(notyfikowana jako dokument nr C(2015) 6572)(Tekst mający znaczenie dla EOG)
(Dz.U.UE L z dnia 2 października 2015 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając dyrektywę Rady 64/432/EWG z dnia 26 czerwca 1964 r. w sprawie problemów zdrowotnych zwierząt wpływających na handel wewnątrzwspólnotowy bydłem i trzodą chlewną 1 , w szczególności jej art. 9 ust. 2 i art. 10 ust. 2,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) W dyrektywie 64/432/EWG ustanowiono zasady dotyczące wewnątrzunijnego handlu bydłem. Art. 9 tej dyrektywy stanowi, że państwo członkowskie posiadające obowiązkowy krajowy program zwalczania jednej z chorób zakaźnych wymienionych w wykazie w załączniku E (II) do tej dyrektywy może przedłożyć ten program Komisji do zatwierdzenia. Wykaz ten obejmuje zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła. Zakaźne zapalenie nosa i tchawicy bydła to manifestacja najwyraźniejszych objawów klinicznych zakażenia wirusem opryszczki bydła typu 1 (BHV1). W art. 9 dyrektywy 64/432/EWG przewidziano także dodatkowe gwarancje, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzunijnym.
(2) Ponadto art. 10 dyrektywy 64/432/EWG stanowi, że jeżeli państwo członkowskie uzna, że jego terytorium lub część jego terytorium są wolne od chorób wymienionych w załączniku E (II) do tej dyrektywy, przedkłada ono Komisji odpowiednią dokumentację towarzyszącą. W artykule tym przewidziano także dodatkowe gwarancje, które mogą być wymagane w handlu wewnątrzunijnym.
(3) Decyzją Komisji 2004/558/WE 2 zatwierdzono programy kontroli i zwalczania BHV1 przedstawione przez państwa członkowskie wymienione w załączniku I do tej decyzji w odniesieniu do regionów wymienionych w tym załączniku, do których zastosowanie mają dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 9 dyrektywy 64/432/EWG.
(4) Ponadto w załączniku II do decyzji 2004/558/WE wymieniono regiony państw członkowskich uznane za wolne od BHV1, do których mają zastosowanie dodatkowe gwarancje zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.
(5) Wszystkie regiony Niemiec, z wyjątkiem krajów związkowych: Bawarii, Turyngii, Saksonii, Saksonii-Anhaltu, Brandenburgii, Berlina i Meklemburgii-Pomorza Przedniego są obecnie wymienione w wykazie w załączniku I do decyzji 2004/558/WE. Te kraje związkowe są wolne od BHV1 i w związku z tym figurują w wykazie w załączniku II do tej decyzji.
(6) Niemcy przedłożyły Komisji dokumentację towarzyszącą dotyczącą uznania kraju związkowego Badenia-Wirtembergia za wolny od BHV1 oraz dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.
(7) Jak wynika z oceny dokumentacji towarzyszącej, przedłożonej przez Niemcy, kraj związkowy Badenia-Wirtembergia nie powinien już figurować w załączniku I do decyzji 2004/558/WE, lecz powinien być wymieniony w załączniku II do tej decyzji, a stosowanie dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG powinno zostać rozszerzone na ten kraj związkowy. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE.
(8) Region Dolina Aosty we Włoszech figuruje obecnie w wykazie w załączniku I do decyzji 2004/558/WE.
(9) Włochy przedłożyły Komisji dokumentację towarzyszącą dotyczącą uznania regionu Dolina Aosty za wolny od BHV1 oraz dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG.
(10) Jak wynika z oceny dokumentacji towarzyszącej, przedłożonej przez Włochy, region Dolina Aosty nie powinien już figurować w załączniku I do decyzji 2004/558/WE, lecz powinien być wymieniony w załączniku II do tej decyzji, a stosowanie dodatkowych gwarancji zgodnie z art. 10 dyrektywy 64/432/EWG powinno zostać rozszerzone na ten region. Należy zatem odpowiednio zmienić załączniki I i II do decyzji 2004/558/WE.
(11) Należy zatem odpowiednio zmienić decyzję 2004/558/WE.
(12) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Stałego Komitetu ds. Roślin, Zwierząt, Żywności i Pasz,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
