(notyfikowana jako dokument nr C(2012) 3717)(Jedynie tekst w języku duńskim jest autentyczny)
(2012/301/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 13 czerwca 2012 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej, w szczególności jego art. 114 ust. 6,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Pismem z dnia 13 lutego 2012 r. i na podstawie art. 114 ust. 4 Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) Królestwo Danii powiadomiło Komisję, że Dania zamierza utrzymać krajowe przepisy dotyczące niektórych przemysłowych gazów cieplarnianych, które to przepisy są bardziej rygorystyczne niż przepisy rozporządzenia (WE) 842/2006 Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 17 maja 2006 r. w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych(1), po dniu 31 grudnia 2012 r., kiedy kończy się okres zezwolenia udzielonego decyzją Komisji 2007/62/WE(2), przyjętą zgodnie z art. 95 ust. 6 Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (TWE) (obecny art. 114 ust. 6 TFUE).
(2) Rozporządzenie (WE) nr 842/2006 w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (gazów F) ma na celu zapobieganie emisji niektórych gazów F (HFC, PFC i SF6) objętych protokołem z Kioto oraz ograniczanie tej emisji. Rozporządzenie określa ponadto ograniczoną liczbę zakazów stosowania oraz wprowadzania do obrotu tych substancji, w przypadku gdy istnieją możliwe do zastosowania alternatywne i kosztowo efektywne rozwiązania na poziomie Wspólnoty, a podniesienie poziomu ograniczania i odzysku nie jest wykonalne.
(3) Rozporządzenie ma podwójną podstawę prawną - art. 175 ust. 1 TWE (obecny art. 192 ust. 1 TFUE) w odniesieniu do wszystkich jego przepisów z wyjątkiem art. 7, 8 i 9, których podstawą jest art. 95 TWE (obecny art. 114 TFUE) z uwagi na wpływ tych przepisów na swobodny obrót towarami w obrębie wspólnego rynku Unii.
(4) Dania od 2002 r. ma przepisy krajowe dotyczące niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych i zgłosiła te przepisy Komisji w piśmie z dnia 2 czerwca 2006 r. Ogólnemu zakazowi przywozu, sprzedaży oraz stosowania nowych produktów zawierających gazy F objęte zakazem towarzyszą odstępstwa określone w załączniku I do zarządzenia. Odstępstwa te obejmują szereg zastosowań szczególnych, przy czym w odniesieniu do wielu bardziej powszechnych zastosowań możliwość odstępstwa zależy od ilości gazów cieplarnianych stosowanych w poszczególnych systemach, zatem odstępstwo obejmuje na przykład urządzenia chłodnicze, pompy cieplne lub urządzenia klimatyzacyjne o zawartości gazu między 0,15 a 10 kg, a także systemy chłodnicze służące do odzyskiwania ciepła o zawartości gazu mniejszej lub równej 50 kg. Produkty przeznaczone dla statków oraz do zastosowań wojskowych, a także stosowanie SF6 w urządzeniach wysokiego napięcia, nie są objęte zakazem. W dniu 8 grudnia 2006 r. Komisja, odnosząc się do art. 95 ust. 6 TWE (obecny art. 114 ust. 6 TFUE), podjęła decyzję o zezwoleniu Danii na utrzymanie tych przepisów do dnia 31 grudnia 2012 r.
(5) Od czasu przyjęcia decyzji 2007/62/WE nie zmieniły się określone w tej decyzji okoliczności uzasadniające bardziej rygorystyczne przepisy. Przepisy krajowe nadal stanowią część szerszej strategii wprowadzonej przez Danię w celu osiągnięcia celu ograniczenia emisji przyjętego przez ten kraj na mocy protokołu z Kioto i porozumienia o podziale obciążenia przyjętego następnie na szczeblu Unii. Na podstawie tego porozumienia Dania zobowiązała się ograniczyć emisję gazów cieplarnianych w latach 2008-2012 o 21 % w porównaniu z rokiem referencyjnym 1990. Jak odnotowano, zgłoszone środki w znacznym stopniu przyczyniły się do zmniejszenia emisji HFC w Danii. Według decyzji przyjętych wspólnie przez Parlament Europejski i Radę w sprawie starań podjętych przez państwa członkowskie na rzecz zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych(3), Dania zobowiązała się do zmniejszenia emisji w 2020 r. o kolejne 20 % w stosunku do poziomu z 2005 r.
