTUSU.

§ 21. Określenie.

Wolne składy spirytusu są to przedsiębiorstwa o charakterze handlowym i mogą być otwierane do przechowywania tak spirytusu monopolowego, przeznaczonego do spożycia w kraju, jak i spirytusu pozakontyngentowego (niemonopolowego), podlegającego wywiezieniu zagranicę, obciążonego należytością monopolową lub też już całkowicie opłaconego. Na urządzenie i uruchomienie wolnego składu wymagane jest pozwolenie Ministerstwa Skarbu. Pod względem podatku przemysłowego i opłat patentowo-akcyzowych, wolne składy spirytusu, przeznaczonego do obrotu w kraju, przygotowuje się do hurtowych fabrycznych składów gotowych wyrobów wódczanych. Wolne składy mogą być urządzane tak dla przechowywania wyłącznie spirytusu monopolowego lub eksportowego jak i dla łącznego ich przechowywania.

§ 22. Warunki pozwolenia.

Ministerstwo Skarbu może udzielać pozwoleń na urządzenie i uruchomienie wolnego składu spirytusu osobom prawnym lub fizycznym, których firmy zostały zarejestrowane we właściwym sądzie i których roczny obrót (przychód i rozchód) wynosi co najmniej 5.000 hektolitrów alkoholu, które zasługują, na zaufanie, a nie były karane sądownie lub administracyjnie za defraudacje podatku, przemytnictwo, lub inne ciężkie przekroczenia skarbowe, oraz do których majątku nie otwarte postępowania upadłościowego. Udzielone pozwolenie może być cofnięte. W razie nieuruchomienia składu w ciągu trzech miesięcy od daty doręczenia pozwolenia, traci ono swą moc.

Wolne składy spirytusu mogą być otwierane tylko w miejscowościach, w których ma siały pobył inspektor kontroli skarbowej i w których zamieszkuje sam przedsiębiorca lub jego zastępca.

§ 23. Lokal składu.

Lokal wolnego składu winien się mieścić w budynkach murowanych i odpowiadać swemu przeznaczeniu, oraz wymaganiom ustawy przemysłowej pod względem technicznym, zdrowotnym i bezpieczeństwa pracy. Drzwi wejściowe winny być obite blachą żelazną, a okna zaopatrzone w kraty żelazne i siatki druciane uniemożliwiające kradzież. Czy lokal jest odpowiedni, decyduje władza skarbowa I instancji.

§ 24. Przechowywanie spirytusu.

Spirytus w wolnych składach winien być przechowywany w zbiornikach wymierzonych przez urząd; w ilościach zaś nie przekraczających 20.000 litrów 100° również i w urzędownie wytarowanych beczkach. Przechowywanie w lokalu wolnego składu spirytusu innych towarów jest zakazane.

§ 25. Zabezpieczenie należności.

Ministerstwo Skarbu może zażądać od przedsiębiorcy złożenia przed uruchomieniem składu kaucji, względnie innej gwarancji, przewidzianej w § 58 rozporządzenia Ministra Skarbu z dnia 10 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218) w wysokości, ustalonej przez Ministra Skarbu. Żądanie zabezpieczenia, jego rodzaj i wysokość winny być uwidocznione w pozwoleniu.

§ 26. Dozór skarbowy.

Wolne składy spirytusu mają się znajdować, o ile na miejscu jest dozór, pod urzędowem zabezpieczeniem oraz zamknięciem przedsiębiorcy.

§ 27. Obowiązki przedsiębiorcy.

Przedsiębiorca winien dostarczyć dla stałego dozoru bezpłatnie lokal, składający się co najmniej z jednego pokoju i kuchni wraz opałem i światłem; dla kancelarji urzędowej odpowiednio urządzony pokój, należycie oświetlony i opalony (§ 31 rozp. z dnia 10 marca 1925 r. Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218), oraz przyrządy niezbędne do wykonania czynności urzędowych (§ 25 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 r. Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218) i potrzebnych robotników, zgodnie z warunkami, wyszczególnionemi w § 19 niniejszego rozporządzenia.

