a także mając na uwadze, co następuje:(1) Przewidziana w Traktacie o funkcjonowaniu Unii Europejskiej (TFUE) koordynacja polityk gospodarczych państw członkowskich w Unii powinna zapewniać poszanowanie zasad przewodnich dotyczących stabilnych cen, zdrowych finansów publicznych i warunków pieniężnych oraz trwałej równowagi płatniczej.
(2) Pakt stabilności i wzrostu (Pakt) obejmował początkowo rozporządzenie Rady (WE) nr 1466/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych(3), rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 z dnia 7 lipca 1997 r. w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu(4) oraz rezolucję Rady Europejskiej z dnia 17 czerwca 1997 r. w sprawie paktu stabilności i wzrostu(5). Rozporządzenia (WE) nr 1466/97 i (WE) nr 1467/97 zostały zmienione w 2005 roku, odpowiednio, rozporządzeniami (WE) nr 1055/2005(6) oraz (WE) nr 1056/2005(7). Ponadto w dniu 20 marca 2005 r. Rada przyjęła sprawozdanie Rady zatytułowane "Poprawa wdrażania paktu stabilności i wzrostu"(8).
(3) Pakt opiera się na dążeniu do zapewnienia zdrowych i zrównoważonych finansów publicznych jako środka służącego umocnieniu warunków stabilności cen oraz silnego, trwałego wzrostu opartego na stabilności finansowej, wspierając tym samym osiągnięcie celów Unii w zakresie zrównoważonego wzrostu i zatrudnienia.
(4) Doświadczenia zdobyte w pierwszym dziesięcioleciu unii gospodarczej i walutowej oraz popełnione wówczas błędy wskazują na konieczność poprawy zarządzania gospodarczego w Unii, które powinno się opierać na silniejszym utożsamianiu się państwa ze wspólnie uzgodnionymi zasadami i strategiami politycznymi oraz na solidniejszych ramach nadzoru na poziomie Unii nad krajowymi politykami gospodarczymi.
(5) Należy wzmocnić wspólne ramy zarządzania gospodarczego, w tym poprawić nadzór budżetowy, zgodnie z wysokim stopniem integracji gospodarek państw członkowskich w ramach Unii, a w szczególności w strefie euro.
(6) Wzmocnione ramy zarządzania gospodarczego powinny opierać się na szeregu wzajemnie powiązanych i spójnych strategii politycznych na rzecz zrównoważonego wzrostu gospodarczego i zatrudnienia, w szczególności na unijnej strategii na rzecz wzrostu i zatrudnienia, ze szczególnym naciskiem na rozwój i wzmocnienie rynku wewnętrznego, wspieranie handlu międzynarodowego i konkurencyjności, Europejskim Semestrze dla ściślejszej koordynacji polityk gospodarczych i budżetowych, skutecznych ramach zapobiegania i korygowania deficytów publicznych (Pakt); solidnych ramach zapobiegania zakłóceniom równowagi makroekonomicznej i ich korygowania, minimalnych wymogach dla krajowych ram budżetowych, wzmocnionej regulacji rynku finansowego i nadzorze nad nim, w tym na nadzorze makroostrożnościowym ze strony Europejskiej Rady ds. Ryzyka Systemowego.
(7) Utworzenie i utrzymanie dynamicznego rynku wewnętrznego powinno być uznawane za element właściwego i sprawnego funkcjonowania unii gospodarczej i walutowej.
(9) Wzmocnienie zarządzania gospodarczego powinno obejmować ściślejsze i terminowe zaangażowanie Parlamentu Europejskiego i parlamentów narodowych. Uznając, że partnerami Parlamentu Europejskiego w ramach dialogu są odpowiednie instytucje Unii i ich przedstawiciele, właściwa komisja Parlamentu Europejskiego może zaproponować udział w wymianie poglądów państwu członkowskiemu, którego dotyczy decyzja Rady wydana na podstawie art. 126 ust. 6 TFUE, zalecenie wydane zgodnie z art. 126 ust. 7 TFUE, wezwanie wydane zgodnie z art. 126 ust. 9 TFUE lub decyzja podjęta zgodnie z art. 126 ust. 11 TFUE. Udział państwa członkowskiego w takiej wymianie poglądów jest dobrowolny.
