a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 2 zostało kilkakrotnie znacząco zmienione. Ze względu na konieczność wprowadzenia dalszych zmian i w celu zapewnienia jasności, efektywności i skuteczności rozporządzenie to powinno zostać przekształcone.
(2) Celem niniejszego rozporządzenia jest zapewnienie aby w kontekście produktów podwójnego zastosowania Unia i jej państwa członkowskie brały pod uwagę wszystkie istotne względy. Istotne względy obejmują międzynarodowe zobowiązania i obowiązki, zobowiązania związane ze stosownymi sankcjami, względy krajowej polityki zagranicznej i bezpieczeństwa, w tym względy zawarte we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB 3 , w tym prawa człowieka, oraz względy dotyczące zamierzonego końcowego zastosowania i ryzyka jego zmiany. Niniejszym rozporządzeniem Unia daje wyraz swego zaangażowania na rzecz utrzymania w mocy surowych wymogów prawnych w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania, a także na rzecz usprawnienia wymiany istotnych informacji i zwiększenia przejrzystości. W odniesieniu do produktów służących do cyberinwigilacji właściwe organy państw członkowskich powinny w szczególności wziąć pod uwagę ryzyko ich wykorzystania do celów represji wewnętrznych lub poważnych naruszeń praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego.
(3) Niniejsze rozporządzenie ma również na celu rozszerzenie wytycznych dla eksporterów, w szczególności dla małych i średnich przedsiębiorstw (MŚP), w zakresie odpowiedzialnych praktyk, bez uszczerbku dla globalnej konkurencyjności eksporterów produktów podwójnego zastosowania lub innych powiązanych sektorów bądź instytucji akademickich, którzy mają miejsce zamieszkania lub siedzibę w państwie członkowskim.
(4) Rezolucja Rady Bezpieczeństwa Organizacji Narodów Zjednoczonych nr 1540 (2004) przyjęta w dniu 28 kwietnia 2004 r. stanowiła, że wszystkie państwa mają podjąć i wyegzekwować skuteczne środki ustanawiające krajowe mechanizmy kontrolne zapobiegające rozprzestrzenianiu broni jądrowej, chemicznej lub biologicznej oraz środków ich przenoszenia, m.in. przez ustanowienie odpowiedniej kontroli nad materiałami powiązanymi, sprzętem i technologiami. Kontrola jest również wymagana na mocy odnośnych porozumień międzynarodowych, takich jak Konwencja o zakazie prowadzenia badań, produkcji, składowania i użycia broni chemicznej oraz o zniszczeniu jej zapasów ("konwencja o zakazie broni chemicznej" lub "CWC") oraz Konwencja o zakazie prowadzenia badań, produkcji i gromadzenia zapasów broni bakteriologicznej (biologicznej) i toksycznej oraz o ich zniszczeniu ("konwencja o zakazie broni biologicznej i toksycznej" lub "BTWC"), a także zgodnie z zobowiązaniami podjętymi w ramach wielostronnych reżimów kontroli eksportu.
(5) Niezbędny jest zatem skuteczny wspólny system kontroli wywozu produktów podwójnego zastosowania, aby dopilnować wypełniania międzynarodowych ustaleń i zobowiązań państw członkowskich i Unii, w szczególności w odniesieniu do nieproliferacji, pokoju regionalnego, bezpieczeństwa i stabilności oraz poszanowania praw człowieka i międzynarodowego prawa humanitarnego.
(6) W strategii UE przeciw rozprzestrzenianiu broni masowego rażenia z dnia 12 grudnia 2003 r. ("strategia UE dotycząca nierozprzestrzeniania BMR") podkreślono zaangażowanie Unii na rzecz ścisłej kontroli wywozu na szczeblu krajowym i skoordynowanej na szczeblu międzynarodowym.
