W skutek wypadku drogowego 40 letni Ryszard S. został przewieziony do szpitala w Częstochowie, gdzie udzielono mu pierwszej pomocy. Dyżur na oddziale chirurgicznym miał dr Jacek N. , który zbadał pacjenta i kazał zrobić zdjęcie rentgenowskie klatki piersiowej, lecz nie zlecił opisu. Zdjęcie wykazało rozszerzenie klatki, co mogło być spowodowane dwoma czynnikami: pozycją leżącą pacjenta lub pęknięciem aorty. Następnego dnia pacjent zmarł.
Lekarz został oskarżony o nieumyślne narażenie na bezpośrednie niebezpieczeństwo utraty życia pacjenta (art. 160 par.3 kk). Czyn taki podlega grzywnie, karze ograniczenia albo pozbawienia wolności do roku. Sąd pierwszej instancji stwierdził, że Jacek N. dokonał niewłaściwej diagnozy i zaniechał zlecenia tomografii oraz opisu zdjęcia klatki piersiowej, co przyczyniło się do zgonu Ryszarda S. Lekarz został skazany na 8 miesięcy pozbawiania wolności w zawieszeniu i karę grzywny.
Od tego wyroku apelację złożył obrońca obwinionego. Sąd Okręgowy w Częstochowie uniewinnił dr Jacka N. Wobec tego oskarżyciel posiłkowy, żona zmarłego oraz prokurator okręgowy złożyli kasację. Jej podstawą było niewystarczające uzasadnienie zmiany wyroku, a także wybiórcza, zbyt dowolna ocena dowodów z opinii biegłych.
Sąd Najwyższy rozpatrując sprawę na rozprawie 5 kwietnia br. uchylił zaskarżony wyrok i przekazał go Sądowi Okręgowemu w Częstochowie do ponownego rozpatrzenia. Sędzia Barbara du Chateau podkreślała, że sąd II instancji zmieniając wyrok ze skazującego na uniewinniający zmienił w sposób istotny pogląd na sprawę. W związku z tym powinien dokładnie wyjaśnić powody swego orzeczenia w uzasadnieniu. Powinien odnieść się zwłaszcza do dowodów z opinii biegłych sporządzonej przez specjalistów z Uniwersytetu Medycznego z Łodzi. Jednak sąd oparł się tylko na fragmencie ich opinii, co więcej wyciągnął błędne wnioski z ich ekspertyzy. Biegli nie wykluczyli bowiem związku przyczynowego między zachowaniem lekarza a skutkiem śmiertelnym – dodała sędzia sprawozdawca.
Sygnatura akt IV KK 43/13, wyrok z 5 kwietnia 3013 r.