a także mając na uwadze, co następuje:(1) Protokół z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu ("protokół z Kioto") wszedł w życie w dniu 16 lutego 2005 r. i zawiera prawnie wiążące zobowiązania do redukcji emisji w pierwszym okresie rozliczeniowym (lata 2008-2012) dla stron wymienionych w załączniku B. Unia zatwierdziła protokół z Kioto decyzją Rady 2002/358/WE 1 . Unia i jej państwa członkowskie ratyfikowały protokół z Kioto oraz zgodziły się na wspólną realizację swoich zobowiązań w pierwszym okresie rozliczeniowym. Islandia ratyfikowała protokół z Kioto w dniu 23 maja 2002 r.
(2) Rada podczas swojego posiedzenia w dniu 15 grudnia 2009 r. z zadowoleniem przyjęła wniosek Islandii w sprawie realizacji zobowiązań w ramach drugiego okresu rozliczeniowego wspólnie z Unią i jej państwami członkowskimi oraz poprosiła Komisję o przedstawienie zalecenia dotyczącego podjęcia niezbędnych negocjacji w sprawie porozumienia z Islandią, zgodnego z zasadami i kryteriami określonymi w pakiecie klimatyczno-energetycznym Unii.
(3) Podczas dauhańskiej konferencji klimatycznej w grudniu 2012 r. wszystkie strony protokołu z Kioto uzgodniły poprawkę dauhańską ustanawiającą drugi okres rozliczeniowy protokołu z Kioto, od dnia 1 stycznia 2013 r. do dnia 31 grudnia 2020 r. Poprawka dauhańska zmienia załącznik B do protokołu z Kioto ustanawiając dalsze prawnie wiążące zobowiązania dotyczące łagodzenia zmiany klimatu dla stron wymienionych w tym załączniku w odniesieniu do drugiego okresu rozliczeniowego oraz zmienia i precyzuje przepisy dotyczące realizacji zobowiązań stron w drugim okresie rozliczeniowym.
(4) Docelowe poziomy emisji dla Unii, jej państw członkowskich i Islandii są wymienione w poprawce dauhańskiej z przypisem wyjaśniającym, iż te docelowe poziomy opierają się na założeniu, że zostaną zrealizowane wspólnie, zgodnie z art. 4 protokołu z Kioto. Przyjmując poprawkę dauhańską w dniu 8 grudnia 2012 r. Unia, jej państwa członkowskie i Islandia wydały również wspólne oświadczenie, w którym wyraziły zamiar wspólnej realizacji swoich zobowiązań w drugim okresie rozliczeniowym. Oświadczenie zostało uzgodnione podczas spotkania ad hoc ministrów UE w Ad-Dausze i zatwierdzone przez Radę w dniu 17 grudnia 2012 r.
(5) W tym oświadczeniu Unia, jej państwa członkowskie i Islandia stwierdziły, zgodnie z art. 4 ust. 1 protokołu z Kioto, który umożliwia stronom wspólną realizację ich zobowiązań na mocy art. 3 protokołu z Kioto, że art. 3 ust. 7b protokołu z Kioto będzie stosowany do wspólnie przyznanej ilości na podstawie porozumienia w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań przez Unię, jej państwa członkowskie, Chorwację i Islandię i nie będzie stosowany indywidualnie do państw członkowskich, Chorwacji ani Islandii.
(6) Art. 4 ust. 1 protokołu z Kioto wymaga, aby strony, które osiągają porozumienie co do wspólnej realizacji swoich zobowiązań na mocy art. 3 protokołu z Kioto, określiły w porozumieniu odpowiednie poziomy emisji przydzielone każdej ze stron tego porozumienia. Art. 4 ust. 2 protokołu z Kioto wymaga, aby strony porozumienia w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań powiadomiły Sekretariat protokołu z Kioto o warunkach tego porozumienia w dniu złożenia dokumentów ratyfikacji lub zatwierdzenia.
(7) W dniu 17 grudnia 2013 r. Rada upoważniła Komisję do podjęcia negocjacji dotyczących porozumienia między Unią, jej państwami członkowskimi i Islandią w sprawie wspólnej realizacji zobowiązań.
(8) Komisja wynegocjowała, w imieniu Unii, Porozumienie między Unią Europejską i jej państwami członkowskimi, z jednej strony, a Islandią, z drugiej strony, dotyczące uczestnictwa Islandii we wspólnej realizacji zobowiązań Unii Europejskiej, jej państw członkowskich i Islandii w drugim okresie rozliczeniowym Protokołu z Kioto do Ramowej konwencji Narodów Zjednoczonych w sprawie zmian klimatu ("porozumienie").
(9) W celu zapewnienia, aby obowiązki Islandii w ramach wspólnej realizacji zobowiązań były określone i stosowane w sposób niedyskryminujący i jednakowo traktujący Islandię i państwa członkowskie, poziom emisji dla Islandii został ustalony w sposób zgodny zarówno z ilościowo określonym zobowiązaniem do redukcji emisji znajdującym się w trzeciej kolumnie załącznika B do protokołu z Kioto, zmienionego poprawką dauhańską, jak i z prawodawstwem unijnym, w tym z pakietem klimatyczno-energetycznym z 2009 r. oraz zasadami i kryteriami, na których opierają się cele określone w tym prawodawstwie.
(10) Należy podpisać porozumienie w imieniu Unii, z zastrzeżeniem jego zawarcia w późniejszym terminie,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
