Zakład gospodarki komunalnej (ZGK) wystąpił o odroczenie terminu płatności nałożonej na niego administracyjnej kary pieniężnej.
Inspektor ochrony środowiska odmówił odroczenia terminu płatności kary.
Organ wyjaśnił, iż ZGK przedłożył co prawda harmonogram, przewidujący wykonanie pierwszego etapu przedsięwzięcia, polegającego na przygotowaniu koncepcji rozwiązania gospodarki ściekowo – osadowej w gminie, oraz wykonanie w kolejnych, sześciomiesięcznych okresach dalszych sześciu etapów przedsięwzięcia.
Nie przedłożył natomiast dowodów na to, że I etap został wykonany terminowo.
ZGK złożył skargę do sądu administracyjnego.
WSA uznał skargę za niezasadną.
Sąd przypomniał, iż do skorzystania z odroczenia terminu płatności administracyjnej kary pieniężnej, o której mowa w art. 317 ustawy z dnia 27 kwietnia 2001 r. Prawo ochrony środowiska (Dz.U. z 2008 r. Nr 25, poz.150 z późn.zm.), nie wystarcza samo zobowiązanie się wnioskodawcy do zrealizowania inwestycji, ale musi on wykazać, że inwestycja została już rozpoczęta, a poszczególne jej etapy są realizowane terminowo.
Sąd podkreślił, iż to na wnioskującym o odroczenie pomiocie ciąży obowiązek wykazania, w oparciu o harmonogram, stanowiący załącznik do wniosku, że przesłanki do odroczenia są spełnione.
Organ ocenia sprawę na podstawie tych informacji, nie jest natomiast zobowiązany do prowadzenia w tym zakresie własnych ustaleń.
Wiarygodność harmonogramu przedłożonego przez wnioskodawcę podlega obligatoryjnej ocenie przez organ na ogólnych zasadach k.p.a.
W ocenie sądu nie można w tym zakresie dopatrywać się automatyzmu, tj. przyjmować, że sam fakt złożenia przez wnioskodawcę harmonogramu stanowi wystarczającą przesłankę do pozytywnego rozstrzygnięcia wniosku o odroczenie terminu płatności kary administracyjnej.
Na postawie:
Wyroku WSA w Warszawie z 28 lutego 2013 r., sygn. akt IV SA/Wa 1872/12, nieprawomocny