Odwołanie od postanowienia Sądu (czwarta izba) wydanego w dniu 20 lutego 2013 r. w sprawach połączonych od T-278/00 do T-280/00, od T-282/00 do T-286/00 i od T-288/00 do T-295/00 Albergo Quatro Fontane i in. przeciwko Komisji, wniesione w dniu 2 maja 2013 r. przez Manutencoop Soc. coop., dawniej Manutencoop Soc. coop. arl e Astrocoop Universale Pulizie, Manutenzioni e Trasporti Soc. coop. rl(Sprawa C-246/13 P)
(2013/C 207/39)
Język postępowania: włoski
(Dz.U.UE C z dnia 20 lipca 2013 r.)
Strony
Wnoszący odwołanie: Manutencoop Soc. coop., dawniej Manutencoop Soc. coop. arl e Astrocoop Universale Pulizie, Manutenzioni e Trasporti Soc. coop. rl (przedstawiciele: A. Vianello, A. Bortoluzzi i A. Veronese, avvocati)
Druga strona postępowania: Komisja Europejska, Comitato "Venezia vuole vivere"
Żądania wnoszącego odwołanie
Zarzuty i główne argumenty
Na poparcie odwołania zostały podniesione dwa zarzuty.
Po pierwsze, zdaniem wnoszącego odwołanie w postanowieniu Sądu w sposób niezgodny z prawem zostały zastosowane zasady wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości w "wyroku w sprawie Comitato Venezia vuole vivere" dotyczące obowiązku uzasadnienia decyzji Komisji w dziedzinie pomocy państwa. W szczególności Sąd nie zastosował się do orzeczenia wydanego przez Trybunał Sprawiedliwości, zgodnie z którym decyzja Komisji musi "zawierać w sobie wszystkie elementy istotne do jej wykonania przez władze krajowe". Chociaż zaskarżona decyzja nie zawierała wszystkich elementów istotnych do jej wykonania przez władze krajowe, Sąd nie stwierdził żadnych nieprawidłowości metody przyjętej przez Komisję w spornej decyzji, co w konsekwencji naruszyło prawo.
Po drugie, wnoszący odwołanie podnosi, że w postanowieniu Sądu w sposób niezgodny z prawem zostały zastosowane zasady wyrażone przez Trybunał Sprawiedliwości w "wyroku w sprawie Comitato Venezia vuole vivere" dotyczące rozkładu ciężaru dowodu odnośnie do przesłanek z art. 107 ust. 1 TFUE. Zgodnie z przytoczonymi przez Trybunał w wyroku w sprawie "Comitato Venezia vuole vivere" zasadami dotyczącymi zwrotu pomocy do państwa członkowskiego, a nie do konkretnego beneficjenta, należy wykazanie w indywidualnym przypadku wystąpienia przesłanek art. 107 ust. 1 TFUE. W niniejszej sprawie Komisja w spornej decyzji nie wyjaśniła jednak "szczegółowych zasad" takiej analizy. W konsekwencji Republika Włoska, nie dysponując w celu zwrotu elementami istotnymi do wykazania, że przyznane ulgi stanowią pomoc państwa, postanowiła zażądać od przedsiębiorstw, które otrzymują pomoc w postaci zwolnienia ze składek na ubezpieczenie społeczne, wykazania, że rozpatrywane ulgi nie zakłócają konkurencji ani nie wpływają na handel między państwami członkowskimi, a jeżeli dowód ten nie zostanie przeprowadzony, obowiązuje domniemanie, że udzielona ulga może zakłócać konkurencję i wpływać na handel między państwami członkowskimi.
