UNIA EUROPEJSKA, zwana dalej "UE",oraz
KRÓLESTWO BELGII,
REPUBLIKA BUŁGARII,
REPUBLIKA CZESKA,
KRÓLESTWO DANII,
REPUBLIKA FEDERALNA NIEMIEC,
REPUBLIKA ESTOŃSKA,
IRLANDIA,
REPUBLIKA GRECKA,
KRÓLESTWO HISZPANII,
REPUBLIKA FRANCUSKA,
REPUBLIKA CHORWACJI,
REPUBLIKA WŁOSKA,
REPUBLIKA CYPRYJSKA,
REPUBLIKA ŁOTEWSKA,
REPUBLIKA LITEWSKA,
WIELKIE KSIĘSTWO LUKSEMBURGA,
WĘGRY,
REPUBLIKA MALTY,
KRÓLESTWO NIDERLANDÓW,
REPUBLIKA AUSTRII,
RZECZPOSPOLITA POLSKA,
REPUBLIKA PORTUGALSKA,
RUMUNIA,
REPUBLIKA SŁOWENII,
REPUBLIKA SŁOWACKA,
REPUBLIKA FINLANDII,
KRÓLESTWO SZWECJI,
państwa członkowskie Unii Europejskiej, zwane dalej "państwami członkowskimi",
z jednej strony,
oraz
KRÓLESTWO TAJLANDII, zwane dalej "Tajlandią",
z drugiej strony,
zwane dalej "Stronami",
ZWAŻYWSZY na tradycyjną przyjaźń między Stronami oraz łączące je więzi historyczne, polityczne i gospodarcze;
PRZYWIĄZUJĄC szczególne znaczenie do wszechstronnego charakteru ich wzajemnych stosunków;
POTWIERDZAJĄC swoje przywiązanie do zasad demokracji i praw człowieka oraz podstawowych wolności zgodnie z postanowieniami Powszechnej deklaracji praw człowieka, przyjętej przez Zgromadzenie Ogólne ONZ (ZO ONZ) w dniu 10 grudnia 1948 r., oraz innych stosownych międzynarodowych instrumentów dotyczących praw człowieka;
POTWIERDZAJĄC swoje przywiązanie do zasad praworządności i dobrego zarządzania oraz dążenie do wspierania postępu gospodarczego i społecznego swoich narodów, przy uwzględnieniu wymogów związanych z ochroną środowiska i zasad zrównoważonego rozwoju, a także Agendy na rzecz zrównoważonego rozwoju do roku 2030 przyjętej rezolucją ZO ONZ nr 70/1 z dnia 25 września 2015 r.;
UZNAJĄC status Tajlandii jako kraju rozwijającego się oraz uwzględniając poziom rozwoju każdej ze Stron;
UZNAJĄC konieczność propagowania koncepcji i celów związanych z nieproliferacją i rozbrojeniem za pomocą odpowiednich instrumentów międzynarodowych i regionalnych z myślą o przeciwdziałaniu zagrożeniu, jakie stanowi broń masowego rażenia (BMR). Przyjęcie w drodze konsensusu rezolucji Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych (RB ONZ) nr 1540 (2004) stanowi podstawę zobowiązania całej społeczności międzynarodowej do przeciwdziałania rozprzestrzenianiu takiej broni. W dniu 12 grudnia 2003 r. Rada Europejska przyjęła strategię przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia, a w dniu 17 listopada 2003 r. Rada Unii Europejskiej przyjęła politykę UE dotyczącą uwzględniania polityki nieproliferacji w stosunkach UE z państwami trzecimi. Tajlandia, jako członek Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej (ASEAN), jest jednym z sygnatariuszy założycieli Traktatu o strefie wolnej od broni jądrowej w Azji Południowo-Wschodniej podpisanego w Bangkoku w dniu 15 grudnia 1995 r.;
MAJĄC NA UWADZE, że Strony uznają istnienie powiązań między rozbrojeniem, kontrolą zbrojeń, pokojem i bezpieczeństwem oraz rozwojem, a także dostrzegają, że ściślejsza współpraca między Stronami wspierająca wdrażanie odpowiednich instrumentów międzynarodowych może prowadzić do postępów w osiąganiu celów ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju i zwiększenia bezpieczeństwa na świecie;
MAJĄC NA UWADZE, że Strony uznają terroryzm za zagrożenie dla globalnego bezpieczeństwa i pragną zintensyfikować dialog i współpracę w walce z terroryzmem zgodnie z odpowiednimi rezolucjami RB ONZ, w szczególności rezolucją RB ONZ nr 1373 (2001), a także potwierdzają, że poszanowanie praw człowieka wobec wszystkich oraz zasad praworządności stanowi podstawowy warunek walki z terroryzmem;
POTWIERDZAJĄC, że najpoważniejsze przestępstwa wzbudzające zaniepokojenie całej społeczności międzynarodowej nie mogą pozostawać bezkarne i że ich efektywne ściganie musi zostać zapewnione poprzez wprowadzenie środków na poziomie krajowym oraz usprawnienie współpracy na poziomie globalnym;
