Odpowiedź:

Wynagrodzenia pracowników, o których mowa, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym tylko w Polsce. Od wynagrodzeń tych byliście Państwo obowiązani pobierać polskie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem wskazanego zwolnienia od podatku (zakładając, że pracownicy podczas pracy w Niemczech nie znajdowali się w podróży służbowej). Z treści pytania zdaje się wynikać, że tak właśnie postąpiliście, co oznaczałoby, że postąpiliście Państwo prawidłowo.

Uzasadnienie:

Osoby fizyczne, jeżeli mają miejsce zamieszkania na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, podlegają obowiązkowi podatkowemu od całości swoich dochodów (przychodów) bez względu na miejsce położenia źródeł przychodów (zob. art. 3 ust. 1 ustawy z 26.07.1991 r. o podatku dochodowym od osób fizycznych (tekst jedn.: Dz.U. z 2016 r. poz. 2032 ze zm.) – dalej u.p.d.o.f.). Jest to tzw. nieograniczony obowiązek podatkowy.

Przepis art. 3 ust. 1 u.p.d.o.f. stosuje się jednak z uwzględnieniem umów w sprawie unikania podwójnego opodatkowania, których stroną jest Rzeczpospolita Polska (zob. art. 4a u.p.d.o.f.). Mając to na uwadze wskazać należy, że art. 15 ust. 1 Umowy między Rzecząpospolitą Polską a Republiką Federalną Niemiec w sprawie unikania podwójnego opodatkowania w zakresie podatków od dochodu i od majątku, podpisana w Berlinie 14.05.2003 r. (Dz.U. z 2005 r. Nr 12, poz. 90) – dalej Umowy, stanowi, że uposażenia, płace i podobne wynagrodzenia, które osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, podlegają opodatkowaniu tylko w tym Państwie, chyba że praca najemna wykonywana jest w drugim Umawiającym się Państwie. Jeżeli praca jest tak wykonywana, to otrzymywane za nią wynagrodzenie może być opodatkowane w tym drugim Państwie.

Jednakże art. 15 ust. 2 Umowy stanowi, że bez względu na powyższy przepis wynagrodzenie, jakie osoba mająca miejsce zamieszkania w Umawiającym się Państwie otrzymuje z pracy najemnej, wykonywanej w drugim Umawiającym się Państwie, podlega opodatkowaniu tylko w pierwszym Państwie, jeżeli:
1) odbiorca przebywa w drugim Państwie przez okres lub okresy nieprzekraczające łącznie 183 dni podczas dwunastomiesięcznego okresu, rozpoczynającego się lub kończącego w danym roku podatkowym, i
2) wynagrodzenie jest wypłacane przez pracodawcę lub w imieniu pracodawcy, który nie ma miejsca zamieszkania lub siedziby w drugim Państwie, i
3) wynagrodzenie nie jest ponoszone przez zakład lub stałą placówkę, którą pracodawca posiada w drugim Państwie.
Warunki te – jak wynika z treści pytania – są w przedstawionym stanie faktycznym spełnione. Oznacza to, że wynagrodzenia pracowników, o których mowa, podlegają opodatkowaniu podatkiem dochodowym tylko w Polsce. Od wynagrodzeń tych byliście Państwo obowiązani pobierać polskie zaliczki na podatek dochodowy od osób fizycznych z uwzględnieniem zwolnienia od podatku, o którym mowa w art. 21 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.f. (zakładając, że pracownicy podczas pracy w Niemczech nie znajdowali się w podróży służbowej – zob. art. 21 ust. 15 pkt 1 u.p.d.o.f.). Z treści pytania zdaje się wynikać, że tak właśnie postąpiliście, co oznaczałoby, że postąpiliście Państwo prawidłowo.

Zaliczki, o których mowa, należy na zasadach ogólnych uwzględnić w części C.1 deklaracji PIT-4R składanej za rok, którego dotyczą. Również informacje PIT-11 za ten rok pracownikom, o których mowa, należy sporządzić na zasadach ogólnych, z zastrzeżeniem, że wykazywane w nich przychody powinny być zmniejszone o kwoty przychodów zwolnione od podatku na podstawie art. 21 ust. 1 pkt 20 u.p.d.o.f. (z objaśnień do informacji PIT-11 wynika bowiem, że w jej części E. nie wykazuje się w niej przychodów zwolnionych od podatku).

Tomasz Krywan, autor współpracuje z publikacją Vademecum Doradcy Podatkowego
Odpowiedzi udzielono 7.02.2017 r.
 

Więcej informacji i narzędzi znajdziesz w programie
Vademecum Doradcy Podatkowego
Bądź na bieżąco ze zmianami prawnymi i korzystaj z aktualnych materiałów