(7) Kluczowe znaczenie ma udział eksporterów, pośredników, dostawców pomocy technicznej lub innych odpowiednich zainteresowanych stron w dążeniu do ogólnego celu kontroli handlu. Aby umożliwić im działanie zgodne z niniejszym rozporządzeniem, ocenę ryzyka związanego z transakcjami, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, należy przeprowadzać za pomocą środków kontroli transakcji, znanych również jako zasada należytej staranności, w ramach wewnętrznego systemu kontroli. W związku z tym przy opracowywaniu i wdrażaniu wewnętrznych systemów kontroli należy brać pod uwagę w szczególności wielkość i strukturę organizacyjną eksporterów. 4
(8) Aby wyeliminować ryzyko, że niektóre niewymienione w wykazie produkty służące do cyberinwigilacji wywożone z obszaru celnego Unii będą niewłaściwie wykorzystywane przez osoby, które dopuszczają się poważnych naruszeń praw człowieka lub międzynarodowego prawa humanitarnego bądź są odpowiedzialne za zlecanie lub popełnianie tych naruszeń, należy kontrolować wywóz takich produktów. Związane z tymi produktami ryzyko dotyczy w szczególności przypadków, w których produkty służące do cyberinwigilacji są specjalnie zaprojektowane po to, by umożliwić włamania lub głęboką inspekcję pakietów w systemach informatycznych i telekomunikacyjnych w celu prowadzenia niejawnego nadzoru osób fizycznych poprzez monitorowanie, pobieranie, gromadzenie lub analizowanie danych, w tym danych biometrycznych, z tych systemów. Uznaje się, że produkty stosowane wyłącznie do celów komercyjnych, takich jak naliczanie opłat, marketing, wysokiej jakości usługi, badanie satysfakcji użytkowników lub bezpieczeństwo sieci, nie wiążą się co do zasady z takim ryzykiem.
(9) W celu wzmocnienia skutecznej kontroli wywozu niewymienionych w wykazie produktów służących do cyberinwigilacji konieczne jest dalsze ujednolicenie stosowania kontroli typu catch-all w tym obszarze. W tym celu państwa członkowskie zobowiązały się do wspierania takich kontroli poprzez wymianę informacji między sobą i z Komisją, w szczególności w odniesieniu do postępu technologicznego produktów służących do cyberinwigilacji, oraz poprzez zachowanie czujności przy stosowaniu takich kontroli, aby wspierać wymianę informacji na szczeblu unijnym.
(10) Aby umożliwić Unii szybką reakcję w razie poważnego przypadku niewłaściwego wykorzystywania istniejących technologii lub w obliczu nowych zagrożeń związanych z nowo powstającymi technologiami, należy wprowadzić mechanizm umożliwiający państwom członkowskim skoordynowaną reakcję w razie zidentyfikowania nowego ryzyka. W następstwie takiej skoordynowanej reakcji należy podjąć inicjatywy na rzecz wprowadzenia równoważnych kontroli na szczeblu wielostronnym w celu szerszej reakcji na zidentyfikowane ryzyko.
(11) Kontrolować należy także przekazywanie oprogramowania i technologii podwójnego zastosowania za pomocą środków komunikacji elektronicznej, faksu lub telefonu do miejsc przeznaczenia poza obszarem celnym Unii. W celu ograniczenia obciążenia administracyjnego względem eksporterów i właściwych organów państw członkowskich należy przewidzieć ogólne lub globalne zezwolenia lub zharmonizowane wykładnie przepisów w odniesieniu do niektórych rodzajów przekazywania, takich jak przekazywanie danych do chmury.
(12) Biorąc pod uwagę ważną rolę organów celnych w egzekwowaniu kontroli wywozu, pojęcia użyte w niniejszym rozporządzeniu powinny być w miarę możliwości spójne z definicjami zawartymi w rozporządzeniu Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 5 ("unijny kodeks celny").
(13) W wywóz produktów podwójnego zastosowania mogą być zaangażowane różne kategorie osób, w tym osoby fizyczne, takie jak usługodawcy, naukowcy, doradcy i osoby przekazujące produkty podwójnego zastosowania drogą elektroniczną. Istotne jest, by wszystkie te osoby były świadome ryzyka związanego z wywozem i świadczeniem pomocy technicznej w odniesieniu do produktów wrażliwych. W szczególności placówki akademickie i badawcze stoją w obliczu odmiennych wyzwań w odniesieniu do kontroli eksportu, m.in. ze względu na ich ogólne zaangażowanie w swobodną wymianę idei, z uwagi na fakt, że ich prace badawcze często wiążą się z zaawansowanymi technologiami, ze względu na ich struktury organizacyjne oraz międzynarodowy charakter ich wymiany naukowej. Państwa członkowskie i Komisja powinny w razie potrzeby rozpowszechniać wiedzę na ten temat w środowisku akademickim i naukowym oraz zapewnić jego członkom dostosowane wytyczne pomagające sprostać tym odmiennym wyzwaniom. Zgodnie z wielostronnymi reżimami kontroli eksportu wdrożenie kontroli powinno w miarę możliwości zagwarantować wspólne podejście do niektórych przepisów, w szczególności do używanych w środowisku akademickim uwag o nieobjęciu kontrolą w stosunku do "podstawowych badań naukowych" i "własności publicznej".