(6) Odstępstwa, o których mowa w zarządzeniu, jak również możliwość przyznania indywidualnych zwolnień z ogólnego zakazu w bardzo szczególnych przypadkach, zapewniają proporcjonalność środka. Ponadto dotyczy on tylko nowego sprzętu i dopuszcza stosowanie gazów F na potrzeby serwisowania oraz konserwacji istniejącego sprzętu, co ma na celu zapobieżenie przedwczesnemu pozbywaniu się sprzętu.
(7) Uznając, że zarządzenie ma wpływ na swobodny obrót towarami w Unii, Komisja stwierdza, że jego przepisy mają charakter ogólny i stosują się zarówno do produktów krajowych, jak i importowanych. Nie ma dowodów, że zgłoszone przepisy krajowe były lub będą wykorzystywane jako środek arbitralnej dyskryminacji między podmiotami gospodarczymi w Unii. Wobec zagrożeń dla środowiska wynikających ze stosowania gazów F Komisja potwierdza swoją ocenę, że zgłoszone przepisy krajowe nie stanowią nieproporcjonalnej przeszkody w funkcjonowaniu rynku wewnętrznego w odniesieniu do realizowanych celów, w szczególności w świetle wyników niedawnej oceny stosowania, skutków i adekwatności rozporządzenia (WE) nr 842/2006(4), według której należy wprowadzić kolejne środki służące zmniejszeniu emisji gazów F w celu osiągnięcia ustalonych na poziomie Unii celów w zakresie emisji gazów cieplarnianych.
(8) Komisja jest zdania, że wniosek Danii przedłożony dnia 13 lutego 2012 r., dotyczący utrzymania przepisów krajowych bardziej rygorystycznych niż przepisy rozporządzenia (WE) nr 842/2006 w odniesieniu do wprowadzania do obrotu produktów oraz urządzeń, które zawierają gazy F lub których funkcjonowanie zależy od tych gazów, jest dopuszczalny.
(9) Ponadto Komisja potwierdza swoją decyzję 2007/62/WE, według której krajowe przepisy zarządzenia nr 552 z dnia 2 lipca 2002 r.:
- spełniają wymagania ochrony środowiska naturalnego,
- uwzględniają istnienie oraz techniczną i gospodarczą dostępność rozwiązań alternatywnych względem zastosowań objętych zakazem w Danii,
- mogą powodować ograniczone skutki gospodarcze,
- nie stanowią środków arbitralnej dyskryminacji,
- nie stanowią ukrytego ograniczenia w handlu między państwami członkowskimi,
- są tym samym zgodne z postanowieniami Traktatu.
Komisja uznaje zatem, że mogą zostać zatwierdzone.
(10) Komisja może w dowolnym momencie ponownie ocenić, czy warunki tego zezwolenia są nadal spełnione. Może to nastąpić w szczególności w przypadku wprowadzenia istotnych zmian do rozporządzenia (WE) nr 842/2006 lub do decyzji nr 406/2009/WE. Z uwagi na tę możliwość oraz długoterminowe zobowiązania UE i jej państw członkowskich w zakresie zmniejszania emisji gazów cieplarnianych, nie uznaje się za konieczne wyznaczenia konkretnej daty kończącej okres obowiązywania zezwolenia,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
______(1) Dz.U. L 161 z 14.6.2006, s. 1.
(2) Dz.U. L 32 z 6.2.2007, s. 130.
(3)Decyzja Parlamentu Europejskiego i Rady nr 406/2009/WE z dnia 23 kwietnia 2009 r. w sprawie wysiłków podjętych przez państwa członkowskie, zmierzających do zmniejszenia emisji gazów cieplarnianych w celu realizacji do roku 2020 (Dz.U. L 140 z 5.6.2009, s. 136) zobowiązań Wspólnoty dotyczących redukcji emisji gazów cieplarnianych.
(4) Sprawozdanie Komisji w sprawie stosowania, skutków i odpowiedniości rozporządzenia w sprawie niektórych fluorowanych gazów cieplarnianych (rozporządzenie (WE) nr 842/2006), COM(2011) 581 wersja ostateczna).
