(2014/241/UE)(Dz.U.UE L z dnia 30 kwietnia 2014 r.)
RADA UNII EUROPEJSKIEJ,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 192 ust. 1 w związku z art. 218 ust. 6 lit. a) ppkt (v) oraz art. 218 ust. 8 akapit pierwszy,
uwzględniając wniosek Komisji Europejskiej,
uwzględniając zgodę Parlamentu Europejskiego,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Międzynarodowa konwencja z Hongkongu o bezpiecznym i ekologicznie racjonalnym recyklingu statków z 2009 r. (zwana dalej "konwencją") została przyjęta w dniu 15 maja 2009 r. pod auspicjami Międzynarodowej Organizacji Morskiej (IMO) w wyniku obrad Międzynarodowej konferencji w sprawie bezpiecznego i ekologicznie racjonalnego recyklingu statków. Konwencja reguluje projektowanie, budowę, eksploatację i przygotowanie statków w taki sposób, aby ułatwić bezpieczny i ekologicznie racjonalny recykling statków bez szkody dla bezpieczeństwa i efektywności eksploatacyjnej statku. Reguluje ona również bezpieczną i ekologicznie racjonalną działalność zakładów recyklingu statków oraz ustanowienie odpowiedniego mechanizmu egzekwowania prawa w zakresie recyklingu statków.
(2) Konwencja wchodzi w życie 24 miesiące po dacie ratyfikacji przez co najmniej 15 państw, których łączna flota handlowa reprezentuje co mniej 40 % pojemności brutto światowej floty handlowej, a maksymalna roczna wielkość recyklingu statków w trakcie poprzednich 10 lat stanowi nie mniej niż 3 % pojemności brutto łącznej floty handlowej tych samych państw.
(3) W konkluzjach z dnia 21 października 2009 r. Rada zdecydowanie zachęca państwa członkowskie, aby w trybie priorytetowym ratyfikowały konwencję o recyklingu statków, co umożliwi jak najszybsze jej wejście w życie i spowoduje rzeczywiste i skuteczne zmiany.
(4) Rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) nr 1257/2013 1 ma na celu m.in. zminimalizowanie i - w wykonalnym zakresie - wyeliminowanie szkodliwego wpływu na zdrowie ludzkie i środowisko, powstającego na skutek recyklingu statków, a także ułatwienie ratyfikacji konwencji. Artykuł 5 ust. 9, art. 7 ust. 2, art. 10 ust. 1 i 2 oraz art. 12 ust. 1 i 3 tego rozporządzenia przewidują dostosowanie prawa Unii do konwencji. Artykuł 32 ust. 4 odnosi się do sytuacji tych państw członkowskich, które nie mają statków podnoszących ich banderę lub zarejestrowanych pod ich banderą lub które zamknęły swoje krajowe rejestry statków. Te państwa członkowskie mogą zastosować odstępstwo od niektórych przepisów rozporządzenia, dopóki pod ich banderą nie jest zarejestrowany żaden statek.
(5) Unia nie może ratyfikować konwencji, ponieważ jej stronami mogą być jedynie państwa.
(6) Rada powinna zatem upoważnić państwa członkowskie, które mają statki podnoszące ich banderę lub zarejestrowane pod ich banderą i które są objęte zakresem stosowania konwencji, aby ją ratyfikowały lub przystąpiły do niej,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
