(notyfikowana jako dokument nr C(2010) 3847)(Jedynie teksty w językach francuskim, niderlandzkim, niemieckim, polskim, portugalskim i włoskim są autentyczne)
(2010/372/UE)
(Dz.U.UE L z dnia 3 lipca 2010 r.)
KOMISJA EUROPEJSKA,
uwzględniając Traktat o funkcjonowaniu Unii Europejskiej,
uwzględniając rozporządzenie Parlamentu Europejskiego i Rady (WE) nr 1005/2009 z dnia 16 września 2009 r. w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową 1 , w szczególności jego art. 8 ust. 4,
a także mając na uwadze, co następuje:
(1) Stosowanie substancji zubożających warstwę ozonową jako czynników ułatwiających procesy chemiczne jest jednym z niewielu zastosowań emisyjnych, które są wciąż dozwolone na mocy rozporządzenia (WE) nr 1005/2009. Emisja substancji zubożających warstwę ozonową wywołuje potencjalnie znaczące szkody w warstwie ozonowej. Należy zatem zagwarantować, aby emisje powstałe podczas stosowania substancji zubożających warstwę ozonową jako czynników ułatwiających procesy chemiczne były nieznaczne.
(2) Ponadto w świetle zobowiązań Unii wynikających z decyzji X/14 stron Protokołu montrealskiego w sprawie substancji zubożających warstwę ozonową, art. 8 ust. 4 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009 ogranicza stosowanie substancji kontrolowanych jako czynników ułatwiających procesy chemiczne do 1 083 ton metrycznych rocznie i ogranicza emisje pochodzące ze stosowania czynników ułatwiających procesy chemiczne do 17 ton metrycznych rocznie.
(3) Nieoczekiwany wzrost wykorzystania substancji kontrolowanych jako czynników ułatwiających procesy chemiczne w ostatnich latach zagraża przestrzeganiu przez Unię zobowiązań wynikających z decyzji X/14 i spowodował konieczność bardziej rygorystycznego zarządzania tymi zastosowaniami.
(4) Zgodnie z art. 8 rozporządzenia (WE) nr 1005/2009 należy ustalić wykaz przedsiębiorstw, w których można stosować substancje kontrolowane jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne, ustanawiając ich maksymalne ilości, które można stosować do uzupełniania instalacji lub wykorzystywania jako czynniki ułatwiające procesy chemiczne oraz poziomy emisji dla każdego z odnośnych przedsiębiorstw.
(5) Wspomniany wykaz przedsiębiorstw i związane z nimi ilości substancji powinny opierać się na sprawozdaniach przedstawionych przez państwa członkowskie i być dostosowywane, aby zagwarantować przestrzeganie przez Unię maksymalnych ilości określonych w art. 8 ust. 4. Przydział ilości do uzupełniania instalacji powinien opierać się na średnim zapotrzebowaniu w latach 2005-2008. Przy obliczaniu średniego indywidualnego zapotrzebowania, nie należy uwzględniać lat, w których odnośne przedsiębiorstwo nie stosowało substancji kontrolowanych jako czynników ułatwiających procesy chemiczne. Progi są ustalane na poziomie 124 % średniego indywidualnego zapotrzebowania w celu dostosowania do wahań rocznego zapotrzebowania, przy jednoczesnym zagwarantowaniu przestrzegania ogólnego limitu dla Unii.
(6) Należy zezwolić na transfer kwot między przedsiębiorstwami wymienionymi w załączniku, aby dać przedsiębiorstwom możliwość większej elastyczności przy przystosowywaniu się do zmieniających się potrzeb rynku. Kwoty powinny jednak wygasać przy likwidacji instalacji, dla której zostały przyznane. Przedsiębiorstwa powinny zatem powiadamiać Komisję i zainteresowane państwa członkowskie o likwidacji przedmiotowych instalacji.
(7) Środki przewidziane w niniejszej decyzji są zgodne z opinią Komitetu ustanowionego na mocy art. 25 ust. 1 rozporządzenia (WE) 1005/2009,
PRZYJMUJE NINIEJSZĄ DECYZJĘ:
Sporządzono w Brukseli dnia 18 czerwca 2010 r.
|
W imieniu Komisji |
|
Connie HEDEGAARD |
|
Członek Komisji |
