Jeden z mieszkańców gminy wystąpił do prezydenta z prośbą o uznanie zajmowanego przez niego lokalu komunalnego za niemieszkalny i jego zmianę na inny lokal mieszkalny.
Tłumaczył, że podłoga w mieszkaniu ułożona jest na żużlu – substancji wydzielającej opary rakotwórcze. Stwierdził, że zamieszkiwanie w lokalu przez 10 lat, spowodowało u niego chorobę nowotworową.
Prezydent nie przychylił się do prośby. Wyjaśnił, iż podczas oględzin lokalu nie stwierdzono wyczuwalnej woni gazów. Wskazał na parametry lokalu i uznał, że nie może spełnić oczekiwań mieszkańca.
Mężczyzna wniósł skargę do sądu administracyjnego.
WSA zwrócił uwagę, iż rozpatrywana sprawa dotyczy zamiany wynajmowanego już przez skarżącego lokalu komunalnego, a więc dotyczy posiadanego już prawa do lokalu komunalnego.
Sąd wskazał na etapowość procedury oddawania w najem lokali z mieszkaniowego zasobu gminy. Sam etap zawarcia umowy czy odmowy zawarcia umowy najmu z osobą zweryfikowaną jako spełniającą określone przez radę gminy kryteria, bez wątpienia ma charakter cywilnoprawny i nie podlega kognicji sądu administracyjnego.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Jedynie rozstrzygnięcie o spełnieniu przesłanek do ubiegania się o najem lokalu z zasobu gminy przez konkretny podmiot wnioskujący, wymaga zachowania trybu administracyjnoprawnego, tj. wydania aktu, stwierdzającego istnienie albo brak uprawnienia odpowiadającego przesłankom określonym przez lokalnego prawodawcę.
Kwestionowane przez mieszkańca pismo prezydenta nie jest decyzją administracyjną, nie dotyczy bowiem sprawy administracyjnej.
Jego treść wskazuje jednoznacznie, że jest jedynie pismem informacyjnym o sposobie załatwienia jego wniosku w sprawie dotyczącej zamiany wynajmowanego lokalu komunalnego i uznania go za niemieszkalny, a kwestie te regulowane są przepisami prawa cywilnego – uznał sąd.
Na podstawie:
Postanowienie WSA w Olsztynie z 21 grudnia 2016 r., sygn. akt II SAB/Ol 87/16, nieprawomocne
