a także mając na uwadze, co następuje:(1) Poziom bezpieczeństwa morskiego, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na statku można skutecznie podnieść poprzez radykalne zmniejszenie liczby statków nieodpowiadających normom, pływających na wodach Unii, dzięki skrupulatnemu przestrzeganiu konwencji, międzynarodowych kodeksów i rezolucji.
(2) Chociaż główna odpowiedzialność za monitorowanie zgodności statków z międzynarodowymi normami dotyczącymi bezpieczeństwa, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na statku spoczywa na państwie bandery, odpowiedzialność za utrzymanie stanu statku i jego wyposażenia, po przeglądzie mającym na celu zachowanie zgodności z wymogami dotyczącymi statku zawartymi w konwencjach, spoczywa na przedsiębiorstwie będącym właścicielem statku. Jednak niektóre państwa bandery poważnie zaniedbują obowiązek wprowadzania i stosowania tych międzynarodowych norm.
(3) Zatem drugim sposobem ochrony przeciwko żegludze niespełniającej norm powinno być zapewnianie przez państwo portu: monitorowania zgodności z międzynarodowymi normami dotyczącymi bezpieczeństwa, zapobiegania zanieczyszczeniom oraz warunków życia i pracy na statku, przy jednoczesnym wskazaniu, że inspekcja przeprowadzana przez państwo portu nie stanowi przeglądu, a właściwe formularze inspekcyjne nie stanowią świadectw zdolności żeglugowej. Ujednolicone podejście do skutecznego egzekwowania tych międzynarodowych norm przez nadbrzeżne państwa członkowskie Unii w stosunku do statków pływających na wodach, które pozostają pod ich jurysdykcją, i korzystających z ich portów pozwoli uniknąć zakłóceń konkurencji.
(4) W dyrektywie Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/16/WE 1 ustanowiono unijny system kontroli przeprowadzanej przez państwo portu przy jednoczesnym przeformułowaniu i wzmocnieniu wcześniejszego prawodawstwa Unii w tej dziedzinie obowiązującego od 1995 r. System unijny opiera się na wcześniej istniejącej strukturze memorandum paryskiego w sprawie kontroli przeprowadzanej przez państwo portu ("memorandum paryskiego"), podpisanego w Paryżu w dniu 26 stycznia 1982 r.
(5) W odniesieniu do unijnych państw członkowskich dyrektywa 2009/16/WE wprowadza do zakresu prawa unijnego pewne procedury, narzędzia i działania przewidziane w memorandum paryskim. Na mocy dyrektywy 2009/16/WE pewne decyzje podjęte przez właściwy organ memorandum paryskiego stają się wiążące dla unijnych państw członkowskich.
(6) Komitet Kontroli Przeprowadzanej przez Państwo Portu (PSCC) przewidziany w memorandum paryskim odbędzie swoją 48. sesję w dniach 18-22 maja 2015 r. Oczekuje się, że podczas tej sesji PSCC podejmie decyzję w sprawie pewnych kwestii, które mają bezpośredni skutek prawny dla dyrektywy 2009/16/WE.
(7) Oczekuje się, że PSCC rozważy, a następnie przyjmie zaktualizowane statystyki na temat inspekcji z 2014 r., w tym nowe białe, szare i czarne listy ocen bander oraz listę ocen uznanych organizacji; listy te będą używane do ustalania celów od dnia 1 lipca 2015 r. Statystyki memorandum paryskiego dotyczące inspekcji mają podstawowe znaczenie dla systemu inspekcji ustanowionego dyrektywą 2009/16/WE, dlatego państwa członkowskie powinny w imieniu Unii poprzeć ich przyjęcie.
(8) Oczekuje się także, że PSCC rozważy, a następnie przyjmie regionalne zobowiązanie i obliczenie sprawiedliwego udziału zgodnie z załącznikiem 11 do memorandum paryskiego. W związku ze znaczeniem zobowiązania w zakresie inspekcji, które jest w sprawiedliwy sposób rozdzielane między państwa członkowskie, oraz w związku z tym, że każde państwo członkowskie w sprawiedliwy sposób przyczynia się do osiągnięcia realizacji celu unijnego określonego w art. 5 dyrektywy 2009/16/WE, państwa członkowskie powinny w imieniu Unii poprzeć te działania PSCC.
(9) Oczekuje się także, że PSCC potwierdzi średnie współczynniki zatrzymań i braków. Państwa członkowskie powinny w imieniu Unii poprzeć ich przyjęcie, biorąc pod uwagę rozporządzenie Komisji (UE) nr 802/2010 2 i rozporządzenie wykonawcze Komisji (UE) nr 1205/2012 3 .
(10) Ponadto oczekuje się, że PSCC omówi formularze i procedury stosowane w następstwie zatrzymania, w przypadku gdy nie nastąpi uzgodniony recykling statku, oraz rozważy zmianę procedur i wytycznych memorandum paryskiego. Pamiętając o znaczeniu skuteczności, proporcjonalności i odstraszającego charakteru zatrzymania, odmowy dostępu i działań podejmowanych w konsekwencji stosowania systemu inspekcji na mocy art. 16, 19 i 21 dyrektywy 2009/16/WE, państwa członkowskie powinny w imieniu Unii sprzeciwić się propozycji zawartej w pkt 2.6 zmienionej wytycznej określonej w załączniku II do dokumentu PSCC48/4.3.8, która dotyczy definitywnego i stałego zakazu nałożonego na statki, w przeciwieństwie do zakazu tymczasowego, ponieważ propozycja ta nie jest zgodna z dyrektywą 2009/16/WE.
(11) Na podstawie art. 218 ust. 9 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej stanowisko, jakie ma zostać przyjęte w imieniu Unii w organach utworzonych przez umowę, gdy organ ten ma przyjąć akty mające skutki prawne, musi zostać przyjęte decyzją Rady na wniosek Komisji.
(12) Unia nie jest umawiającą się stroną memorandum paryskiego. Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie do wyrażenia stanowiska, które ma zostać przyjęte w imieniu Unii, i do wyrażenia przez nie zgody na to, by były związane decyzjami podjętymi przez PSCC,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