(14) Należy poddać przeglądowi definicję "pośrednika" w celu uwzględnienia osób prawnych i spółek osobowych, które nie mają miejsca zamieszkania ani siedziby w państwie członkowskim i które świadczą usługi pośrednictwa z obszaru celnego Unii.
(15) W traktacie lizbońskim uściślono, że świadczenie pomocy technicznej obejmującej przemieszczanie transgraniczne wchodzi w zakres kompetencji Unii. Należy zatem wprowadzić definicję pomocy technicznej i sprecyzować kontrole mające zastosowanie do świadczenia takiej pomocy. Ponadto w trosce o skuteczność i spójność kontrole świadczenia pomocy technicznej powinny zostać zharmonizowane.
(16) Podobnie jak stanowi rozporządzenie (WE) nr 428/2009, organy państw członkowskich powinny mieć możliwość wydania zakazu tranzytu nieunijnych produktów podwójnego zastosowania w pewnych okolicznościach, jeżeli organy te mają zasadne powody, by podejrzewać, na podstawie źródeł wywiadowczych lub innych, że produkty te są lub mogą być w całości lub części przeznaczone do końcowego zastosowania wojskowego w kraju objętym embargiem na broń lub do rozprzestrzeniania broni masowego rażenia lub środków jej przenoszenia.
(17) W stosownych przypadkach należy zharmonizować warunki i wymogi udzielania zezwoleń, aby uniknąć zakłóceń konkurencji oraz zapewnić spójne i skuteczne stosowanie kontroli na całym obszarze celnym Unii. W tym celu niezbędne jest również jednoznaczne określenie właściwych organów państw członkowskich we wszystkich sytuacjach związanych z kontrolą. Odpowiedzialność za podejmowanie decyzji w sprawie indywidualnych, globalnych lub krajowych generalnych zezwoleń na wywóz, zezwoleń na świadczenie usług pośrednictwa i pomocy technicznej, tranzytu nieunijnych produktów podwójnego zastosowania oraz zezwoleń na transfer produktów podwójnego zastosowania wymienionych w załączniku IV wewnątrz obszaru celnego Unii spoczywa na organach krajowych.
(18) Należy wprowadzić wytyczne dotyczące wewnętrznych systemów kontroli, by przyczynić się do stworzenia równych warunków konkurencji pomiędzy eksporterami i do większej skuteczności kontroli. Takie wytyczne powinny uwzględniać różnice w wielkości, zasobach, obszarach działalności oraz innych cechach i uwarunkowaniach eksporterów i ich spółek zależnych, takich jak odpowiedzialne wewnątrzgrupowe struktury i normy przestrzegania przepisów, unikając w ten sposób podejścia opartego na uniwersalnym modelu i pomagając każdemu eksporterowi w znalezieniu własnych rozwiązań w zakresie przestrzegania przepisów i konkurencyjności. Eksporterzy korzystający z globalnych zezwoleń na wywóz powinni wdrożyć wewnętrzne systemy kontroli, chyba że właściwy organ uzna to za zbędne ze względu na inne okoliczności, które wziął pod uwagę przy rozpatrywaniu złożonego przez eksportera wniosku o globalne zezwolenie na wywóz. 6
(19) Należy wprowadzić dodatkowe generalne unijne zezwolenia na wywóz, by zmniejszyć obciążenia administracyjne względem przedsiębiorstw, w szczególności MŚP, i organów, zapewniając jednocześnie odpowiedni poziom kontroli odnośnie do odpowiednich produktów i ich miejsc przeznaczenia. W razie potrzeby państwa członkowskie mogą udzielać eksporterom wskazówek dotyczących stosowania generalnych zezwoleń. Państwa członkowskie mogą również, jeżeli uznają to za konieczne, wprowadzić krajowe generalne zezwolenia na wywóz w odniesieniu do wywozu niskiego ryzyka. Należy również wprowadzić zezwolenia dla dużych projektów, by dostosować warunki udzielania zezwoleń do szczególnych potrzeb przedsiębiorstw.
