Fragment komentarza praktycznego pochodzi z programu Serwis Budowlany>>>
Jest to przede wszystkim tzw. ustawa krajobrazowa umożliwiająca gminom uchwalanie zasad sytuowania obiektów małej architektury, tablic reklamowych i urządzeń reklamowych oraz ogrodzeń w formie aktu prawa miejscowego. Dodatkowo gminy mają możliwość określania obszarów zdegradowanych na swoim terenie, a następnie przygotowywania programów ich rewitalizacji. Obowiązująca od dnia 1 stycznia 2016 r. ustawa o związkach metropolitalnym pozwala gminom i powiatom na tworzenie zrzeszeń mających na celu przede wszystkim rozwój obszarów podmiejskich. Komentarz przeznaczony jest dla gmin chcących stosować nowoobowiązujące przepisy.
1. Ustawa krajobrazowa
Potrzeba ochrony krajobrazu była wielokrotnie wskazywana przez prawodawcę. Jednak kompleksowo kwestia ta została uregulowana dopiero w ustawie z dnia 24 kwietnia 2015 r. o zmianie niektórych ustaw w związku ze wzmocnieniem narzędzi ochrony krajobrazu, zwanej potocznie ustawą krajobrazową. Wbrew powszechnemu przekonaniu akt ten nie stanowi samodzielnej całości, a zawiera zmiany w przepisach już obowiązujących ustaw.
Ustawa krajobrazowa wprowadziła szereg definicji mających na celu ułatwienie stosowania dotychczasowych przepisów. W pierwszej kolejności wskazać należy na zmianę definicji budowli zawartą w ustawie z dnia 7 lipca 1994 r. – Prawo budowlane, dalej pr. bud. Obecnie za budowlę uznaje się m.in. tablice reklamowe i urządzenia reklamowe (wcześniejszy przepis nie wymieniał tablic). Ponadto w ustawie z dnia 27 marca 2003 r. o planowaniu i zagospodarowaniu przestrzennym, dalej u.p.z.p., wprowadzono definicję reklamy (art. 2 pkt 16a u.p.z.p.), a także tablicy reklamowej (art. 2 pkt 16b u.p.z.p.), urządzenia reklamowego (art. 2 pkt 16c u.p.z.p.), szyldu (art. 2 pkt 16du.p.z.p.), krajobrazu (art. 2 pkt 16e u.p.z.p.) oraz krajobrazu priorytetowego (art. 2 pkt 16f u.p.z.p.). Wprowadzenie takiej regulacji pozwala na bardziej jednolite stosowanie art. 29 ust. 2 pkt 6 pr. bud., zgodnie z którym pozwolenia na budowę nie wymaga instalowanie tablic i urządzeń reklamowych, z wyjątkiem usytuowanych na obiektach wpisanych do rejestru zabytków w rozumieniu przepisów o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami oraz z wyjątkiem reklam świetlnych i podświetlanych usytuowanych poza obszarem zabudowanym w rozumieniu przepisów o ruchu drogowym.
W ustawie z dnia 23 lipca 2003 r. o ochronie zabytków i opiece nad zabytkami, dalej u.o.z., zmieniono definicję krajobrazu kulturowego dodając, że oprócz działalności człowieka może być on ukształtowany także przez czynniki naturalne (art. 3 pkt 14 u.o.z.).
Również w ustawie z dnia 21 marca 1985 r. o drogach publicznych, dalej u.d.p., zmieniono definicję „reklamy” (art. 4 pkt 23 u.d.p.), która jest szersza od tej wprowadzonej do u.p.z.p., ponieważ za reklamę uważa także nośnik informacji wizualnej, wraz z jej elementami konstrukcyjnymi i zamocowaniami, niebędący znakiem drogowym, o którym mowa w przepisach wydanych na podstawie art. 7 ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym, ustawionym przez gminę znakiem informującym o obiektach zlokalizowanych przy drodze, w tym obiektach użyteczności publicznej, znakiem informującym o formie ochrony zabytków lub tablicą informacyjną o nazwie formy ochrony przyrody w rozumieniu art. 115 ustawy z dnia 16 kwietnia 2004 r. o ochronie przyrody.
