Postanowienia uznane przez SOKiK za niedozwolone w umowach stosowanych przez Getin Bank:
- utrzymywanie podwyższonego oprocentowania kredytu mimo prawomocnego wpisu hipoteki do księgi wieczystej. Kwestionowana klauzula jest znana kredytobiorcom, którzy po tzw. okresie przejściowym – czyli przed ustanowieniem hipoteki na rzecz banku – nadal byli zobowiązani do zapłaty wyższego oprocentowania. Bank przewidywał zmniejszenie oprocentowania, ale dopiero po upływie określonego czasu, a nie w momencie ustania ryzyka związanego z brakiem zabezpieczenia.
- prawo banku do dokonania na koszt kredytobiorcy wyceny nieruchomości, w przypadku gdy zalega on z terminową spłatą dwóch rat kredytu. Wiązanie przez bank sytuacji zalegania ze spłatą kredytu z obowiązkiem dokonania wyceny nieruchomości jest bezpodstawne. Zaznaczyć należy, że wycena jest uzasadniona w przypadku zmiany wartości nieruchomości, natomiast nie ma żadnego związku z zaleganiem przez kredytobiorcę ze spłatą rat.
Postanowienia uznane przez SOKiK za niedozwolone w umowach stosowanych przez Lukas:
- brak wskazania procedur przy ustalaniu opłat związanych z dochodzeniem wierzytelności. Jeżeli konsument spóźniał się ze spłatą kredytu, bank miał możliwość pobierania opłaty za każdorazowe upomnienie telefoniczne 13 zł, korespondencję 15 zł, wyjazd interwencyjny 50 zł. Sąd potwierdził wątpliwości UOKiK, który nie kwestionował wysokości pobieranych opłat, ale arbitralność w ich ustalaniu. Zasady i częstotliwość korzystania z tych środków powinny być jasno i precyzyjnie sformułowane, a nie ustalane dowolnie.
- postanowienie dotyczące braku możliwości zwrotu składki zapłaconej na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego po ustaniu ryzyka. Wykupienie ubezpieczenia stanowi zabezpieczenie kredytu i chroni bank przed ryzykiem związanym z brakiem spłaty zobowiązania kwoty stanowiącej niski wkład. Ryzyko to ustaje wraz ze spłatą części kredytu stanowiącej tzw. niski wkład własny.
Sąd podzielił argumenty Prezes Urzędu. Zakwestionowane postanowienia, po uprawomocnieniu wyroków, zostaną wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych, a ich stosowanie w obrocie z konsumentami będzie zabronione. Jeśli przedsiębiorcy mimo to będą je stosowali, UOKiK może wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów i w konsekwencji nałożyć na przedsiębiorcę karę w wysokości do 10 proc. ubiegłorocznego przychodu. Obecnie w rejestrze zawierającym ponad 1500 niedozwolonych klauzul - 92 dotyczy usług finansowych.
(Źródło: UOKiK/KW)
- utrzymywanie podwyższonego oprocentowania kredytu mimo prawomocnego wpisu hipoteki do księgi wieczystej. Kwestionowana klauzula jest znana kredytobiorcom, którzy po tzw. okresie przejściowym – czyli przed ustanowieniem hipoteki na rzecz banku – nadal byli zobowiązani do zapłaty wyższego oprocentowania. Bank przewidywał zmniejszenie oprocentowania, ale dopiero po upływie określonego czasu, a nie w momencie ustania ryzyka związanego z brakiem zabezpieczenia.
- prawo banku do dokonania na koszt kredytobiorcy wyceny nieruchomości, w przypadku gdy zalega on z terminową spłatą dwóch rat kredytu. Wiązanie przez bank sytuacji zalegania ze spłatą kredytu z obowiązkiem dokonania wyceny nieruchomości jest bezpodstawne. Zaznaczyć należy, że wycena jest uzasadniona w przypadku zmiany wartości nieruchomości, natomiast nie ma żadnego związku z zaleganiem przez kredytobiorcę ze spłatą rat.
Postanowienia uznane przez SOKiK za niedozwolone w umowach stosowanych przez Lukas:
- brak wskazania procedur przy ustalaniu opłat związanych z dochodzeniem wierzytelności. Jeżeli konsument spóźniał się ze spłatą kredytu, bank miał możliwość pobierania opłaty za każdorazowe upomnienie telefoniczne 13 zł, korespondencję 15 zł, wyjazd interwencyjny 50 zł. Sąd potwierdził wątpliwości UOKiK, który nie kwestionował wysokości pobieranych opłat, ale arbitralność w ich ustalaniu. Zasady i częstotliwość korzystania z tych środków powinny być jasno i precyzyjnie sformułowane, a nie ustalane dowolnie.
- postanowienie dotyczące braku możliwości zwrotu składki zapłaconej na ubezpieczenie niskiego wkładu własnego po ustaniu ryzyka. Wykupienie ubezpieczenia stanowi zabezpieczenie kredytu i chroni bank przed ryzykiem związanym z brakiem spłaty zobowiązania kwoty stanowiącej niski wkład. Ryzyko to ustaje wraz ze spłatą części kredytu stanowiącej tzw. niski wkład własny.
Sąd podzielił argumenty Prezes Urzędu. Zakwestionowane postanowienia, po uprawomocnieniu wyroków, zostaną wpisane do rejestru klauzul niedozwolonych, a ich stosowanie w obrocie z konsumentami będzie zabronione. Jeśli przedsiębiorcy mimo to będą je stosowali, UOKiK może wszcząć postępowanie w sprawie naruszenia zbiorowych interesów konsumentów i w konsekwencji nałożyć na przedsiębiorcę karę w wysokości do 10 proc. ubiegłorocznego przychodu. Obecnie w rejestrze zawierającym ponad 1500 niedozwolonych klauzul - 92 dotyczy usług finansowych.
(Źródło: UOKiK/KW)