(20) Komisja, w ścisłej konsultacji z państwami członkowskimi i zainteresowanymi stronami, powinna opracować wytyczne i/lub zalecenia dotyczące najlepszych praktyk w celu wsparcia stosowania kontroli typu catch-all w praktyce. Przygotowując wytyczne i/lub zalecenia, Komisja powinna należycie uwzględnić potrzeby informacyjne MŚP.
(21) Podstawowymi elementami skutecznego systemu w zakresie kontroli wywozu są wspólne wykazy produktów podwójnego zastosowania, miejsc przeznaczenia i wytycznych.
(22) Państwa członkowskie, które na mocy niniejszego rozporządzenia ustanowią krajowe wykazy kontrolne, powinny poinformować Komisję i pozostałe państwa członkowskie o takich wykazach. Państwa członkowskie powinny również informować Komisję i pozostałe państwa członkowskie o wszystkich decyzjach o odmowie wydania zezwolenia na wywóz, w odniesieniu do którego wymaga się zezwolenia na podstawie krajowego wykazu kontrolnego.
(23) W celu umożliwienia Unii szybkiego reagowania na zmianę okoliczności w odniesieniu do oceny wrażliwości wywozów na podstawie generalnych unijnych zezwoleń na wywóz oraz na postęp technologiczny i zmiany w dziedzinie handlu należy przekazać Komisji uprawnienia do przyjmowania aktów zgodnie z art. 290 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) w zakresie zmian załączników I, II oraz IV do niniejszego rozporządzenia. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu określonego w załączniku I powinny być zgodne z zobowiązaniami i ustaleniami, które państwa członkowskie lub Unia przyjęły na siebie jako strony odpowiednich międzynarodowych układów o nierozprzestrzenianiu broni jądrowej oraz strony wielostronnych reżimów kontroli eksportu lub poprzez ratyfikację stosownych traktatów międzynarodowych. W przypadku, gdy zmiana załącznika I dotyczy produktów podwójnego zastosowania, które są również wymienione w załącznika II lub IV, załączniki te zmienia się odpowiednio. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu ustanowionego w załączniku IV powinny być podejmowane przy wzięciu pod uwagę względów porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich na podstawie art. 36 TFUE. Decyzje o aktualizacji wspólnych wykazów produktów i miejsc przeznaczenia zawartych w sekcjach A-H załącznika Ii powinny być podejmowane przy uwzględnieniu kryteriów oceny określonych w niniejszym rozporządzeniu. Szczególnie ważne jest, aby w czasie prac przygotowawczych Komisja prowadziła stosowne konsultacje, w tym na poziomie ekspertów, oraz aby konsultacje te prowadzone były zgodnie z zasadami określonymi w Porozumieniu międzyinstytucjonalnym z dnia 13 kwietnia 2016 r. w sprawie lepszego stanowienia prawa 7 . W szczególności, aby zapewnić Parlamentowi Europejskiemu i Radzie udział na równych zasadach w przygotowaniu aktów delegowanych, instytucje te otrzymują wszelkie dokumenty w tym samym czasie co eksperci państw członkowskich, a eksperci tych instytucji mogą systematycznie brać udział w posiedzeniach grup eksperckich Komisji zajmujących się przygotowaniem aktów delegowanych.
(24) Komisja powinna publikować aktualizacje załącznika I w drodze aktów delegowanych we wszystkich językach urzędowych Unii.
(25) Komisja powinna publikować i aktualizować zestawienia krajowych wykazów kontrolnych obowiązujących w państwach członkowskich we wszystkich językach urzędowych Unii.
(26) Przepisy krajowe i decyzje wpływające na wywóz produktów podwójnego zastosowania powinny być podejmowane w ramach wspólnej polityki handlowej, w szczególności w oparciu o rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/479 8 . Odpowiednia wymiana informacji i prowadzenie konsultacji dotyczących krajowych przepisów i decyzji powinny zapewnić skuteczne i spójne stosowanie kontroli na całym obszarze celnym Unii.
(27) Istnienie wspólnego systemu kontroli jest warunkiem koniecznym ustanowienia swobodnego przepływu produktów podwójnego zastosowania wewnątrz obszaru celnego Unii.
