RADA PREZESÓW EUROPEJSKIEGO BANKU CENTRALNEGO,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Rady (UE) nr 1024/2013 z dnia 15 października 2013 r. powierzające Europejskiemu Bankowi Centralnemu szczególne zadania w odniesieniu do polityki związanej z nadzorem ostrożnościowym nad instytucjami kredytowymi 1 , w szczególności art. 4 ust. 1 lit. d) i e), art. 4 ust. 3 i art. 9 ust. 1,
uwzględniając decyzję Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2017/933 z dnia 16 listopada 2016 r. w sprawie ogólnych warunków ramowych delegowania uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do instrumentów prawnych związanych z zadaniami nadzorczymi (EBC/2016/40) 2 , w szczególności art. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/322 (EBC/2019/4) 3 określa kryteria przekazywania uprawnień decyzyjnych kierownikom jednostek organizacyjnych Europejskiego Banku Centralnego (EBC) w celu przyjmowania decyzji wynikających z uprawnień krajowych. W świetle doświadczenia zdobytego w trakcie stosowania tej decyzji, w szczególności przez wzgląd na spójność i pewność stosowania tych kryteriów, należy doprecyzować pewne zapisy oraz wprowadzić określone zmiany techniczne.
(2) Należy doprecyzować procedurę przekazywania uprawnień decyzyjnych w odniesieniu do decyzji wynikających z uprawnień krajowych, w przypadku gdy kierownicy jednostek organizacyjnych mają wątpliwości wynikające z powiązania takiej decyzji z co najmniej jedną inną decyzją wymagającą zatwierdzenia przez organ nadzoru. Może do tego dojść, gdy wynik odpowiedniej oceny nadzorczej ma bezpośredni wpływ na co najmniej jedną z tych innych decyzji, w związku z czym, aby zapobiec sprzecznym rezultatom, decyzje te powinny być rozpatrywane jednocześnie przez ten sam organ decyzyjny.
(3) W dniu 24 czerwca 2020 r. Rada Prezesów zdecydowała o nawiązaniu bliskiej współpracy między EBC a Republiką Bułgarii 4 oraz między EBC a Republiką Chorwacji 5 . Art. 7 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1024/2013 stanowi, że w celu realizacji określonych zadań w odniesieniu do instytucji kredytowych mających siedzibę w państwie członkowskim, którego walutą nie jest euro, w przypadku gdy zgodnie z tym artykułem została ustanowiona bliska współpraca, EBC może skierować instrukcje do właściwego organu krajowego danego państwa członkowskiego. Takie instrukcje należy zatem włączyć do aktów, które EBC może przyjmować w ramach przekazania uprawnień kierownikom jednostek organizacyjnych zgodnie z odpowiednimi postanowieniami decyzji (UE) 2019/322 (EBC/2019/4).
(4) Gdy jest to uzasadnione złożonością oceny, decyzji wynikających z uprawnień krajowych nie przyjmuje się w drodze decyzji delegowanej, lecz zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu. Należy ponadto doprecyzować, że może dojść do sytuacji, w których z uwagi na wrażliwość danej kwestii - biorąc pod uwagę jej wpływ na reputację EBC lub funkcjonowanie Jednolitego Mechanizmu Nadzorczego - wymagane będzie przyjęcie decyzji wynikającej z uprawnień krajowych zgodnie z procedurą opartą na braku sprzeciwu, a nie w drodze decyzji delegowanej.
(5) Na mocy rozporządzenia Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/876 6 instytucje kredytowe mogą klasyfikować jako instrumenty w kapitale podstawowym Tier I kolejne emisje danej formy instrumentów w kapitale podstawowym Tier I, dla których otrzymały już zezwolenie, bez wyraźnego zatwierdzenia przez organ nadzoru. W związku z tym należy umożliwić delegowanie decyzji zatwierdzających zmiany statutów instytucji kredytowych w związku z emisją takich instrumentów w przypadku uznania przez EBC, że mające zastosowanie warunki zostały spełnione.
(6) Połączenie lub podział istotnego nadzorowanego podmiotu może wymagać zmian w statucie takiego podmiotu mających na celu odzwierciedlenie jego sytuacji w wyniku połączenia lub podziału. W takich przypadkach ocena nadzorcza połączenia lub podziału uwzględnia również wynikające z niego zmiany statutu podmiotu, niezależnie od tego, że zatwierdzenie takich zmian podlega odrębnej procedurze nadzorczej. Pożądane jest zatem umożliwienie delegowania decyzji zatwierdzających zmiany statutów, gdy zmiany te wynikają z połączenia lub podziału.
(7) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję (UE) 2019/322 (EBC/2019/4),
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
1 Dz.U. L 287 z 29.10.2013, s. 63.
2 Dz.U. L 141 z 1.6.2017, s. 14.
3 Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2019/322 z dnia 31 stycznia 2019 r. w sprawie przekazania uprawnień do przyjmowania decyzji dotyczących uprawnień nadzorczych przyznanych na mocy prawa krajowego (EBC/2019/4) (Dz.U. L 55 z 25.2.2019, s. 7).
4 Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/1015 z dnia 24 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia bliskiej współpracy między Europejskim Bankiem Centralnym a Българска народна банка (Narodowym Bankiem Bułgarii) (EBC/2020/30) (Dz.U. L 224I z 13.7.2020, s. 1).
5 Decyzja Europejskiego Banku Centralnego (UE) 2020/1016 z dnia 24 czerwca 2020 r. w sprawie ustanowienia bliskiej współpracy między Europejskim Bankiem Centralnym a Hrvatska narodna banka (EBC/2020/31) (Dz.U. L 224I z 13.7.2020, s. 4).
6 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/876 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniające rozporządzenie (UE) nr 575/2013 w odniesieniu do wskaźnika dźwigni, wskaźnika stabilnego finansowania netto, wymogów w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych, ryzyka kredytowego kontrahenta, ryzyka rynkowego, ekspozycji wobec kontrahentów centralnych, ekspozycji wobec przedsiębiorstw zbiorowego inwestowania, dużych ekspozycji, wymogów dotyczących sprawozdawczości i ujawniania informacji, a także rozporządzenie (UE) nr 648/2012 (Dz.U. L 150 z 7.6.2019, s. 1).
* Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady 2013/36/UE z dnia 26 czerwca 2013 r. w sprawie warunków dopuszczenia instytucji kredytowych do działalności oraz nadzoru ostrożnościowego nad instytucjami kredytowymi, zmieniająca dyrektywę 2002/87/WE i uchylająca dyrektywy 2006/48/WE oraz 2006/49/WE (Dz.U. L 176 z 27.6.2013, s. 338).
* Dyrektywa 2002/87/WE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 16 grudnia 2002 r. w sprawie dodatkowego nadzoru nad instytucjami kredytowymi, zakładami ubezpieczeń oraz przedsiębiorstwami inwestycyjnymi konglomeratu finansowego i zmieniająca dyrektywy Rady 73/239/EWG, 79/267/EWG, 92/49/EWG, 92/96/EWG, 93/6/EWG i 93/22/EWG oraz dyrektywy 98/78/WE i 2000/12/WE Parlamentu Europejskiego i Rady (Dz.U. L 35 z 11.2.2003, s. 1).