§ 28. Prośba o pozwolenie.

Ubiegający się o uzyskanie pozwolenia na urządzenie wolnego składu spirytusu winien wnieść do władzy skarbowej I instancji podanie ze wskazaniem w przybliżeniu rocznego obrotu i zwyczajnego zapasu składowego, oraz rodzaju zabezpieczenia, jakie będzie złożone i dołączyć do podania plan i dokładny opis lokalu.

§ 29. Załatwienie podania.

Po otrzymaniu podania władza skarbowa stancji zarządzi zebranie informacyj o osobie petenta, jego karalności i stanie majątkowym, oraz zbadanie budynków i opisanych lokali. O wynikach badania budynków i lokali sporządzi władza skarbowa I instancji protokół w 2 egz., i jeden wręczy przedsiębiorcy, a drugi dołączy do podania, które ze wszystkiemi załącznikami i swym wnioskiem prześle w drodze służbowej do Ministerstwa Skarbu.

§ 30. Udzielenie pozwolenia.

Ministerstwo Skarbu przesyła pozwolenie przez izbę skarbową do I instancji w celu doręczenia go petentowi za pokwitowaniem po uprzedniem pobraniu i skasowaniu na pozwoleniu marek stemplowych należytej wysokości.

§ 31. Zgłoszenie do weryfikacji.

Po otrzymaniu pozwolenia Ministerstwa Skarbu przedsiębiorca winien zgłosić skład władzy skarbowej I instancji do weryfikacji i do zgłoszenia dołączyć w 2 egzemplarzach: 1) pozwolenie Ministerstwa Skarbu, 2) zezwolenie Urzędu przemysłowego na uruchomienie składu we wskazanym lokalu, 3) szczegółowy plan lokali, 4) szczegółowy opis pomieszczeń, 5) spis naczyń i przyrządów z wykazaniem w przybliżeniu pojemności naczyń, 6) deklarację o osobie odpowiedzialnej. Deklaracja winna być podpisana przez właściciela i przez osobę odpowiedzialną na dowód przyjęcia odpowiedzialności.

§ 32. Weryfikacja składu.

Po otrzymaniu dokumentów, wyszczególnionych w poprzednim paragrafie, władza skarbowa I instancji zarządzi weryfikację składu. Czynności weryfikacyjne polegają na sprawdzeniu na podstawie dostarczonych dokumentów rzeczywistego stanu lokali i urządzeń i przemiarze naczyń. O dokonanych czynnościach poza protokółami przemiaru naczyń winien być sporządzony ogólny protokół weryfikacyjny ze szczegółowym opisem dokonanych czynności, oraz stanu budynków, naczyń i przyrządów. Jeden egzemplarz akt weryfikacyjnych, należycie zeszytych i oparafowanych, należy przechowywać w składzie, a drugi w biurze władzy skarbowej I instancji.

§ 33. Przyrządy.

W wolnym składzie spirytusu mają znajdować się przyrządy, wyszczególnione w § 19 niniejszego rozporządzenia.

§ 34. Patenty.

Przed uruchomieniem wolnego składu spirytusu winien przedsiębiorca wykupić właściwe świadectwo przemysłowe i, o ile chodzi o skład spirytusu przeznaczonego do obrotu w kraju, wpłacić do kasy skarbowej należność patentowo-akcyzową i otrzymać od władzy skarbowej I instancji patent akcyzowy.

§ 35. Uruchomienie składu

Po zakończeniu weryfikacji i wykupieniu przez przedsiębiorcę świadectwa przemysłowego względnie patentu i ewentualnem złożeniu gwarancji, władza skarbowa I instancji doniesie w drodze służbowej Ministerstwu Skarbu o gotowości składu do uruchomienia, w celu ogłoszenia w Monitorze Polskim i Dzienniku Urzędowym Ministerstwa Skarbu.

§ 36. Przyjmowania i wydawanie spirytusu.

Przyjmowanie i wydawanie spirytusu winno się odbywać w obecności dwóch urzędników kontroli skarbowej z których jeden winien być inspektorem kontroli skarbowej.