(28) Na podstawie i w ramach art. 36 TFUE oraz zgodnie z podjętymi zobowiązaniami międzynarodowymi państwa członkowskie utrzymają prawo przeprowadzania kontroli transferów niektórych produktów podwójnego zastosowania na obszarze celnym Unii w celu ochrony porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego. Wykaz produktów podlegających kontroli transferów wewnątrzunijnych ustanowiony w załączniku IV powinien podlegać okresowemu przeglądowi, biorąc pod uwagę dalszą ewolucję odnośnych zobowiązań międzynarodowych, jak również postęp technologiczny i zmiany w dziedzinie handlu, w odniesieniu do oceny wrażliwego charakteru transferów. Decyzje o aktualizacji wspólnego wykazu produktów podwójnego zastosowania podlegających kontroli wywozu określonego w załączniku I powinny być podjęte uwzględniając art. 36 TFUE, mianowicie względy porządku publicznego i bezpieczeństwa publicznego państw członkowskich.
(29) W dniu 22 września 1998 r. państwa członkowskie i Komisja podpisały protokoły dodatkowe do odpowiednich porozumień w sprawach zabezpieczeń między państwami członkowskimi, Europejską Wspólnotą Energii Atomowej i Międzynarodową Agencją Energii Atomowej, które, oprócz innych środków, zobowiązują państwa członkowskie do dostarczania informacji na temat transferów określonego sprzętu i materiałów niejądrowych. Kontrole transferów wewnątrzunijnych powinny umożliwić Unii i jej państwom członkowskim wypełnienie zobowiązań wynikających z tych porozumień.
(30) Aby doprowadzić do jednolitego i konsekwentnego stosowania kontroli w całej Unii właściwe jest rozszerzenie zakresu konsultacji i wymiany informacji między państwami członkowskimi i Komisją oraz wprowadzenie narzędzi wspierających rozwój wspólnej sieci kontroli wywozu w całej Unii, takich jak elektroniczne procedury udzielania zezwoleń, grupy ekspertów technicznych oraz utworzenie mechanizmu koordynacji egzekwowania prawa. Szczególnie istotne jest zapewnienie, by Grupa Koordynacyjna ds. Produktów Podwójnego Zastosowania oraz grupy ekspertów technicznych konsultowały się w stosownych przypadkach z eksporterami, pośrednikami, dostawcami pomocy technicznej i innymi odpowiednimi zainteresowanymi stronami, których dotyczy niniejsze rozporządzenie, w tym z organizacjami branżowymi i organizacjami społeczeństwa obywatelskiego.
(31) O ile organy celne wymieniają się niektórymi informacjami z innymi organami celnymi za pośrednictwem systemu zarządzania ryzykiem zgodnie z unijnymi przepisami celnymi, należy również zapewnić ścisłą współpracę między organami udzielającymi zezwoleń i organami celnymi.
(32) Należy wyjaśnić, że w zakresie, w jakim dotyczy to danych osobowych, przetwarzanie i wymiana informacji powinny odbywać się z poszanowaniem obowiązujących zasad dotyczących ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i swobodnego przepływu takich danych, ustanowionych rozporządzeniami Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 9 oraz (UE) 2018/1725 10 .
(33) Państwa członkowskie i Komisja powinny stosować wszelkie środki konieczne do zapewnienia ochrony informacji poufnych, w szczególności zgodnie z decyzją Komisji (UE, Euratom) 2015/443 11 , decyzją Komisji (UE, Euratom) 2015/444 12 oraz umową między państwami członkowskimi Unii Europejskiej, zebranymi w Radzie, w sprawie ochrony informacji niejawnych wymienianych w interesie Unii Europejskiej 13 . Obejmuje to w szczególności obowiązek nieobniżania ani nieznoszenia klauzuli tajności bez uprzedniej pisemnej zgody wytwórcy. Wszelkie szczególnie chronione informacje jawne lub informacje przekazywane na zasadzie poufności powinny być traktowane przez organy jako informacje szczególnie chronione.
(34) Kluczowymi elementami skutecznego systemu kontroli wywozu są docieranie z informacjami do sektora prywatnego, zwłaszcza do MŚP, oraz przejrzystość. Należy zatem w stosownych przypadkach przewidzieć stałe rozszerzanie wytycznych wspierających stosowanie niniejszego rozporządzenia oraz publikowanie rocznego sprawozdania Unii na temat wykonywania kontroli.
