a także mając na uwadze, co następuje:(1) Konwencja o ochronie wędrownych gatunków dzikich zwierząt (zwana dalej "konwencją") została zawarta przez Unię w drodze decyzji Rady 82/461/EWG 1 i weszła w życie w dniu 1 listopada 1983 r.
(2) Zgodnie z art. XI konwencji Konferencja Stron konwencji (zwana dalej "Konferencją Stron") może przyjąć decyzje dotyczące poprawek do załączników do konwencji.
(3) Podczas trzynastej sesji w dniach 15-22 lutego 2020 r. Konferencja Stron ma przyjąć decyzje dotyczące poprawek do załączników do konwencji.
(4) Należy ustalić stanowisko, jakie ma być zajęte w imieniu Unii w ramach Konferencji Stron, ponieważ decyzje dotyczące poprawek do załączników do konwencji będą wiążące dla Unii.
(5) Unia zgłosiła propozycje dotyczące umieszczenia gatunku Tetrax tetrax w załączniku I do konwencji oraz gatunków Galeorhinus galeus, Tetrax tetrax i Sphyrna zygaena w załączniku II do konwencji. Te propozycje poprawek nie wymagają dokonania zmian prawa Unii.
(6) Inne Strony konwencji zgłosiły propozycje dotyczące umieszczenia Elephas maximus indicus, Panthera onca, Ardeotis nigriceps, Houbaropsis bengalensis bengalensis, Diomedea antipodensis i Carcharhinus longimanus w załączniku I do konwencji oraz umieszczenia Panthera onca, Ovis vignei i Sphyrna zygaena (regionalna populacja występująca w wyłącznych strefach ekonomicznych Brazylii, Urugwaju i Argentyny oraz przyległych wodach międzynarodowych) w załączniku II do konwencji.
(7) Unia powinna poprzeć swoją własną propozycję dotyczącą umieszczenia światowej populacji Sphyrna zygaena w załączniku II do konwencji, zamiast propozycji zgłoszonej przez inną Stronę konwencji dotyczącej umieszczenia jedynie regionalnej populacji występującej w wyłącznych strefach ekonomicznych Brazylii, Urugwaju i Argentyny oraz przyległych wodach międzynarodowych.
(8) Unia powinna poprzeć wszystkie pozostałe propozycje, ponieważ są one naukowo uzasadnione, zgodne z unijnymi zobowiązaniami do współpracy międzynarodowej na rzecz ochrony różnorodności biologicznej zgodnie z art. 5 Konwencji ONZ o różnorodności biologicznej, a także zgodne z decyzjami podjętymi na Konferencji Stron tej konwencji.
(9) Unia nie jest państwem strefy w przypadku gatunków Elephas maximus indicus, Ardeotis nigriceps i Houbaropsis bengalensis bengalensis, zatem dodanie tych gatunków do załącznika I do konwencji nie wymagałoby żadnych zmian w prawie Unii.
(10) Unia nie jest państwem strefy w przypadku gatunku Ovis vignei, zatem dodanie tego gatunku do załącznika II do konwencji nie wymagałoby żadnych zmian w prawie Unii.
(11) Gatunek Panthera onca występuje w Unia wyłącznie w Gujanie Francuskiej, która pozostaje poza zakresem dyrektywy Rady 92/43/EWG 2 , ponieważ ma ona zastosowanie wyłącznie do europejskiego terytorium państw członkowskich, do którego stosuje się traktat. W Gujanie Francuskiej ochronę gatunków, w tym Panthera onca, zapewniają przepisy krajowe. Dodanie tego gatunku do załącznika I do konwencji nie wymagałoby zatem żadnych zmian w prawie Unii.
(12) Gatunek ptaków Diomedea antipodensis nie występuje na terytorium Unii. Unijna wspólna polityka rybołówstwa oraz regulacja połowów przez stosowne regionalne organizacje ds. rybołówstwa gwarantują Unii odpowiednie instrumenty przyczyniające się do zarządzania ochroną tego gatunku. Dodanie tego gatunku do załącznika I do konwencji nie wymagałoby zatem żadnych zmian w prawie Unii.
(13) Unijna wspólna polityka rybołówstwa oraz regulacja połowów przez stosowne regionalne organizacje ds. rybołówstwa gwarantują Unii odpowiednie instrumenty przyczyniające się do zarządzania ochroną gatunku ryb Carcharhinus longimanus. Ponadto połowy i zatrzymywanie tego gatunku są zabronione na mocy rozporządzenia Rady (UE) 2019/124 3 . Dodanie tego gatunku do załącznika I do konwencji nie wymagałoby zatem żadnych zmian w prawie Unii.
(14) Połowy i zatrzymywanie umieszczonego w załączniku I do konwencji gatunku Cetorhinus maximus, którego umieszczenie stanowi jednak obecnie przedmiot obowiązującego zastrzeżenia zgłoszonego przez Unię, są zakazane na mocy rozporządzenia (UE) 2019/124. Cofnięcie tego zastrzeżenia nie wymagałoby zatem żadnych zmian w prawie Unii,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