Wpłacona należność monopolowa od znajdującego się w składzie spirytusu, przeznaczonego na eksport, zwraca się na żądanie przedsiębiorcy na warunkach i w wysokości, określonej w art. 32 ustawy o monopolu spirytusowym.

B.

WOLNE SKŁADY WYROBÓW WÓDCZANYCH.

§ 37. Określenie.

Wolne składy wyrobów wódczanych zaliczają się do przedsiębiorstw handlowych i mogą być urządzane dla przechowywania wyrobów wódczanych wyprodukowanych tak ze spirytusu pozakontyngentowego i przeznaczonych na eksport, jak i ze spirytusu monopolowego i przeznaczonych do spożycia w kraju. Na urządzenie wolnego składu wyrobów wódczanych wymagane jest pozwolenie Ministerstwa Skarbu. Pod względem wykupywania świadectw przemysłowych i patentów akcyzowych wolne składy wyrobów wódczanych przeznaczonych do obrotu w kraju przyrównywają się do hurtowych fabrycznych składów. Wolne składy wyrobów wódczanych mogą być urządzane tylko w miejscowościach, w których ma stały pobyt inspektor kontroli skarbowej i w których zamieszkuje sam przedsiębiorca lub jego zastępca.

§ 38. Warunki pozwolenia.

Ministerstwo Skarbu może udzielać pozwoleń na urządzenie i uruchomienie wolnych składów wyrobów wódczanych na warunkach wyszczególnionych w § 22 niniejszego rozporządzenia z tą zmianą, że o uzyskanie pozwolenia mogą ubiegać się firmy, których roczny obrót (przychód i rozchód) wynosi co najmniej 1.000 hektolitrów 100° spirytusu.

§ 39. Lokal składu.

Lokal wolnych składów wyrobów wódczanych winien odpowiadać przepisom § 23 niniejszego rozporządzenia.

§ 40. Przechowywanie wyrobów.

Wyroby wódczane w wolnych składach winny być tak układane i przechowywane, by określenie przy rewizji ilości i pojemności naczyń, ogólnej ilości wyrobów w litrach płynu, oraz stopni hektolitrowych alkoholu, jak również gatunku wyrobów nie przedstawiało trudności.-W razie przechowywania gotowych wyrobów wódczanych w skrzyniach niezbędne dla rewizji dane mają być uwidoczniane na skrzyniach.-Zbiorniki i beczki używane do przechowywania wyrobów wódczanych winny być urzędownie wymierzone i zaopatrzone w laski miernicze.

Przechowywanie w lokalach wolnych składów wyrobów wódczanych innych towarów jest zakazane. W wolnych składach wyrobów wódczanych przeznaczonych do obrotu w kraju wolno przechowywać tylko wyroby ze spirytusu, otrzymanego po uruchomieniu składu.

§ 41. Zabezpieczenie należności.

Zabezpieczenie interesów skarbu winno być dokonane w sposób, podany w § 25 mniejszego rozporządzenia.

§ 42. Dozór skarbowy.

Wolne składy wyrobów wódczanych mają znajdować się pod stałym dozorem organów kontroli skarbowej i pod urzędowem zabezpieczeniem i zamknięciem przedsiębiorcy.

§ 43. Obowiązki przedsiębiorcy.

Obowiązki przedsiębiorcy w sprawie dostarczenia lokali dla stałego dozoru i kancelarji do urzędowych zajęć, oraz robotnika i przyrządów, niezbędnych przy wykonywaniu urzędowych czynności, wyszczególnione są w § 27 niniejszego rozporządzenia.

§ 44. Zezwolenie i uruchomienie składu.

Sposób uzyskania pozwolenia, zgłoszenia i weryfikacji składu, zaopatrzenia składu w przyrządy i patenty, ogłoszenia o uruchomieniu, przyjmowania i wydawania wyrobów oraz zwrotu uiszczonych należności monopolowych podają §§ 28-36 niniejszych przepisów.

CZĘŚĆ  IV.

PRZEPISY KOŃCOWE.

A.

Księgowość.

§ 45. Rodzaj ksiąg.

