Na wniosek inwestora, organ ustalił warunki zabudowy dla przedsięwzięcia polegającego na budowie budynku mieszkalnego wielorodzinnego, składającego się z dwóch brył wielokondygnacyjnych z garażem podziemnym i naziemnym otwartym. Wspólnota mieszkaniowa odwołała się od tej decyzji. W piśmie zarzuciła między innymi ustalenie niewystarczającej liczby stanowisk postojowych, naruszenie zasady dobrego sąsiedztwa oraz brak faktycznego dostępu terenu do drogi publicznej z uwagi na jej nieprzystosowanie do zwiększonego ruchu. Samorządowe kolegium odwoławcze utrzymało jednak w mocy rozstrzygnięcie organu pierwszej instancji. Nie zakończyło to sporu, ponieważ wspólnota mieszkaniowa wniosła skargę. 

 

Inwestycja kontynuowała istniejącą zabudowę wielorodzinną

Sprawą zajął się Wojewódzki Sąd Administracyjny w Olsztynie, który wskazał, że zasada dobrego sąsiedztwa wymaga dostosowania nowej inwestycji do zastanego w danym miejscu stanu dotychczasowej zabudowy, jej cech i parametrów o charakterze urbanistycznym i architektonicznym. Nie oznacza to jednak całkowitego podporządkowania projektowanej inwestycji zabudowie sąsiadującej. Dopuszczalne jest występowanie zabudowy o zróżnicowanych parametrach, jeżeli nie narusza to ładu przestrzennego oraz istnienie kilku różnych funkcji, które nie będą ze sobą kolidowały. Sąd ocenił, że na gruncie rozpoznawanej sprawy brak było sprzeczności funkcji wnioskowanej inwestycji z występującą na obszarze analizowanym. Nieruchomość wspólnoty mieszkaniowej, położona najbliżej względem działki inwestora, dawała bowiem podstawę do kontynuacji zabudowy wielorodzinnej.

Czytaj także: NSA: Punktem odniesienia dla inwestycji może być wyłącznie legalna zabudowa >>>

Zobacz w LEX: Charakter prawny decyzji o warunkach zabudowy > >

 

Niezasadny zarzut co do miejsc parkingowych

Brak było też podstaw do negowania decyzji w zakresie stanowisk postojowych. Sąd podkreślił, że nie wiadomo na jakiej podstawie wspólnota mieszkaniowa domagał się ustalenia dla inwestycji 1,5 miejsca postojowego na mieszkanie, a w skardze określiła ten wskaźnik na poziomie 1,2. Przepisy nie określają bowiem zasad ustalania liczby stanowisk parkingowych w decyzji o warunkach zabudowy. Skarżąca niezasadnie domagała się by nowa zabudowa, tylko dlatego, że powstaje później, miała większe ograniczenia, niż już istniejąca. WSA zwrócił uwagę, że nie można wykluczyć, że mieszkańcy budynku mogą w ogóle nie posiadać pojazdów, a tym samym potrzeby korzystania z miejsc postojowych. Szczególnie, że budynek ma znajdować się w centrum miasta i mieszkańcy mogą korzystać z komunikacji zbiorowej. Nie można się też było zgodzić z poglądem skarżącej, że miejsca postojowe muszą być zapewnione wewnątrz budynku, ponieważ żaden przepis tego nie wymaga. 

 

Nowość
Planowanie i zagospodarowanie przestrzenne. Komentarz
-30%
Nowość

Tomasz Filipowicz, Alicja Plucińska-Filipowicz, Marek Wierzbowski

Sprawdź  

Cena promocyjna: 209.3 zł

|

Cena regularna: 299 zł

|

Najniższa cena w ostatnich 30 dniach: 209.3 zł


Ryzyko zakłócenia ruchu bez znaczenia

WSA uznał, że teren bezspornie posiadał dostęp do drogi publicznej. Zgodnie z art. 2 pkt 14 ustawy o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, przez dostęp do drogi publicznej należy rozumieć bezpośredni dostęp do tej drogi albo dostęp do niej przez drogę wewnętrzną lub przez ustanowienie odpowiedniej służebności drogowej. Skarżąca sama przyznała, że nieruchomość inwestora ma dostęp do drogi publicznej przez dwa istniejące i funkcjonujące zjazdy. Okoliczność ta została również potwierdzona przez zarządcę drogi. Natomiast podnoszone przez skarżącą argumenty związane ze zwiększeniem natężenia ruchu drogowego w przypadku powstania kolejnego budynku wielorodzinnego można było rozpatrywać jedynie w ramach interesu faktycznego strony, który nie podlega ochronie prawnej. Sąd podkreślił, że żaden przepis prawa nie nakazuje zapewnienia użytkownikowi drogi niezakłóconego ruchu drogowego. Tym samym utrudnienia wynikające z natężenia ruchu stanowią okoliczności pozaprawne. Mając powyższe na uwadze, skarga została oddalona.

Wyrok WSA w Olsztynie z 8 października 2024 r., sygn. akt II SA/Ol 696/24, nieprawomocny 

Zobacz także w LEX: Wydanie decyzji o warunkach zabudowy dla części działki > >