(10) Komisja Europejska powinna odgrywać ważniejszą rolę we wzmocnionej procedurze nadzoru w odniesieniu do ocen dotyczących poszczególnych państw członkowskich, monitorowania, misji na miejscu, zaleceń i ostrzeżeń.
(11) Rada i Komisja powinny, stosując niniejsze rozporządzenie, uwzględniać, odpowiednio, wszystkie istotne czynniki oraz sytuację gospodarczą i budżetową odnośnych państw członkowskich.
(12) Należy zaostrzyć zasady dotyczące dyscypliny budżetowej, w szczególności poprzez przywiązywanie większej wagi do poziomu i zmian długu oraz do ogólnej stabilności finansów publicznych. Należy także wzmocnić mechanizmy zapewniające przestrzeganie tych zasad i ich egzekwowanie.
(13) Wdrożenie istniejącej procedury nadmiernego deficytu na podstawie zarówno kryterium deficytu, jak i kryterium długu, wymaga określenia liczbowej wartości referencyjnej uwzględniającej cykl koniunkturalny i stanowiącej podstawę oceny tego, czy relacja długu publicznego do produktu krajowego brutto (PKB) zmniejsza się dostatecznie i zbliża się do wartości odniesienia dla kryterium długu w zadowalającym tempie.
Aby umożliwić państwom członkowskim objętym procedurą nadmiernego deficytu w dniu przyjęcia niniejszego rozporządzenia dostosowanie swoich strategii do liczbowej wartości referencyjnej dotyczącej tempa redukcji długu, należy wprowadzić okres przejściowy. Powinno to mieć także zastosowanie do państw członkowskich objętych programem dostosowawczym Unii lub Międzynarodowego Funduszu Walutowego.
(14) Podstawą stwierdzenia istnienia nadmiernego deficytu nie powinien być wyłącznie fakt nieprzestrzegania liczbowej wartości referencyjnej dotyczącej tempa redukcji długu, należy bowiem uwzględnić także wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem Komisji na mocy art. 126 ust. 3 TFUE. W szczególności ocena wpływu cyklu i dostosowań stanów i przepływów na kształtowanie się długu może wystarczyć do wykluczenia stwierdzenia nadmiernego deficytu na podstawie kryterium długu.
(15) Ustalając istnienie nadmiernego deficytu na podstawie kryterium deficytu i podejmując działania prowadzące do tej decyzji, należy uwzględnić wszystkie istotne czynniki objęte sprawozdaniem Komisji na mocy art. 126 ust. 3 TFUE, jeżeli relacja długu publicznego do PKB nie przekracza wartości odniesienia.
(16) Uwzględniając wśród istotnych czynników systemowe reformy emerytalne, należy przede wszystkim rozważyć, czy reformy te wzmacniają długookresową stabilność całego systemu emerytalnego bez zwiększania ryzyka dla sytuacji budżetowej w średnim okresie.
(17) W sprawozdaniu Komisji na mocy art. 126 ust. 3 TFUE należy uwzględnić odpowiednio jakość krajowych ram budżetowych, gdyż odgrywają one istotną rolę we wspieraniu konsolidacji fiskalnej i stabilności finansów publicznych. W tym przypadku należy również uwzględnić minimalne wymogi określone w dyrektywie Rady 2011/85/UE z dnia 8 listopada 2011 r. w sprawie wymogów dla ram budżetowych państw członkowskich(9) oraz inne uzgodnione pożądane wymogi dotyczące dyscypliny budżetowej.
(18) Aby wspierać monitorowanie przestrzegania zaleceń i wezwań Rady dotyczących korekty nadmiernego deficytu, należy w takich zaleceniach i wezwaniach określić roczne cele budżetowe zgodne z wymaganym poziomem korekty salda w ujęciu uwzględniającym zmiany cykliczne, po skorygowaniu o działania jednorazowe i tymczasowe. W tym kontekście roczny punkt odniesienia w wysokości 0,5 % PKB należy rozumieć jako roczną średnią.
(19) Dla oceny skuteczności podjętych działań korzystne będzie przyjęcie za punkt odniesienia stosowania się do celów w zakresie wydatków sektora instytucji rządowych i samorządowych w powiązaniu z wdrażaniem zaplanowanych określonych działań po stronie dochodów.