W przedsiębiorstwach winne być prowadzone następujące księgi, poświadczone w sposób przewidziany w § 16 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 r. (Dz. U. R. P. Nr. 31, poz. 218):

a) w rektyfikacjach:

1) księga magazynowa wzór Nr. 1,

2) księga rektyfikacyjna wzór Nr. 2.

3) księga numeracyjna wzór Nr. 3.

4) księga rozporządzeń władz wzór Nr. 4.

5) księga robotników wzór Nr 5.

b) w wolnych składach spirytusu:

1) księga obrachunkowa wzór Nr. 9.

2) księga numeracyjna wzór Nr. 3.

3) księga rozporządzeń władz wzór Nr. 4.

4) księga robotników wzór Nr. 5.

c) w wolnych składach wyrobów wódczanych:

1) księga obrachunkowa wzór Nr. 10,

2) księga podręczna dla przychodu wzór Nr. 11.

3) księga podręczna dla rozchodu wzór Nr. 12.

4) księga rozporządzeń władz skarb. wzór Nr. 4.

5) księga robotników wzór Nr. 5.

Ponadto przedsiębiorstwa winne posiadać dostateczny zapas druków urzędowych, listów konwojowych, świadectw przewozowych.

§ 46. Prowadzenie ksiąg.

I.

w rektyfikacjach.

1) Księga magazynowa.

Inspektor kontroli skarbowej, zakładając księgę magazynową z początkiem roku, winien wpisać słowami i cyframi w odnośnych rubrykach pozostałości spirytusu na 1 stycznia, numer patentu akcyzowego, oraz sumę opłaty patentowej i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.

Przedsiębiorca, względnie kierownik rektyfikacji, wpisuje bieżąco w odnośnych rubrykach przychodu otrzymane z innych przedsiębiorstw: rektyfikat I gatunku, surówkę, poślednie gatunki (rekt. II i III gat.). fuzle i oleje fuzlowe, oraz ujawnione nadwyżki w transportach i przy rewizjach, w rozchodzie zaś ilość spirytusu, wydanego w ciągu dnia na poszczególne cele, oraz ujawnione przy rewizjach ubytki, a następnie wyprowadza pozostałość spirytusu w magazynie na dzień następny.

Zasadnicze i dodatkowe opłaty patentowo-akcyzowe winny być wykazywane w rubryce "uwagi"'.

2) Księga rektyfikacyjna.

Urzędnicy skarbowi, którzy przeprowadzają weryfikację rektyfikacji, zakładając księgę rektyfikacyjną, wpisują przez całą szerokość księgi krótką treść dokonanych czynności i wpis ten stwierdzają własnoręcznemi podpisami.

Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik wpisuje do odnośnych rubryk: datę rozpoczęcia robót, datę i numer oznajmienia, okres oznajmienia, oraz ilość spirytusu, jaka ma być według tego oznajmienia oczyszczona, ilość spirytusu oraz odpadków, wziętych na aparat, oraz ilość poszczególnych gatunków: rektyfikatu I gatunku, poślednich gatunków i odpadków, otrzymanych po oczyszczeniu wziętego na aparat spirytusu.

3) Księga numeracyjna.

Z początkiem roku inspektor kontroli skarbowej winien otworzyć w księdze numeracyjnej oddzielne konto dla każdego poszczególnego zbiornika spirytusu i własnoręcznie wpisać do rubryk przychodowych cyframi i słownie znajdujący się w zbiorniku zapas spirytusu ze wskazaniem pochodzenia spirytusu: z gorzelni rolniczej czy przemysłowej.

Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik ma w miarę napełnienia względnie opróżnienia zbiorników czynić natychmiast odpowiednie wpisy do właściwych kont.

II.

W wolnych składach spirytusu.

4) Księga obrachunkowa.

Inspektor kontroli skarbowej, zakładając z początkiem roku księgę obrachunkową, winien wpisać w odnośnych rubrykach słowami i cyframi pozostałość spirytusu na 1 stycznia, datę, numer i kategorię świadectwa przemysłowego, datę i numer oraz wartość patentu akcyzowego i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.

Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik składu, wpisuje bieżąco w odnośnych rubrykach daty i liczby dokumentów przewozowych oraz ilości spirytusu w ciągu dnia otrzymanego względnie wydanego, a następnie wyprowadza pozostałość spirytusu w składzie na dzień następny.

5) Księga numeracyjna.

Księga numeracyjna w wolnym składzie winna być prowadzona w sposób wskazany dla rektyfikacji.

III.

W wolnym składzie wyrobów wódczanych.

6) Księga obrachunkowa.

Inspektor kontroli skarbowej, zakładając księgę obrachunkową dla wolnego składu wyrobów wódczanych, winien wpisać do odnośnych rubryk cyframi i słowami rzeczywisty zapas (pozostałość) wyrobów wódczanych, datę, numer i kategorję świadectwa przemysłowego, datę, numer oraz wartość patentu akcyzowego i stwierdzić to własnoręcznym podpisem.

Przedsiębiorca, względnie kierownik składu, wpisuje bieżąco do odnośnych rubryk przychodu lub rozchodu sumaryczne dane z ksiąg podręcznych, oraz ujawnione nadwyżki lub zaniki i wyprowadza pozostałość wyrobów na dzień następny.

7) Księga podręczna dla przychodu.

Księga podręczna winna zawierać tyle pionowych działów, ile wódek o odmiennej mocy będzie się w składzie przechowywać.

Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik składu, wpisuje do odnośnych rubryk datę otrzymania wyrobów wódczanych w składzie, skąd i od kogo wyroby otrzymano, datę i numer dokumentu przewozowego, oraz gatunek, rodzaj naczyń, według pojemności, ilość naczyń, moc wyrobów, ilość litrów płynu i ilość zawartego w wyrobach 100° spirytusu. Po zakończeniu dnia dodaje się rubryki, dotyczące ilości naczyń, ilości wyrobów w litrach płynu i ilości zawartego w wyrobach spirytusu i dane te przenosi do odnośnych rubryk księgi obrachunkowej.

8) Księga podręczna dla rozchodu.

Prowadzi się w sposób wykazany dla księgi podręcznej dla przychodu z tą zmianą, że wykazuje się w tej księdze dane, dotyczące wyrobów wydanych ze składu.

§ 47. Zamknięcie ksiąg.

Z końcem każdego miesiąca przedsiębiorą względnie odpowiedzialny kierownik obowiązany jest księgi zamknąć i przeprowadzić miesięczne zestawienie, w którem ma być uwidocznione: pozostałość spirytusu z poprzedniego miesiąca, ilość spirytusu przyjętego w ciągu miesiąca, oraz ujawnione nadwyżki, ilość spirytusu wydanego w ciągu miesiąca i ujawnione zaniki oraz pozostałość spirytusu na miesiąc następny. Zamknięć miesięcznych w księgach podręcznych dokonywać nie potrzeba.

§ 48. Odpowiedzialność za księgowość.

Wszelkie zapisy do ksiąg winny być czynione w dniu dokonania czynności i najpóźniej przed rozpoczęciem robót w dniu następnym. Za nieprawidłowe, względnie opóźnione prowadzenie ksiąg, nieprawidłowe sporządzanie lub opóźnione przedstawianie odpisów ksiąg, przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik, będzie pociągany do odpowiedzialności w myśl przepisów karno-skarbowych.

§ 49. Rewizja ksiąg.

Księgi, prowadzone przez przedsiębiorstwo, podlegają rewizji organów skarbowych. Przy dokonywaniu rewizji ksiąg organy skarbowe obowiązane są sprawdzić: a) prawidłowość wszystkich zapisów i czy dokonane przez przedsiębiorcę zapisy usprawiedliwione są dokumentami (protokóły, dokumenty przewozowe, kwity kasowe), b) prawidłowość podsumowań i przeniesień ze strony na stronę, c) prawidłowość obliczenia należności patentowo-akcyzowych, oraz czy należności te są w swoim czasie i całkowicie uiszczone, d) prawidłowość dokonanych miesięcznych zamknięć i zestawień. Wyniki rewizji winny być wpisywane do właściwej księgi przez całą jej szerokość.

