Odpowiedź

Odpowiedź na powyższe pytanie wymaga analizy pojęcia dokumentacji medycznej, w celu stwierdzenia czy nagranie zgłoszenia alarmowego jest dokumentacją medyczną i w związku z czym podlega udostępnieniu pacjentowi, którego wezwanie dotyczyło. W kontekście powyższego wskazać należy, iż na gruncie uchylonej ustawy o zakładach opieki zdrowotnej obowiązywała definicja dokumentacji medycznej, zgodnie z którą ilekroć w przepisach ustawy jest mowa o dokumentacji medycznej, należy przez to rozumieć dane i informacje medyczne odnoszące się do stanu zdrowia pacjenta lub udzielonych mu w zakładzie opieki zdrowotnej świadczeń zdrowotnych, gromadzone i udostępniane na zasadach określonych w ustawie z dnia 6 listopada 2008 r. o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta (tekst jedn.: Dz. U. z 2012 r. poz. 159 z późn. zm.) – dalej u.p.p. Z dniem 1 lipca 2011 r. wraz z wejściem w życie ustawy z dnia 15 kwietnia 2011 r. o działalności leczniczej (Dz. U. Nr 112, poz. 654 z późn. zm.) – dalej u.dz.l zniknęła definicja dokumentacji medycznej. Artykuł 2 ust. 1 pkt 1 u.dz.l. definiuje pojęcie dokumentacji medycznej poprzez odesłanie do ustawy o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta. Jednakże również ta ustawa nie zawiera definicji dokumentacji medycznej. Inne przepisy prawa również nie zawierają uniwersalnej definicji pojęcia "dokumentacja medyczna". W celu skonstruowania definicji na potrzeby niniejszego opracowania warto odwołać się do zapisów ustawy o zakładach opieki zdrowotnej oraz istniejących przepisów wskazujących na charakter dokumentacji medycznej. I tak ustawa o prawach pacjenta i Rzeczniku Praw Pacjenta wskazuje, iż podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych jest obowiązany prowadzić, przechowywać i udostępniać dokumentację medyczną swoich pacjentów oraz zapewniać ochronę danych zawartych w tej dokumentacji (art. 24 u.p.p.). Natomiast w art. 25 u.p.p. określa elementy, które winy się znaleźć w dokumentacji medycznej tj. oznaczenie pacjenta, oznaczenie podmiotu leczniczego, opis stanu zdrowia oraz datę sporządzenia. Są to minimalne elementy treściowe dokumentacji medycznej prowadzonej przez podmiot udzielający świadczeń zdrowotnych, których brak oznacza, że dany dokument nie jest dokumentem medycznym. Tymczasem ustawa o zawodach lekarza i lekarza dentysty oraz odpowiednio ustawa o zawodach pielęgniarki i położnej również wskazują na obowiązek dokumentowania procesu udzielania świadczeń zdrowotnych i udzielanych świadczeń medycznych.

Analiza powyższego doprowadza do konstatacji, iż dokumentacja medyczna jest formą kontroli poszczególnych czynności wchodzących w skład procesu udzielania świadczenia zdrowotnego, wskazujących m.in. na charakter udzielanych pacjentowi świadczeń, przebieg wszystkich działań medycznych lub opiekuńczych podejmowanych wobec pacjenta oraz inne dane i informacje związane ze stanem zdrowia pacjenta.

Reasumując wskazać należy, iż w ocenie odpowiadającego nagranie rozmowy telefonicznej stanowiące wezwanie pogotowania ratunkowego nie stanowi dokumentacji medycznej. Tym samym wobec takiego nagrania nie powstaje prawo pacjenta do jego dostępu.

Dodatkowo wskazać należy, iż w niniejszym wypadku nie będzie miał również zastosowania § 79 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 21 grudnia 2010 r. w sprawie rodzajów i zakresu dokumentacji medycznej oraz sposobu jej przetwarzania (Dz. U. Nr 252, poz. 1697 z późn. zm.), zgodnie z którym w przypadku gdy udostępnienie dokumentacji nie jest możliwe, odmowa wymaga zachowania formy pisemnej oraz podania przyczyny. Wskazany przepis dotyczy odmowy udostępnienia jedynie dokumentacji medycznej, tymczasem nagranie wezwanie nie stanowi dokumentacji medycznej, a tym samym nie podlega przepisom regulującym jej udostępnianie.

Dodać także należy, iż zupełnie inną kwestią jest zagadnienie udostępniania nagrania organom i podmiotom do tego uprawnionym na mocy przepisów szczególnych np. prokuraturze i Policji w toku prowadzonego postępowania karnego czy sądowi, zgodnie z jego zobowiązaniem.

Pytanie pochodzi z Serwisu Prawo i Zdrowie