(35) Roczne sprawozdanie Unii na temat wykonywania kontroli powinno zawierać istotne informacje na temat udzielania zezwoleń i egzekwowania kontroli na mocy niniejszego rozporządzenia, z należytym uwzględnieniem konieczności zapewnienia ochrony poufności niektórych danych, w szczególności w przypadku gdy publikacja danych dotyczących udzielania zezwoleń mogłaby wpłynąć na względy bezpieczeństwa narodowego zadeklarowane przez państwa członkowskie lub zagrozić poufności handlowej i umożliwić dostawcom spoza Unii wykorzystywanie restrykcyjnych decyzji o udzieleniu zezwoleń przez państwa członkowskie.
(36) W celu zapewnienia właściwego stosowania niniejszego rozporządzenia, każde państwo członkowskie powinno podjąć środki przyznające właściwym organom odpowiednie uprawnienia.
(37) Zgodnie ze strategią UE dotyczącą nierozprzestrzeniania BMR każde państwo członkowskie powinno określić skuteczne, proporcjonalne i odstraszające kary, które będą nakładane w przypadkach naruszenia przepisów niniejszego rozporządzenia. Należy również wprowadzić przepisy wspierające skuteczne egzekwowanie kontroli, między innymi, za pomocą mechanizmu koordynacji egzekwowania prawa.
(38) W unijnym kodeksie celnym ustanowiono, między innymi, przepisy dotyczące wywozu i powrotnego wywozu towarów. Niniejsze rozporządzenie nie ogranicza żadnych uprawnień przyznanych na mocy oraz zgodnie z unijnym kodeksem celnym i jego przepisami wykonawczymi.
(39) Kontrola wywozu przyczynia się do bezpieczeństwa międzynarodowego i ma wpływ na handel z państwami trzecimi. Należy zatem rozwijać dialog i współpracę z państwami trzecimi w celu wspierania równych warunków konkurencji na świecie i zwiększenia bezpieczeństwa międzynarodowego. W szczególności państwa członkowskie i Komisja powinny zwiększyć swój udział w działaniach wielostronnych reżimów kontroli eksportu. Państwa członkowskie i Komisja powinny również wspierać te reżimy w rozwijaniu ścisłych kontroli eksportu jako globalnej podstawy i wzorca najlepszych praktyk międzynarodowych oraz ważnego narzędzia zapewniania pokoju i stabilności na świecie. Działania należy podejmować w momencie, gdy wszystkie państwa członkowskie zidentyfikują nowe ryzyko związane z produktami służącymi do cyberinwigilacji, aby zapewnić wielostronne równe warunki działania.
(40) Niniejsze rozporządzenie stosuje się bez uszczerbku dla decyzji delegowanej Komisji z dnia 15 września 2015 r. uzupełniającej decyzję Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1104/2011/UE 14 , która ustanawia szczególne przepisy dotyczące kontroli wywozu produktów na potrzeby usługi publicznej o regulowanym dostępie w ramach programu Galileo.
(41) Niniejsze rozporządzenie nie narusza praw podstawowych i jest zgodne z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej,
PRZYJMUJĄ NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
1 Stanowisko Parlamentu Europejskiego z dnia 25 marca 2021 r. (dotychczas nieopublikowane w Dzienniku Urzędowym) oraz decyzja Rady z dnia 10 maja 2021 r.
2 Rozporządzenie Rady (WE) nr 428/2009 z dnia 5 maja 2009 r. ustanawiające wspólnotowy system kontroli wywozu, transferu, pośrednictwa i tranzytu w odniesieniu do produktów podwójnego zastosowania (Dz.U. L 134 z 29.5.2009, s. 1).
3 Wspólne stanowisko Rady 2008/944/WPZiB z dnia 8 grudnia 2008 r. określające wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego (Dz.U. L 335 z 13.12.2008, s. 99).
4 Motyw 7 zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
5 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 z dnia 9 października 2013 r. ustanawiające unijny kodeks celny (Dz.U. L 269 z 10.10.2013, s. 1).
6 Motyw 18 zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
7 Dz.U. L 123 z 12.5.2016, s. 1.
8 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2015/479 z dnia 11 marca 2015 r. w sprawie wspólnych reguł wywozu (Dz.U. L 83 z 27.3.2015, s. 34).
9 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2016/679 z dnia 27 kwietnia 2016 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych i w sprawie swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia dyrektywy 95/46/WE (Dz.U. L 119 z 4.5.2016, s. 1).
