a także mając na uwadze, co następuje:(1) Rozporządzenie (UE) nr 1380/2013 ma na celu stopniowe wyeliminowanie odrzutów we wszystkich rodzajach połowów w Unii poprzez wprowadzenie obowiązku wyładunku w odniesieniu do połowów gatunków podlegających limitom połowowym.
(2) Artykuł 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 upoważnia Komisję do przyjęcia planów w zakresie odrzutów w drodze aktu delegowanego na okres nie dłuższy niż trzy lata na podstawie wspólnych rekomendacji opracowanych przez państwa członkowskie w porozumieniu z odpowiednimi komitetami doradczymi.
(3) Belgia, Irlandia, Hiszpania, Francja, Niderlandy i Zjednoczone Królestwo mają bezpośredni interes w zarządzaniu rybołówstwem w wodach północnozachodnich. Te państwa członkowskie przedstawiły Komisji wspólną rekomendację po zasięgnięciu opinii Regionalnego Komitetu Doradczego ds. Wód Północno-Zachodnich. Wkład naukowy pozyskano od odpowiednich podmiotów naukowych. Został on zweryfikowany przez Komitet Naukowo-Techniczny i Ekonomiczny ds. Rybołówstwa (STECF). Środki zawarte we wspólnej rekomendacji są zgodne z art. 15 ust. 6 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013 i dlatego zgodnie z art. 18 ust. 3 tegoż rozporządzenia należy je zawrzeć w niniejszym rozporządzeniu.
(4) W odniesieniu do wód północnozachodnich, zgodnie z art. 15 ust. 1 lit. c) rozporządzenia (UE) nr 1380/2013, obowiązek wyładunku powinien mieć zastosowanie do gatunków określających połowy, podlegających limitom połowowym, najpóźniej od dnia 1 stycznia 2016 r. Zgodnie ze wspólną rekomendacją plan w zakresie odrzutów powinien obejmować połowy definiujące bardzo zróżnicowane połowy dorsza, plamiaka, witlinka i czarniaka, połowy homarca (Nephrops), zróżnicowane połowy soli i gładzicy oraz połowy morszczuka od dnia 1 stycznia 2016 r.
(5) We wspólnej rekomendacji zaproponowano zastosowanie wyłączenia z obowiązku wyładunku w odniesieniu do homarca poławianego przy użyciu więcierzy, pułapek lub koszy w rejonie ICES VIa i podobszarze VII, ponieważ dowody naukowe wykazują wysokie wskaźniki przeżycia, uwzględniając cechy charakterystyczne narzędzia połowowego, praktyk połowowych i ekosystemu. STECF stwierdził, że wyłączenie było uzasadnione. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(6) Wspólna rekomendacja obejmuje siedem wyłączeń de minimis z obowiązku wyładunku w odniesieniu do niektórych połowów i do pewnego poziomu. Dowody dostarczone przez państwa członkowskie zostały zweryfikowane przez STECF, który ogólnie stwierdził, że wspólna rekomendacja zawiera uzasadnione argumenty przemawiające za tym, że dalsza poprawa selektywności jest trudna do osiągnięcia, lub dotyczące nieproporcjonalnych kosztów postępowania z przypadkowymi połowami, poparte w niektórych przypadkach jakościową oceną kosztów. W świetle powyższego należy ustanowić wyłączenia de minimis zgodnie z udziałami procentowymi zaproponowanymi we wspólnej rekomendacji i na poziomie nie przekraczającym wielkości dozwolonych na podstawie art. 15 ust. 1 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013.
(7) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, w latach 2016-2018 maksymalnie do 3 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające drygawic i sieci skrzelowych do połowów soli w rejonach ICES VIId, VIIe, VIIf i VIIg, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie jest dobrze zdefiniowane i dlatego też przedmiotowe wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(8) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, w latach 2016 i 2017 maksymalnie do 7 % i w 2018 r. maksymalnie do 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające włoków dennych o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 100 mm do połowów witlinka w rejonach ICES VIId i VIIe, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że przedstawiono wystarczające dowody na poparcie wyłączenia, ale należy dążyć do zdobycia dodatkowych informacji w celu oceny ilości de minimis. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie można uwzględnić w rozporządzeniu w postaci przepisu, zgodnie z którym zainteresowane państwa członkowskie przedkładają Komisji dalsze dane, dzięki którym STECF może w pełni ocenić aktualny poziom odrzutów w porównaniu z wnioskowaną ilością de minimis.
