Jeden z mieszkańców gminy złożył wniosek o wydanie decyzji o środowiskowych uwarunkowaniach zgody na realizację przedsięwzięcia polegającego na budowie kurników z przeznaczeniem do hodowli drobiu.
Wójt gminy stwierdził brak konieczności przeprowadzenia oceny oddziaływania inwestycji na środowisko.
Właściciel sąsiadującej nieruchomości odwołał się od decyzji.
W uzasadnieniu wskazał na uciążliwość odorową dotychczas funkcjonujących we wsi hodowli drobiu i na kumulację negatywnych oddziaływań poza granice terenu inwestycji. Jego zdaniem sporne przedsięwzięcie zostało zaplanowane zbyt blisko siedlisk ludzkich.
Poznaj Linie Orzecznicze Lex >>>
WSA zwrócił uwagę, iż wpływ planowanego przedsięwzięcia na środowisko w postępowaniu poprzedzającym wydanie decyzji środowiskowej oceniany jest poprzez pryzmat określonych w przepisach prawa administracyjnego dopuszczalnych norm substancji i energii.
W oparciu o te same normy prawne oceniany jest też interes prawny podmiotów do materialnoprawnego uczestnictwa w postępowaniu środowiskowym.
W konsekwencji nie może rodzić skutków prawnych w takim postępowaniu, powoływanie się na negatywny wpływ takich substancji odorowych, co do których dotychczas nie ma obowiązujących przepisów ustalających dopuszczalne normy tych substancji – podkreślił sąd.
Na podstawie:
Wyrok WSA w Białymstoku z 13 grudnia 2016 r., sygn. akt II SA/Bk 570/16, nieprawomocny
