RADA UNII EUROPEJSKIEJ,uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 115,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
po przekazaniu projektu aktu ustawodawczego parlamentom narodowym,
uwzględniając opinię Parlamentu Europejskiego,
uwzględniając opinię Europejskiego Komitetu Ekonomiczno-Społecznego,
stanowiąc zgodnie ze specjalną procedurą ustawodawczą,
a także mając na uwadze, co następuje:(1) W oparciu o konsensus osiągnięty na posiedzeniu Rady Europejskiej w dniu 20 czerwca 2000 r., zgodnie z którym odpowiednie informacje powinny być przekazywane do celów podatkowych w jak najszerszym zakresie, od dnia 1 lipca 2005 r. w państwach członkowskich stosuje się dyrektywę Rady 2003/48/WE 1 w celu umożliwienia efektywnego opodatkowania dochodu z oszczędności w formie wypłaty odsetek dokonywanej w jednym państwie członkowskim właścicielom odsetek będącym osobami fizycznymi mającym miejsce zamieszkania w innym państwie członkowskim, zgodnie z przepisami tego ostatniego państwa członkowskiego, eliminując w ten sposób zakłócenia w przepływie kapitału między państwami członkowskimi, które byłyby niezgodne z rynkiem wewnętrznym.
(2) Światowy wymiar wyzwań, jakie przynoszą ze sobą transgraniczne oszustwa podatkowe i uchylanie się od opodatkowania, stanowi przedmiot poważnej troski w skali światowej i w ramach Unii. Niezgłoszony i nieopodatkowany dochód znacznie uszczupla krajowe dochody podatkowe. W dniu 22 maja 2013 r. Rada Europejska przyjęła z aprobatą prowadzone na forum grupy G-8, grupy G-20 i Organizacji Współpracy Gospodarczej i Rozwoju (OECD) działania na rzecz opracowania światowego standardu.
(3) Dyrektywa Rady 2011/16/UE 2 przewiduje obowiązkową automatyczną wymianę niektórych informacji między państwami członkowskimi. Przewiduje ona również stopniowe rozszerzanie jej zakresu na nowe kategorie dochodu i kapitału w celu zwalczania transgranicznych oszustw podatkowych i uchylania się od opodatkowania.
(4) W dniu 9 grudnia 2014 r. Rada przyjęła dyrektywę 2014/107/UE 3 , która zmieniła dyrektywę 2011/16/UE, rozszerzając obowiązkową automatyczną wymianę informacji na szerszy zakres dochodów, zgodnie ze światowym standardem opublikowanym przez Radę OECD w lipcu 2014 r., oraz zapewniła spójne, konsekwentne i kompleksowe podejście w całej UE do automatycznej wymiany informacji finansowych na rynku wewnętrznym.
(5) Dyrektywa 2014/107/UE ma zasadniczo szerszy zakres stosowania niż dyrektywa 2003/48/WE i stanowi, że w przypadku pokrywania się zakresów stosowania tych aktów prawnych pierwszeństwo ma dyrektywa 2014/107/UE. Istnieją jednak nadal pojedyncze przypadki, w których zastosowanie ma jedynie dyrektywa 2003/48/WE. Te pojedyncze przypadki są rezultatem drobnych różnic w koncepcjach przyjętych w ramach obu dyrektyw oraz różnych szczegółowych wyłączeń. W tych ograniczonych przypadkach stosowanie dyrektywy 2003/48/WE prowadziłoby do podwójnych standardów sprawozdawczości w Unii. Koszty takiej podwójnej sprawozdawczości przewyższałyby nieznaczne korzyści wynikające z jej utrzymania.
(6) W dniu 21 marca 2014 r. Rada Europejska zwróciła się do Rady o zapewnienie, by stosowne unijne prawo zostało w pełni dostosowane do nowego jednolitego światowego standardu automatycznej wymiany informacji opracowanego przez OECD. Ponadto, przyjmując dyrektywę 2014/107/UE, Rada zwróciła się do Komisji o przedstawienie wniosku w sprawie uchylenia dyrektywy 2003/48/WE oraz powiązanie tego uchylenia z datą rozpoczęcia stosowania określoną w dyrektywie 2014/107/UE, z uwzględnieniem odstępstwa przewidzianego w tejże dyrektywie dla Austrii. W związku z tym dyrektywa 2003/48/WE powinna mieć nadal zastosowanie do Austrii przez kolejny roczny okres. W świetle stanowiska przyjętego przez Radę uchylenie dyrektywy 2003/48/WE jest konieczne, by uniknąć powielania obowiązków sprawozdawczych i ograniczyć koszty dla organów podatkowych oraz podmiotów gospodarczych.