Sprawdzenie ksiąg z dokumentami winno być dokonywane przez stały dozór codziennie. Wyżsi urzędnicy przy dokonywaniu rewizji obrachunkowej winni też sprawdzać prawidłowość zapisów w księdze.

§ 50. Odpisy ksiąg.

Przedsiębiorca, względnie odpowiedzialny kierownik winien, po zakończeniu miesiąca i zamknięciu ksiąg, sporządzić odpisy w 2 egz. z księgi rektyfikacyjnej i w 1 egz. z księgi magazynowej (obrachunkowej). Kontrola skarbowa obowiązana jest sporządzone odpisy sprawdzić i zgodność ich stwierdzić własnoręcznym podpisem. Jeden egzemplarz odpisu z księgi rektyfikacyjnej ma przedsiębiorca przedstawić D. P. M. S., a drugi wraz z odpisem księgi magazynowej właściwej izbie skarbowej. Odpisy mają być wysyłane nie później, niż w dniu 3-cim następnego miesiąca.

O ileby kontrola skarbowa nie stwierdziła w terminie zgodności odpisów ksiąg przedsiębiorca ma przedstawić je bez stwierdzenia, lecz obowiązkowo w oznaczonym terminie.

§ 51. Księga rozporządzeń.

Zarządzenia władz skarbowych i D. P. M. S. szczególnego znaczenia, oraz wszystkie specjalne Zlecenia mają być zwięźle, lecz zrozumiale, wpisywane przez organ skarbowy, dozorujący przedsiębiorstwo, lub inspektora kontroli skarbowej, do księgi rozporządzeń. Wpisy mają być podpisywana przez urzędnika, który wpisu dokonał, oraz przez przedsiębiorcę, względnie odpowiedzialnego kierownika.

§ 52. Księga robotników.

Przedsiębiorca lub odpowiedzialny kierownik wpisuje robotników do odnośnych rubryk księgi (wzór Nr. 5) w miarę przyjęcia lub zwolnienia.

Inspektor kontroli skarbowej winien przynajmniej raz na trzy miesiące porównać księgę z rzeczywistym stanem robotników i o wynikach wpisać do księgi.

ZANIKI

§ 53. Zanik rektyfikacyjny.

Zanik rektyfikacyjny dla rektyfikacyj samodzielnych i oddziałów rektyfikacyjnych przy gorzelniach nie może przekraczać 1,5% od ilości spirytusu surowego poddanego oczyszczeniu.

Przy podwójnem oczyszczaniu spirytusu, na skutek zlecenia D. P. M. S., zanik rektyfikacyjny nie może przekraczać dalszego 1 % od ilości rektyfikatu I gatunku poddanego podwójnemu oczyszczaniu.

§ 54. Zanik magazynowy.

Zanik magazynowy w magazynach rektyfikacji i wolnych składów spirytusu nie może przekraczać 0.5 % od ilości spirytusu przyjętego do składu z innych przedsiębiorstw łącznie z pozostałością wszelkich gatunków spirytusu i odpadków z poprzedniego roku obrachunkowego.

Wolne składy wyrobów wódczanych nie mają prawa do zaniku magazynowego.

§ 55. Zanik drogowy.

Rektyfikacje samodzielne oraz wolne składy spirytusu korzystają z zaników drogowych, wyszczególnionych w § 53 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 roku w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218). Wolne składy wyrobów wódczanych nie mają prawa na zanik drogowy.

OBRACHUNKI

§ 56. Terminy obrachunków.

W rektyfikacjach samoistnych mają być dokonywane przez inspektorów kontroli skarbowej obrachunki: miesięczne i roczne. W wolnych składach spirytusu i wyrobów wódczanych obrachunki dokonywają się kwartalnie i rocznie.

§ 57. Obrachunek miesięczny i kwartalny.

a) obrachunek miesięczny w rektyfikacjach, oraz kwartalny w wolnych składach spirytusu.

