Rozporządzenie nr 40/94 w sprawie wspólnotowego znaku towarowego stanowi, że oznaczenie używane w obrocie handlowym o zasięgu większym niż lokalny może być podstawą sprzeciwu wobec rejestracji wspólnotowego znaku towarowego.
W latach 1996 – 2000 amerykański browar Anheuser-Busch zgłosił w urzędzie ds. wspólnotowych znaków towarowych (OHIM) oznaczenie graficzne i słowne „BUD” do rejestracji w charakterze wspólnotowego znaku towarowego dla określonych rodzajów towarów, w tym piwa.
Czeski browar Budejovický Budvar wniósł sprzeciwy wobec tej rejestracji, i to w odniesieniu do wszystkich towarów objętych zgłoszeniem. Na poparcie tych sprzeciwów czeskie przedsiębiorstwo powołało się na istnienie nazwy "BUD", chronionej z jednej strony we Francji, we Włoszech i w Portugalii na mocy porozumienia lizbońskiego o ochronie i międzynarodowej rejestracji nazw pochodzenia i, z drugiej strony, w Austrii na mocy międzynarodowych umów dwustronnych zawartych między Austrią a dawną Czechosłowacką Republiką Socjalistyczną.
OHIM w całości oddalił sprzeciwy browaru Budejovický Budvar, stwierdzając, że przedstawione przez czeskie przedsiębiorstwo dowody na okoliczność używania nazwy pochodzenia "BUD" we Francji, we Włoszech, w Austrii i w Portugalii nie były wystarczające.
Budejovický Budvar odwołał się do Sądu Pierwszej Instancji, który stwierdził nieważność decyzji OHIM oddalających sprzeciwy czeskiego browaru. Sąd orzekł, że OHIM błędnie ocenił kwestie ochrony praw wcześniejszych i używania rozpatrywanego oznaczenia, naruszając w ten sposób prawo.
Anheuser-Busch zaskarżył wyrok Sądu do Trybunału Sprawiedliwości. W ogłoszonym wczoraj wyroku Trybunał stwierdził, że wyrok Sądu jest dotknięty trzema błędami stanowiącymi naruszenie prawa.
Trybunał wskazał na wstępie, że Sąd błędnie stwierdził, iż do ustalenia, że zasięg oznaczenia "BUD" był większy niż lokalny, wystarczyło, że oznaczenie to było chronione w kilku państwach. Trybunał zauważył w tym względzie, że nawet jeżeli geograficzny zakres ochrony danego oznaczenia jest większy niż lokalny, takie oznaczenie może stanowić przeszkodę dla rejestracji wspólnotowego znaku towarowego tylko wtedy, gdy jest rzeczywiście używane w sposób wystarczająco istotny w obrocie handlowym na znacznej części terytorium, na którym jest chronione. Trybunał uściślił także, że oceny używania w obrocie handlowym należy dokonywać odrębnie dla każdego z terytoriów, na których oznaczenie korzysta z ochrony.
Trybunał stwierdził następnie, że równie błędne jest stwierdzenie Sądu, zgodnie z którym rozporządzenie nie wymaga, by oznaczenie "BUD" było używane na terytorium ochrony i że jego używanie na terytorium innym niż to, na którym jest chronione, może wystarczyć do tego, by zapobiec rejestracji nowego znaku towarowego, nawet jeżeli oznaczenie to w ogóle nie jest używane na terytorium ochrony. W tym kontekście Trybunał podkreślił, że przysługujące w związku z oznaczeniem prawa, wyłączne mogą kolidować ze wspólnotowym znakiem towarowym jedynie na terytorium ochrony tego oznaczenia, niezależnie od tego, czy chodzi o jego całość, czy tylko część.
Wreszcie Trybunał wskazał, że Sąd naruszył również prawo orzekając, iż używanie rozpatrywanego oznaczenia w obrocie handlowym musiało zostać wykazane wyłącznie dla okresu poprzedzającego publikację zgłoszenia znaku towarowego, a nie najpóźniej do dnia dokonania zgłoszenia. Trybunał uznał bowiem, że jeśli wziąć pod uwagę w szczególności długość okresu, jaki może upłynąć między dokonaniem zgłoszenia a jego opublikowaniem, zastosowanie kryterium daty dokonania zgłoszenia może w większym stopniu gwarantować, że przywołane używanie danego oznaczenia będzie rzeczywiste i nie będzie stanowić praktyki nastawionej jedynie na przeszkodzenie w rejestracji nowego znaku towarowego. Ponadto używanie danego oznaczenia wyłącznie lub w głównej mierze w okresie między dokonaniem zgłoszenia wspólnotowego znaku towarowego a jego opublikowaniem nie będzie co do zasady wystarczało do wykazania, że oznaczenie to było używane w obrocie handlowym w sposób wskazujący na to, że jego zasięg jest wystarczający.
Trybunał, oddalając pozostałe zarzuty podnoszone przez Anheuser-Busch w odwołaniu, uchylił częściowo wyrok Sądu w zakresie, w jakim wyrok ten był dotknięty trzema stwierdzonymi błędami stanowiącymi naruszenie prawa. Zważywszy na to, że stan postępowania nie pozwalał na rozstrzygnięcie tego sporu przez Trybunał, sprawa została przekazana do ponownego rozpoznania przez Sąd.
Tak wynika z wyroku TS z dnia 29 marca 2011 r. w sprawie C-96/09 P Anheuser-Busch Inc. przeciwko Budejovický Budvar.

 Artykuł pochodzi z programu System Informacji Prawnej LEX on-line

Źródło: http://curia.europa.eu, stan z dnia 30 marca 2011 r.