(20) W ocenie zasadności przedłużenia terminu korekty nadmiernego deficytu należy w szczególności uwzględnić przypadki znacznego pogorszenia koniunktury gospodarczej w strefie euro lub w całej Unii, pod warunkiem że nie zagraża to stabilności finansów publicznych w średnim okresie.
(21) Należy zaostrzyć stosowanie sankcji finansowych przewidzianych w art. 126 ust. 11 TFUE, tak aby stanowiły faktyczny bodziec do stosowania się do wezwań wydawanych na mocy art. 126 ust. 9 TFUE.
(22) Aby zapewnić przestrzeganie unijnych ram nadzoru finansów publicznych obowiązujących państwa członkowskie, których walutą jest euro, należy ustanowić, na mocy art. 136 TFUE, oparte na regułach sankcje, które zapewnią sprawiedliwe, działające we właściwym czasie i skuteczne mechanizmy egzekwowania postanowień Paktu.
(23) Grzywny, o których mowa w niniejszym rozporządzeniu, stanowią inne dochody, jak określono w art. 311 TFUE, oraz powinny zostać przekazane na rzecz mechanizmów stabilności służących udzielaniu pomocy finansowej i utworzonych przez państwa członkowskie, których walutą jest euro, aby chronić stabilność całości strefy euro.
(24) Odesłania zawarte w rozporządzeniu (WE) nr 1467/97 powinny uwzględniać nową numerację artykułów Traktatu o funkcjonowaniu Unii Europejskiej i zastąpienie rozporządzenia Rady (WE) nr 3605/93(10)rozporządzeniem Rady (WE) nr 479/2009 z dnia 25 maja 2009 r. o stosowaniu Protokołu w sprawie procedury dotyczącej nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską(11).
(25) Należy zatem odpowiednio zmienić rozporządzenie (WE) nr 1467/97,
PRZYJMUJE NINIEJSZE ROZPORZĄDZENIE:
Niniejsze rozporządzenie wiąże w całości i jest bezpośrednio stosowane we wszystkich państwach członkowskich.Sporządzono w Brukseli dnia 8 listopada 2011 r.
|
W imieniu Rady |
|
J. VINCENT-ROSTOWSKI |
|
Przewodniczący |
______(1) Opinia Parlamentu Europejskiego z dnia 28 września 2011 r. (dotychczas nieopublikowana w Dzienniku Urzędowym).
(2) Dz.U. C 150 z 20.5.2011, s. 1.
(3) Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 1.
(4) Dz.U. L 209 z 2.8.1997, s. 6.
(5) Dz.U. C 236 z 2.8.1997, s. 1.
(6)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1055/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. zmieniające rozporządzenie (WE) nr 1466/97 w sprawie wzmocnienia nadzoru pozycji budżetowych oraz nadzoru i koordynacji polityk gospodarczych (Dz.U. L 174 z 7.7.2005, s. 1).
(7)Rozporządzenie Rady (WE) nr 1056/2005 z dnia 27 czerwca 2005 r. zmieniające rozporządzenie Rady (WE) nr 1467/97 w sprawie przyspieszenia i wyjaśnienia procedury nadmiernego deficytu (Dz.U. L 174 z 7.7.2005, s. 5).
(8) Zob. dok. 7423/5/05 na stronie http://www.consilium.europa.eu/documents.aspx?lang=pl.
(8) Pakt oraz całe ramy zarządzania gospodarczego powinny uzupełniać i wspierać unijną strategię na rzecz wzrostu i zatrudnienia. Wzajemne powiązania między poszczególnymi aspektami nie powinny stanowić powodu do wyłączenia postanowień Paktu.
(9) Zob. 41 s. niniejszego Dziennika Urzędowego.
(10)Rozporządzenie Rady (WE) nr 3605/93 z dnia 22 listopada 1993 r. w sprawie stosowania Protokołu w sprawie procedury dla nadmiernego deficytu załączonego do Traktatu ustanawiającego Wspólnotę Europejską (Dz.U. L 332 z 31.12.1993, s. 7).
(11) Dz.U. L 145 z 10.6.2009, s. 1.