(7) Zgodnie z dyrektywą Rady 2014/48/UE 4 państwa członkowskie przyjmują i publikują, do dnia 1 stycznia 2016 r., przepisy ustawowe, wykonawcze i administracyjne niezbędne do wykonania tej dyrektywy. Państwa członkowskie powinny stosować te przepisy od dnia 1 stycznia 2017 r. Wraz z uchyleniem dyrektywy 2003/48/WE przepisy dyrektywy 2014/48/UE nie muszą już być transponowane.
(8) Aby zapewnić niezakłóconą kontynuację automatycznego przekazywania informacji finansowych, uchylenie dyrektywy 2003/48/WE powinno nastąpić ze skutkiem od tego samego dnia co dzień rozpoczęcia stosowania, określony w dyrektywie 2014/107/UE.
(9) Niezależnie od uchylenia dyrektywy 2003/48/WE informacje zgromadzone przez podmioty wypłacające, podmioty gospodarcze i państwa członkowskie przed dniem uchylenia powinny być przetwarzane i przekazywane w pierwotnie zamierzony sposób, a obowiązki, które powstaną przed tą datą, powinny zostać wypełnione.
(10) W odniesieniu do podatku u źródła pobieranego w okresie przejściowym, o którym mowa w dyrektywie 2003/48/WE, w celu ochrony praw nabytych właścicieli odsetek, państwa członkowskie powinny nadal przyznawać ulgi podatkowe lub zwracać podatek w pierwotnie zamierzony sposób, a także powinny wydawać, na żądanie, zaświadczenia pozwalające właścicielom odsetek na zapewnienie, by nie został pobrany podatek u źródła.
(11) Należy wziąć pod uwagę fakt, że ze względu na różnice strukturalne Austrii przyznano na mocy dyrektywy 2014/107/UE odstępstwo, które pozwala jej na odroczenie stosowania tej dyrektywy o jeden rok, do 1 stycznia 2017 r. Tym niemniej, wraz z przyjęciem dyrektywy 2014/107/UE, Austria ogłosiła, że nie skorzysta w pełni z przyznanego odstępstwa. Do końca września 2017 r. Austria dokona wymiany informacji, choć tylko w odniesieniu do ograniczonego zestawu rachunków, natomiast w innych przypadkach będzie korzystać z odstępstwa. W związku z tym należy ustanowić przepisy w celu zapewnienia, by w okresie objętym odstępstwem Austria, jak również podmioty wypłacające i podmioty gospodarcze mające siedzibę w tym państwie, nadal stosowały przepisy dyrektywy 2003/48/WE, z wyjątkiem tych rachunków, do których znajduje zastosowanie dyrektywa 2014/107/UE.
(12) Niniejsza dyrektywa nie narusza praw podstawowych i jest zgodna z zasadami uznanymi w szczególności w Karcie praw podstawowych Unii Europejskiej, łącznie z prawem do ochrony danych osobowych, i żaden element tej dyrektywy nie ogranicza ani nie znosi tych praw.
(13) Ponieważ cel niniejszej dyrektywy, a mianowicie uchylenie dyrektywy 2003/48/WE z tymczasowymi wyjątkami koniecznymi do celów ochrony praw nabytych i uwzględnienia odstępstwa przyznanego Austrii na mocy dyrektywy 2014/107/UE, nie może zostać osiągnięty w sposób wystarczający przez państwa członkowskie, natomiast ze względu na wymaganą jednolitość i skuteczność możliwe jest lepsze jego osiągnięcie na poziomie Unii, Unia może podjąć działania zgodnie z zasadą pomocniczości określoną w art. 5 Traktatu o Unii Europejskiej. Zgodnie z zasadą proporcjonalności określoną w tym artykule niniejsza dyrektywa nie wykracza poza to, co jest konieczne do osiągnięcia tego celu.
(14) Należy zatem uchylić dyrektywę 2003/48/WE,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DYREKTYWĘ:
