Spółka wystąpiła do instytucji zarządzającej regionalnym programem operacyjnym województwa z wnioskiem o dofinansowanie projektu obejmującego montaż mikroinstalacji fotowoltaicznych.
Wszystkie elementy infrastruktury wykonanej w ramach projektu i korzystającej z dofinansowania miały być własnością spółki przez cały okres trwania projektu.
Właściciele nieruchomości, na terenie których miały zostać wykonane instalacje, mieli mieć prawo do korzystania z instalacji i pobierania z nich pożytków na podstawie umów zawartych ze spółką, w zamian za opłatę na jej rzecz wynagrodzenia.
Jako wyłączny właściciel wszystkich instalacji spółka miała zapewnić ciągłość wytwarzania energii elektrycznej w poszczególnych instalacjach oraz ich prawidłowe działanie w całym okresie trwałości projektu.
Podstawową osią sporu stało się zagadnienie, czy zgodnie ze stanowiskiem organu w ramach projektu spółka powinna założyć uzyskiwanie korzyści ze sprzedaży wyprodukowanej energii do sieci, sama wykorzystać wytworzoną energię na własne potrzeby.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
Czy też, jak chciała tego spółka – dopuszczalna jest sytuacja, w której pozostaje ona jedynie właścicielem instalacji i zapewnia ciągłość wytwarzania energii elektrycznej w poszczególnych instalacjach oraz ich prawidłowe działanie w całym okresie trwałości projektu, zaś korzystającymi z energii wytwarzanej przez instalacje mogą być właściciele nieruchomości, na terenie których zostaną wykonane instalacje, będą oni ponadto pobierali z nich pożytki na podstawie umów zawartych ze spółką, w zamian za opłatę na jej rzecz wynagrodzenia.
WSA uznał, że rację należy przyznać organowi.
Sąd zwrócił uwagę, iż w ramach ocenianego projektu wsparcie może zostać udzielone takim projektom, które zakładają, że beneficjent wytworzy energię i będzie czerpał korzyści z wytworzenia tej energii. Może to robić również poprzez jej sprzedaż.
Czerpanie korzyści z wybudowanych na nieruchomościach należących do osób trzecich urządzeń fotowoltaicznych w postaci pobierania miesięcznej opłaty od tych osób bez pobierania korzyści ze sprzedaży energii do sieci powoduje, że w istocie to osoby trzecie a nie wnioskodawca są faktycznymi beneficjentami pomocy o której mowa w ustawie z dnia 11 lipca 2014 r. o zasadach realizacji programów w zakresie polityki spójności finansowanych w perspektywie finansowej 2014 - 2020 (Dz.U. z 2014 r., poz. 1146).
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 16 listopada 2016 r., sygn. akt I SA/Bk 979/16, nieprawomocny