POTWIERDZAJĄC zdeterminowanie do zwalczania poważnych zbrodni wagi międzynarodowej;
UZNAJĄC znaczenie Umowy o współpracy między Europejską Wspólnotą Gospodarczą a Indonezją, Malezją, Filipinami, Singapurem i Tajlandią - państwami członkowskimi Stowarzyszenia Narodów Azji Południowo-Wschodniej, podpisanej w Kuala Lumpur w dniu 7 marca 1980 r., i późniejszych protokołów w sprawie przystąpienia do niej;
UZNAJĄC znaczenie umacniania istniejących stosunków między Stronami, mając na względzie zacieśnienie współpracy między nimi oraz wspólną dla nich chęć konsolidacji, pogłębienia i zróżnicowania wzajemnych stosunków w obszarach będących przedmiotem wspólnego zainteresowania, w oparciu o przestrzeganie zasad suwerenności, równości, niedyskryminacji oraz poszanowanie środowiska naturalnego i wzajemne korzyści;
UZNAJĄC, że Strony przejawiają wspólne dążenie do stworzenia zasobooszczędnej, sprzyjającej włączeniu społecznemu, innowacyjnej i zielonej gospodarki o zerowej emisji netto oraz że dzielenie się doświadczeniami z wdrażania polityki krajowej może poprawić wyniki i przyspieszyć realizację celów ONZ w zakresie zrównoważonego rozwoju;
WYRAŻAJĄC swoje pełne zobowiązanie do propagowania zrównoważonego rozwoju we wszystkich jego wymiarach, w tym ochrony środowiska i skutecznej współpracy w celu zwalczania zmian klimatu oraz skutecznego wdrażania Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu (UNFCCC), przyjętej w Rio de Janeiro w dniu 9 maja 1992 r., oraz porozumienia paryskiego, przyjętego w Paryżu w dniu 12 grudnia 2015 r., a także skutecznego propagowania i wdrażania uznanych na forum międzynarodowym standardów społecznych i norm pracy;
ZAPEWNIAJĄC w tym względzie, aby nikt nie był pozostawiony w tyle;
PODKREŚLAJĄC znaczenie pogłębienia stosunków i współpracy w takich obszarach jak migracja;
POTWIERDZAJĄC swoje dążenie do zacieśnienia współpracy między obiema Stronami w oparciu o wspólne wartości i wzajemne korzyści, w pełni zgodnie z działaniami podejmowanymi w wymiarze regionalnym;
UZNAJĄC wagę przykładaną przez Strony do zasad i postanowień rządzących handlem międzynarodowym, zawartych w szczególności w Porozumieniu z Marrakeszu ustanawiającym Światową Organizację Handlu (porozumienie WTO), sporządzonym w Marrakeszu w dniu 15 kwietnia 1994 r., oraz potrzebę stosowania ich w sposób przejrzysty i niedyskryminu- jący;
ODNOTOWUJĄC fakt, że jeżeli Strony postanowią zawrzeć, w ramach niniejszej Umowy, umowy szczegółowe dotyczące przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, które mogą zostać zawarte przez UE na mocy części trzeciej tytuł V Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, postanowienia takich przyszłych umów szczegółowych nie będą wiążące dla Irlandii, chyba że UE, wraz z Irlandią w odniesieniu do jej poprzednich stosunków dwustronnych, zawiadomi Tajlandię, że Irlandia ma zostać związana takimi przyszłymi umowami szczegółowymi jako część UE zgodnie z protokołem nr 21 w sprawie stanowiska Irlandii w odniesieniu do przestrzeni wolności, bezpieczeństwa i sprawiedliwości, załączonym do Traktatu o Unii Europejskiej i Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej. Podobnie wszelkie późniejsze środki wewnętrzne UE, które mogłyby zostać wprowadzone zgodnie z przywołanym powyżej tytułem w celu wykonania niniejszej Umowy, nie byłyby wiążące dla Irlandii, chyba że zgłosiłaby ona chęć uczestniczenia w takich środkach lub zgodziłaby się na ich wprowadzenie zgodnie z protokołem nr 21. ODNOTOWUJĄC RÓWNIEŻ, że takie przyszłe umowy szczegółowe lub takie późniejsze środki wewnętrzne UE wchodziłyby w zakres protokołu nr 22 w sprawie stanowiska Danii załączonego do tych traktatów;
UZGODNIŁY, CO NASTĘPUJE: