a także mając na uwadze, co następuje:(1) W dniu 27 kwietnia 2009 r., na podstawie zalecenia Komisji, Rada stwierdziła w decyzji 2009/414/WE 1 podjętej zgodnie z art. 126 ust. 6 Traktatu istnienie nadmiernego deficytu we Francji. Rada odnotowała, że według informacji otrzymanych od tego państwa deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych na 2008 r. miał wynieść 3,2 % PKB, a zatem przekroczyć określoną w Traktacie wartość referencyjną wynoszącą 3 % PKB. Dług brutto sektora instytucji rządowych i samorządowych, który od 2003 r. utrzymywał się powyżej określonej w Traktacie wartości referencyjnej wynoszącej 60 % PKB, miał wynieść w 2008 r. 66,7 % PKB.
(2) W tym samym dniu, zgodnie z art. 126 ust. 7 Traktatu oraz art. 3 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1467/97 2 , Rada, na podstawie zalecenia Komisji, wydała zalecenie skierowane do Francji, wzywając do zlikwidowania nadmiernego deficytu najpóźniej do 2012 r. Rada wyznaczyła też dzień 27 października 2009 r. jako termin na podjęcie w tym celu skutecznych działań.
(3) W dniu 2 grudnia 2009 r. Rada wydała nowe zalecenie skierowane do Francji na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu, przedłużając termin korekty nadmiernego deficytu do 2013 r. Rada uznała, że Francja podjęła skuteczne działania, lecz wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje dla finansów publicznych.
(4) Rada wydała w dniu 21 czerwca 2013 r. nowe zalecenie dla Francji na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu, przedłużając termin korekty nadmiernego deficytu do 2015 r. Rada uznała, że dostępne dowody nie uzasadniają wniosku, że nie podjęto skutecznych działań, lecz wystąpiły nieprzewidziane niekorzystne zdarzenia gospodarcze, niosące poważne negatywne konsekwencje dla finansów publicznych.
(5) W dniu 10 marca 2015 r. Rada wydała na podstawie art. 126 ust. 7 Traktatu nowe zalecenie skierowane do Francji, wzywając do zlikwidowania nadmiernego deficytu do 2017 r. Rada wyznaczyła Francji termin 10 czerwca 2015 r. na przedstawienie szczegółowego sprawozdania na temat podjętych działań.
(6) W dniu 1 lipca 2015 r. Komisja stwierdziła, że Francja prawdopodobnie osiągnie docelowe poziomy deficytu nominalnego w latach 2015 i 2016, chociaż wszystkie wskaźniki wskazują, że wysiłek fiskalny będzie mniejszy od zalecanego w latach 2015 i 2016. W związku z powyższym i zgodnie z metodyką oceny skuteczności podjętych działań Komisja uznała, że procedurę nadmiernego deficytu należało zawiesić.
(7) Zgodnie z art. 4 Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu, załączonego do Traktatów, Komisja dostarcza dane na potrzeby zastosowania tej procedury. W ramach stosowania tego protokołu państwa członkowskie przedkładają dane na temat deficytu i długu sektora instytucji rządowych i samorządowych oraz inne związane z tym zmienne dwa razy w roku, mianowicie przed dniem 1 kwietnia oraz przed dniem 1 października, zgodnie z art. 3 rozporządzenia Rady (WE) nr 479/2009 3 .
(8) Rada podejmuje decyzję o uchyleniu decyzji w sprawie istnienia nadmiernego deficytu na podstawie przedłożonych danych. Ponadto decyzja taka powinna zostać uchylona tylko wówczas, gdy prognozy Komisji wskazują, że deficyt nie przekroczy w okresie objętym prognozą określonej w Traktacie wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB.
(9) Na podstawie danych przedstawionych przez Komisję (Eurostat) zgodnie z art. 14 rozporządzenia (WE) nr 479/2009, których podstawę stanowią dane przedłożone przez Francję w zgłoszeniu z kwietnia 2018 r., program stabilności z 2018 r. oraz prognoza Komisji z wiosny 2018 r., uzasadnione jest wyciągnięcie następujących wniosków:
- Deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych osiągnął w 2016 r. poziom 3,4 % PKB, po czym spadł do 2,6 % PKB w 2017 r. W porównaniu z celami budżetowymi na 2017 r., do redukcji deficytu w tym roku przyczyniły się głównie wysokie dochody podatkowe (0,7 % PKB), zwłaszcza z VAT i podatków od przedsiębiorstw.
- W przedłożonym przez rząd Francji w dniu 25 kwietnia 2018 r. programie stabilności na lata 2018-2022 przewiduje się, że deficyt sektora instytucji rządowych i samorządowych spadnie do poziomu 2,3 % PKB w 2018 r., a w 2019 r. nieznacznie wzrośnie do 2,4 % PKB. W prognozie Komisji z wiosny 2018 r. przewiduje się, że deficyt wyniesie 2,3 % PKB w 2018 r. i 2,8 % PKB w 2019 r., utrzymując się zatem na poziomie niższym od określonej w Traktacie wartości referencyjnej wynoszącej 3 % PKB.
- Saldo strukturalne, tj. saldo sektora instytucji rządowych i samorządowych w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe, poprawiło się o 0,5 % PKB w 2017 r. Od 2015 r. poprawa salda strukturalnego wyniosła łącznie 0,7 % PKB.
- Relacja długu publicznego brutto do PKB wzrosła w 2017 r. do 97,0 % (z poziomu 96,6 % w 2016 r.), co wynikało głównie z wartości rezydualnej zmiany długu - wpływ deficytu pierwotnego i płatności odsetek został w dużej mierze wyrównany przez zmniejszający dług wpływ wzrostu realnego PKB i inflacji. Prognoza Komisji z wiosny 2018 r. zakłada, że wskaźnik zadłużenia zmniejszy się do 96,4 % w 2018 r. i 96,0 % w 2019 r., głównie dzięki wysokiemu wzrostowi nominalnemu, który przeważa wpływ deficytu pierwotnego i płatności odsetek.
(10) Zgodnie z art. 126 ust. 12 Traktatu decyzję Rady w sprawie istnienia nadmiernego deficytu należy uchylić, kiedy nadmierny deficyt w danym państwie członkowskim zostanie, w ocenie Rady, skorygowany.
(11) W opinii Rady sytuacja nadmiernego deficytu we Francji została skorygowana i z tego względu decyzja 2009/414/WE powinna zostać uchylona.
(12) Począwszy od 2018 r., czyli roku następującego po roku, w którym nastąpiła korekta nadmiernego deficytu, Francja podlega części zapobiegawczej paktu stabilności i wzrostu i powinna w odpowiednim tempie czynić postępy na drodze do osiągnięcia swojego średniookresowego celu budżetowego, przestrzegając przy tym docelowej wartości wydatków, oraz spełniać kryterium długu zgodnie z art. 2 ust. 1a rozporządzenia (WE) nr 1467/97,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