(9) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, w latach 2016 i 2017 maksymalnie do 7 % i w 2018 r. maksymalnie do 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające włoków dennych o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 100 mm do połowów witlinka w rejonach ICES VIIb-VIIj, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że przedstawiono wystarczające dowody na poparcie wyłączenia, ale należy dążyć do zdobycia dodatkowych informacji w celu dokonania oceny ilości de minimis. STECF odnotował ponadto, że trwały dalsze badania dotyczące selektywności. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie jest uwzględnione w rozporządzeniu w postaci przepisu, zgodnie z którym zainteresowane państwa członkowskie przedkładają Komisji dalsze dane, dzięki którym STECF może w pełni ocenić obecne współczynniki odrzutu w odnośnych połowach.
(10) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do witlinka, w latach 2016 i 2017 maksymalnie do 7 % i w 2018 r. maksymalnie do 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające włoków dennych o rozmiarze oczka sieci mniejszym niż 100 mm do połowów witlinka w rejonach ICES VII (z wyjątkiem VIIa, VIId i VIIe), opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził brak informacji ilościowych dotyczących selektywności, które mogłyby uzasadnić to wyłączenie. STECF stwierdził, że należy dążyć do zdobycia dodatkowych informacji w celu dokonania oceny wyłączenia de minimis. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie może zostać uwzględnione w rozporządzeniu jedynie w postaci przepisu, zgodnie z którym zainteresowane państwa członkowskie przedkładają Komisji dalsze dane, dzięki którym STECF może lepiej ocenić informacje uzasadniające przedmiotowe wyłączenie.
(11) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do homarca, w latach 2016 i 2017 r. maksymalnie do 7 % i w 2018 r. maksymalnie do 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonywanych przez statki zobowiązane do wyładunku homarca w podobszarze ICES VII, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie jest uzasadnione. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(12) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do homarca, w latach 2016 i 2017 r. maksymalnie do 7 % i w 2018 r. maksymalnie do 6 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki zobowiązane do wyładunku homarca w rejonie ICES VIa, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia; istnieją potwierdzające informacje ilościowe dotyczące nieproporcjonalnych kosztów postępowania z przypadkowymi połowami. STECF stwierdził, że wyłączenie jest uzasadnione. Dlatego też przedmiotowe wyłączenie należy uwzględnić w niniejszym rozporządzeniu.
(13) Wyłączenie de minimis w odniesieniu do soli, w latach 2016-2018 maksymalnie do 3 % całkowitych rocznych połowów tego gatunku dokonanych przez statki używające narzędzi o zwiększonej selektywności w rejonach ICES VIId, VIIe, VIIf i VIIg, opiera się na fakcie, że zwiększenie selektywności jest bardzo trudne do osiągnięcia. STECF stwierdził, że wyłączenie powinno rekompensować użycie bardziej selektywnych narzędzi i że wnioskowane wyłączenie de minimis powinno objąć pozostałe ilości odrzutów. Dlatego też w niniejszym rozporządzeniu należy uwzględnić przedmiotowe wyłączenie.
(14) W związku z tym, że środki określone w niniejszym rozporządzeniu mają bezpośredni wpływ na działalność gospodarczą oraz planowanie okresu połowu dla statków Unii, niniejsze rozporządzenie powinno wejść w życie natychmiast po jego opublikowaniu. Niniejsze rozporządzenie stosuje się od dnia 1 stycznia 2016 r. w celu zapewnienia zgodności z ramami czasowymi określonymi w art. 15 rozporządzenia (UE) nr 1380/2013. Zgodnie z art. 15 ust. 6 tego rozporządzenia niniejsze rozporządzenie powinno mieć zastosowanie przez okres nie dłuższy niż trzy lata,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 12 października 2015 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Jean-Claude JUNCKER |
|
Przewodniczący |