10 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2018/1725 z dnia 23 października 2018 r. w sprawie ochrony osób fizycznych w związku z przetwarzaniem danych osobowych przez instytucje, organy i jednostki organizacyjne Unii i swobodnego przepływu takich danych oraz uchylenia rozporządzenia (WE) nr 45/2001 i decyzji nr 1247/2002/WE (Dz.U. L 295 z 21.11.2018, s. 39).
11 Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/443 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie bezpieczeństwa w Komisji (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 41).
12 Decyzja Komisji (UE, Euratom) 2015/444 z dnia 13 marca 2015 r. w sprawie przepisów bezpieczeństwa dotyczących ochrony informacji niejawnych UE (Dz.U. L 72 z 17.3.2015, s. 53).
13 Dz.U. C 202 z 8.7.2011, s. 13.
14 Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 1104/2011/UE z dnia 25 października 2011 r. w sprawie warunków dostępu do usługi publicznej o regulowanym dostępie oferowanej przez globalny system nawigacji satelitarnej utworzony w ramach programu Galileo (Dz.U. L 287 z 4.11.2011, s. 1).
15 Rozporządzenie delegowane Komisji (UE) 2015/2446 z dnia 28 lipca 2015 r. uzupełniające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 952/2013 w odniesieniu do szczegółowych zasad dotyczących niektórych przepisów unijnego kodeksu celnego (Dz.U. L 343 z 29.12.2015, s. 1).
16 Art. 2 pkt 21 zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
17 Art. 15 ust. 2 zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
18 Art. 23 ust. 2 lit. b) zmieniona przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
19 Rozporządzenie Rady (WE) nr 515/97 z dnia 13 marca 1997 r. w sprawie wzajemnej pomocy między organami administracyjnymi Państw Członkowskich i współpracy między Państwami Członkowskimi a Komisją w celu zapewnienia prawidłowego stosowania przepisów prawa celnego i rolnego (Dz.U. L 82 z 22.3.1997, s. 1).
20 Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 223/2009 z dnia 11 marca 2009 r. w sprawie statystyki europejskiej oraz uchylające rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE, Euratom) nr 1101/2008 w sprawie przekazywania do Urzędu Statystycznego Wspólnot Europejskich danych statystycznych objętych zasadą poufności, rozporządzenie Rady (WE) nr 322/97 w sprawie statystyk Wspólnoty oraz decyzję Rady 89/382/EWG, Euratom w sprawie ustanowienia Komitetu ds. Programów Statystycznych Wspólnot Europejskich (Dz.U. L 87 z 31.3.2009, s. 164).
21 Załącznik I:- zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r.
- zmieniony przez art. 1 pkt 1 rozporządzenia nr 2022/1 z dnia 20 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2022.3.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 stycznia 2022 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/66 z dnia 21 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2023.9.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 12 stycznia 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/996 z dnia 23 lutego 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.138.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 26 maja 2023 r.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2023/2616 z dnia 15 września 2023 r. (Dz.U.UE.L.2023.2616) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 16 grudnia 2023 r.
27 Wspólny wykaz uzbrojenia Unii Europejskiej (sprzęt uwzględniony we wspólnym stanowisku Rady 2008/944/WPZiB określającym wspólne zasady kontroli wywozu technologii wojskowych i sprzętu wojskowego).
28 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
29 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
30 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
31 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
32 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
33 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
34 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
35 Producenci wyliczający dokładność pozycjonowania zgodnie z ISO 230-2:1997 lub 2006 powinni konsultować się z właściwymi organami państwa członkowskiego UE, w którym mają siedzibę.
36 Załącznik II:- zmieniony przez sprostowanie z dnia 27 października 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.277.315) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 9 września 2021 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
- zmieniony przez art. 1 rozporządzenia nr 2022/699 z dnia 3 maja 2022 r. (Dz.U.UE.L.2022.130I.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 5 maja 2022 r. Zmiany nie zostały naniesione na tekst.
37 Załącznik IV zmieniony przez art. 1 pkt 2 rozporządzenia nr 2022/1 z dnia 20 października 2021 r. (Dz.U.UE.L.2022.3.1) zmieniającego nin. rozporządzenie z dniem 7 stycznia 2022 r.
38 Różnice w brzmieniu/zakresie między załącznikiem I a załącznikiem IV są zaznaczone pogrubioną kursywą.