Nowa strona narodowa obiegowych monet euro(2013/C 214/06)
(Dz.U.UE C z dnia 27 lipca 2013 r.)
grafika
Strona narodowa nowej obiegowej monety okolicznościowej o nominale 2 euro emitowanej przez Niderlandy
Obiegowe monety euro mają status prawnego środka płatniczego w całej strefie euro. W celu poinformowania ogółu społeczeństwa, a także podmiotów obracających monetami w ramach swojej działalności Komisja ogłasza opis wszystkich nowych wzorów monet euro 1 . Zgodnie z konkluzjami Rady z dnia 10 lutego 2009 r. 2 państwom członkowskim strefy euro oraz państwom, które zawarły układ monetarny ze Wspólnotą przewidujący emisję monet euro, przysługuje prawo do emisji okolicznościowych obiegowych monet euro, przy czym emisja ta musi spełniać określone warunki, a w szczególności monety muszą mieć nominał 2 euro. Monety okolicznościowe mają parametry techniczne zwykłych obiegowych monet o nominale 2 euro, lecz na ich stronie narodowej znajduje się wzór okolicznościowy mający istotne symboliczne znaczenie dla danego państwa lub całej Europy.
Państwo emitujące: Niderlandy
Upamiętniane wydarzenie: Ogłoszenie abdykacji przez Jej Królewską Wysokość Królową Beatrix
Opis motywu:
Na pierwszym planie przedstawiony jest wizerunek królowej Beatrix, a w tle, częściowo zasłonięty nakładającym się na niego wizerunkiem królowej, wizerunek księcia Oranii. Oba wizerunki otacza napis o treści: WILLEM-ALEXANDER PRINS VAN ORANJE (symbol korony) BEATRIX KONINGIN DER NEDERLANDEN (znak mennicy) 28 januari 2013 (znak mincerski).
Na zewnętrznym otoku monety umieszczonych jest dwanaście gwiazd flagi europejskiej.
Planowany nakład: 20 milionów
Data emisji: Luty 2013 r.
1 Zob. Dz.U. C 373 z 28.12.2001, s. 1, zawierający odniesienie do wszystkich stron narodowych monet, które zostały wyemitowane w 2002 r.
2 Zob. konkluzje Rady ds. Gospodarczych i Finansowych z dnia 10 lutego 2009 r. i zalecenie Komisji z dnia 19 grudnia 2008 r. w sprawie wspólnych wytycznych dotyczących narodowych stron i emisji monet euro przeznaczonych do obiegu (Dz.U. L 9 z 14.1.2009, s. 52).