Obrachunek winien być dokonywany obowiązkowo w końcu ubiegającego, lub w początku następnego okresu obrachunkowego.

Do przeprowadzenia obrachunku, należy przedewszystkiem ustalić przychód od początku roku, względnie od ostatniego obrachunku. W tym celu należy dodać wszystkie pozycje przychodu z obcych przedsiębiorstw i zapisane na przychód nadwyżki, dodać do tego pozostałość rzeczywistą z poprzedniego okresu obrachunkowego i od tej ogólnej sumy odjąć sumę wszystkich pozycyj rozchodu poza obręb rektyfikacji względnie składu. Różnica sum powyższych da zapas książkowy.

Następnie należy ustalić w sposób przewidziany w § 104 rozporządzenia z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni rzeczywisty zapas spirytusu w magazynach. Ustalony zapas rzeczywisty należy porównać z zapasem książkowym.

Jeżeli zapas książkowy okaże się większym od rzeczywistego, wówczas różnica stanowić będzie ubytek; w przeciwnym razie - nadwyżkę.

Nadwyżki wpisać należy do odnośnej rubryki przychodu, ubytek zaś do odnośnej rubryki rozchodu księgi magazynowej (obrachunkowej). Za nadwyżki w transportach monopolowego spirytusu przyjętego do wolnego składu ściąga się opłatę monopolową w wysokości ceny sprzedażnej spirytusu do wyrobu wódek gatunkowych.

O ile ujawniona nadwyżka nie przekracza. 1% określonego przy rewizji ogólnego przychodu, potrąca się ją przy ostatecznym rozliczeniu w końcu roku, jeżeli zaś przekracza 1% od ogólnego przychodu, staje się niepotrącalną. Pod ogólnym przychodem w danym razie należy rozumieć zapas rzeczywisty, określony przy poprzednim obrachunku wraz z przychodem zapisanym po tym obrachunku. W księdze magazynowej i obrachunkowej zaznacza się, czy stwierdzona nadwyżka jest potrącałam lub też niepotrącalna.

O ile ujawniony ubytek nie przekracza dozwolonego zaniku, zapisuje się na rozchód bez opłaty, jeżeli zaś stwierdzony ubytek jest większy od dozwolonego zaniku, lecz nie przekracza podwójnej ilości tegoż, to część ubytku, w wysokości dozwolonego zaniku, zapisuje się na rozchód bez opłaty; pozostałą zaś część ubytku również zapisuje się na rozchód z zaznaczeniem, że jako potrącalna pozostaje na rachunku do ostatecznego rozliczenia w końcu roku,

W wypadku, kiedy ubytek rzeczywisty wynosi więcej niż podwójny dozwolony zanik, należy część ubytku w wysokości dozwolonego zaniku zapisać na rozchód bez opłaty, a za pozostałą część żądać, pod rygorem przymusowego ściągnięcia wpłacenia do kasy skarbowej w przeciągu dni 8 od daty obrachunku, opłaty w wysokości podwójnej monopolowej ceny sprzedażnej, wyznaczonej na spirytus do fabrykacji wódek gatunkowych (§ 13 ustawy o monopolu spirytusowym).

Wskazany w § 105 rozporządzenia Ministra Skarbu 7 dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni sposób przeprowadzenia obrachunków w gorzelni, winien być odpowiednio stosowany i przy dokonywaniu obrachunków w rektyfikacji i wolnych składach spirytusu.

Przy dokonywaniu obrachunków aparat rektyfikacyjny należy opróżnić.

Wyniki obrachunków miesięcznych w rektyfikacjach i kwartalnych w wolnych składach należy wpisywać do księgi magazynowej (obrachunkowej) bez sporządzenia aktu.

b) w wolnych składach wyrobów wódczanych.

Obrachunek kwartalny w wolnych składach wyrobów wódczanych winien być dokonywany w terminach wskazanych dla obrachunków kwartalnych w wolnych składach spirytusu.

Sposób ustalania zapasu książkowego jest wyszczególniony w przepisach niniejszego paragrafu dla rektyfikacji i wolnych składów spirytusu.

Po ustaleniu rzeczywistego zapasu wyrobów wódczanych należy go porównać z zapasem książkowym.

Jeżeli zapas książkowy okaże się większym od rzeczywistego, wówczas różnica stanowić będzie ubytek, w przeciwnym razie - nadwyżkę.

Nadwyżki wpisywać należy do odnośnej rubryki przychodu, ubytek zaś do odnośnej rubryki rozchodu księgi obrachunkowej.

Za nadwyżki ściąga się opłatę monopolową w wysokości ceny sprzedanej spirytusu do wyrobu wódek gatunkowych. Takąż opłatę ściąga się za wszelkie ubytki.

§ 58. Obrachunek roczny.

a) w rektyfikacjach i wolnych składach spirytusu.

Po zakończeniu roku obrachunkowego, a najpóźniej w pierwszych dniach stycznia inspektor kontroli skarbowej winien przeprowadzić obrachunek roczny i o czynności tej sporządzić oddzielny akt w rektyfikacjach według wzoru Nr. 8, w wolnych zaś składach według tegoż wzoru z uwzględnieniem odpowiednich rubryk.

Przy dokonaniu ostatniej w roku rewizji magazynu ustala się ubytek magazynowy, względnie nadwyżkę (różnica między zapasem książkowym i rzeczywistym), oraz w rektyfikacjach straty rektyfikacyjne.

Ujawnione nadwyżki zapisuje się na przychód, a ubytki na rozchód.

Przy dokonywaniu rozliczenia ubytków i nadwyżek posługiwać się należy przepisami, zawartemi w § 109 rozporządzenia Min. Skarbu z dnia 3 sierpnia 1925 r. o urządzeniu i kontroli gorzelni.

Obrachunek roczny należy uwidocznić w księdze magazynowej (obrachunkowej) i stwierdzić podpisami organów kontroli skarbowej i przedsiębiorcy lub kierownika rektyfikacji.

Wszelkie obrachunki mają być sporządzane oddzielnie dla spirytusu monopolowego i oddzielnie dla spirytusu niemonopolowego.

b) w wolnych składach wyrobów wódczanych.

Obrachunku rocznego w wolnych składach wyrobów wódczanych dokonywa się w terminach i w sposób przewidziany dla rektyfikacyj i wolnych składów spirytusu z zapisem wyników do księgi obrachunkowej bez sporządzenia oddzielnego aktu.

§ 59. Zmiana przepisów.

Przepis ust. 1 § 51 rozporządzenia z dnia 10 marca 1925 r. w celu wykonania ustawy o monopolu spirytusowym (Dz. U. R. P. Nr. 31 poz. 218) zmienia się o tyle, że odpadki nie mogą być dołączone do zaników rektyfikacyjnych.

§ 60. Termin dostosowania się do przepisów niniejszego rozporządzenia.

Lokale i urządzenia rektyfikacyj i wolnych składów spirytusu nie odpowiadające wymaganiom niniejszych przepisów, winny być dostosowane do nowych wymagań najpóźniej do 1-go lipca 1926 r. W poszczególnych wypadkach Minister Skarbu może zezwolić na wyjątki.

§ 61. Wznowienie pozwoleń.

Właściciele istniejących wolnych składów spirytusu, którzy pragną w dalszym ciągu prowadzić te składy, winni uzyskać nowe pozwolenie na warunkach niniejszego rozporządzenia.

§ 62. Wejście w życie.

Rozporządzenie niniejsze wchodzi w życie z dn. 1 stycznia 1926 r.

..................................................

Notka Redakcji Systemu Informacji Prawnej LEX

Grafiki zostały zamieszczone wyłącznie w Internecie. Obejrzenie grafik podczas pracy z programem Lex wymaga dostępu do Internetu.

..................................................

grafika

• Identyfikator: Dz.U.1925.132.946
• Rodzaj: Rozporządzenie
• Tytuł: Oczyszczanie i magazynowanie spirytusu.
• Data aktu: 21/12/1925
• Data ogłoszenia: 31/12/1925
• Data wejścia w życie: 01/01/1926